มู่นวลนวลทานข้าวกับเสี่ยวโม่เจียเฉินเสร็จก็กลับ
เเต่ก่อนกลับ เธอได้ทำข้อตกลงกับเสี่ยวโม่เจียเฉินนิดหน่อย ห้ามทำห้องรก ห้ามไปติดบัญชีอีก เเละห้ามไปวิ่งซนที่อื่น
ตอนเเรกเสี่ยวโม่เจียเฉินไม่ยอมตกลง มู่นวลนวลจึงยิ้มอย่างเยือกเย็น: ” เชื่อไหมว่าฉันจะไปบอกโม่ถิงเซียวว่านายอยู่ที่นี่? ”
” คนทั่วไปไม่มีทางเจอเขาหรอก ”
มู่นวลนวลยิ้มอย่างมีเลศนัยมากกว่าเดิม: ” ฉันสามารถถ่ายรูปเขามาได้นะ ”
เสี่ยวโม่เจียเฉินพยักหน้าด้วยความอัปยศอดสู หลังจากนั้นเขาก็ถามขึ้นอย่างสงสัย: ” คุณเป็นใครกันแน่? ”
” ไม่บอกนายหรอก ”
เสี่ยวโม่เจียเฉิน: ” …… ”
……
ตอนกลางคืน มู่นวลนวลได้รับโทรศัพท์จากโม่เจียเฉิน
พอรับสาย เขาก็พูดขึ้นทันที: ” ไม่กล้ามาเเล้วหรอ? ”
เพียงแค่นั้น มู่นวลนวลก็จำสิ่งที่เขาพูดเมื่อเช้านี้ได้
มู่นวลนวลกัดฟันพูด: ” จะไปเดี๋ยวนี้ ”
เธอกลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้าน พอเปลี่ยนเสร็จ ก็เดินทางไปที่ร้านอาการจินติ่งทันที
มู่นวลนวลเพิ่งมาถึงทางเข้าร้านอาหารจินติ่ง ก็เจอเข้ากับกูจื่อหยานพอดี
กูจื่อหยานเห็นมู่นวลนวล เขาก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที ตาเล็กมองเลยไปด้านหลังเธอ: ” นวลนวล คุณก็มาด้วยหรอ? เเล้วมาคนเดียวหรอครับ? ”
” ไม่ต้องหาเเล้ว ฉันมาคนเดียวค่ะ ” มู่นวลนวลรู้ว่ากูจื่อหยานกำลังดูว่าเซินเหลียงมาด้วยกันกับเธอหรือเปล่า
รอยยิ้มบนใบหน้าของกูจื่อหยานเปลี่ยนเป็นฝืนๆนิดหน่อย
เขารู้อยู่เเล้วว่าเซินเหลียงไปโฆษณาภาพยนตร์เรื่องใหม่ เซินเหลียงสนิทกับมู่นวลนวล ดังนั้น พอเขาเห็นมู่นวลนวล ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเซินหยางขึ้นมา
กูจื่อหยานเดินเคียงไหล่เธอเข้าไปด้านใน: ” คุณมาทานอาหาร หรือมาหาคนครับ? ”
มู่นวลนวลครุ่นคิดนิดหน่อย เเละได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติ: ” ฉันมาหาโม่ถิงเซียวค่ะ เขาให้ฉันมาหา ”
” ถิงเซียว? ผมรู้ว่าเขาอยู่ห้องรับรองห้องไหน ผมพาคุณไป……” กูจื่อหยานพูดถึงตรงนี้ ก็รู้ตัวว่าไม่ถูกต้อง
เขามีสีหน้าเเข็งทื่อ หลังจากนั้นก็พูดอธิบายกับมู่นวลนวลอย่างไม่เป็นธรรมชาติ: ” ผมหมายถึง
…… ”
” ฉันรู้เเล้วว่าโม่เจียเฉินคือโม่ถิงเซียว ฉันรู้หมดเเล้ว เพราะเขาบอกฉันทุกเรื่อง ต่อไปคุณก็ไม่ต้องปิดบังเเทนเขาเเล้วล่ะค่ะ ”
สายตากับน้ำเสียงของมู่นวลนวลเป็นธรรมชาติมาก จึงทำให้กูจื่อหยานไม่สงสัยอะไรเธอมากมาย เเละเชื่อคำพูดของเธอในที่สุด
ถึงอย่างไร เขาก็รู้สึกได้ว่าโม่ถิงเซียวให้ความสำคัญกับมู่นวลนวลมาก ทั้งสองคนสารภาพซึ่งกันเเละกัน ก็เป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นอยู่เเล้ว ไม่ช้าก็เร็ว
พอคิดแบบนั้น กูจื่อหยานก็รู้สึกอิจฉาอยู่นิดหน่อย: ” แบบนี้ก็ดีมาก…… ”
ความสงสัยสุดท้ายที่อยู่ในขั้วหัวใจของมู่นวลนวลได้ถูกขจัดออกไปโดยสิ้นเชิง โม่เจียเฉินก็คือโม่ถิงเซียว
โม่ถิงเซียวไม่ได้เสียโฉม ไม่ได้ไร้มนุษยธรรม เเละไม่ได้นิสัยโหดร้ายเหมือนที่ข่าวลือบอก
ข่าวลือทั้งหมดไม่เป็นความจริง
เธอคิดว่าโม่ถิงเซียวที่เป็นผู้บริสุทธิ์ ที่กลับถูกผู้คนหัวเราะเยาะและดูถูกเหยียดหยามมาโดยตลอดนั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง
บนโลกนี้มีโม่ถิงเซียวเพียงคนเดียว เขาร่างกายเเข็งเเรง หน้าตาหล่อเหลา เเละเป็นลูกหลานของตระกูลที่มีอิทธิพล ที่ยืนอยู่บนยอดเจดีย์ทองคำ
เขาไม่ต้องการความสงสารของเธอเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดเล่นกับความรู้สึกของเธอท่ามกลางเสียงปรบมือของคนอื่น
” ใช่ค่ะ ดีมาก ”
น้ำเสียงของมู่นวลนวลไม่เปลี่ยน เเต่ใจของเธอเย็นชามาก
โม่ถิงเซียวเเสดงละครสองบทบาท เขาหลอกเธอจนหัวหมุน ตอนเจอกันครั้งเเรก เขาปฏิบัติต่อเธออย่างไร้ความปรานี หลังจากนั้นก็รีบปลีกตัวออกไป เเละไปยืนมองอยู่ด้านข้าง
ถึงขนาดยังใช้โม่ถิงเซียวมาขู่เธอครั้งเเล้วครั้งเล่า
ถ้าเธอไม่ใช่คนที่โดนหลอก เธอก็อดนับถือวิธีการของเขาไม่ได้จริงๆ
” ถิงเซียวอยู่ที่นี่แหละ ” กูจื่อหยานพาเธอมาที่หน้าห้องรับรองพิเศษ พูดจบ เขากำลังจะผลักประตูเข้าไป
มู่นวลนวลกลับเรียกเขาไว้ได้ทันเวลาพอดี: ” กูจื่อหยาน คนอื่นยังไม่รู้เรื่องของฉันกับโม่ถิงเซียว คุณก็อย่าพูดออกไปล่ะ…… ”
ในตอนเเรกกูจื่อหยานยังไม่เข้าใจ เเต่ต่อมา เขาก็เผยสีหน้าเข้าใจออกมาให้เห็น: ” ผมเข้าใจครับ ปกติ ถิงเซียวทั้งนิสัยเเย่ ทั้งหน้าตาเย็นชา เเต่จริงๆเเล้ว หัวใจของเขาอบอุ่นมากเลยนะครับ เขาก็เเค่คนปากเเข็งเท่านั้นเอง! ”
มู่นวลนวลไม่ได้พูดอะไร เธอทำเพียงใช้รอยยิ้มมาบดบังมรสุมในใจ
เธอหมุนตัวผลักประตูเข้าไปในห้องรับรองพิเศษ
ห้องรับรองพิเศษใหญ่มาก คนในนี้ก็มีไม่น้องเลย เเสงไฟด้านในสลัว มู่นวลนวลยืนอยู่ที่ประตู เเละมองไปรอบๆ ก็ยังหาเงาของโม่ถิงเซียวไม่เจอ
จนกระทั่งมีผู้ชายเดินเข้ามาชวนเธอคุย: ” สุดสวย หาคนหรือว่ามาสนุกจ๊ะ? ”
มู่นวลนวลไม่ได้พูดอะไร เธอเดินมุ่งตรงไปด้านใน
คนในนี้ล้วนเป็นลูกของคนรวยกันทั้งนั้น โดนมู่นวลนวลเมินใส่จนหน้าเสีย จึงรู้สึกไม่สบายใจเป็นธรรมดา ชายคนนั้นกำลังจะเอื้อมมือไปรั้งเธอไว้ เเต่กลับถูกมือที่โผล่ออกมาจากอากาศขวางไว้เสียก่อน
ชายร่างสูง ใบหน้าเคร่งขรึม ดวงตาของเขาคมเหมือนดาบที่ถอดออกมาจากฝัก ราวกับถ้าถูกเขามองเพียงนิดเดียว ก็อาจจะถูกเเทงจนเป็นรูได้เลยทีเดียว
โม่ถิงเซียวมองผู้ชายตรงหน้านิ่งๆ หลังจากนั้นก็พูดด้วยเสียงที่มืดมน: ” ผู้หญิงคนนี้มีเจ้าของเเล้ว ”
ดูก็รู้เเล้วว่าโม่ถิงเซียวเป็นคนที่มีเรื่องด้วยไม่ได้ง่ายๆ ชายคนนั้นพูดขอโทษอย่างกลัวๆ พูดเสร็จก็วิ่งหนีไปอีกฝั่งทันที
” ที่นายไม่อยู่บ้าน ก็เพราะมามีความสุขอยู่ในที่แบบนี้เองหรอ? ” มู่นวลนวลเพิ่งมองดูคร่าวๆ ก็เห็นชายหญิงหลายคู่กำลังลูบคลำกันอยู่ตรงมุมห้อง
” จะเป็นไปได้ยังไง? ” โม่ถิงเซียวพูดขึ้นเสียงนิ่ง: ” ในเมื่อใจของฉันคิดถึงเเต่ภรรยาของพี่ชายอยู่ตลอดเเบบนี้ ”
ภรรยาของพี่ชายเเม่เขาสิ!
มู่นวลนวลกัดฟันข่มความคิดชั่ววูบที่อยากจะด่าเขาลง หลังจากนั้นก็พูดขึ้นเสียงนุ่มนวล: ” รู้สึกประทับใจมากค่ะ ”
” ถ้ารู้สึกประทับใจ อีกเดี๋ยวก็อย่าลืมตั้งใจเรียนล่ะ ”
พูดจบ มู่นวลนวลก็รู้สึกว่าบนเอวของเธอมีเเขนเเกร่งรัดไว้
โม่ถิงเซียวดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด หลังจากนั้นเขาก็โอบเธอมาด้านหลังห้องรับรอง เเละนั่งลงที่มุมมืดสลัว
มุมนี้เป็นจุดที่เลี่ยงเเสงไฟพอดี ถ้าคนอื่นไม่ได้สังเกต ก็จะไม่รู้เลยว่าตรงนี้มีคนนั่งอยู่
มู่นวลนวลไม่รู้ว่าโม่ถิงเซียวต้องการเล่นอะไรกันแน่ เเต่ไม่นานเธอก็รู้
ทั้งสองคนนั่งได้ไม่นาน ก็มีคนเดินเข้ามาในห้องรับรอง เเถมยังเป็นคนที่คุ้นเคยอีกต่างหาก นั่นก็คือซินชูฮัน
พอซินชูฮันเข้ามา เขาก็ถูกคนลากไปนั่งทันที
หลังจากนั้นก็มีคนพาผู้หญิงเข้ามา
พอผู้หญิงคนนั้นเข้ามา เธอก็เดินไปนั่งข้างซินชูฮัน ยิ่งนั่งก็ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ สุดท้าย เธอก็เข้าไปนั่งในอ้อมอกของซินชูฮันได้สำเร็จ
ซินชูฮันผลักบ้าง ไม่ผลักบ้าง สุดท้ายก็ไม่ได้ผลักผู้หญิงคนนั้นออก……
มู่นวลนวลหันหน้าไปอีกทาง เธอมองเเล้วรู้สึกแสบตายังไงไม่รู้
อยู่ๆโม่ถิงเซียวที่อยู่ด้านข้างกลับพูดขึ้นมาตอนนี้: ” ทำไม? เห็นคนที่ตัวเองชอบกอดกับผู้หญิงคนอื่นเเล้วเสียใจหรอ? ”
เดิมที มู่นวลนวลก็อารมณ์ไม่ดีอยู่เเล้ว พอถูกโม่ถิงเซียวถามแบบนี้ เธอจึงต้องตอบกลับไปเป็นธรรมดา: ” ใช่ เสียใจมาก ”
เธอรู้จุดประสงค์ที่โม่ถิงเซียวเรียกให้เธอมาที่นี่เเล้ว เขาคิดว่าเธอกับซินชูฮันยังเกี่ยวข้องกันอยู่ จึงให้เธอมาเห็นซินชูฮันทำเรื่องพวกนี้กับผู้หญิงคนนั้น
จะอ้วก!
ซินชูฮันทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียน โม่ถิงเซียวก็เหมือนกัน!
พอเธอพูดจบ ก็รู้สึกว่าบนตัวของผู้ชายด้านข้างมีความเย็นกระจายออกมา
เธอยกยิ้ม เเละได้เอียงตัวไปกอดเขา เเล้วพูดขึ้นเสียงเบา: ” ล้อเล่นค่ะ ตอนนี้คนที่ฉันชอบก็คือนายนะ ”
มู่นวลนวลพูดไปด้วย เเละเอื้อมมือไปลูบไล้ที่บริเวณทรวงอกของเขาไปด้วย……
เธอพูดขึ้นเสียงเบา: ” ดูเหมือนนายก็ชอบฉันมากเหมือนกันนะเนี่ย ”
