หลินโป๋หลายไม่ได้ตอบรับคำพูดของถังเฉา เพียงแค่ยิ้มจาง ๆ
แสงจันทร์อันเยือกเย็น ลมยามค่ำคืนหนาวราวกับมีดขูดกระดูก พัดเอาใบไม้รอบด้านส่งเสียงหวีดหวิว ทำให้นกตามฤดูสองสามตัวตกใจ
“การตายนั้นลำบากมาก แต่การมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้นั้นยากยิ่งกว่า”
ผ่านไปนาน หลินโป๋หลายจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “มีชีวิตอยู่บนเป็นคนเหนือคนก็ยิ่งยากยิ่งกว่ายาก ผมไม่มีทางเลือก”
น้ำเสียงที่เรียบเรื่อยนั่นทำให้ในใจของถังเฉาแน่ชัดยิ่งขึ้น แต่ไหนแต่ไรมากหลินโป๋หลายก็ไม่มีอะไร ทุกอย่างก่อนหน้านั้นล้วนแต่เป็นสิ่งที่แสร้งทำออกมา
“ความหมายของคุณคือคุณจำเป็นจะต้องเสแสร้งมีท่าทีเยี่ยงสัตว์เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่เป็นคนเหนือคน?”
ถังเฉามองหลินโป๋หลายพลางเอ่ยถามขึ้น
หลินโป๋หลายส่ายศีรษะ เอ่ยว่า “ไม่ใช่ สิ่งที่คุณเห็นในตอนนี้เป็นผมจริง ๆ ผมที่มีท่าทางเหมือนสัตว์ป่าในตอนนั้นก็เป็นผมจริง ๆ… นี่ก็เหมือนโรคของมนุษย์ เศร้าซึมได้และแข็งแรงร่าเริงได้”
สายตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นเฉียบคมในรวดเดียว ดูเหมือนจะมองทะลุภายในใจของเขา
น่าเสียดายที่เขาไม่ได้มองทะลุอะไรเลย
“อย่าหยั่งเชิงอีกเลย ผมมาอยู่ตรงหน้าคุณได้ก็เพื่อที่จะตอบข้อสงสัยของคุณ”
หลินโป๋หลายเผลอหัวเราะออกมา จากนั้นก็มองถังเฉาแล้วเอ่ยว่า “หว่างเหลี่ยงกลัวว่าผมจะเปิดเผยความลับอะไรออกไปจริง ๆ จึงได้เอาผมไปทดลอง… ขั้นตอนการทดลองยอดเยี่ยมมาก เหมือนกับการฝันอย่างยาวนานตื่นหนึ่ง”
“ผมไม่ตาย พวกเขาปล่อยผม ผมกลับเข้าตระกูลหลิน แต่สำหรับพ่อแม่ของผมนั้น ผมได้กลายเป็นสัตว์ป่าที่ที่ไม่มีไอคิวตัวหนึ่งไปแล้ว พวกเขาคิดว่าผมจะกลายเป็นสัตว์ป่าด้อยพัฒนาหนึ่งตัวตลอดไป แต่พวกเขาผิดแล้ว ผ่านไปไม่นานผมก็กลับสู่สภาพเดิม นำพาความลับของพวกเขากลับมาที่ตระกูลหลวงในเมืองซื่อจิ่วของผม”
ตอนที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา บนใบหน้าของหลินโป๋หลายมีความภาคภูมิใจอย่างล้ำลึก
ดูเหมือนการหนีออกมาจากองค์กรหว่างเหลี่ยงอย่างมีชีวิตเป็นเรื่องที่ภาคภูมิใจมากอย่างไรอย่างนั้น
ที่จริงแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ภาคภูมิใจมากเรื่องหนึ่งจริง ๆ เมื่อปีนั้น เพื่อที่จะหลุดพ้นจากองค์กร จนกระทั่งตอนนี้เฟิ่งหวงยังคงอยู่ระหว่างถูกตามฆ่า จนกระทั่งเธอกลับไปองค์กรอีกครั้งในเวลาอันสั้น จึงได้ยกเลิกคำสั่งตามฆ่า
หลินโป๋หลายสามารถออกจากหว่างเหลี่ยงได้โดยที่ยังมีชีวิตอยู่ นี่เป็นความมหัศจรรย์อย่างหนึ่งในตัวของมันเอง
“ตกลงแล้วคุณค้นพบความลับอะไร หว่างเหลี่ยงจะฆ่าปิดปากคุณ?”
ถังเฉาจ้องหลินโป๋หลายพลางเอ่ยขึ้น
หลินโป๋หลายก็มองถังเฉา จากนั้นนาทีต่อมาเขาก็หัวเราะขึ้นอย่างฉับพลัน
ชี้ที่จมูกของตัวเองแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ถังเฉา ผมดูโง่มากเลยหรือ?”
สีหน้าของถังเฉาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ส่ายศีรษะ “คุณไม่ได้โง่”
“ใช่สิ ผมไม่ได้โง่ ดังนั้นทำไมผมจะต้องเชื่อฟังคุณด้วย บุ่มบ่ามให้ชีวิตของผมอันตราย ทั้งยังเสี่ยงเกือบจะกลายเป็นสัตว์ป่าที่ดุร้ายป่าเถื่อนที่ไม่มีไอคิวอีก เอาสิ่งที่ผมรู้ไปบอกกับคุณ”
หลินโป๋หลายมองด้วยถังเฉาเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม เอ่ยถามกลับ
“…”
สีหน้าของถังเฉาเปลี่ยนไปอีก เอ่ยว่า “คุณเคยคิดบ้างไหมว่าสักวันหว่างเหลี่ยงจะลงมือกับต้าเซี่ยของคุณ?”
“เคยคิด แต่ต่อให้คนทุกคนบนโลกล้วนตายกันไปหมด แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ?”
หลินโป๋หลายเอ่ยถามกลับ น้ำเสียงก็ไม่เหมือนกับกำลังพูดเล่น
ดังนั้นถังเฉาจึงรู้ว่าเขาเป็นคนคนหนึ่งที่เสาะแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนอย่างถึงขีดสุด
ต่อให้โลกทั้งใบจะสลายไป ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่ เขาก็จะไม่ใส่ใจ… ก็เหมือนกับที่เมื่อก่อนได้ขายหลินชิงเสว่ให้กับตระกูลหลินเป็นแต้มต่อให้ตัวเองอย่างนั้น
ตั้งแต่เริ่มแรก หลินโป๋หลายก็เป็นคนที่อันตรายมาก ๆ คนหนึ่ง
จุดนี้ถังเฉาไม่เคยสงสัยมาก่อน
สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง แล้วถังเฉาก็เอ่ยว่า “ดังนั้น… คุณต้องการอะไร? ถึงจะสามารถแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่คุณรู้ได้?”
หลินโป๋หลายยิ้มด้วยความยินดีเป็นอย่างมาก พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “นี่สิถึงจะถูก”
นิ่งไปพักหนึ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไป เอ่ยว่า “ผมต้องการรับตำแหน่งเป็นผู้นำคนต่อไปของตระกูลหลิน คุณจะต้องช่วยผม”
“…”
ได้ฟังคำพูดของหลินโป๋หลายแล้ว สีหน้าของถังเฉาก็เปลี่ยนไป
เป้าหมายนี้ไม่สามารถพูดได้ว่าไม่ลำบาก
ผู้นำในตอนนี้คือหลินรั่วหวี หลังจากที่เขาลงจากตำแหน่งแล้ว คาดว่าตำแหน่งผู้นำที่ยิ่งใหญ่จะเวียนมาไม่ถึงหลินโป๋หลาย
เพราะว่าหลินรั่วหวีจะต้องสนับสนุนหลินจ้าวหยูนลูกสาวคนเล็กของเขาแน่
พอถึงตอนนั้นแล้ว คงจะต้องกวาดล้างสิ่งกีดขวางให้เขาเหมือนกับทุกคนที่ขึ้นตำแหน่งผู้นำแน่
หลินโป๋หลายเป็นคนที่จำเป็นจะต้องขุดรากถอนโคนทิ้ง
“คุณต้องการให้ผมเป็นศัตรูกับหลินรั่วหวี?”
สายตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นเฉียบแหลมขึ้นมา เอ่ยถามเสียงต่ำ
หลินโป๋หลายหลุดหัวเราะออกมา “ไม่ใช่ว่าคุณกับเขาเป็นศัตรูกันตั้งแต่แรกหรอกหรือ? เพียงแต่ตอนนี้เขาสละหลินชิงเสว่ไปแล้ว ดังนั้นระหว่างพวกคุณจึงพักรบกันชั่วคราว”
“อีกอย่างนะ สำหรับด้านที่จะกลายเป็นผู้นำ มีองค์ประกอบที่สำคัญมากอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการดูแลธุรกิจของตระกูล”
หลินโป๋หลายเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ตอนนี้ธุรกิจของตระกูลทั้งหมดมีหลินจ้าวหยูนดูแล เธอไม่ได้กลับตระกูลหลินมาตั้งนานแล้ว”
“ดังนั้น?”
สายตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นเฉียบคมขึ้นมา จ้องหลินโป๋หลาย รอประโยคถัดไปของเขา
หลินโป๋หลายนิ่งไปพักหนึ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ได้ยินมาว่าลี่จิงกรุ๊ปของน้องสาวของฉันได้ตั้งอย่างมั่นคงในเมืองซื่อจิ่วแล้ว แต่ถ้าอยากจะก้าวหน้าไปอีกขั้น วันหนึ่งในอนาคต พวกเธอสองพี่น้องจะต้องหันอาวุธเข้าหากันในศูนย์การค้า… ผมล่ะเฝ้ารอการมาถึงของวันนั้นมากเลย”
“…”
ฟังมาถึงตรงนี้แล้ว สายตาของถังเฉาก็เปลี่ยนไปอย่างล้ำลึก ในที่สุดก็เข้าใจความหมายของหลินโป๋หลายแล้ว
ก็คือจะให้สองพี่น้องหลินชิงเสว่กับหลินจ้าวหยูนฆ่ากันเอง…
ถังเฉาไม่ได้ตอบตกลงในทันที เพียงแต่จ้องเขาด้วยสีหน้าเข้มครึ้ม
หลินโป๋หลายก็ไม่ได้ถือสา ยิ้มพลางเอ่ยว่า “คุณไม่ต้องตอบผมตอนนี้หรอกนะ กลับไปพิจารณาให้ดี ๆ ผมเชื่อว่าคุณจะต้องมีความสงสัยอยู่เต็มหัวแน่ ๆ… นอกจากที่ผมจะรู้ความลับของหว่างเหลี่ยงแล้วเนี่ย ยังมีเรื่องที่เกี่ยวกับงูตัวใหญ่สีดำตัวนั้นอีก จริงสิ ยังมีเรื่องที่ผมเจอหลี่เห้าที่คุณตามหามาตลอดในตอนที่ผมยังอยู่ในองค์กรนั้นด้วย”
“พวกนี้อาจจะต้องสิ้นเปลืองเวลาและจิตใจสักหน่อย คุณก็สามารถตรวจหาข้อมูลได้ แต่กำลังของคนถึงอย่างไรมันก็มีขีดจำกัด ข้อมูลที่สิ้นเปลืองกำลังและทรัพยากร สุดท้ายก็ไม่สู้ได้ข้อมูลมาเปล่า ๆ… ควรจะเลือกอย่างไร ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว”
นิ่งไปพักหนึ่ง หลินโป๋หลายก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มอีกว่า “ถือว่าเป็นความบริสุทธิ์ใจของผม ผมตัดสินใจจะเปิดเผยความลับให้กับคุณนิดหนึ่ง ให้คุณได้ประโยชน์สักหน่อย… พูดถึงงูใหญ่ตัวนี้แล้วกัน”
“งูตัวนี้ที่จริงแล้วมีความเกี่ยวข้องกับหว่างเหลี่ยง ถือเป็นผลผลิตหลังจากการทดลองที่ค่อนข้างล้มเหลวเมื่อนานมาแล้วก่อนหน้านี้ของหว่างเหลี่ยง”
หลินโป๋หลายเอ่ยขึ้น
“ผลผลิตหลังจากการทดลองที่ล้มเหลว?”
ขวับ!
ฟังมาถึงตรงนี้ สีหน้าของถังเฉาก็เปลี่ยนไปอย่างล้ำลึก ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ใช่ แปลกใจมากใช่ไหมล่ะ? หลังจากที่ผมรู้ผมก็มีปฏิกิริยาแบบนี้แหละ”
หลินโป๋หลายยิ้มอย่างเบิกบานพลางเอ่ยว่า “ไม่เพียงแต่งูตัวนี้เท่านั้น ทั้งป่านี้เมื่อก่อนก็ล้วนแต่เป็นหนึ่งในสถานที่ทดลองของการทดลองมากมายที่กระจัดกระจายไปทั่วโลกของหว่างเหลี่ยง”
ได้ยินอย่างนั้นแล้วใบหน้าของถังเฉาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ นึกไม่ถึงว่าป่าผืนนี้จะเป็นหนึ่งในสถานที่ทดลองของหว่างเหลี่ยง
“แปลกใจไหม? ถ้าหากคิดอย่างล้ำลึกขึ้นไปอีกละก็ ป่าผืนนี้เป็นของหลิวรั่วหวี พ่อตาของคุณ มีนัยใช่ไหมล่ะ ว่าหลินรั่วหวีจะเกี่ยวข้องกับหว่างเหลี่ยงเหมือนกัน?”
หลินโป๋หลายหัวเราะหึหึไม่หยุด
ถังเฉาจมอยู่ในความเงียบอย่างลึกซึ้งทันที
หลินโป๋หลายตบไหล่ของถังเฉาเบา ๆ “บอกคุณชั่วคราวเท่านี้ ไปคิดให้ดี ๆ เถอะ”
