รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 34 ใครชนะ

บทที่ 34 ใครชนะ
“เสื้อยืดสีขาวตัวนั้น” ฉินหลั่งชี้ไปลวกๆ
เส้เหวิยจี้งเห็นว่า เสื้อยืดสีขาวที่ฉินหลั่งเลือกนั้นแพงกว่าเสื้อที่เธอเลือกสามร้อยหยวน และมันก็เพิ่มความโมโหมากขึ้น: “เอากางเกงยีนขาดสองพันหยวนนั้นใส่ให้ฉัน”
ความจริงตอนนี้ ฉินหลั่งก็ซื้อหนึ่งตัวแล้วยอมแพ้ก็ได้ แต่เมื่อคิดถึงคำพูดเยาะเย้ยของเส้เหวินจี้งและจูจี้เหวินเมื่อกี้ ก็ทำให้ฉินหลั่งอยากใช้โอกาสนี้ เล่นๆกับพวกเขาดู
“ห่อกางเกงสแล็คให้ฉันด้วย!” ฉินหลั่งพูดกับเสี่ยวหงเบา ๆ กางเกงสแล็คนี้สูงกว่าของเส้เหวินจี้งหนึ่งร้อยหยวน
เส้เหยินจี้งกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธและการหายใจของเธอก็หนักหน่วง: “ห่อเสื้อแขนยาวสีชมพูนั้นด้วย!”
“เสื้อไหมชุดนั้นไปห่อมา”|
“ฉันเอากระโปรงยาวหรูตัวนั้น”
“ชุดสูทดูดีระดับก็ห่อมาให้ฉันด้วย”
“กระโปรงสายเดี่ยวสีแดงสดก็ห่อให้ฉันด้วย”
……
ทั้งสองคนสลับกันไปมา น่าจะซื้อเสื้อผ้าไปหกถึงเจ็ดตัว เส้เหวินจี้ถูกฉินหลั่งทำให้โมโห ดวงตาแทบทะลักออกมาอยู่บนหน้าของฉินหลั่ง
แต่ว่าจูจี้เหวินกลับโมโหเส้เหวินจี้งเพิ่มขึ้น เส้เหวินจี้ตอนนี้เส้เหวินจี้งซื้อไปเสื้อผ้าแล้วเกือบหนึ่งหมื่น ซึ่งมันไกลเกินความคาดหมายของเขา แต่เขาก็อายที่จะหยุดมัน เพราะตอนเริ่มแรกได้กล่าว “คำพูดอันฮึกเหิม”ก็พูดออกไปแล้ว ในตอนนั้นเอง ต่อให้เส้นเหวินจี้งซื้อเสื้อผ้าราคาที่แพงกว่านี้ ก็ทำได้เพียงแค่กระอักเลือดในใจ โมโหจนหน้าแดงก่ำ จมูกก็เหมือนกับวัว ที่หายใจฟึดฟัด
“ฉันไม่มีเงิน ฉันยอมแพ้”ในตอนนั้น ฉินหลั่งก็ยอมแพ้อย่างง่ายดาย
ในใจของจูจี้เหวินกรู้สึกโล่งอก ถ้าฉินหลั่งยังแข่งต่อไปกับเส้เหวินจี้ง เขาเองก็คงทนไม่ได้ที่จะหยุดฉินหลั่ง
“ฮ่าฮ่า นายแข่งไม่ไหวแล้วละสิ ฉินหลั่ง นายก็แค่คนที่ถูกรางวัล จะมาแข่งกับแฟนฉันที่เป็นทายาทเศรษฐีได้ยังไง ก็แค่คนถูกรางวัล ทำไมตอนนี้ไม่แข่งต่อแล้ว ไม่มีเงินเหรอ?”เส้เหวินจี้งพูดย่างมีชัย
“ใช่ ฉันเทียบกับเขาไม่ได้”ฉินหลั่งพูดอย่างไม่แยแสเส้เหวินจี้ง เขารู้สึกว่าตอนนี้เส้เหวินจี้งเหมือนกับคนที่กำลังเคียดแค้น
“อย่าคิดว่าถูกรางวัลแค่หนึ่งแสนกว่าก็คิดว่าตัวเองสุดยอด อยู่ต่อหน้าฉันยังไงมันก็แค่เด็กน้อย เข้าใจไหม?”เส้เหวินจี้งพูดกับฉินหลั่งอย่างกับฉินหลั่งเป็นนิ้วก้อย จากนั้นมองไปที่เสี่ยวหง: “วันนี้เราใช้จ่ายที่นี่ไปมากกว่าสามหมื่น ถึงแม้ว่าพวกคุณจะเป็นร้านเสื้อผ้าชั้นนำ ครั้งหนึ่งที่ลูกค้าจะซื้อมากขนาดนี้ก็คงจะมีไม่มากใช่มั้ย? เจ้านายของพวกคุณนี่จริงๆเลย เราซื้อมากขนาดนี้ ก็ไม่รู้จักออกมาต้อนรับเราหน่อย!”
“อา….”เสี่ยวหงมองไปที่ฉินหลั่งอย่างไม่รู้ตัว เห็นแต่ฉินหลั่งส่ายหัวให้เบาๆ เสี่ยวหงยิ้มแล้วพูดกับเส้เหวินจี้ง: “วันนี้เจ้านายของพวกเราไม่อยู่ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ”
“อย่างนี้นี่เอง งั้นไม่เป็นไร”เส้เหวินจี้งอยากใช้โอกาสนี้เพื่อทำความรู้จักเจ้าของ สามารถเปิดร้านใหญ่ได้ขนาดนี้ ความแข็งแกร่งต้องไม่ธรรมดา ตอนนี้ความหวังของเขาหายไป ในใจก็รู้สึกสูญเสีย เขาเก็บเสื้อผ้าใหญ่เล็กของเส้เหวินจี้ และเดินเชิดหน้าอย่างมีชัยออกไป
ฉินหลั่งซื้อเสื้อผ้าให้เธอมากมายขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่เมื่อได้ยินฉินหลั่งและเสี่ยวหงพูด เสื้อผ้าที่ไม่ต้องการสามารถที่จะส่งคืนได้ จงยู่ก็มีความสุข เธอเก็บไว้แค่หนึ่งชุด ที่เหลือแลกคืนเงินทั้งหมด
ในเรื่องนี้ ในใจฉินหลั่งก็ยิ้มฝืนๆ หากรู้แต่แรก ก็ไม่บอกว่าสามารถแลกคืนเงินได้
ฉินหลั่งให้จงยู่ไปที่ห้องลองเสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเป็นใส่ตัวใหม่ เสี่ยวหงก็รีบยกนิ้วให้กับฉินหลั่ง: “เจ้านาย วิธีการตลาดของคุณฉลาดมาก ลูกค้าสองคนวันนี้ใช้จ่ายจำนวน มากที่สุดในสัปดาห์นี้!”
“เอ่อ….”ฉินหลั่งก็รู้สึกอาย เมื่อกี้ถูกบังคับให้แข่งกับเส้เหวินจี้ง ในสายตาของเสี่ยวหลง กลายเป็นวิธีการตลาด
“รอบหน้าถ้าพวกเขามาใช้จ่ายอีก ให้ส่วนลดพวกเขายี่สิบเปอร์เซ็นต์นะ ”ตอนนี้คิดดูแล้ว ถูกบังคับจนตก “หลุม”แล้วเงินพวกเส้เหวินจี้งตั้งสามหมื่นกว่า ฉินหลั่งรู้สึกไม่ดี
“ทำไมล่ะคะ?ถึงแม้ว่าพวกเขาใช้จ่ายก็ไม่น้อยนะคะ แต่ฉันดูออก ไม่ใช่ลูกค้ารายใหญ่สามารถใช่จ่ายที่นี่บ่อยๆ ฉันสังเกตเห็น ตอนที่หญิงสาวคนนั้นซื้อชุดที่เจ็ด ผู้ชายคนนั้นหน้าผากก็เต็มไปด้วยเหงื่อ หน้าก็ซีด ดังนั้นฉันรู้สึกว่า พวกเราไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาเสียค่าใช้จ่ายมาก”เป็นถึงผู้จัด เสี่ยวหงกำลังพิจารณาถึงผลประโยชน์ของร้าน
“ฟังฉันก็พอ”ฉินหลั่งแค่อยากจะทำให้ตัวเองสบายใจ
“รับทราบ”เสี่ยวหงทำได้เพียงตอบรับ เธอถามอย่างสนใจขึ้นมา “ใช่แล้ว เจ้านาย ทำไมเจ้านายไม่บอกแฟนเจ้านายว่าเป็นเจ้าของร้านที่นี่คะ?”
“พูดมากเกินไปแล้ว”ฉินหลั่งกล่าว ตอนนี้เขาและจงยู่อยู่ในบรรยากาศที่ดีขึ้น ฉินหลั่งไม่อยากทำลายบรรยากาศแบบนี้ ฉินหลั่งจะเป็นคนเปิดเผยตัวตนของให้กับเธอเอง
ในตอนนั้น จงยู่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เดินออกมา เธอใส่ชุดเดรสนั้น ดูแล้ว บริสุทธิ์ สง่างาม เหมาะกับใบหน้าที่บอบบาง เป็นสาวสวยที่สวยงาม
“สาวสวย ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก คุณจะให้เกียรติเต้นรำกับผมได้ไหม?”ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้น ยื่นมือไปหาจงยู่อย่างสุภาพ
จงยู่ผงะ แล้วยิ้มอย่างบางเบา แล้วยื่นมือมาให้ฉินหลั่ง: “ฉันจะให้โอกาสนายหนึ่งครั้งนะ”
ในเวลานั้น จงยู่รู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีเกียรติ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยมีใครมอบให้เขาเลย รู้สึกดีต่อฉินหลั่ง เพิ่มอีกเล็กน้อย
ฉินหลั่งจับมือของจงยู่ ไม่ได้ไปเต้นรำหรอก จากนั้นหัวเราะและวิ่งเหยาะๆ ออกจากร้าน CHIU·SHUI เสี่ยวหงไม่ได้สนใจแต่แรก จากนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย พึมพำ: “ช่างเป็นคู่ที่น่าอิจฉาจริงๆ”
ตอนแรกฉินหลั่งว่าจะนั่งแท็กซี่กลับไปที่โรงเรียน แต่จงยู่บอกว่านั่งรถประจำทางก็ได้ บนรถ ทั้งสองคนนั่งอยู่แถวหลังสุด ฉินหลั่งกุมมือของจงยู่ไว้ ผมของจงยู่ปลิวไสวโดนใบหน้าของเขา และฉินหลั่งหวังเป็นอย่างยิ่งว่านี่เป็นรถรับส่งที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง
ลงรถ ฉินหลั่งกำลังจะคุยกับจงยู่เมื่อไหร่จะย้ายเข้าไปที่อยู่คฤหาสน์
ในตอนนั้น ท่านหวงก็โทรศัพท์มา ฉินหลั่งหลีกเลี่ยงจงยู่ แล้วรับโทรศัพท์
ท่านหวงโทรมารอบนี้ ให้ฉินหลั่งรีบไปร่วมกิจกรรมที่ตึกสัวของโรงเรียน พูดตามตรง สำหรับฉินหลั่งแล้วกิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้น ไม่ได้รู้สึกสนใจ ฉินหลั่งเลยบอกกับท่านหวงว่าตัวเองไม่อยากเข้าร่วม
“ไม่ได้ครับคุณชายใหญ่นี่ก็เป็นการทดสอบจากครอบครัว ถ้าเกิดคุณไม่เข้าร่วม รอบนี้ก็ไม่มีผลคะแนน ผลลัพธ์ที่ตามมาก็อาจจะร้ายแรง!”ท่านหวงพูดจาชักชวนอย่างจริงจัง
“บททดสอบจากครอบครัวของฉันไม่ใช่ว่าผ่านเเล้วเหรอ?”ฉินหลั่งพูดอย่างกังวล
“ใช่ผ่านแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหลังจากนี้คุณจะเหลวไหลได้ เพื่อเป็นการย้ำเตือนคุณ ครอบครัวจะดำเนินการตรวจสอบคุณเป็นครั้งคราว หากผลลัพธ์ไม่ดี ก็คงมีบทลงโทษ คราวนี้ก็คือ นายน้อยอย่าชะล่าใจนะ”ท่านหวงกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ก็ได้ ฉันจะไปเข้าร่วมตอนนี้”ฉินหลั่งพูดอย่างหดหู่ ที่ยังทดสอบเขาไม่พออีกเหรอ ทดสอบเขามาเจ็ดปีแล้วก็ยังไม่พอ นี่มันเกิดขึ้นมาอีกแล้วนี่มัน จงใจไม่ให้ตัวเองอยู่ดีเลยเหรอ?
ฉินหลั่งบ่นคิดในใจ ความจริงเขาก็เข้าใจครอบครัวที่ทำแบบนี้ เป็นถึงครอบครัวที่ใหญ่เป็นหนึ่งและดีที่สุดใน เป็นถึงลูกหลานของตระกูลใหญ่ไม่ง่ายเลย มิฉะนั้น ครอบครัวของพวกเขาจะอยู่ได้นานหลายร้อยปี
“จงยู่ ฉันพาเธอไปที่ตึกสัว”ฉินหลั่งตอนนี้ก็ไม่อยากแยกจากจงยู่ ที่สำคัญคือ จงยู่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าแล้วดูสวยขนาดนี้ ฉินหลั่งก็อยากทำให้คนอื่นอิจฉา อยากทำให้จงยู่มีความมั่นใจ
“อืม”จงยู่พยักหน้า แล้วก็ไปกับฉินหลั่ง เธอรู้สึกมีความสุขมาก
ฉินหลั่งพาจงยู่มาถึงที่ตึกสัว นี่คือตึกศิลปะ เวลาไม่มีอะไร ก็ยังมีคนทำเรื่องกับทางโรงเรียน เพื่อจัดกิจกรรม
ในตอนนั้น ห้องโถงของตึกสัว ตั้งเวทีเล็กๆ ล้อมรอบด้วยลำโพง กระเช้าดอกไม้ ริบบิ้น มีคนกำลังจัดแสงไฟ เจ้าภาพในงานหลายคนสวมใส่สูทกำลังสนทนากัน
ด้านหน้าเวทีมีเก้าอี้ ห้าแถว สิบช่อง ไว้รองรับแขกที่มา
ฉินหลั่งและจงยู่นั่งอยู่แถวหลังสุด มีคนสองสามคนอยู่รอบ ๆ ตั้งแต่จงยู่เดินเข้าไปในห้องโถง และพวกเขาเริ่มคุยกันอย่างเงียบ ๆ
“ผู้หญิงคนนี้ดูสวย เป็นลูกสาวเศรษฐีหรือเปล่า? ทุกท่วงท่าและการกระทำเธอ ช่างมีชีวิตชีวาจริงๆ”
“ดูแล้วอย่างกับดารา ถ้าหล่อนขึ้นแสดง หลิว อี้เฟย์เป็นอะไร?”
“ไอ้ห่วยแตกที่อยู่ข้างๆเธอคืออะไร ทำไมถึงมาเดินอยู่เทพธิดาของฉันได้? มองไปแล้วอยากจะขยี้เขาจริง!”
“บางทีอาจจะเป็นคนช่วยแทนเทพธิดาทิ้งขยะ เทพธิดาดูแล้วเป็นคนดี เธอก็อายที่จะให้เงินเขา ก็เลยให้เขาช่วยทิ้งขยะ แล้วใช้โอกาสนี้ให้เงินเขา”
……
จงยู่ที่อยู่ในชุดใหม่เหมือนกับเปล่งประกาย ก็นั่งลงอย่างเงียบๆแถวหลังสุด ดึงดูดความสนใจของผู้คน
“นี่คือ….”เสียงหญิงที่สงสัยดังขึ้นข้างๆจงยู่ เมื่อจงยู่หันกลับไป ก็อ้าปากค้างด้วยความตะลึง: “จงยู่! นี่เธอจริงเหรอ!”
“อืม ติงหรุ่ย เธอก็มาเหมือนกันเหรอ”จงยู่ทักทายติงหรุ่ย ติงหรุ่ยคือคนบ้านเดียวกันกับเธอ ทั้งสองมาจากมณฑลเล็ก ๆ ทางตะวันออกเฉียงเหนือ ความแตกคือ ที่บ้านจงยู่มีแค่แม่เป็นที่พึ่ง แต่บ้านติงหรุ่ยเปิดธุรกิจในท้องถิ่นที่เป็นที่รู้จัก
“เธอซื้อเสื้อผ้าที่CHIU·SHUIเหรอ?”ในมือของจงยู่ถือถุงของCHIU·SHUI ที่เอามาใส่เสื้อผ้าเก่าของเธอ ถูกตาคมของติงหรุ่ยมองมา
“อืม”จงยู่ยอมรับ ถึงเธอจะไม่ค่อยติดต่อกับติงหนุ่ยนัก เลยไม่ค่อยรู้นิสัยของเธอ ก็เลยไม่รับรู้ว่า ติงหรุ่ยตอนนี้เต็มไปด้วยความอิจฉา จงยู่ก็ยังคงยิ้มแล้วถามว่า: “เธอรู้สึกเป็นยังไงบ้าง”
วันนี้จงยู่มีความสุขมาก ก็อยากจะแบ่งปันความสุขให้กับคนบ้านเดียวกัน เลยพูดมากกว่าปกติ ถ้าเป็นปกติ จงยู่ก็ไม่ค่อยถามอะไร
อย่างไรก็ตามคำพูดของจงยู่ในสายตาของติงหรุ่ยเหมือนแสดงให้เธอรู้ ในใจของเธอก็รู้สึกไม่พอใจจงยู่ ยัยบ้านี่ แค่ใส่ชุดของCHIU·SHUIก็เริ่มแสดงออกละ ถ้าแกไม่ใช่คนบ้านเดียวกัน ฉันก็ไม่มีทางสนใจ
“เธอไม่ได้ซื้อเองใช่มั้ย?”ติงหรุ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ
“ไม่ใช่ คือ…คือเพื่อนฉันช่วยฉันซื้อ”นึกถึงที่ฉินหลั่งซื้อเสื้อผ้าให้เธอ จงยู่ก็ยังเขินเล็กน้อย
นังนี่แต่งตัวขึ้นมาก็ดูดี อาจเป็นเพราะเอาตัวเข้าแลก ไปยั่วยวนคนรวย สายตาของติงหรุ่ยแสดงออกมาถึงการดูถูก
“เขามีไหนละ?เมื่อไหร่จะแนะนำให้ฉันรู้จัก”ติงหรุ่ยจงใจพูดขึ้นมา เสื้อผ้าของCHIU·SHUIถูกสุดก็หนึ่งพันหยวน คนคนนี้น่าจะเป็นคนร่ำรวย แน่นอนว่าติงหรุ่ยก็ต้องอยากรู้จัก
“อ่า เธออยากรู้จักเหรอ ก็คือเขา”จงยู่เหลือบมองไปฉินหลั่งที่นั่งข้างๆ ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับกำลังแนะนำแฟน
ติงหรุ่ยรู้สึกแปลกใจ ฉินหลั่งที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่เธอคิดไม่ถึงว่า เป็นฉินหลั่งที่ซื้อเสื้อผ้าให้จงยู่ จะเป็นเขาไปได้ยังไง? คนคนนี้ดูแล้วสภาพไม่ต่างจากจงยู่ ที่ยากจน เขายังสามารถซื้อเสื้อผ้าทีCHIU·SHUIได้ด้วยเหรอ?