The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 677

ตอนที่677 กับดักหยกที่สวยงาม
　　คืนนั้นข่าวที่น่าตกใจเริ่มแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงมีการกล่าวกันว่ากล่องหยกขององค์หญิงหาย หยกชิ้นนั้นไร้ที่ติและเพิ่งถูกนำออกมาจากเหมือง มันเป็นหยกที่สามารถหาพบได้ในรอบพันปี
　　ข่าวแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในหมู่ประชาชนเมื่อมาถึงโรงเตี้ยม มันกลายเป็นประเด็นที่พูดถึงกันมากที่สุดในตอนกลางคืน
　　ใครกล้าที่จะขโมยหยกขององค์หญิงจี่อัน? และมีบางสิ่งที่มีค่ามากขนาดนั้น? พวกเขาไม่อยากมีหัวของพวกเขาต่อแล้วหรือ ?
　　ในที่สุดคำร่ำลือไปถึงหูเจ้าเมืองซูจิงหยวนเขาไม่กล้าถ่วงเวลา เขารีบไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงเพื่อขอข้อมูล เมื่อเขาได้รับการยืนยันว่ากล่องหยกของหยูเฮงหาย เขาเข้าใจว่ามันถูกขโมยที่ศาลานิพพานโดยผู้ที่เรียกตัวเองว่าเป็นฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลานโจว นอกจากนี้เขายังเข้าใจว่านี่อาจเป็นกับดักที่เฟิงหยูเฮงวางไว้ แต่การวางกับดักทำได้ดี แต่เดิมเขาเป็นคนภายใต้คำสั่งขององค์ชายเจ็ด หลังจากดำรงตำแหน่งเจ้าเมือง นอกจากจะทำให้เกิดสันติภาพและความปลอดภัยให้กับพลเมืองแล้วเขายังต้องร่วมมือกับองค์หญิงจี่อันในหลายเรื่อง
　　ดังนั้นซูจิงหยวนพยักหน้าและไปจัดการคดีโดยไม่พูดอะไรอีก
　　หวงซวนไม่ได้อยู่กับเฟิงหยูเฮงในระหว่างวันตอนนี้เมื่อนางได้ยินสิ่งนี้ นางปาดเหงื่อ “คุณหนู จะเกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ ? ถ้าฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลานโจวไม่ส่งคืนหยกหรือถ้าหยกถูกทำลายละเจ้าคะ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างระมัดระวัง“ไม่ต้องกังวล นางไม่กล้าทำแน่นอน”
　　คำพูดของนางทำให้หวงซวนรู้สึกสบายใจทันที
　　ในเวลานี้ข่าวใหญ่ดังกล่าวก็มาถึงโรงเตี้ยมที่สถานีพักม้าด้วยเนื่องจากเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงกำลังใกล้เข้ามาและชัยชนะจากการโจมตีเฉียนโจว พระราชวังของฮ่องเต้จึงวางแผนจัดงานเลี้ยงครั้งยิ่งใหญ่ เจ้าหน้าที่จำนวนมากจากนอกมณฑลเดินทางมาถึงเมืองหลวง ที่ทำการได้รับการเติมเต็มในเวลาอันรวดเร็วด้วยเหตุนี้ พวกเขาอาศัยอยู่ในสถานที่เดียวกันโดยไม่คำนึงถึงตำแหน่ง รอเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงที่จะมาถึง
　　เรื่องขององค์หญิงที่สูญเสียหยกชิ้นงามได้แพร่กระจายไปยังโรงเตี้ยมที่สถานีพักม้าที่ทำการผู้คนที่ได้ยินก็เริ่มคาดเดาได้ว่าคน ๆ นั้นจะขโมยหยกชิ้นหนึ่งจากใต้จมูกขององค์หญิงจี่อันได้อย่างไรและพวกเขาเป็นคนแบบไหน อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่า ณ ชั้นสามของที่ทำการนี้ ฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลานโจว, เจียงซื่อกำลังมองหยกขาว แม้แต่จีเซียงบ่าวรับใช้ของนางก็มาและไปหลายครั้งโดยไม่สังเกตเห็นนาง เมื่อจีเซียงเดินไปหานางและเปล่งเสียงของนางออกมา นางก็พูดด้วยความโกรธว่า “เจ้าทำอะไร ? เจ้าไม่รู้หรือว่าหยกนั้นบอบบางที่สุด ? การกระทำของเจ้าจะรบกวนหยก หากหัวใจของหยกวุ่นวาย รูปร่างของหยกก็จะเปลี่ยนไปด้วย”
　　จีเซียงจะเข้าใจสิ่งที่ลึกซึ้งเช่นนี้ได้อย่างไรนางรู้สึกตื่นตระหนกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางมองกล่องหยกนี้ นางกระทืบเท้าของนางด้วยความไม่พอใจ “ท่านฮูหยิน เรามีปัญหาแล้วเจ้าค่ะ”
　　“หืม? ” เจียงซื่อไม่เข้าใจ “เกิดปัญหาขึ้น ? มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ? ”
　　“คือกล่องหยกนี้เจ้าค่ะ”จีเซียงชี้ไปที่สิ่งที่อยู่บนโต๊ะแล้วกล่าวว่า “นับตั้งแต่ท่านฮูหยินกลับมา ท่านฮูหยินเอาแต่เฝ้าดูสิ่งนี้โดยไม่ออกไปข้างนอก ท่านฮูหยินจึงไม่ได้ยินข่าว มีข่าวแพร่หลายออกมาว่าองค์หญิงจี่อันทำหยกที่งดงามหาย รูปร่างหน้าตาเหมือนกับหยกในกล่องนั่นเจ้าค่ะ ! ”
　　เจียงชีขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งนี้“องค์หญิงจี่อัน ? นางมาเกี่ยวข้องอะไรกับหยกที่ข้าซื้อ ? ”
　　จีเซียงเป็นห่วงมากจนไม่มีอะไรที่นางจะทำได้นางทำได้แค่เตือนเจียงซื่อ “ท่านฮูหยินซื้อมาหรือเจ้าคะ ? ท่านฮูหยินจ่ายเงินแล้วหรือ ? ในความเป็นจริงท่านฮูหยินไม่ได้จ่ายเงิน ! ท่านฮูหยินได้หยกนี้มาอย่างไรเจ้าคะ ? ”
　　“แต่…”เจียงซื่อเริ่มเข้าใจทันที แต่นางอดไม่ได้ที่จะถาม “แต่วันนี้ข้าไม่เห็นองค์หญิง ! แม้ว่าหยกนี้จะเป็นของนาง มันก็ถูกขโมยโดยคนอื่นก่อนแล้วขายให้ข้า”
　　“ฮ่าๆท่านฮูหยิน ! ” จีเซียงกระทืบเท้านาง “ท่านฮูหยินยังไม่เข้าใจอีกหรือเจ้าคะ ? พวกเราถูกหลอก ! เด็กสาวที่ขายหยกคือองค์หญิง ! บ่าวรับใช้นี้เพิ่งไปสอบถามศาลานิพพานนั้นเป็นร้านค้าขององค์หญิง นางเป็นเจ้าของ มีโอกาสมากที่นางจะไปปรากฏที่นั่นเจ้าค่ะ ! ”
　　เจียงซื่อถอนหายใจอย่างหนักแต่นางก็ยังไม่เชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ นางถามจีเซียง “แต่ไม่มีความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างองค์หญิงและข้า ทำไมนางต้องพยายามทำร้ายข้า ? ”
　　จีเซียงก้มศีรษะลงและไม่ขยับเป็นเวลานานเช่นเดียวกับเจียงซื่อที่กำลังจะสอบถามเพิ่ม บ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านหน้าของนางก็คุกเข่าลงบนพื้นทันที “ท่านฮูหยินโปรดยกโทษให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มันต้องเป็นเพราะพฤติกรรมของบ่าวรับใช้ผู้นี้ที่ทำให้องค์หญิงโกรธเจ้าค่ะ”
　　คำพูดเหล่านี้ดึงความคิดของเจียงซื่อกลับไปสู่ฉากในร้านขายเครื่องประดับคงจะดีกว่านี้ถ้านางไม่คิดย้อนกลับไป เมื่อนางเริ่มคิดมันทำให้นางรู้สึกตกใจ แต่แน่นอนพวกเขาไม่เคยปฏิบัติต่ออีกฝ่ายอย่างเท่าเทียมกันตั้งแต่เริ่มต้น นอกจากนี้ในช่วงเวลานี้พวกเขาพูดอย่างไม่สุภาพ เมื่อคิดถึงตอนนี้ มันเป็นไปได้ที่พวกเขาจะวางกับดัก
　　เจียงซื่อเป็นกังวลเล็กน้อย“ถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรดี จีเซียงลุกขึ้น คุกเข่าไม่ช่วยอะไร คิดเร็วว่าควรแก้ไขปัญหานี้อย่างไร ตอนนี้เรารีบส่งตั๋วแลกเงินไปก่อน”
　　จีเซียงกล่าวอย่างไร้ประโยชน์“แต่ท่านใต้เท้ายังไม่กลับมาเลยเจ้าค่ะ ท่านฮูหยินจะเอาเงิน 80 ล้านเหรียญเงินมาจากที่ไหนเจ้าคะ ? ”
　　เจียงซื่อได้ยินเรื่องนี้และห่อเหี่ยวนางไม่มีเงินเพียงพอและสิ่งของอยู่ในมือของนาง พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่ ?
　　“องค์หญิงจี่อันเป็นคนหนึ่งที่มีแซ่อื่นใช่หรือไม่? ” นางคิดว่ามีบางสิ่งที่สำคัญ และถามว่า “ในท้ายที่สุดองค์หญิงที่มีแซ่แตกต่างกันนั้นไม่ใช่พวกราชนิกูล เมื่อคิดถึงเรื่องนี้นางไม่มีอำนาจมากนัก เพียงปล่อยให้พวกเขาทำให้เกิดความยุ่งยาก เมื่อสามีกลับมา เรื่องนี้ย่อมได้รับการแก้ไขอย่างแน่นอน” เหตุผลที่เจียงซื่อให้ความไว้วางใจสามีของนางอย่างมากก็คือว่าหลานโจวอยู่ที่ชายแดนทางตอนใต้ของราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าพวกมันจะเป็นเขตการปกครองทั้งหมด เขตการปกครองที่ชายแดนไม่สามารถเปรียบเทียบกับที่อยู่ในกลางอาณาจักร เพื่อรักษาสันติภาพ ราชสำนักจึงปฏิบัติกับเขตการปกครองเหล่านี้ด้วยความกรุณา แม้ว่าเขตการปกครองของหลานโจวไม่สามารถเปรียบเทียบกับตำแหน่งเสนาบดี แต่ก็ค่อนข้างใกล้เคียง นางสงบสติอารมณ์และบอกจีเซียง “ไม่ต้องกังวล ! ทุกอย่างปกติดี”
　　จีเซียงรู้สึกไร้พลังเล็กน้อยพวกเขาอยู่ที่ชายแดนภาคใต้และอยู่ไกลจากเมืองหลวงมาก พวกเขารู้เรื่องนี้น้อยมาก นอกจากนี้พวกเขาไม่ได้ถามคำถามที่เหมาะสมใด ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้เรื่องในเมืองหลวงมากขึ้น แต่หลังจากที่นางได้ยินเกี่ยวกับข่าว นางได้สอบถามเกี่ยวกับองค์หญิงจี่อัน, เฟิงหยูเฮง มันคงจะดีกว่านี้ถ้ายังไม่มีคำตอบ หลังจากสอบถาม บ่าวรับใช้เกือบทรุดลงกับพื้นและเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว ! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีองค์หญิงที่มีแซ่แตกต่างกันไป ยิ่งความหนักใจก็ไม่ได้ว่านางเองแข็งแกร่ง ชีวิตของนางดีขึ้นกว่าเดิมจริง ๆ แล้วนางเป็นว่าที่พระชายาของราชาแห่งนรก, องค์ชายเก้า แม้ว่าครอบครัวของพวกเขาจะสามารถควบคุมพื้นที่เดียวของเขตปกครองหลานโจว พวกเขาไม่สามารถควบคุมโลกทั้งใบได้ บุคคลประเภทนี้ไม่สามารถทำให้ขุ่นเคือง !
　　บ่าวรับใช้นั้นวิตกกังวลมากจนนางเริ่มร้องไห้ยิ่งนางมองดูที่ความมั่นใจของท่านฮูหยินของนาง นางรู้สึกกังวลมากขึ้นเท่านั้น นางจึงเล่าสิ่งที่นางถามเกี่ยวกับองค์หญิงในขณะที่ร้องไห้ ในท้ายที่สุดนางเตือน “ท่านฮูหยินคงจำได้ว่าผู้นำของสามมณฑลทางเหนือของตระกูลตวนถูกทุบตีใช่หรือไม่เจ้าคะ ? มันเป็นองค์หญิงและองค์ชายเก้าที่นำทหารมาจัดการเจ้าค่ะ!”
　　หัวใจของเจียงซื่อสั่นไหวเมื่อได้ยินสิ่งนี้ท่านฮูหยินผู้มั่งคั่งที่อาศัยอยู่ในภาคใต้จะรู้เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร ได้ยินตอนนี้มันฟังดูเหมือนเป็นนิทาน และนางไม่กล้าเชื่อ “มีเด็กผู้หญิงแบบนี้ในโลกจริงหรือ ? ”
　　จีเซียงพยักหน้า“นั่นคือสิ่งที่องค์หญิงจี่อันเป็น ท่านฮูหยิน เราควรทำอย่างไรเจ้าค่ะ ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิงจี่อันเป็นผู้ช่วยผู้บังคับการและจะต้องแก้แค้นให้ได้ คำพูดของนางทำให้นางสูญเสียหยกอันงดงาม มันชัดเจนว่านางประกาศสงครามกับเรา ! เกิดอะไรขึ้นถ้าท่านใต้เท้ากลับมาในภายหลัง… ”
　　ขณะที่นางกำลังพูดประตูก็ถูกผลักเปิดด้วย “ปัง” คนสองคนในห้องตกใจ และเห็นเจ้าเมืองหลานโจว, จีหลิงเทียนผลักประตูเข้ามา ด้วยท่าทางที่มืดมน เขาจ้องตรงไปที่กล่องหยกขาวบนโต๊ะ
　　เจียงซื่อใช้แขนของนางปิดหยกโดยไม่รู้ตัวเรียกด้วยความกลัว “ท่านพี่ ! ”
　　จีหลิงเทียนทำท่าให้บ่าวรับใช้อยู่ข้างหลังเขาปิดประตูเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขาปัดเจียงซื่อและมองเข้าไปในกล่อง เขาอดไม่ได้ที่จะตบโต๊ะ “ข้าจำได้ว่าเมื่อเช้าเจ้าพูดว่าเจ้าจะไปดูเครื่องประดับ หลังจากได้ยินเรื่องนี้ข้ากลัวว่าเจ้าจะไปที่ร้านซึ่งบริหารงานโดยองค์หญิง แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าจะไปที่นั่นจริง ๆ ” เขาชอบฮูหยินใหญ่คนนี้มาก หลังจากทั้งหมดมีความรู้สึกจากความรักในวัยเด็ก แม้ตอนนี้มีอนุที่งดงามมากมายในตระกูลของเขา ฮูหยินใหญ่ก็ยังเป็นคนที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุด “ฮูหยินของข้าช่างโง่เขลาอะไรเช่นนี้ เมื่อเจ้ารู้ว่าศาลานิพพานเป็นร้านขายเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุดในเมืองหลวง ทำไมเจ้าถึงไม่ถามเกี่ยวกับเจ้าของ เพื่อให้สามารถเป็นเจ้าของร้านค้าที่ดีที่สุดในเมืองหลวงได้ จะต้องเป็นคนเช่นไรโดยไม่มีใครหนุนหลัง”
　　เจียงซื่อรู้สึกเศร้าใจมากและน้ำตาก็ปรากฏในดวงตาของนาง“ข้าแค่ซื้อเครื่องประดับมา ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าคนที่ทรงพลังเช่นนี้จะสนับสนุนพวกเขา ข้าจะคิดได้อย่างไรว่าองค์หญิงที่สง่างามจะไม่อยู่ในคฤหาสน์ของนาง จริง ๆ แล้วไปกับผู้ชายคนหนึ่ง ? รอสักครู่…” นางหยุดและคิดย้อนไปถึงฉากจากวันนั้น และนางอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “องค์หญิงกล้าที่จะพบปะกับผู้ชายเป็นการส่วนตัวด้วยหรือ ? ”
　　หลิงเทียนรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินอย่างนี้“การพบปะกับผู้ชายคนหนึ่งคืออะไร ? ”
　　จีเซียงจัดการเพื่อตอบสนองในเวลานี้และอธิบายอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับชายที่เฟิงหยูเฮงอยู่ด้วยระหว่างวัน พวกเขาคิดในตอนแรกว่าพวกเขาได้รับข้อมูลบางอย่างที่สามารถนำมาใช้รับมือกับเฟิงหยูเฮง หากนางผลักดันพวกเขาไปไกลเกินไป พวกเขาสามารถนำมันขึ้นมาคุกคามนางได้ แต่ใครจะรู้ว่าคำเหล่านี้จะทำให้ผิวของหลิงเทียนซีดเผือด ในตอนท้ายใบหน้าของเขาซีด
　　เขาถามว่า“เจ้าบอกว่าเจอผู้ชาย ผู้ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมสีม่วงและดูดีใช่หรือไม่ ? ”
　　จีเซียงพยักหน้า“ใช่”
　　หลิงเทียนถอนหายใจนาน“ไม่เป็นไรถ้าเขาดูรูปงาม แต่เจ้ารู้หรือว่าเสื้อคลุมสีม่วงนั้นเป็นตัวแทนของอะไร ? ” เมื่อเห็นว่าทั้งสองอยู่ในอาการงุนงง เขากล่าวต่อ “องค์ชายเก้าของราชสำนักชอบสีม่วงและเขามักจะสวมชุดสีม่วง ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาสิ่งนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เมื่อคิดถึงว่าองค์หญิงผู้นั้นจะได้พบกับใครในที่ส่วนตัวได้อย่างไร ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่อยู่ข้างนางเป็นองค์ชายเก้า”
　　ในขณะที่เขาพูดมีเสียงดังมาจากข้างนอกห้อง มีกลุ่มคนจำนวนมากที่วิ่งเข้าไปในห้องโถง บ่าวรับใช้ส่วนตัวของหลิงเทียนไปที่ประตูเพื่อดูแล้วหันกลับมากล่าวว่า “ท่านใต้เท้า ท่านฮูหยิน แย่แล้วขอรับ ทหารของเมืองหลวงมาขอรับ”
　　หลังจากนี้ก็มีการกล่าวว่าทหารของเมืองหลวงขึ้นมาที่ชั้นสามมุ่งตรงไปที่ห้องของพวกเขา
　　ต้องเผชิญกับเจ้าเมืองซึ่งมาหาด้วยตัวเองเจียงซื่อไม่มีอำนาจที่จะพูด หลิงเทียนไม่สามารถชักช้า การลงมือของซูจิงหยวน เขาทำได้แค่เฝ้าดูว่าภรรยาของเขาและบ่าวรับใช้ถูกจับไป เขาพูดได้เพียงสองสามคำกับซูจิงหยวน “เจ้าหน้าที่คนนี้จะให้คำอธิบายกับองค์หญิงในเรื่องนี้ ข้าหวังว่าใต้เท้าซูจะไม่สร้างความลำบากให้กับฮูหยินของข้าโดยพิจารณาจากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา”
　　เจ้าหน้าที่ในเมืองเดินทางมาถึงอย่างรวดเร็วและจากไปอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงไม่กี่นาทีพนักงานอัยการได้กลับสู่สถานะเดิม
　　หลิงเทียนขมวดคิ้วและนั่งอยู่ในห้องเขาคิดกลับไปกลับมาเกี่ยวกับวิธีจัดการเรื่องนี้ เขาคิดมากยิ่งขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่องค์ชายแปดซึ่งอาศัยอยู่ทางภาคใต้เล่าให้เขาฟังถึงเส้นทางของเขาสู่เมืองหลวง เขาจะต้องมีความเป็นอยู่ที่ดีในเมืองหลวงและเขาต้องใส่ใจอย่างใกล้ชิดที่จะไม่ขัดแย้งกับองค์ชายเก้าและชายาของเขา วันที่ดีจะมาถึงและไม่จำเป็นต้องรีบเร่ง น่าเสียดายที่ฮูหยินของเขาทำลายสิ่งต่าง ๆ
　　หลิงเทียนกำหมัดของเขาแน่นและตบโต๊ะ“องค์หญิงจี่อัน เจ้ากล้าที่จะวางกับดักแบบนี้กับเจ้าหน้าที่คนนี้ เจ้าคิดว่าทุกคนกลัวเจ้าหรือ ? ”