รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 52 เจ้าบ้านตระกูลฉิน

บทที่ 52 เจ้าบ้านตระกูลฉิน
“ไอ่หนุ่มแกยังจำฉันได้หรอ” ฉินหลั่งตบไปที่ไหล่ของฉินเทียน
“พี่ใหญ่! คือพี่จริงๆ ด้วยหรอ?” ฉินเทียบถอดแว่นดำลงมา แบกฉินหลั่งขึ้นมาทันทีเลย แล้วตะโกนร้องด้วยความดีใจ โยกไปจะครึ่งวัน จึงจะปล่อยฉินหลั่งลงมา
“ฉัน…เมื่อกี้เหมือนได้ยินว่า….คุณชายแปดเรียก….ไอ้ลามกว่าพี่ใหญ่ พวกเธอได้ยินไหม” สาวสวยคนหนึ่งพูดด้วยความติดๆ ขัดๆ เธอรีบหันศีรษะมา มองไปทางคนอื่นๆ สังเกตเห็นว่าสีหน้าของพวกเขาแข็งทื่อยิ่งกว่าเธอ
ตอนแรกพวกเขากำลังเตรียมดูละครสนุกๆ ของฉินหลั่ง ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นความวิตกกังวลขึ้นมาทันที ไอ้ลามกนั่นก็คือพี่ใหญ่ของคุณชายแปด เมื่อกี้พวกเธอทำอะไรไป พวกเธอไม่กล้าคิดเลย ลองคิดไปเล็กน้อย หัวใจก็จะจับแน่นขึ้นมาทันที
“ใช่แล้ว พี่ใหญ่ พี่แอบมองแฟนของฉัน ยังจับหน้าอกของเฟยเฟยอีก ที่แท้พี่เป็นคนประเภทนี้นี่เอง แฮะๆ ชอบเธอเข้าแล้วใช่ไหม? ฉันจะบอกให้นะงานของหล่อนดีมาก ถ้าหากว่าพี่ชอบ น้องชายยกให้เลย ถ้าไม่ได้เราสองพี่น้องเล่นด้วยกันก็ได้” ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูด
“ไป!” ฉินหลั่งยิ้มฝืนด้วยความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ได้ ฉินเทียนชอบเอาแต่เล่นตั้งแต่เด็กๆ ไม่เจอกันหลายปี ปัญหาด้านผู้หญิงกลับเปิดกว้างขนาดนี้
ทั้งสองพูดคุยเรื่องสนุกในวัยเด็กไปด้วย เดินไปยังข้างหน้าของพวกเถียนเฟยไปด้วย
“ขอโทษค่ะ คุณชายใหญ่ ฉันตาบอดไปเอง ละเมิดความสูงส่งของคุณแล้ว” เถียนเฟยก้มหน้าพูดด้วยความกลัว
“ขอโทษค่ะ คุณชายใหญ่”
“พวกเราปิดไปแล้ว”
“I’ msorry”
สาวสวยคนอื่นๆ ต่างก็ขอโทษฉินหลั่ง
ขณะนี้ ฉินเทียนที่ดีใจจึงจะนึกขึ้นว่า ผู้หญิงกลุ่มนี้พูดไม่ดีถึงพี่ใหญ่ตัวเองเมื่อกี้ เขาชี้ไปทางผู้หญิงกลุ่มนี้ พูดด้วยเสียงที่ดังว่า “พวกซื่อบื้อไม่มองดีๆ เมื่อกี้บอกว่าพี่ใหญ่ฉันแอบดูพวกเธอ จับพวกเธอ ฐานันดรนี้ของพี่ใหญ่นั้น ต้องถึงขั้นจับพวกเธอ แอบมองพวกเธอหรอ….”
มองดูน้องชายที่พูดให้ตัวเองจนฟองเต็มปาก ในใจของฉินหลั่งก็รู้สึกสบายใจมาก
“…..ถึงแม้ว่าพี่ชายฉันอดไม่ได้จับพวกเธอแล้วจริงๆ หรือว่าถึงขั้นทำกับพวกเธอแล้ว พวกเธอก็ควรจะคิดว่าจะรับใช้เขา แต่ไม่ใช่….”
ฉินหลั่งรีบห้ามน้องชาย ฉินเทียนพูดอะไรกัน? อะไรคือฉันอดไม่ได้แล้วจริงๆ? ชอบสาวสวยคือสิ่งที่ติดตัวมาของผู้ชาย เขาก็แค่มองผ่านๆ ตา สติบนตัวของตัวเองก็ถือว่ายืนหยัดอยู่
พอฉินเทียนโมโห หัวใจของพวกสาวๆ ต่างก็สะเทือนไปหมด รีบคุกเข่าลงบนชายหาด มองจากมุมของฉินหลั่งแล้ว ร่องภูเขาที่ลึกสิบกว่าร่องกำลังสั่นอยู่ เขาไอขึ้นอีกครั้งโดยกลั้นไม่ได้
“คุณชายใหญ่ คุณชายแปด พวกเราปิดไปแล้ว ขอร้องคุณอภัยให้เราครั้งหนึ่งเถอะ….”
ความเต็มอิ่มสิบกว่าคู่ขยับไปมาอยู่ตรงหน้า ฉินหลั่งขยี้ตา
“พี่ใหญ่ จะให้เขาวิ่งรอบเกาะนี้ไหม ให้พวกเขาเหนื่อยตายเลย” ฉินเทียนพูดความเห็นที่คิดออกมากับฉินหลั่ง
“ไม่ดี คนพวกนี้ต่างก็เป็นคนสำคัญของนาย รุนแรงเกินไปแล้ว” ฉินหลั่งมองสาวสวยกลุ่มนี้ ยิ้มอ่อนแล้วพูดว่า “สาวสวยพวกนี้ต่างก็เจริญเติบโตได้ดี”
ก็ยังเป็นคุณชายใหญ่ที่ดี รู้จักเอ็นดูคนอื่น เขาพูดว่าพวกเราเจริญเติบโตได้ดี งั้นก็แสดงว่ากำลังชมหุ่นของพวกเราอยู่ เฮอะ ไม่ว่ายังไงแล้วคุณชายใหญ่ก็เป็นผู้ชาย เห็นสาวแซ่บอย่างพวกเรา จะไม่มีความคิดอื่นได้ยังไง?
พอนึกถึงจุดนี้ พวกสาวสวยต่างก็ยกอกขึ้นด้วยความได้ใจ
“พวกเธอน่าจะเข้าใจคุ้นเคยกับอุปกรณ์บนเตียงกันสินะ?” ฉินหลั่งถามไปทางพวกสาวสวยอีกประโยคหนึ่ง
“อุปกรณ์บนเตียง” ? คุณชายใหญ่ร้ายเกินไปแล้ว ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ เขาอายไม่กล้าพูดว่าอยากอันนั้นกับพวกเรา ก็เลยพูดว่า “อุปกรณ์บนเตียง” คำใบ้นี้พวกเราเข้าใจ ก็คือการออกกำลังกายบนเตียงไม่ใช่หรอ ไม่สิ ไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น เขาเน้นคำว่า “อุปกรณ์” หรือว่าสิ่งที่คุณชายใหญ่หมายถึงคือ แส้หนัง เทียน….
อ้า คุณชายใหญ่นี่ช่างเล่นเป็นจริงๆ!
“คุณชายใหญ่ ฉันเข้าใจคุ้นเคยดีค่ะ ผ้าปูที่นอน ผ้าห่มฉันได้หมดค่ะ”
“ฉันก็ได้หมด เตียงอะไรฉันก็เคยนอนมาหมด ไม่มีคนเข้าใจเรื่องเตียงมากกว่าฉันแล้วค่ะ”
“สิ่งที่ฉันถนัดที่สุดคืออุ่นผ้าห่มค่ะ รับรองว่า37องศาพอดีค่ะ”
ในตอนที่พวกเธอพูด ยังตั้งใจยักคิ้วแล้วกัดริมฝีปากด้วย กะพริบตาไปทางฉินหลั่ง ถ้าหากว่าสามารถขึ้นเตียงคุณชายใหญ่ ทั้งชาตินี้พวกเธอก็สบายแล้ว
“ดีมาก!” ฉินหลั่งพยักหน้าด้วยความเต็มใจ มองไปทางฉินเทียน “นายยังจำได้ไหมว่าบนเกาะของเรามีสถานที่พื้นที่สำหรับคนงานโดยเฉพาะ?”
“จำได้สิ คนงานบนเกาะมี 1000 คนเลย พวกเขามีพื้นที่โดยเฉพาะ ต่างก็เป็นคนที่เซนต์สัญญามาสิบกว่าปีแล้ว ฉะนั้นลูกๆ ของพวกเขาก็อาศัยอยู่ในนั้น….”
“อืม” ฉินหลั่งพยักหน้า มองไปทางพวกสาวสวย “พวกเธอไปยังสถานที่นั่นตอนนี้เลย นำผ้าปูที่นอน ผ้าห่มของพวกเขาถอดลงมาซักด้วยมือ ที่นั่นเหมือนจะมี 7、80ที่เป็นเด็กอายุไม่ถึง 2 ควบ คุณแม่ไม่มีเวลาให้นมลูก พวกเธอมี ‘สารอาหาร’ ที่เต็มที่ งั้นก็ให้นมเด็กๆรอบหนึ่งละกัน”
ห๊ะ? พวกสาวสวยต่างก็ตกใจกันหมด ไม่ให้พวกเราอยู่เป็นเพื่อนคุณ แต่ให้พวกเราซักผ้าปูให้คนงาน ยังต้อง….ให้นมเด็กอีก? พวกเขามองไปทางความเต็มอิ่มของตัวเองทันที ความเศร้าในใจไม่มีอะไรเทียบได้ ความเต็มอิ่มของตัวเองทั้งเต็มทั้งใหญ่ แต่ไม่ใช่นำมาให้นมนะ? หน้าอกที่ดีขนาดนี้ คุณไม่สนใจเลยสักนิดหรอ? ถึงแม้จะไม่สนใจ นำมาให้นมจะเป็นการทำลายทรัพยากรเกินไปหรือเปล่า?
“ทำไม พวกเธอมีความเห็นกับสิ่งที่พี่ใหญ่ฉันพูด?” ฉินเทียนถามไปทางพวกสาวสวยหนึ่งประโยค
แน่นอนว่าสาวสวยต้องมีความเห็นอยู่แล้ว แต่ว่าพวกเธอไม่กล้าพูด ทุกคนต่างก็ส่ายหัวแล้วยิ้มอย่างอึดอัดไปทางฉินเทียน ยืนขึ้นเดินไปทางที่ไกลด้วยความไม่พอใจ
“สุดยอด!” ฉินเทียนยกนิ้วโป้งขึ้นไปทางฉินหลั่ง “วิธีนี้ก็มีแต่พี่ใหญ่ที่คิดออก ให้พวกเธอทำงานหน่อยก็ดี”
“สุดยอดอะไรสุดยอด จริงด้วย วงศ์ตระกูลไม่ได้ให้นายเข้าร่วม ‘การประเมินการฝึกทดสอบความยากจน’ ?” ตั้งแต่เจ็ดปีก่อนที่ฉินหลั่งจากไปแล้วทำการรับ “การประเมินการฝึกทดสอบความยากจน” ก็ไม่ได้รับข่าวเคราของสมาชิกในวงศ์ตระกูลอีกเลย
“ไม่มี ฉันไม่ได้อยากเป็นเจ้าบ้านซะหน่อย ต่อจากนี้พี่ใหญ่เป็นเจ้าบ้าน จะต้องดูแลฉันดีๆ นะ……” ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดกับฉินหลั่งโดยไม่ได้คิดอะไรมาก
ฉินหลั่งถอนหายใจเบาๆในใจ น้องชายคนนี้ของตัวเองไม่เปลี่ยนไปเลย ขอแค่มีให้เล่น อย่างอื่นก็ไม่อยู่ในสายตาเขาแล้ว
“พี่ใหญ่ ลุงกางบอกว่า พี่พาแฟนมาแล้ว พาฉันไปดูพี่สะใภ้หน่อยสิ” ฉินเทียนถูมือแล้วพูด
“ก็ดี….” ฉินหลั่งกำลังเตรียมตัวจะไปหาจงยู่กับฉินเทียน ขณะนั้นฉินกางก็เดินมาด้วยความเร่งรีบ “คุณชายใหญ่ คุณชายแปด เจ้าบ้านมาถึงแล้วครับ ตอนนี้กำลังอยู่ที่ตึกชิงเฟิง รอพบคุณชายใหญ่อยู่ครับ”
“คุณปู่มาแล้ว” ฉินหลั่งมีความตื้นตันใจเล็กน้อย มองไปทางฉินเทียน “พวกเราไปพบคุณปู่พร้อมกัน”
“พี่ใหญ่พี่ไปเถอะ คนที่คุณปู่อยากเจอคือนาย อีกอย่างตลอดปีมานี้ฉันก็อยู่ในวงศ์ตระกูลมาตลอด เจอหน้าคุณปู่บ่อยมาก” ฉินเทียนยิ้มแล้วพูด
“ก็ได้ พี่สะใภ้นายอยู่ห้องผู้ป่วย304 นายไปเยี่ยมเธอเถอะ” หลังจากพูดจบหลินหลั่งก็ตามฉินกางไปยังตึกชิงเฟิง
ตึกชิงเฟิงคือตึกเก่าแก่โบราณตึกหนึ่ง ตั้งอยู่บนเนินเขาเล็กๆ บนเกาะ ขณะนี้บนตึกชิงเฟิง มีลมพัดเบาๆ ชายชราที่สติภาระกำลังแข็งแรงคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ข้างโต๊ะไม้อย่างทรงพลัง เขาก็คือเจ้าบ้านของตระกูลฉินป๋อสง ข้างหลังของเขา มีชายอายุ 30 ราวๆ สวมชุดธรรมดายืนอยู่ หุ่นดูเหมาะสมกำลังดี ดูแล้วเหมือนเป็นนักกีฬาเลย
ส่วนข้างหน้าของฉินป๋อสง มีชายคนหนึ่งคุกเข่าอยู่
นั่นก็คือโข่งลิ่งเสียนที่ให้บริการการจัดออกแบบงานเลี้ยงที่โรงแรมจินเหมากับฉินหลั่ง
โข่งลิ่งเสียนในปกตินั้นร่าเริงยิ้มแย้มตลอดเวลา เป็นที่เคารพของผู้คน แต่ว่าโข่งลิ่งเสียนในตอนนี้ กลับดูหวาดกลัว หน้าผากมีเหงื่อไหลเต็มไปหมด จะยังเห็นเงาที่เหมือนวันปกติได้อย่างไร?
“สถานการณ์ที่คุณชายใหญ่บาดเจ็บที่เขตหัวตง อันตรายถึงขั้นชีวิต เป็นเพราะกระผมปกป้องไม่ทั่วถึง ได้โปรดเจ้าบ้านลดโทษเถอะ…..” โข่งลิ่งเสียนที่คุกเข้าอยู่ข้างหน้าพูดด้วยความหวาดกลัววิตกกังวล
แผนกกองทหารของตระกูลฉิน คือการเป็นอยู่ที่โดดเดี่ยว ฉะนั้นถึงแม้ว่าโข่งลิ่งเสียนจะเป็นผู้รับผิดชอบที่เขตหัวตง สำหรับแผนกกองทหารแล้ว ก็ไม่มีอำนาจควบคุม ถึงขั้นแนวโน้มการพัฒนาที่ใหม่ที่สุดของแผนกกองทหาร โข่งลิ่งเสียนก็ไม่สามารถควบคุมได้
ในตอนที่ฉินหลั่งถูกทีมที่สามส่งมายังเกาะป่ายฮัว โข่งลิ่งเสียนถึงได้รู้ข่าวนี้
ด้วยเหตุนี้ มีผู้คนมากมายในวงศ์ตระกูลกล่าวหาถึงโข่งลิ่งเสียน ฉินป๋อสงมาเยี่ยมฉินหลั่งที่เกาะในครั้งนี้ จึงมาจัดการเรื่องโข่งลิ่งเสียนด้วย
“เสี่ยวโข่ง พูดแล้วนายไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มากมาย ไม่ว่ายังไงแล้วก็ไม่สามารถที่จะดูแลฉินหลั่งอยู่ทุกวินาที แต่ว่าฉันเข้าใจเหตุผลนี้ คนคนนั้นไม่เข้าใจ บางคนที่เข้าใจก็ทำเป็นไม่เข้าใจ….” ฉินป๋อสงรู้สึกว่าตัวเองพูดเยอะไปหน่อย จึงไม่พูดแล้ว
มีแต่ฉินป๋อสงที่เป็นเจ้าบ้านของตระกูลฉิน จึงจะรู้ถึงความยากในการลำบากดูแลตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง แต่ละกลุ่มในครอบครัวต่างก็คอยตรวจสอบความเท่าเทียบซึ่งกันและกัน ขอแค่เกิด “ความผิดพลาด” ใหญ่ขนาดนี้ดั่งโข่งลิ่งเสียน คนที่ไม่ได้อยู่กลุ่มกับเขาก็จะจับเขาไว้แน่ๆ เลย
ก็คือเขารู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่ความผิดของโข่งลิ่งเสียน เพื่อที่จะรักษาความเท่าเทียม ได้แต่ทำผิดแล้วก็ผิดต่อไป
“ในเมื่อคุณชายใหญ่เกือบจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ก็จำเป็นต้องมีคนคนหนึ่งออกมารับผิดชอบ จากวันนี้ไป ปลดนายออกจากหน้าที่ดูแลรับผิดชอบในเขตตงฮัว ต่อจากนี้นายก็ไม่ต้องทำงานให้ตระกูลฉินแล้ว” ฉินป๋อสงเจ็บปวดมาก เขาเองก็ชอบโข่งลิ่งเสียนมากๆ แต่เป็นเพราะว่าเสียงต่างๆ ในวงศ์ตระกูล เขาจำเป็นต้องทำการลงโทษแบบนี้
“อา….” ในตอนที่ฉินป๋อสงพูดการลงโทษออกมา โข่งลิ่งเสียนก็บื้อไปเลย คิดก็คิดไม่ถึงว่าจะลงโทษหนักขนาดนี้ เขาทำงานให้ตระกูลฉินมาสามสิบปีแล้ว ตระกูลฉินก็คือชีวิตในวัยรุ่นและการงานของเขา จู่ๆก็ไม่มีแล้ว นี่เป็นเหมือนการฆ่าครึ่งชีวิตของเขาไปเลย
“เจ้าบ้าน กระผมขอบังอาจจะขอให้ท่านเปลี่ยนการลงโทษได้ไหมครับ ให้ผมออกจากตระกูลฉินรู้สึกแย่ยิ่งกว่าฆ่าผมเสียอีก” โข่งลิ่งเสียนกราบด้วยความบ้าคลั่ง
“ชีวิตที่กำหนดมาแล้วใครจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ล่ะ?” ฉินป๋อสงพูดด้วยความไม่เต็มใจ
“เจ้าบ้าน ขอร้องท่านล่ะครับ….” โข่งลิ่งเสียนตื่นตระหนกแล้ว คุกเข่าขยับไปข้างหน้า
ขณะนี้ ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังฉินป๋อสง ได้ขยับร่างกายกะทันหัน ถีบไปยังไหล่ของโข่งลิ่งเสียนทันที โข่งลิ่งเสียนตะโกนร้อง ร่างกายไปชนกับผนัง จากนั้นผู้ชายก็ถอยกลับไปอยู่หลังของฉินป๋อสง ราวกับว่าไม่เคยขยับอะไรมาก่อน
ร่างกายของโข่งลิ่งเสียนเจ็บปวด แต่สิ่งที่เจ็บปวดไปกว่านั้นคือหัวใจของเขา เขารู้ว่าไม่สามารถหวนคืนกลับมาได้แล้ว ยากที่จะลุกขึ้นมา พยักหน้าไปทางฉินป๋อสงด้วยความเคารพ หันหลังเหมือนเสียสติไปแล้ว เตรียมตัวจะจากไป
ขณะนี้ ฉินหลั่งจับไม้ค้ำค่อยๆ เดินขึ้นมาบนตึกชิงเฟิง มองเห็นโข่งลิ่งเสียน เขาดูแปลกๆ อย่างเห็นได้ชัดเจน “คุณโข่ง?”
ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองดูสีหน้าของฉินป๋อสง ในใจของรีบนึกได้เลยว่า ต้องเป็นเพราะตัวเองแน่นอน คุณปู่จึงลงโทษโข่งลิ่งเสียน
ฉินหลั่งจับไม้ค้ำมายังข้างหน้าของฉินป๋อสง
“ฉินหลั่ง” เห็นฉินหลั่งที่ไม่เจอมา 7 ปีก่อน ในใจของฉินป๋อสงตื้นตันใจมาก เขาลุกขึ้น อยากจะมองดูหลานชายคนนี้ของตัวเองดีๆ
“คุณปู่ ขอให้คุณปู่เก็บการลงโทษคุณโข่งคืนด้วยครับ….” ฉินหลั่งคุกเข่าไปทางฉินป๋อสง
“ออ….” ฉินป๋อสงนั้นได้เห็นฉินหลั่งในแง่ใหม่ ปู่หลานไม่ได้เจอกัน 7 ปี ครั้งแรกที่เจอ เขากลับขอร้องให้ลูกน้อง “นายไม่ถามดูหรอว่าฉันลงโทษเขายังไง?”
“ไม่ว่าจะลงโทษอย่างไร ถึงแม้จะเป็นการปรับ100บาท ก็ขอให้คุณปู่เก็บคืนด้วยครับ เพราะว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณโข่งครับ” วันนี้ฉินหลั่งจะปกป้องโข่งลิ่งเสียนแน่ๆ แล้ว