ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1156 กลิ่นหอมในป่า

เห็นเหล่าเสือหมีหมาคอยอ้อนวินนี่อยู่ข้างๆ ราชาเจ้าป่าซิมบ้าไม่ค่อยดีใจ เป็นผลงานตัวเองมากที่สุดแท้ๆ ใช่หรือเปล่า? พวกตัวน้อยแย่งผลงานใช่หรือเปล่า? เมื่อครู่ตัวเองเกือบจะถูกหมูกินแล้วใช่หรือเปล่า?
ตอนนี้บนคอของมันยังมีทรัฟเฟิลที่เปื่อยเน่าติดอยู่เลย ก่อนหน้าระหว่างที่วิ่งอยู่ทั้งชนทั้งกระชาก มีทรัฟเฟิลบางส่วนเหนียวเละ เลยติดอยู่บนขนของมัน ทำให้ราชาเจ้าป่าซิมบ้าที่ชอบความสะอาดยิ่งไม่พอใจ
ดังนั้นมันจึงจ้องมองไปที่พวกตัวน้อยที่ไร้ยางอายพวกนี้ด้วยความโกรธ อาศัยความได้เปรียบจากความคล่องแคล่ว มุดเข้าไปจากช่องว่างระหว่างพวกเสือหมีหมา มันมุดเข้าไปเพื่อออดอ้อนในอกวินนี่โดยตรง
แม่ของฉินสือโอวมองวินนี่คอยดูแลเจ้าพวกตัวน้อย แล้วส่ายหัวว่า “นี่เป็นพี่ชายพี่สาวของเสี่ยวเวยหมดแล้ว? ฉันว่าวินนี่ดูแลสัตว์พวกนี้ยังจะใส่ใจกว่าดูแลเสี่ยวเวยอีก”
แม้ว่าฉินสือโอวคิดว่าชื่อเสี่ยวเถียนกวาน่ารักมาก แต่ว่าพ่อแม่ของฉินสือโอวยังคงยืนยันเรียกชื่อภาษาจีนของเธอ ฉินเวย แน่นอนว่า ฝั่งพ่อแม่ของวินนี่เองก็ไม่ยอมเรียกเธอว่าเถียนกวา ต่างก็เรียกชื่อภาษาอังกฤษของเธอว่าแฮทธาเวย์
ตอนนี้เสี่ยวเถียนกวามีเริ่มมีสติปัญญานิดๆ แล้ว เธอเริ่มเรียนรู้การฟัง แต่เธอก็ฟังไม่เข้าใจว่าตัวเองชื่ออะไร เถียนกวา เสี่ยวเวย แฮทธาเวย์ การเรียกพวกนี้ไม่เหมือนกัน เธอไม่สามารถเข้าใจได้
พ่อของฉินสือโอวกล่าวว่า “เรื่องของสองคนบ้านเขา คุณจะไปยุ่งอะไร? ในเมื่อวินนี่เองก็ไม่ขาดเสี่ยวเวยคำหนึ่ง เร็วๆๆ เก็บของของคุณ ทำกับข้าว ผมหิวจะตายแล้ว”
แม่ของฉินสือโอวกลอกตาใส่เขา นำผักป่าที่ทำความสะอาดแล้วใส่ลงหม้อ
ฉินสือโอวและพี่สาวฉินสือโอวช่วยกำนทำผักเบี้ยใหญ่ซึ่งง่ายที่สุด ที่บ้านเกิดของเขาจะใช้สำหรับตุ๋นปลาคาร์ฟ แม้ว่าที่นี่จะไม่มีปลาคาร์ฟ แต่ก็ยังมีปลานิลที่มีรสชาติดีกว่าเนื้อปลาคาร์ฟอีก
ผ่าล้างทำความสะอาดปลานิลสองตัวอย่างรวดเร็วและง่ายดาย ฉินสือโอวจับปลาใส่เข้าไปในหม้อที่ผัด กระเทียม ขิง และต้นหอมไว้แล้ว เพิ่มไฟแล้วเริ่มต้ม
ครั้งนี้ที่พวกเขาใช้ยังคงเป็นเตาแก๊สทั่วไป เวลาขึ้นเขาต้องแบกถังแก๊ส ค่อนข้างอันตรายและยังหนักอีก
เห็นแบล็คไนฟ์เก็บขวดอย่างระมัดระวัง อาร์ม็องพูดอย่างสนใจว่า “ทำไมไม่ใช้เตาฟืนล่ะ?”
ฉินสือโอวยักไหล่ว่า “ก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดจะขึ้นเขาอะไร ดังนั้นเลยรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็น ตอนนี้คิดว่าซื้อสักอันก็คงจะดี”
นี่เป็นเรื่องจริง การขึ้นเขาใช้เตาฟืนจะดีกว่าเตาแก๊สทั่วไป นอกจากเรื่องวัตถุดิบที่หาได้ทั่วป่า ไฟจากเตาฟืนก็แรงกว่าเตาที่ใช้ทั่วไปอีกด้วย
อาร์ม็องยิ้มแล้วบอกว่า “ไม่ต้องซื้อหรอก ผมช่วยคุณทำอันหนึ่งดีกว่า อันนี้ผมถนัด”
ฉินสือโอวพยักหน้าบอกเป็นนัยว่าดี ถึงว่าใครๆ ต่างก็รักพี่เขยใหญ่ เขาเป็นครูแล้วยังจะทำอาหารอร่อยเป็น ตอนนี้ก็ยังทำเครื่องมือที่ใช้กิจกรรมกลางแจ้งได้อีก เก่งรอบด้านจริงๆ
อาร์ม็องเข้าไปช่วยได้ไม่มาก เพราะว่าอาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศชนบทประเทศจีน วัตถุดิบก็คือผักป่า เขาเป็นหนุ่มหล่อชาวฝรั่งเศสคนหนึ่ง สำหรับผักป่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย
แต่ว่าเขาเป็นคนที่อยู่ไม่นิ่ง มองซ้ายมองขวา เห็นว่าเบิร์ดกำลังเตรียมจะย่างเนื้อ เขาเลยตามไป ย่างเนื้อเขาถนัด ไม่ว่าจะเนื้อย่างบราซิล เนื้อย่างเกาหลี เนื้อย่างฝรั่งเศส กระทั่งเนื้อย่างวีวีร์ก็ทำเป็นหมด
อีวิลสันเก็บหมูป่าที่เอากลับมาเรียบร้อยแล้ว เบิร์ดแสดงทักษะการใช้มีดที่ยอดเยี่ยม เนื้อถูกหั่นออกมาทีละชิ้นๆ เนื้อไม่ติดมันแต่ละชิ้นที่หั่นเสร็จวางด้วยกัน หัวใจตับปอดของหมูป่าไม่ได้ทิ้ง พ่อของฉินสือโอวเหลือเอาไว้
วินนี่ดึงฉินสือโอวเบาๆ ว่า “เครื่องในให้พวกเด็กๆ กินเหรอคะ?”
“คุณกลัวว่าจะมีปรสิตเหรอ?” ฉินสือโอวพูดแกล้ง เขารู้ว่าคนต่างชาติไม่กินเครื่องในสัตว์ สำหรับเรื่องนี้เขาแสดงความเคารพแต่ไม่สามารถเข้าใจได้ เพราะว่าพวกตับห่านและลูกปลาต่างๆ พวกเขาสามารถกินได้อย่างยินดีที่สุด
วินนี่ยักไหล่ว่า “ไม่ใช่ คุณดูสิพวกมันเดินทางมาทั้งวัน ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ”
หู่เป้าฉงหลัว แมวป่าน้อย รวมถึงนกฟรีเกตนิมิตส์ และบุชที่บินบนฟ้า ต่างก็ชอบกินเครื่องในสัตว์ พวกมันเห็นพ่อของฉินสือโอวจัดการกับของพวกนี้ ยังคิดว่าเตรียมไว้ให้ตัวเอง รีบเดินตามมาอยู่ข้างหลังรอกินอย่างซื่อๆ
พ่อของฉินสือโอวเอาตับหมูผัดกับพริกเขาป่าที่เก็บมาได้ พริกเขาผัดตับหมูเองก็เป็นอาหารพื้นบ้านของพวกเขาอย่างหนึ่ง
ฉินสือโอวเดินไปพูดอะไรนิดหน่อยกับพ่อฮิน พ่อฉินจึงหั่นตับหมูชิ้นเล็กๆ บอกว่า “ที่เหลือให้พวกมัน ฉันเหลือนิดหน่อยไว้ชิมดู พวกเธอเองก็คงไม่ชอบกิน ฮ่าๆ”
แม่ของฉินสือโอวเอาผักโขมหั่นเป็นเส้น บุชจับไก่ป่าอเมริกาเหนือมาได้ตัวหนึ่ง เนื้ออกถูกตัดออกและหั่นเป็นเส้น แบบนี้ใช้น้ำร้อนต้มผักโขมให้สุก เอาเนื้อไก่เส้นนึ่งจนสุก ใช้น้ำมัน เกลือ ซีอิ๊ว น้ำส้มสายชู น้ำมันงา พริกไทยป่นผสมให้เข้ากัน อาหารประเภทยำอย่างหนึ่งก็ทำเรียบร้อยแล้ว
วินนี่ลองชิม เธอยิ้มแล้วพูดกับแม่ของฉินสือโอวว่า “รสชาติดีมากค่ะ ถ้าหวานอีกนิดจะยิ่งดีกว่า”
แม่ของฉินสือโอวบอกว่า “เรื่องนี้ง่ายมาก” พวกเขาเอาน้ำเชื่อมขึ้นเขาไปด้วย เทลงไปอีกนิดหน่อยก็ได้แล้ว
พอกระปุกน้ำเชื่อมเปิดออก ฉงต้าสูดจมูกเล็กๆ แล้ววิ่งมาทันที มันเงยหน้ามองแม่ฉินอย่างคาดหวัง แม่ฉินให้มันยื่นกรงเล็บออกมา แล้วเทน้ำเชื่อมลงไปบนฝ่ามือของมัน ฉงต้ากอดมือเลียอย่างเอร็ดอร่อยทันที
เสี่ยวเถียนกวาที่คลานอยู่บนพื้นหญ้าเอียงหัวมอง แล้วยกมือนุ่มนิ่มน้อยๆ ขึ้นอย่างจริงจัง ใจจดใจจ่อตั้งใจเลียขึ้นมา
เห็นว่าระหว่างทางเก็บต้นหอมป่า ใบกระเทียมป่าต่างๆ ฉินสือโอวจับแมวป่าที่กำลังอ้อนอยู่ในอกวินนี่ขึ้นมา พามันไปเอารังนก
นี่เป็นราชาเจ้าป่าซิมบ้า สักพักก็เอาไข่นกเล็กๆ ใหญ่ๆ มาได้ห้าสิบกว่าใบ ในนั้นยังมีไข่นกสีเขียวขนาดเท่าไข่ไก่รังหนึ่ง เปลือกไข่แข็งมาก แบล็คไนฟ์บอกว่า “นี่เป็นไข่ของห่านดำ รสชาติดีมาก”
ฉินสือโอวจึงใช้ไข่นกพวกนี้มาผัดใบกระเทียมเขา หอมติดจมูกจริงๆ!
ฝั่งนั้นหม้อความดันที่ต้มปลานิลอยู่เริ่มส่งเสียงร้องแล้ว ไอพวยพุ่งออกมา มีกลิ่นหอมเข้มข้นของปลาสด
หม้อความดันร้องไปสี่ห้านาที พ่อฉินเปิดฝาออกแล้วใส่ผักเบี้ยใหญ่เพิ่มเข้าไป แล้วพูดกับมาริโอ้ว่า “สักพักตอนที่สุกแล้วค่อยใส่ต้นหอมป่าก็เสร็จแล้ว เมื่อก่อนพวกเราปาลู่จวินปีนภูเขาหิมะผ่านพื้นหญ้า อาหารที่ดีที่สุดก็คือปลาทองตุ๋นผักเบี้ยใหญ่นี่แหละ”
มาริโอ้ยิ้มแล้วบอก “ถ้าอย่างนั้นฉันจะต้องลองชิมดูแล้ว”
คนแคนาดาทั่วไปไม่กินผักป่า พวกเขากังวลว่าจะมีพิษหรือว่าเกิดการแพ้ต่างๆ ดังนั้นวันนี้มาริโอ้และอาร์ม็องเพียงแค่ผ่านมาเฉยๆ
อาหารหลักยังเป็นเนื้อย่างและเนื้อตุ๋น อาร์ม็องใช้เนื้อหมูป่าทำสเต๊กทอดน้ำเชื่อม เวลาที่เขาเลือกสเต๊กจะระวังมาก ส่องดูกลางแดดนานมาก เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีพยาธิแล้วถึงได้นำลงหม้อ
พ่อของฉินสือโอวใช้หม้อความดันเล็กตุ๋นซี่โครงพวกกระดูกสันหลังขึ้นมา ใส่เหล้า ต้นหอมป่า ใช้ผงพริกไทยเสฉวนมาปรับรสชาติก็กินได้แล้ว
ก่อนกินข้าว วินนี่ใช้ขวดนมชงนมผงเสร็จ เธอลองทดสอบอุณหภูมิ จากนั้นก็ยื่นให้เสี่ยวเถียนกวา โลลิต้าน้อยกอดขวดนมไว้ในอกอย่างดีใจ แม่ของฉินสือโอวจะอุ้มเธอเพื่อช่วยป้อนนม แต่วินนี่โบกมือบอกไม่ต้อง บอกว่าเด็กๆ สามารถทำได้เอง
และก็เป็นจริง โลติต้าน้อยกอดขวดนมใหญ่พลิกตัวบนเบาะอย่างคล่องแคล่วปราดเปรียว ปากกัดจุกนมของขวดนมที่กอดอยู่ แล้วดูดอย่างง่ายดาย
ฉินสือโอวลองชิมอาหารพวกนี้แล้ว รสชาติดีมาก ผักป่านุ่มมากสดมาก เนื้อเองก็หอมมาก แต่ก็ไม่เหมือนรสชาติที่เคยกินตอนเด็ก
………………………………………………………..