รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 26 กุญแจไม่ใช่ว่าพนักงานเรียกรถเก็บเอาไว้เหรอ

บทที่ 26 กุญแจไม่ใช่ว่าพนักงานเรียกรถเก็บเอาไว้เหรอ
เวลาผ่านไปเร็วมาก พวกของเสี้ยฉีงก็มาห้อมล้อมฉินหลั่ง ใบหน้าของทุกคนมีแต่รอยยิ้มที่กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่
“ไอ้เด็กนี่มีหัวคิดทางการค้าจริงๆ รู้ว่ามาที่นี่เป็นคนชนชั้นสูง อยู่ที่นี่ต้องหาเงินได้แน่”
“เมื่อครู่เหมือนว่าเขาก็ได้เงินมา 10 หยวนแล้วนี่ คนละ 10 หยวน หนึ่งวันก็ไม่น้อยเลยนะ ฉินหลั่งไหนพูดสิว่าต้องการเงินเท่าไหร่”
……
พวกเขาคิดว่าฉินหลั่งเป็นขอทานไปกันหมดแล้ว
เสี้ยฉีงประเมินฉินหลั่งที่ใส่ชุดข้างทาง ในที่สุดฉันก็ไม่ได้มองฉินหลั่งผิดไป หลายวันมานี้เขายิ่งขี้ขอหนักกว่าเก่า ขนาดวิธีการขอเงินก็ยังคิดได้!
เมื่อคิดถึงแผนร้ายของเธอกับพี่สาว มุมปากเสี้ยฉีงแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น
พี่สาวนี่มาหลงรักไอ้ขี้ขอแบบนี้ ต้องทำให้จ้าวเหว่ยเจ็บปวดใจมากแน่! แบบนี้ จ้าวเหว่ยก็ยิ่งอยากจะจีบพี่สาวมากกว่าเดิม!
“ฉินหลั่ง พอแล้ว ฉันให้เงินแก 50 หยวน วันนี้แกเก็บธุรกิจบ้าบอของแกไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาขอเงินต่อ” พูดไป เสี้ยฉีงก็เดินมาอยู่ด้านข้างของผู้ชายคนหนึ่ง เอาเงินมา 50 หยวน แล้วก็ยื่นให้ฉินหลั่ง
ฉินหลั่งรับเงินเอาไว้ ในใจสบถด่า ถ้าฉันต้องการเงิน ฉันเป็นคนที่เงินลงทุนหลายร้อยล้านอยู่ในมือ อยู่ดีๆ จะมาขอเงินคนอื่น นี่แกกำลังพูดเรื่องตลกขึ้นมาใช่ไหมเนี่ย?
ฉินหลั่งเมื่อได้เงินจากเสี้ยฉีงแล้ว แต่กลับไม่ได้ว่าจะไปไหน
“ทำไมแกยังไม่ไปอีก? หรือว่าแกรังเกียจเงินที่ฉันให้มันน้อยไปใช่ไหม?” เสี้ยฉีงจ้องมองฉินหลั่งพร้อมทั้งกำลังเริ่มรำคาญ
ฉินหลั่งอยากจะไป แต่ว่ารถของเขาจอดอยู่ที่นี่
ถ้าให้พวกเขาเห็นว่าตนเองขับรถ Mercedes-Benz G500 ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ถึงแม้ว่าสถานะที่เป็นคุณชายที่ร่ำรวยอภิมหาเศรษฐีของตนเองนั้นสามารถเปิดเผยได้ แต่ว่าตอนนี้ฉินหลั่งยังไม่อยากเปิดเผย
“รีบไสหัวไป” เสี้ยฉีงโมโหพร้อมทั้งเตะที่ก้นฉินหลั่งไปหนึ่งครั้ง
เสี้ยฉีงก็ทำแบบนี้จนเป็นนิสัยแล้ว เพราะว่าเขาไม่เคยเห็นหัวฉินหลั่งด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ว่าฉินหลั่งคนนี้มีทรัพย์สินส่วนตัวถึง 1.4 พันล้าน ยังจะกล้าพูดกับฉินหลั่งแบบนี้อยู่ไหม
ฉินหลั่งปัดเศษฝุ่น และก็ขี้เกียจจะจดจำเรื่องเสี้ยฉีง
“เสี้ยฉีง…” ตอนที่ฉินหลั่งอยากจะเดินหนีไปนั้น ถนนด้านข้างก็มีอีกคนมา คือหรั่นหญิงคนที่เคยเจอกันที่สนามในวันนั้น
“ฉินหลั่ง คุณก็มาด้วย” เมื่อเห็นฉินหลั่ง หรั่นหญิงยิ้มทักมายให้
“อืม” ฉินหลั่งพยักหน้าให้
“หรั่นหญิง คุณก็มาแล้ว” หวางเสี้ยวตี๋ที่เป็นหัวหน้าทีมนักบาสเกตบอล พร้อมทั้งมองไปที่หรั่นหญิงและก็ยิ้มให้
แต่ว่าหรั่นหญิงทำเหมือนไม่ได้ยิน แทบไม่ได้สนใจเขาด้วยซ้ำ
หลายวันที่ผ่านมานี้ หรั่นหญิงมาทานข้าวกับเสี้ยฉีงอยู่หลายครั้ง หวางเสี้ยวตี๋หน้าด้านเสนอหน้าไปถึงสองครั้ง พฤติกรรมในสิ่งที่เขาทำไม่ดีมันทำให้หรั่นหญิงขยะแขยง
เรื่องนี้มันทำให้หวางเสี้ยวตี๋รู้สึกได้ หรั่นหญิงเริ่มทักทายฉินหลั่งก่อน แต่กับเขานั้นเธอไม่สนใจใยดีสักนิด นี่มันไม่ได้แสดงว่า ตนเองไม่สามารถเทียบกับไอ้บ้าฉินหลั่งใช่ไหม?
“หรั่นหญิง ความจริงแล้วเราไม่ได้เรียกฉินหลั่ง เมื่อครู่เขามายืนอยู่ที่นี่เอง มาขอเงินคนอื่น” หวางเสี้ยวตี๋พยายามกดฉินหลั่งให้มีภาพพจน์ที่ต่ำต้อยลง
“จริงเหรอ…” หรั่นหญิงมองฉินหลั่งอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็พูดกับเสี้ยฉีง “อย่างไรฉินหลั่งก็ยังอยู่ในทีมเชียร์ลีดเดอร์ ให้เขากินข้าวกับพวกเราเถอะ”
หรั่นหญิงพูดกับฉินหลั่งอยู่หลายประโยค เสี้ยฉีงถึงได้ยอมให้ฉินหลั่งกินข้าวกับพวกเขาด้วยอาการบีบบังคับ
สุดท้ายแล้ว ฉินหลั่งก็ไม่อาจปฏิเสธการเชื้อเชิญได้ และยังมีหรั่นหญิงพร้อมทั้งคนอื่น เดินเข้าไปด้านในร้าน
หวางเสี้ยวตี๋เดินเข้ามาคนสุดท้าย พร้อมทั้งจ้องมองเบื้องหลังของฉินหลั่งและหรั่นหญิง ด้วยความรู้สึกเกลียดจนมันเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เมื่อเดินเข้าไปในห้องอาหาร ในห้องอาหารมีคนอยู่ไม่น้อย ผู้ชายดูเหมือนเป็นคนในกลุ่มสังคม ผู้หญิงเหมือนกำลังมาเดินเล่นในร้านที่เปิดในเวลาตอนกลางคืน คนที่นั่งอยู่ตรงกลางก็คือเด็กชายรูปร่างสูงใหญ่ ผมของเขาทำสีมาก่อน แต่งตัวได้ทันสมัย นั่นก็คือหัวหน้าทีมบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัยจีนหลิง และก็คือแฟนของหนุ่มของเสี้ยฉีง —-สวี่ฮ่าว
“เสี้ยฉีง พวกคุณมาแล้ว รีบนั่งเร็ว ดูสิว่าจะกินอะไรดี” สวี่ฮ่าวเดินเข้ามาด้านข้างของเสี้ยฉีง แน่นอนว่าต้องจับมือเสี้ยฉีงเอาไว้ สายตาหื่นกระหาย
“เอ๋?” พูดจบ สวี่ฮ่าวรับรู้ได้ว่าฉินหลั่งเดินด้านข้าง พร้อมทั้งขมวดคิ้วขึ้น “นี่ไม่ใช่ “แม่บ้าน” ของทีมเชียร์ลีดเดอร์ของพวกคุณใช่เหรอ เขามาได้ยังไง”
ทีมบาสเกตบอลมักจะฝึกซ้อมกับทีมเชียร์ลีดเดอร์ สวี่ฮ่าวเลยเห็นฉินหลั่งอยู่บ่อยครั้ง ก็แค่ไม่เคยพูดคุยมาก่อน ก็แค่คนที่คอยขนของของทีมเชียร์ลีดเดอร์ มันมีอะไรที่น่าปฏิสัมพันธ์กัน?
เสี้ยฉีงแอบมองหรั่นหญิงอยู่แวบหนึ่ง สายตาขอโทษขอโพย
เสี้ยฉีงพูดกับสวี่ฮ่าว เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งคอยขอเงินอยู่ด้านนอก แถมยังเรียกเขาเข้ามาอีก ถ้ารู้สึกเบื่อเขาขึ้นมาละก็ ก็จะให้ฉินหลั่งออกไปซะ
“ฮ่าๆ ที่แท้ก็มาขอเงินทางด้านนอกนี่เอง ผู้ชายตัวโตมีมือมีเท้าแต่มาทำเรื่องแบบนี้ ก็ไม่มีใครแล้วแหละ” หลังจากสวี่ฮ่าวฟังจบแล้วก็หัวเราะดังมาก “พอเถอะ ครั้งนี้ยอมให้เขาแล้วกัน ให้เขากินฟรีสักมื้อเถอะ”
“ทุกคนนั่งลงเถอะ อีกเดี๋ยวฉันยังเพื่อนเข้ามา เหลือที่นั่งให้เขาก็พอ” เมื่อสวี่ฮ่าวพูดจบ ทุกคนก็เริ่มนั่งลง
แน่นอนว่าเสี้ยฉีงก็ต้องนั่งกับสวี่ฮ่าวอยู่แล้ว
ฉินหลั่งอยากจะนั่งลง จนได้ยินคำพูดของเสี้ยฉีง “ฉินหลั่ง แกไปนั่งที่หน้าประตู พนักงานเดินเข้ามาก็จะได้มีลมพัด ช่วยพวกเราบังลมได้พอดี!”
“ใช่ เสี้ยฉีงความคิดนี้ก็ดีมาก!”
“ฉินหลังนั่งตรงประตูเพื่อบังลม”
……
ฉินหลั่งก็ไม่ได้สนใจ เขานั่งลงตรงไหนก็เหมือนกัน
จากนั้นใบหน้าของหรั่นหญิงก็แดงขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะพูดดังๆ “พวกคุณทำเกินไปไหมเนี่ย ทุกคนต่างเป็นเพื่อนกัน นี่มันไม่ใช่การพูดกระทบฉินหลั่งไม่ใช่เหรอ?”
บรรยากาศในห้องรับรองนั้นเปลี่ยนไปเก้อเขินแทน
“เดิมทีเราไม่ได้เรียกเขา แต่เขาหน้าด้านจะมาด้วย” หวางเสี้ยวตี๋ไม่คิดว่าพูดพึมพำอย่างไม่พอใจ
หรั่นหญิงจ้องตาเขา จากนั้นก็ยืนขึ้น นั่งลงด้านข้างของฉินหลั่ง
“ทำไมคุณนั่งตรงนั้นล่ะ เดี๋ยวลมพัดโดนตัวเข้า จะทำให้ปวดท้องเอา” หวางเสี้ยวตี๋พูดอย่างเป็นห่วงเป็นใย
หรั่นหญิงส่งเสียงในลำคอ แทบไม่ได้สนใจเขาเลย
“หรั่นหญิง คุณอย่าก่อเรื่อง มานั่งข้างฉันนี่” เสี้ยฉีงเดินเข้าไปด้านข้างของหรั่นหญิง พร้อมทั้งดึงเธอมานั่งด้านข้างของตนเอง
ฉินหลั่งรู้สึกซาบซึ้งใจ พร้อมทั้งส่งสายตาขอบคุณแก่หรั่นหญิง
พนักงานเอาอาหารเข้ามาเสิร์ฟ
เวลานั้นเองในห้องรับรองนั้นประตูก็ถูกผลักออก
“Hello everyone” ชายหนุ่มเดินเข้ามา เขาแต่งตัวและทำผมสไตล์ยุโรป
“เส้เหา ในที่สุดแกก็มา” สวี่ฮ่าวเดินไปด้านหน้าของเส้เหา จากนั้นก็กอดเขา “ฉันจะแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือเส้เหาเพื่อนสนิทของฉัน พอเรียนจบตอนมัธยมตอนต้นก็ไปเรียนต่อที่สวิตเซอร์แลนด์ หลายวันที่ผ่านมาเพิ่งกลับมาประเทศ เพื่อเตรียมขยายกิจการในประเทศ ทางบ้านก็มีฐานะอยู่”
ตอนที่สวี่ฮ่าวแนะนำอยู่นั้น สายตาคอยมองจ้องหรั่นหญิงอยู่นาน ก็เหมือนว่ากำลังแนะนำให้เธอเป็นพิเศษแบบนั้น
“แกนั่งลงที่นี่เถอะ” สวี่ฮ่าวกับเส้เหาเดินไปด้านข้างของหรั่นหญิง เพื่อให้คนอื่นยกที่นั่งให้เขา
เส้เหานั่งลงด้านข้างของหรั่นหญิง พร้อมทั้งมองหรั่นหญิงอย่างพินิจพิจารณา จนหัวใจเต้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ใบหน้ารูปไข่ขาวเกลี้ยง ริมฝีปากบาง หน้าอกก็อวบอิ่มไม่เลย อย่างน้อยก็คัพ C แหละ อีกอย่างดูแล้วยังน่าจะใหญ่กว่านั้นอีก
เมื่อคืน เส้เหาได้แนะนำสาวสวยให้กับเขาคนหนึ่ง สวี่ฮ่าวส่งรูปหรั่นหญิงไปให้เขา ทำจนเมื่อคืนวานไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย วันนี้มาเจอ ตัวจริงสวยกว่าในรูปตั้งเยอะ
เส้เหาลองเรียกความสนใจจากหรั่นหญิง พร้อมทั้งพูดความสามารถของฐานะทางบ้านของตนเองให้หรั่นหญิงฟัง เขารู้สึกว่า อาศัยฐานะของตนเอง ก็สามารถจัดการหรั่นหญิงได้อยู่หมัด
จากนั้น หรั่นหญิงกับไม่ได้สนใจใคร่ดีเขาเลยสักนิด มันเป็นเรื่องที่ทำให้เขาโมโห หรั่นหญิงนั่งอยู่ตรงประตูกับฉินหลั่ง พร้อมทั้งดูและเขาเป็นอย่างดี
เสื้อผ้าบนตัวของไอ้เด็กนั่น มันเทียบไม่ได้กับกางเกงในของเขาเลย มีสิทธิอะไรที่จะได้คนสวยไปครอบครอง?
“สวี่ฮ่าว นี่แกยังไม่ได้แนะนำเพื่อนแกคนนั้นให้ฉันนะ” เส้เหาใช้ตะเกียบชี้ไปทางฉินหลั่งพร้อมทั้งเอ่ยปากไปด้วย
“อ้อ เขาก็คือขี้ข้าของทีมเชียร์ลีดเดอร์ เมื่อครู่ยังมาขอเงินชาวบ้านเขาที่หน้าประตูอยู่เลย” สวี่ฮ่าวพูดอย่างใส่ร้ายป้ายสี
“แกดูเขาแต่งตัวยังกับขอทาน มันคนละแนวกับพวกเรา เดิมทีฉันก็ไม่ได้เรียกเขามา หรั่นหญิงนะสิสงสารเขาเลยให้มาด้วยกัน น่าเสียดายที่มากับเรา ไม่งั้น ทั้งชีวิตเขาก็ไม่มีปัญญามานั่งกินข้าวที่นี่ได้” หวางเสี้ยวตี๋ก็ยังใช้โอกาสนี้ในการเหยียบกระทืบเข้าให้จมดินไปอีก
“ขอทาน!?” เสี้ยฮ่าวทำหน้าตกใจ “จนถึงขั้นเป็นขอทานแล้ว ยังไม่รู้ว่าต้องขยันอีก รู้แค่ขอของคนอื่น เฮ้อ คนพรรค์นี้พูดดีๆ ก็ไม่เข้าหู พอพูดเสียๆ หายๆ ก็คืออาศัยใช้ชีวิตรอแค่ความตาย เป็นซากศพที่เดินได้ หมดปัญญาในการช่วยแล้วแหละ”
“ก็ใช่ไง”
“ชีวิตเขาก็เป็นไปตามกฎแห่งกรรมนี่แหละ”
คนอื่นๆ ต่างพากันเห็นด้วย
ฉินหลั่งแทบไม่ได้โกรธเลย แต่รู้สึกตลกมากกว่า เพราะฐานะที่แท้จริงของตนเองนั้นเป็นถึงอภิมหาเศรษฐี ขนาดพวกแกมาถือรองเท้าให้ยังไม่คู่ควรเลย แถมยังมาพูดสาดเสียเทเสียฉันอีก
“เราไม่พูดได้ไร้ประโยชน์นี่ดีกว่า” สวี่ฮ่าวเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น “ใช่สิ เส้เหา ทำไมวันนี้แกมาช้า?”
“ไม่ใช่ว่าวันนี้พ่อฉันซื้อรถใหม่ให้ฉันไม่ใช่เหรอ เลยไปเลือกซื้อที่โชว์รูม จากนั้นฉันก็รีบมานี่แหละ” เส้เหาพูดเป็นเรื่องปกติ
“นี่แกซื้อรถแล้วเหรอ!” สวี่ฮ่าวจงใจมองหรั่นหญิงแวบหนึ่ง “บอกมา ซื้อรถอะไร?”
“ก็ไม่ใช่รถอะไรหรอก ก็แค่ Mercedes-Benz E-Class เอามาขับเล่นสักสองปี รอจนถึงวันที่ฉันแต่งงาน ก็ค่อยไปหาซื้อรถที่ดีกว่านี้” เส้เหาพูดกำชับให้เห็นภาพ
“หืม พี่เส้นี่ยอดเยี่ยมไปเลย Mercedes-Benz E-Class ราคามันตั้ง 5 แสนกว่านะ นี่ยังไม่ถือว่าเป็นรถที่ดีหรือ”
“สำหรับคนอื่นถือว่าเป็นรถที่ดี แต่พี่เส้ของเรานั้นเป็นใคร เรื่องขี้ปะติ๋ว”
คนอื่นเริ่มประจบสอพลอ ดูท่าทางแล้ว เส้เหามีเงินมากกว่าสวี่ฮ่าวอีก พวกเขากำลังอาศัยสวี่ฮ่าว ก็เลยต้องสร้างความสบายให้กับเส้เหา
กลุ่มเพื่อนกำชับกันว่าต้องไปดูรถของเส้เหา แน่นอนว่าเส้เหาก็ยินดี นี่ถือว่าเป็นโอกาสอวดความรวยของตนเองให้หรั่นหญิงเห็น
คนกลุ่มหนึ่งเดินออกจากห้องรับรอง เดินมาด้านหน้าประตูร้านอาหาร ตอนนี้เส้เหากลายเป็นจุดสนใจของทุกคน
“ทุกคนรอก่อน ตอนนี้ฉันจะไปขับรถออกมา เดี๋ยวจะพาทุกคนไปร้องเพลงที่ KTV” เส้เหาใช้นิ้วควงกุญแจแล้วเอ่ยขึ้นมา
“กุญแจไม่ได้อยู่ที่พนักงานเรียกรถหรอกเหรอ?” คนในกลุ่มส่งเสียงถามอย่างสงสัย คนอื่นต่างมองมาทางฉินหลั่ง
ความสงสัยของฉินหลั่งนั้น ไม่คิดว่าจะมีคนได้ยินด้วย ในเวลานั้นเองเขาก็ยังเก้อเขินอยู่
สายตาไม่เป็นมิตรของเส้เหามองมาที่ฉินหลั่ง พร้อมพูดอย่างเสียงแข็ง “ไอ้โง่ แกคิดว่าจะให้พนักงานขับรถเอารถไปจอดเหรอ ดูจากกฎของร้านแล้ว รถต้องราคาหนึ่งล้าน เขาถึงให้คนช่วยจอดให้!”
เส้เหารู้สึกว่า แขกที่ทำให้พนักงานเรียกรถเอารถไปจอดได้ นั้นคงมีน้อย ดังนั้นเรื่องนี้เขาก็ไม่ได้รู้สึกเสียหน้า
“ก็ใช่ ตอนที่ฉันขับรถมา ก็ไม่มีคนช่วยฉันจอดรถให้! ไม่เข้าใจก็หุบปาก!” สวี่ฮ่าวมองมาทางฉินหลั่งพร้อมทั้งพูดกับเขา
“อย่าไปสนใจเขา เขาก็คนไม่เคยเจอแสงสีอะไร พี่สวี่ พี่เส้ พวกคุณไปขับรถออกมาเถอะ”
“อืม ไม่รู้เรื่อง” เส้เหายังสบถด่าอีกครั้ง จากนั้นก็ยิ้มให้สวี่ฮ่าวแล้วก็เดินไปที่รถ
คนอื่นๆ รอพวกเขาสองคนที่หน้าประตู แต่รอไปตั้ง 5 นาที ยังไม่เห็นสองคนนั้นขับรถออกมาเลย เสี้ยฉีงเลยโทรศัพท์หาสวี่ฮ่าว
“ฮัลโหล ทำไมไม่ออกมาสักที?”
“เฮ้อ ไอ้โง่เส้เหามันขับรถไปชนกับ Mercedes-Benz G500 จนบุบนะสิ” สวี่ฮ่าวที่อยู่ที่ลานจอดรถ จงใจเดินให้ห่างเส้เหา และพูดเสียงกระซิบกระซาบกับโทรศัพท์