รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 85 คุณเข้าใจเขาดีกว่าฉันเหรอ

บทที่ 85 คุณเข้าใจเขาดีกว่าฉันเหรอ
“พี่สาว พี่ดูแฟนหนุ่มของพี่สิ เขาทำให้แฟนผมตกใจจนต้องเดินหนีแล้วเนี่ย” เผิงหนานยิ้มให้ตอนพูดออกมาอย่างดีใจ
เผิงเมิ่งเบิกตาจ้องเผิงหนานอย่างเย็นชาอยู่แวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สนใจเขา และหันไปกระซิบกับฉินหลั่งที่อยู่ด้านข้าง “เราปลีกตัวไปข้างๆ ดีกว่า คุณหิวน้ำไหม ฉันจะไปเอาน้ำเป๊บซี่มาให้ดื่ม”
พูดไป เผิงเมิ่งก็ลากฉินหลั่งเดินไปทางที่วางพวกน้ำผลไม้เอาไว้ ด้านหน้าของโต๊ะเครื่องดื่มตัวยาว แต่ว่าสายตาของฉินหลั่งเอาแต่เพ่งมองไปที่ตัวเผิงหนาน เขาคิดถึงข่าวเส้เหวินจี้งของหลายวันที่ผ่าน
ครั้งสุดท้ายหลังจากที่เจอกับเส้เหวินจี้งที่ร้านCHIU•SHUIนั้น ฉินหลั่งก็ไม่ได้เจอกับเจออีกเลย เขายังเป็นห่วงมาก เส้เหวินจี้งติดหนี้จูจี้เหวินตั้งสามแสนห้า จูจี้เหวินให้คนมาหาเธอทำอะไร ฉินหลั่งก็ถามเพื่อนคนอื่นๆ เรื่องของเส้เหวินจี้ง พวกเขาก็ต่างพูดว่าเส้เหวินจี้งหยุดยาว มีบ้างที่กลับมาที่หอพักเป็นครั้งคราว ส่วนใหญ่แล้วอยู่ข้างนอกมหาวิทยาลัยมากกว่า
เพราะว่าไม่ได้เจอกับเธอมาตลอดเลย อีกอย่างช่ายหนงมารดาของจงยู่กลับมาแล้ว ฉินหลั่งเองก็ลืมเรื่องนี้ไปสนิท วันนี้พลันมาเจอกับเส้เหวินจี้งได้ ในใจของเขามีแต่คำถามต่างๆ ผุดขึ้นมาถามเส้เหวินจี้งตั้งมากมาย
“พี่หนาน แฟนเด็กนี่ พี่ไปหลอกล่อมายังไง? ดูแล้วไม่เลวทีเดียว” ไฮโซที่ยืนล้อมรอบเผิงหนานเอ่ยปากถาม
“เธอชื่อเส้เหวินจี้ง ที่นี่ไม่ได้อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจีนหลิงเหรอ วันหนึ่งตอนเช้าฉันไม่มีอะไรทำ เลยได้เดินแถวมหาวิทยาลัยจีนหลิง ได้ยินว่าวันนั้นเป็นวันที่จัดงานนิทรรศการภาพถ่าย ฉันก็อยากเข้าไปดูสักหน่อย ตอนที่เดินเกือบถึงสนามด้านหน้าห้องสมุดนั้น สาวสวยคนหนึ่งอยู่ดีๆ ก็เดินชนฉันเข้าอย่างจัง คนสวยที่ว่าก็คือเส้เหวินจี้ง ฉันเตรียมตัวด่าเธอแล้ว แต่เห็นว่าเส้เหวินจี้งหน้าตาสวยมาก วินาทีนั้นเลยได้แต่กลืนคำพูดเจ็บแสบนั้นลงคอ”
“พี่หนานนี่ฉลาดจริงๆ” คนอื่นต่างยิ้มให้ พวกเขาเป็นคนพวกเดียวกับเผิงหนาน เลยไม่รู้สึกว่าเผิงหนานช่างจอมปลอม
“งั้นสิ” เผิงหนานพูดได้อย่างได้ใจ “ตอนนั้นเส้เหวินจี้งร้องไห้คร่ำครวญ ฉันถามเลยรู้ว่า ที่แท้เธอไปติดหนี้ไว้สามแสน เธอคงเห็นว่าฉันมีเงิน เลยดึงมือฉันเอาไว้ แล้วพูดว่าให้ฉันช่วยเธอจ่ายหนี้ให้ เธอก็จะยอมเป็นแฟนฉัน และยอมให้เป็นของเล่นให้ฉัน พูดกันตามความจริง ฉันก็ไม่ได้ขาดผู้หญิงเลย แต่เธอหน้าตาตรงตามที่ฉันชอบพอดี มันก็แค่สามแสนกว่าไม่ใช่เหรอ ฉันเลยให้เธออย่างเต็มใจ ก็แค่นั่นแหละ เธอเลยมาเป็นผู้หญิงของฉัน”
“พี่หนานนี่สายเปย์ชัดๆ เงินสามแสนกว่าพูดออกมาว่าจะจ่ายก็จ่ายง่ายจริง”
“พี่หนาน เด็กสาวนี่ได้ตามสเปคของพี่ พี่ก็คงเล่นสนุกมาสักพักแล้วใช่ป่ะ? คงไม่เหมือนคนก่อนๆ ไม่ถึงหนึ่งเดือน ก็ถูกพี่เขี่ยทิ้งแล้ว”
“แกนี่พูดไร้สาระเพื่อ เงินตั้งสามแสนยังไงก็ต้องใช้คืน ต้องทำการ “วิจัย” เธอให้ถ่องแท้หน่อย เงินพวกนี้ไม่ใช่จ่ายไปฟรีๆ ใช่ไหม” ถึงแม้ว่าเผิงหนานจะเป็นไฮโซก็ตาม แต่ว่าเขาก็ฉลาดในการใช้จ่ายเงินมาก “ตอนนี้ฉันยังไม่ได้ “ฝึกทำเรื่องอย่างว่า” บนเตียงกับเธอเลย แต่ว่าของดียังไงก็ไม่ต้องรีบ ตอนนี้ฉันก็พยายามพัฒนาอย่างรวดเร็ว เพราะบนเรือนร่างของที่มีหลายอย่างที่น่าลิ้มลอง…”
เมื่อได้ยินคำพูดของเผิงหนานนั้น หัวคิ้วของฉินหลั่งย่นเข้าหากันเล็กน้อย
“ฉันไปห้องน้ำก่อน” ฉินหลั่งพูดกับเผิงหนานมาหนึ่งประโยค จากนั้นก็หันตัวแล้วเดินเข้าไปในวิลล่า
“เผิงเมิ่ง ฉันรู้สึกว่าฉินหลั่งกับคนที่ชื่อว่าเส้เหวินจี้งมันแปลกๆ อยู่นะ” กู่ซามองไปที่เผิงเมิ่ง แล้วถามด้วยความสงสัย
เผิงเมิ่งไม่ได้พูดอะไร เธอได้แต่มองแผ่นหลังของฉินหลั่งที่เดินห่างไปอย่างเงียบๆ
ในห้องน้ำ เส้เหวินจี้งกำลังพิงกับผนังกำแพง เธอกำลังคิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย เมื่อครู่ตอนที่สบตากับฉินหลั่งนั้น ทำไมฉินหลั่งกับลูกพี่ลูกน้องที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวของเผิงหนานถึงอยู่ด้วยกันได้? เมื่อครู่เขาคิดอะไรอยู่ในใจเรื่องของตนเอง? ก่อนหน้านี้อยู่ดีๆ ฉินหลั่งก็เป็นคนมีเงินไปซะได้ หรือเป็นเพราะว่าความสัมพันธ์ที่ฉินหลั่งมาคบกับพี่สาวของเผิงหนาน…
เส้เหวินจี้งสายตาพร่ามัว พอเห็นว่ามีคนเดินเข้ามาจากด้านนอกที่สะท้อนมาจากกระจก เลยรีบปรับสภาพอารมณ์และท่าทางของตนเอง แล้วยิ้มให้กับคนที่เดินเข้ามา แต่กลับพบว่าคนที่เดินมานั้นคือฉินหลั่ง
รอยยิ้มของเธอค้างเติ่งทันที จากนั้นก็กอดแขนตัวเองเอาไว้ พร้อมทั้งเขยิบพิงผนังกำแพง ปากก็เผลอหลุดพูดออกมา “ไอ้คนขี้แพ้”
ฉินหลั่งถึงกลับถอนหายใจทันที หลายวันที่ผ่านมานี้ เส้เหวินจี้งไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด เขาเดินมาข้างกายเส้เหวินจี้ง
“ไสหัวไปซะ! แกมันเหม็นเน่ามากไม่รู้ตัวเหรอ?” เส้เหวินจี้งพูดอย่างขยะแขยง ตอนนี้ได้ด่าทอฉินหลั่งออกไป มันทำให้ความอัดอั้นตันใจและอาการไม่มีความสุขลดน้อยลงไปได้ส่วนหนึ่ง
“พูดจบแล้วฉันจะไป” ฉินหลั่งรู้แล้วว่า ตอนนี้เส้เหวินจี้งไม่อยากจะเห็นหน้าตนเอง “เผิงหนานไม่ใช่คนดี เธอรีบไปจากเขาให้เร็วจะดีกว่า หากคบกับเขาต่อไป เธอจะแย่หนักกว่ากับการเจอจูจี้เหวินอีก”
“แกแช่งฉันใช่ไหม?” เส้เหวินจี้งหันหลังกลับ พร้อมทั้งโมโหเกรี้ยวกราดตอนที่มองมาที่ฉินหลั่ง “แกยังมีหน้ามีบอกฉัน ตัวแกเองมาอยู่กับพี่สาวของเผิงหนาน เผิงหนานไม่ใช่คนดี งั้นพี่สาวของเขาก็ไม่ใช่คนดีเด่นอะไร”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันก็แค่เตือนคุณด้วยความหวังดี อีกอยาก ฉันก็ไม่ใช่แฟนของเผิงเมิ่ง” ฉินหลั่งพูดออกไป
“แกยังแถไปเรื่อย!” เส้เหวินจี้งไม่เชื่อคำพูดของฉินหลั่งสักนิด “เมื่อครู่ตอนที่ฉันอยู่ที่สวนดอกไม้นั้น ทำไมแกไม่พูดออกมาล่ะว่าเผิงเมิ่งไม่ใช่แฟนแก? อย่าคิดว่าแกจะหลอกฉันได้นะ ก่อนหน้านี้ที่แกบริจาคเงินหนึ่งล้านกว่า ยังมีอีก ร้านCHIU•SHUI ที่ได้มาเพราะว่ามีความสัมพันธ์กับเผิงเมิ่งใช่ไหม? แกมันก็แค่แมงดาเกาะผู้หญิงกิน เผิงเมิ่งเลี้ยงดูแก เงินของแกก็คือของเธอใช่ไหม?”
“อะไรนะ…” ฉินหลั่งได้ยินแล้วถึงกับตะลึงพรึงเพริด ทำยังไงถึงจะเปลี่ยนความคิดทุเรศของเส้เหวินจี้งได้นะ?
“เชอะ ถูกฉันมองออกแล้วก็ทำตัวไม่รู้เรื่องละสิ” เส้เหวินจี้งยิ้มให้อย่างเยือกเย็น “ดูไม่ออกเลยนะฉินหลั่งความสามารถในการจีบหญิงของแกจะสูงส่งขนาดนี้ ตอนแรกก็มาหลอกเด็กเฉิ่มอย่างจงยู่ จากนั้นค่อยเลื่อนขั้นมาที่เผิงเมิ่ง การให้เผิงเมิ่งเลี้ยงดูแก แล้วแกค่อยไปเลี้ยงดูจงยู่ แผนการเล็กๆ นี้แกทำได้ไม่เลวทีเดียว ฉินหลั่ง แกก็ไม่คิดว่าตนเองน่าขยะแขยงบ้างเหรอไง?”
“ฉันล่ะยอมแพ้คุณจริงๆ” ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้นอย่างหมดคำพูด “ฉันก็แค่อยากจะบอกกับคุณว่า เผิงหนานนั้นก็แค่อยากจะเล่นสนุกกับคุณเท่านั้นเอง เมื่อครู่เขายังพูดตอนที่คุณไม่อยู่อยู่เลย ว่าเขาแค่อยากเล่นสนุกบนเตียงกับคุณ อีกอย่างก่อนหน้าที่คุณจะมานี้ ฉันก็เห็นกับตาว่าเขาทั้งโอบกอดและพร่ำจูบกับผู้หญิงอีกคน…”
“แล้วจะยังไงล่ะ?” เส้เหวินจี้งพูดออกมาตามปกติ มันทำให้ฉินหลั่งหมดคำพูดทันที
“ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ฉันรู้ทั้งหมด ว่าเผิงหนานก็แค่อยากจะสนุกกับฉันเท่านั้นเอง แต่ว่าเขาก็ช่วยฉันคืนเงินให้เจ้าหนี้ และยังซื้อชุดสวยๆ เครื่องสำอางให้ฉันใส่ แค่นี้มันก็พอแล้ว”
“มันแน่นอนอยู่ ที่เขากำลังเล่นสนุกอยู่กับฉัน ฉันก็กำลังหลอกใช้เขาเหมือนกันนี่? ถ้าฉันมีโอกาสได้แต่งงานกับเขาจริงๆ ฉันก็จะกลายเป็นเมียของคนรวยไปทันที หรือว่าฉันไม่ได้แต่งกับเขา ฉันก็ไม่กลัว เพราะว่าเขาพาฉันไปรู้จักบรรดาไฮโซตั้งมากมายขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่สามารถดึงดูดไว้ได้สักคน แค่ฉันจับสักคนได้ ต่อไปฉันก็จะเป็นคุณนายตกถังข้าวสารแล้ว มันดีซะยิ่งกว่าเด็กหนุ่มอ่อนหัดอย่างแกเสียอีก”
ฉินหลั่งพบว่าการที่คนเองตั้งใจเข้ามาเตือนสติเส้เหวินจี้งมันเป็นเรื่องตลกไปแล้ว ที่แท้เส้เหวินจี้งก็คิดถึงเรื่องหนทางตนเองได้ดีแล้ว ถึงแม้รู้ว่าเผิงหนานนั้นเป็นผู้ชายเหี้ยๆ ที่ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว แต่ว่าเส้เหวินจี้งก็ยังยินยอมที่จะเล่นสนุกๆ ไปกับเขาด้วย
ฉินหลั่งหันหลังให้แล้วเดินออกไป แต่ก็ถูกเส้เหวินจี้งคว้าตัวเองไว้ ฉินหลั่งได้แต่มองมาทางเธออย่างหมดคำพูด
“ที่แกมาเตือนฉัน หรือว่าในใจแกยังไม่สามารถลืมฉันได้?” เส้เหวินจี้งจ้องมองฉินหลั่งอย่างได้ใจ “แกนี่มันช่างน่าสมเพชจริงๆ ฉันทิ้งแกไปตั้งหลายครั้งแล้ว แกชอบฉันขนาดนี้เลยเหรอ? แกคงหวังว่าฉันจะกลับไปหาใช่ไหม อย่างโง่เลย คนทุเรศอย่างแก ฉันไปกับหมา ยังดีกว่าการอยู่กับแก!”
“คุณอยากพูดอะไรก็เอาที่สะดวกใจไปเลย?” ฉินหลั่งรู้สึกเสียใจขึ้นมาจริงๆ เส้เหวินจี้งนี่ช่างไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบได้เลย ตอนนี้เขาอยากจะออกไปสูดอากาศข้างนอกให้ปลอดโปร่ง
“ไอ้คนขี้แพ้ แกจะไปแล้วเหรอ?” เส้เหวินจี้งจับหัวไหล่ของฉินหลั่งเอาไว้ ทำราวกับแบบนั้น
“ปล่อยมือ!” ฉินหลั่งใช้แรงสะบัดออก แต่ว่ามือของเส้เหวินจี้งยังคงเกาะติดเหมือนก้ามปู ดึงเขาเอาไว้แน่น “คุณคิดจะทำอะไร?”
“ทำอะไรเหรอ?” แววตาของเส้เหวินจี้งฉายแววความเย็นยะเยือกออกมา เมื่อคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่ฉินหลั่งสร้างความอับอายให้ตนเอง เส้เหวินจี้งได้แต่โกรธแค้นหมั่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ว๊าย แกทำอะไร!”
“ปล่อยฉัน แกมันไอ้โรคจิต!”
“มาช่วยหน่อยเร็ว”
เส้เหวินจี้งคว้ามือของฉินหลั่งเอาไว้ จากนั้นก็ตะโกนดังลั่น
“แก–” เวลานั้นเองฉินหลั่งเข้าใจแผนการของเส้เหวินจี้งทันที เสียงฝีเท้าดังมา เส้เหวินจี้งแสยะยิ้มให้กับฉินหลั่ง ตอนที่ปล่อยแขนฉินหลั่งนั้น จากนั้นก็กุมที่คอเสื้อของตัวเอง แล้วก็วิ่งชนมาตัวเผิงหนานที่วิ่งมาหา
“เป็นอะไรไปที่รัก?” เผิงหนานโอบกอดเส้เหวินจี้ง แล้วถามขึ้นมาด้วยความรีบร้อน คนอื่นๆ ต่างมายืนล้อมตัวเส้เหวินจี้งเอาไว้ ในเวลานี้ ฉินหลั่งก็เดินช้าๆ ออกมาจากห้องน้ำ
“มัน!” เส้เหวินจี้งชี้ไปที่ฉินหลั่งด้วยอาการ “อับอาย” อย่างร้อนรน “เมื่อครู่เขารังแกฉันในห้องน้ำ ฮือๆ …”
“อะไรนะ!” เผิงหนานมองไปทางฉินหลั่งอย่างโกรธแค้น
“เก่งนี่ ไอ้เด็กนี้ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง ขนาดผู้หญิงของพี่หนานยังกล้าแตะต้อง”
“ดูหน้าตากูรู้ว่าไม่ใช่คนดี ไอ้เหี้ย ขนาดที่บ้านของพี่หนานยังกล้ามาอวดดี”
“จัดการมัน!”
เผิงหนานโมโหจนดวงตาเกรี้ยวกราด เขาปล่อยตัวเส้เหวินจี้ง จากนั้นก็ก้าวไปทางฉินหลั่ง “ไอ้คนขี้แพ้ ให้แกอยู่ในงานเลี้ยงต่อก็ไว้หน้าแกมากเลย แกยังไม่อายอีกใช่ไหม? มาขี้ใส่หัวกู ใส่สั่งสอนให้แกหลาบจำคงไม่ได้แล้ว!”
คนอื่นๆ ต่างกอดอกทุกคน แล้วมองมาที่เผิงหนานกับฉินหลั่งที่กำลังมีเรื่องสนุกให้ดู เพื่อรอดูเวลาที่เผิงหนานต่อยหน้าฉินหลั่ง
เผิงหนานนั้นกำหมัดแน่น วินาทีต่อมาก็ต่อยมาที่ใบหน้าของฉินหลั่ง
“อย่าแตะต้องเขา!” ทันใดนั้นเอง ด้านหลังของเผิงหนานก็มีเสียงดังชัดดังมา
เผิงหนานหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าคนอื่นต่างหลีกทางให้ เผิงเมิ่งเดินมาหาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เผิงเมิ่งจ้องเผิงหนานตาถนน พร้อมทั้งมายืนกั้นกลางระหว่างเขากับฉินหลั่ง เพื่อยืนขวางอยู่ด้านหน้าฉินหลั่ง แล้วมองมาที่เผิงหนาน
“พี่หมายความว่าไง?” เผิงหนานจ้องเผิงเมิ่งและถามกลับด้วยสายตาจ้องเขม็ง
“เขาเป็นคนของฉัน ใครก็แตะต้องไม่ได้” คำพูดของเผิงเมิ่งที่พูดออกมาก็เหมือนพูดลอยๆ
“มันทำมิดีมิร้ายกับแฟนฉันนี่ ฉันยังแตะต้องมันไม่ได้อีกเหรอ?” เผิงหนานพูดด้วยความโมโหกระฟัดกระเฟียด
“ฉินหลั่ง คุณไปแตะต้องตัวเธอหรือเปล่า?” เผิงเมิ่งยังคงจ้องเผิงหนานตาเขม็ง และก็ไม่ได้หันศีรษะกลับมาถาม แค่ถามคำถามฉินหลั่งแทน
“เปล่านี่ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย เธอสร้างเรื่องโกหกเอง” ฉินหลั่งมองไปที่เส้เหวินจี้งตอนที่พูด ผู้หญิงคนนี้ช่างน่าขยะแขยงมาก
“แฟนฉันพูดแล้วนี่ ว่าเขาไม่ได้ทำ” เผิงเมิ่งพูดออกมาอย่างเย็นชา
“แล้วทำมี่ไม่ฟังคำพูดที่แฟนผมพูดบ้างล่ะ ว่ามันทำมิดีมิร้าย ที่มันพูดออกมานั้นเป็นความจริงทั้งหมด แต่ที่แฟนผมพูดมันกลับโกหกไปหมดใช่ไหม?” เผิงหนานพูดอย่างรีบร้อน จนน้ำลายกระเด็นออกมาแล้ว
“แกเชื่อเธอได้ แต่ว่าไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องฉินหลั่ง!” น้ำเสียงที่เผิงเมิ่งพูดตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ คือ—- “ความเย็นชา” เมื่อได้ยินแล้วก็ไม่มีทางออกอีกแล้ว
“เผิงเมิ่ง!” เผิงหนานตะคอกใส่เสียงดังลั่น เขาโมโหจนหน้าแดงแจ๋ นับศักดิ์ในตระกูลแล้ว ศักดิ์ของเผิงเมิ่ง เขาไม่มีทางทำอะไรได้ สุดท้ายได้แต่ใช้นิ้วชี้ชี้มาที่เผิงเมิ่ง “ได้ คุณเก่ง คุณมันเก่งมาก…”
สภาพของเผิงหนานในตอนนี้ก็เหมือนกับกระป๋องแก๊ส ความโมโหเกรี้ยวกราดที่คับแน่นอยู่ในใจ
“พี่เผิงเมิ่ง พี่เอาแค่เข้าข้างไปหน่อยไหม!” เวลานั้นเอง เส้เหวินจี้งเริ่มเปิดปากพูด เธอมองไปที่เผิงเมิ่งแล้วยิ้มให้อย่างเย็นชา “มันบอกว่ามันไม่ได้แตะต้องฉันคุณก็เชื่อมันแล้วใช่ไหม? คุณเพิ่งคบกับมันไม่กี่วันเอง เข้าใจมันดีกว่าฉันอีกเหรอ ฉันกับมันคบกันมาปีกว่า!”
เส้เหวินจี้งเห็นว่าเผิงเมิ่งคอยเอาแต่ปกป้องฉินหลั่ง เลยมีความรู้สึกโมโหขึ้นมาอยู่ในใจ เธอเลยไม่หวังให้ฉินหลั่งกับเผิงเมิ่งคบกันได้อย่างสนิทใจต่อไป เส้เหวินจี้งเลยจงใจทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนไปซะ เพื่อให้ทั้งสองคนได้เลิกกัน ในทางกลับกัน ทางที่ดีสุดคือการให้เผิงเมิ่งร่วมมือกับเธอแก้แค้นฉินหลั่ง