ซุปเปอร์เจ้าสำราญ – ตอนที่ 204 คุกเข่าขอร้องฉันจะปล่อยคุณไป

บทที่ 204 คุกเข่าขอร้องฉันจะปล่อยคุณไป

“คุณคิดว่าใช้วิธีพวกนี้แล้ว ก็จะเอาชนะฉันได้เหรอ” หลินอิ่งส่ายหน้าซ้ำๆ “ฉันเคยบอกแล้ว จะให้คุณได้ลิ้มรสการสูญเสียทุนอันเย่อหยิ่ง มันเป็นอย่างไร”

“ฮ่าๆๆ” เซียวจวงหัวเราะอย่างดุเดือด เหมือนได้ยินเรื่องที่ตลกมาก “ทำให้ฉันสูญเสียทุน คุณรู้สถานะของฉันหรือไม่ รู้ไหมอำนาจของเซียวซื่อกรุ๊ปในประเทศ M ใหญ่ขนาดไหนไหม ฉันขอให้คุณทำได้ เป็นเพราะคุณเห็นหวางหงหลิงอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่ ดังนั้นจึงแสร้งทำเป็นเก่ง สถานการณ์ปัจจุบันของคุณเป็นอย่างไร ในใจไม่รู้บ้างเลยเหรอ”

ตลกจริงๆ ครั้งที่แล้วหลินอิ่งใช้ศิลปะการต่อสู้เอาชนะตัวเองได้ นี่ก็คือความแข็งแกร่ง สมองของเขาน่าจะมีปัญหา ยังไม่รู้สถานการณ์อีก

หลินอิ่งยิ้ม ไม่มีอารมณ์ที่จะตีเซียวจวงอีก คนงี่เง่าเช่นนี้ ตีไปก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ จะต้องทำให้เขาสูญเสียทุนที่เขาคิดจะพึ่งพา มันก็จะเผยท่าทางที่ด้อยกว่าสุนัขออกมาเอง

“คุณรอที่จะเป็นสักขีพยานในฉากนี้ใช่ไหม”

“ได้ ฉันรอดูอยู่ ฉันขอร้องให้คุณเอาชนะทุนของฉันจริงๆ ฉันขอร้องให้คุณเปลี่ยนสถานการณ์ตอนนี้ คุณสามารถช่วยบริษัทของภรรยาคุณไม่ให้ล้มละลายได้หรือไม่ คุณสามารถห้ามฉันไม่ให้เล่นกับทรัพย์สินของครอบครัวคุณได้หรือไม่ ฮ่าๆ” เซียวจวงหัวเราะอย่างดุเดือด ไม่มีความกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว

หัวเราะอย่างดุเดือดสักพัก เซียวจวงสีหน้าดูพอใจ รู้สึกสบายใจมาก สิ่งที่ต้องการคือหลินอิ่งทนทุกข์ทรมาน รู้สึกว่ายังไม่สามารถทำอะไรเขาได้

“เซียวจวง คุณสนุกพอหรือยัง หลินอิ่งเป็นเพื่อนของฉัน คุณใช้วิธีการเหล่านี้เพื่อจัดการกับเขาและครอบครัวของเขา จะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” หวางหงหลิงกล่าวด้วยความโกรธ ทนดูหน้าตาแบบนี้ของเซียวจวงไม่ไหวแล้ว

“หงหลิง คุณยังจะรับคนเช่นนี้เป็นเพื่อนอีกเหรอ เขามีคุณสมบัติอะไร คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนของคุณ” เซียวจวงถามอย่างสงสัย คิดไม่ออกว่าจนป่านนี้หวางหงหลิงทำไม ยังจะช่วยพูดแทนหลินอิ่ง แล้วยังตั้งคำถามกับตัวเอง

จริงๆเลย ตัวเองกับหลินอิ่งตกลงใครดีกว่ากัน ใครมีความสามารถมากกว่ากัน ก็เห็นได้ชัดเจนอยู่แล้ว

ในดวงตาเซียวจวงเต็มไปด้วยความอิจฉา ใช่ เขาน่าอิจฉามาก คนไร้ความสามารถอย่างหลินอิ่ง ทำไมคนสวยๆอย่างจางฉีโม่ต้องเป็นภรรยาของเขาด้วย แล้วยังมีหวางหงหลิงที่โปรดปรานเขาขนาดนี้

“ฉันจะคบใครเป็นเพื่อน ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ” หวางหงหลิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “และฉันจะบอกคุณไว้ตรงนี้เลย ฉันจะปกป้องหลินอิ่งแน่นอน ถ้าจะให้ดีคุณควรถอยไปเดี๋ยวนี้”

ได้ยินเช่นนี้ เซียวจวงดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา ไฟแห่งความอิจฉาริษยาในใจยิ่งเต้นแรง

“หงหลิง คุณจะเป็นศัตรูกับฉันเพราะคนไร้ค่านี้เหรอ” เซียวจวงถามด้วยความโกรธเล็กน้อย

เขาคิดไม่ออกว่าหวางหงหลิงทำเช่นนี้ทำไม หักหน้าตัวเองอย่างเปิดเผย หวางเฉิงเต้าคุณปู่ของหวางหงหลิง เป็นเพื่อนกับคุณพ่อคบกันหลายชั่วคนแล้ว แม้แต่หวางเฉิงเต้ายังมีความสุภาพต่อตนเอง

ขอแค่หวางหงหลิงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตัวเอง ก็จะส่งผลให้เซียวซื่อกรุ๊ปได้รับผลประโยชน์อีกมากมายนับไม่ถ้วน แต่เธอช่วยคนไร้ค่าอย่างหลินอิ่ง จะได้รับประโยชน์อะไรบ้าง

เซียวจวงส่งเสียงเย็นชา มองไปที่หลินอิ่ง กล่าวอย่างเย็นชา “เดิมที วันนี้ที่ฉันมาวิลล่าหิมะมังกร ตั้งใจมาเอาตัวคุณไป แล้วถือโอกาสเชิญพ่อตาแม่ยายของคุณออกมาคุยกัน ให้พวกเขาตัดสัมพันธ์กับคุณต่อหน้าฝูงชน แล้วให้ภรรยาของคุณขอความเมตตาจากฉัน ฉันก็จะปล่อยครอบครัวของพวกเขาไป ให้คุณลิ้มรสความเจ็บปวดว่าอะไรเรียกว่าคนไร้ค่า”

“แต่ในเมื่อหงหลิงก็อยู่ที่นี่ด้วย ยังพูดแทนคุณ ฉันก็จะเห็นแก่หงหลิง ให้โอกาสคุณ” เซียวจวงแสดงความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ “ตอนนี้ คุกเข่าลงขอร้องฉัน ฉันจะปล่อยคุณไป”

“ฉันเซียวจวงพูดคำไหนคำนั้น คุกเข่าขอร้องฉัน ฉันรับรองว่าคุณจะไม่ตาย จางซื่อกรุ๊ปของภรรยาคุณก็จะไม่ล้มละลาย” เซียวจวงพูดอย่างช้าๆ มองหลินอิ่งแล้วพูดอย่างกวนๆ

หลินอิ่งยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ ถ้าเป็นคนทั่วไปหลังจากที่ล่วงเกินเซียวจวง ก็จะถูกโต้ตอบอย่างโหดเหี้ยม และถูกยิง หรือถ้าเห็นเซียวจวงก็จะเข่าอ่อนทันที

เสียดาย คู่ต่อสู้ของเซียวจวงเป็นเขาหลินอิ่ง

“เซียวจวง คุณทำเกินไปแล้ว” หวางหงหลิงกล่าวด้วยความโกรธ เธอรู้สึกว่าเธอก็ถูกดูถูกเช่นกัน

“เกินไป ฉันรู้สึกว่าไม่เกินไปเลยแม้แต่นิดเดียว สวะสมควรคุกเข่าลงและคำนับผู้ที่แข็งแกร่ง มันไม่ถูกต้องเหรอ” เซียวจวงกล่าวเบาๆ หลังจากนั้นดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ยิ่งกว่านั้น ครั้งที่แล้วสวะนี้เหยียบฉันด้วยเท้า ฉันไม่ทรมานเขาให้ตาย ก็ถือว่าให้เกียรติคุณหงหลิงแล้ว”

พูดจบ เซียวจวงมองหลินอิ่งอย่างภาคภูมิใจ พูดข่มขู่ “จำไว้ ฉันจะให้โอกาสคุณเพียงครั้งเดียว ถ้าคุณไม่ยอมคุกเข่าด้วยตัวเอง เช่นนั้น ฉันจะให้คนอื่นทุบตีคุณจนกว่าจะคุกเข่า และฉันจะทรมานคุณเหมือนหมาตัวหนึ่ง ให้คุณอยู่บนโลกนี้แม้แต่หมาก็เทียบไม่ได้ เหมือนตายทั้งเป็น”

หลินอิ่งสีหน้าปกติ ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

เซียวจวงสีหน้าเย็นชาขึ้น “ดูเหมือนว่าคุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา จัดการมัน นำสวะนี้กลับไป กลับไปปรุงแต่งให้ดีๆ”

ขณะพูด เซียวจวงชาวต่างชาติสองคนในชุดดำ ก็เดินเข้าไป ดวงตาเย็นชามาก

บอดี้การ์ดชุดดำสองคนนี้ ใช่ว่าบอดี้การ์ดทั่วไปจะเทียบได้ เคยอยู่ในแผนกพิเศษของประเทศM มาจากหน่วยคัดกรอง นี่คือยอดฝีมือในหน่วยงานรัฐของประเทศ M คุณภาพของทักษะสามารถจินตนาการได้ เป็นบุคคลที่นายคริสคัดกรองมาจากสำนักงานใหญ่ของลาตินกรุ๊ปในประเทศM แล้วส่งมา

หลินอิ่งจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถสู้ได้

“ถ้าพวกคุณสองคนกล้าลงมือกับหลินอิ่ง ฉันก็จะลงมือกับเซียวจวงทันที” หวางหงหลิงกล่าวอย่าง

เย็นชา น้ำเสียงเย็นชามาก

ไอ้หกกับไอ้เจ็ดที่ตามเธอมาด้วย ได้ยกปืนในมือขึ้นแล้ว สีหน้านิ่งและเล็งปืนไปที่เซียวจวง

ชาวต่างชาติสองคนในชุดดำสีหน้าลังเล มองไปที่เซียวจวง และสีกหน้าของเซียวจวงดูตกใจมาก จ้องมองหวางหงหลิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“นี่ หงหลิง คุณจะทำอะไร” เซียวจวงถามด้วยความสงสัย รู้สึกเหลือเชื่อ “เพื่อสวะนี้ คุณให้คนของคุณใช้ปืนจ่อมาที่ฉัน”

“เซียวจวง รีบนำคนของคุณไปจากที่นี่” หวางหงหลิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ฉัน…….ฉัน” เซียวจวงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน วินาทีนี้ ไฟแห่งความโกรธแผดเผาในใจ หวางหงหลิงเป็นผู้หญิงที่เขาพอใจมาก และอยากได้มา แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนเธอได้เลย ในประเทศหลุงเธอก็มีอำนาจ ทำได้แค่ค่อยๆใช้เวลา

แต่ผู้หญิงที่เขาชอบ จ่อปืนมาที่เขาเพราะผู้ชายคนอื่น หัวใจของเขาแตกสลาย รู้ว่าความภาคภูมิใจและความมีเกียรติในตนเองถูกเหยียบย่ำในเวลาเดียวกัน

คิดไม่ออกจริงๆ หลินอิ่งเหนือกว่าเขาตรงไหน

เซียวจวงสีหน้าเต็มไปด้วยความโมโหบันดาลโทสะ แต่ก็กลัวว่าหวางหงหลิงจะทำลงไปด้วยความบ้าคลั่ง

“ตกลง หงหลิง คุณอย่าวู่วาม ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” เซียวจวงพูดอย่างไม่พอใจ มองไปที่หลินอิ่งอย่างไม่พอใจ “ฝากไว้ก่อน ฉันจะดูว่าคุณจะอยู่ได้นานแค่ไหน คุณจะหลบอยู่ข้างหลังผู้หญิงตลอดก็ไม่มีประโยชน์ สุดท้ายก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่เป็นสวะได้”

พูดจบ เซียวจวงไม่พอใจเป็นอย่างมาก เก็บความแค้นไว้ในใจแล้วนั่งเข้าไปในเบนท์ลีย์ บอดี้การ์ดชุดดำกลับรถแล้วกลับไปทันที