บทที่ 18 อย่างที่คุณเห็น
เวินจิ้งเองก็ไม่อยากอยู่ต่อ เธอคิดว่าตัวเองสามารถทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ แต่เหมือนว่ายังกระทบต่อจิตใจอยู่
ตอนที่ออกมา ฉืออี้เหิงตามมาแล้วขวางเวินจิ้งไว้
เวินจิ้งมองเขาอย่างระวังตัว
“ผมอยากคุยกับคุณส่วนตัว”
ที่ทางเดิน มีแค่ฉืออี้เหิงกับเวินจิ้ง
เขาหยิบกล่องนึงขึ้นมา เวินจิ้งถอยหลัง
ข้างในคืออะไรเธอรู้ดี ตอนนั้นหลังจากเลิกกับฉืออี้เหิง เธอก็เอาแหวนคืนให้เขาที่ประทเศBแล้ว
“นี่คือแหวนที่สลักชื่อคุณ ในเมื่อตอนนั้นให้คุณไปแล้ว ผมก็ไม่เคยคิดที่จะเอาคืนมา”ฉืออี้เหิงพูด
เขายื่นมาให้ แต่เวินจิ้งไม่รับ
สายตาค่อยๆเย็นชา สุดท้าย เธอก็หันไปอย่างนิ่งๆ ดวงตากลับแดงอย่างน่าผิดหวัง
“งั้นก็ทิ้งไปสิ”เธอพูดเรียบๆ
ตอนนี้เอง ในใจของฉืออี้เหิงก็เจ็บ
สายตาเขาจ้องไปที่มือของเวินจิ้ง มีแหวนสวมที่มือเธอ
ในที่สุดเวินจิ้งก็ไม่รับแหวนไว้ แหวนตกลงพื้นดัง“เพล้ง”
“คุณนายมู่”ด้านหลัง เสียงที่คุ้นเคยก็เข้ามา
เวินจิ้งนิ่งไป น้ำตาที่ขอบตาถูกกลืนเข้าไป
ให้มู่วี่สิงเห็นเธอตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด
แต่ว่า เขาเข้ามาแล้ว โอบกอดเวินจิ้งอย่างแนบชิด สายตามองแหวนที่พื้น
“คุณคือ？”มู่วี่สิงหรี่ตามองฉืออี้เหิง
ฉืออี้เหิงนิ่งไป ได้ยินที่ผู้ชายคนนี้เรียกเวินจิ้ง
คุณนายมู่
เธอแต่งงานแล้ว？
ผู้ชายตรงหน้านี้แค่มองก็รู้แล้วว่าดูดี มีฐานะ เขาคิดว่าสามปีมานี้เวินจิ้งยังรอเขาจริงๆ โสดมาตลอด ที่แท้ก็ไม่ใช่！
พอคิดขึ้นมาฉืออี้เหิงก็โกรธมาก
“ผมคือเพื่อนร่วมห้องของเวินจิ้ง”ฉืออี้เหิงพูด
“คุณนายมู่ เหรอ？”มู่วี่สิงกลับมองเวินจิ้ง
เวินจิ้งมองดึงปากบางๆ“ก็แค่คนแปลกหน้า เรากลับกันเถอะ”
พูดจบ เธอก็ลากมู่วี่สิงออกไป
ฉืออี้เหิงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เดินตามไป“เวินจิ้ง คุณแต่งงานแล้ว？”
“อย่างที่คุณเห็น”
ในรถ มู่วี่สิงไม่สต๊าทรถ เวินจิ้งมองนอกหน้าต่างเงียบๆไม่พูดสักคำ
“กลับเถอะ”เวินจิ้งคาดเข็มขัด
“ไม่คิดจะอธิบายให้ผมฟังหน่อยเหรอ？หือ？”มู่วี่สิงมองไปที่เธอ สายตาน่ากลัวมาก
“ไม่มีอะไรต้องอธิบาย คุณก็รู้ว่าเขาคือแฟนเก่าฉัน ฉันกับเขาไม่เกี่ยวกันแล้ว”
“ถ้าไม่เกี่ยวกันแล้วทำไมยังเก็บแหวน？หือ？”น้ำเสียงของมู่วี่สิงตอนนี้เต็มไปด้วยคำถาม
เวินจิ้งก็โกรธแล้ว ทั้งสองก็แค่แต่งงานปลอมๆ เขามีสิทธิ์อะไรมาถามเธอ
แหวนนั่นอีก เธอให้ฉืออี้เหิงไว้นานแล้ว
“ไม่เกี่ยวกับคุณ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน”
พูดจบ หน้าหล่อๆของมู่วี่สิงก็เข้ามาใกล้ ท่าทางน่ากลัวก็มาคลุมไว้
อารมณ์ของเวินจิ้งไม่ดีเท่าไหร่ ความกล้าตอนนี้เลยเยอะ ก็เลยเผชิญหน้ากับมู่วี่สิงอย่างไม่หวาดกลัว
“เวินจิ้ง คุณพูดมาอีกรอบซิ！”ใบหน้าเรียบๆของมู่วี่สิงกลายเป็นเย็นชา
เวินจิ้งจับมือตัวเองไว้พูดด้วยความโกรธไปว่า“นี่มันคือ……”
ยังไม่ทันพูดจบ จูบอันเร่าร้อนของมู่วี่สิงก็เข้ามาปิดคำพูดของเธอไม่ให้พูด
เวินจิ้งหน้านิ่ว เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมู่วี่สิง ดันเขาก็ไม่ออก แต่รู้สึกว่าข้างนอกมีสายตาไม่พอใจจ้องอยู่
ไม่ไกลจากตรงนั้น ฉืออี้เหิงกับฉินเฟยยืนอยู่หน้าคลับ ส่วนรถของมู่วี่สิงก็จอดที่ข้างหน้า
หน้าต่างรถตรงหน้า ฉืออี้เหิงที่มองมู่วี่สิงกับเวินจิ้งจูบอย่างเอ้อระเหยก็กำมือแน่น
