ในเวลานี้ คุณท่านใหญ่ซูกลับส่ายหัวเล็กน้อยและพูดเบา ๆ ว่า:”หม่าฉงซิงจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ดี แต่พ่อก็ยังไม่สงสัยในความจงรักภักดีของเขา”
ซูโสว่เต๋อรีบพูดบิดเบือนความจริงทันที:”พ่อ! ตามคำกล่าวที่ว่ารู้หน้าไม่รู้ใจ! พ่อเห็นค่าหม่าฉงซิงมาตลอด แต่ใครจะรู้ว่าหม่าฉงซิงจะทรยศพ่อภายใต้การล่อผลประโยชน์ของผู้อื่นรึเปล่า?”
คุณท่านใหญ่ซูพ่นเสียงอย่างเย็นชา:”โสว่เต๋อ นายมองคำถามพื้นฐานแบบนี้ไม่ออกเลยเหรอ? มันทำให้พ่อผิดหวังจริงๆ!”
“หา?”ซูโสว่เต๋อไม่รู้ว่าเหตุใดพ่อจึงพูดแบบนี้กะทันหัน และรีบอย่างร้อนรนพูดว่า:”พ่อ ยกโทษให้ผมที่โง่เขลา ขอให้พ่อบอกให้รู้ด้วยครับ”
คุณท่านใหญ่ซูถามอย่างเย็นชา:”ถ้ามีคนสามารถติดสินบนหม่าฉงซิงเพื่อจัดการกับตระกูลซู แล้วทำไมถึงให้หม่าฉงซิงไปจัดการกับจือหยูล่ะ? หม่าฉงซิงเป็นยามส่วนตัวของพ่อ แล้วยังเป็นหัวหน้ายาม! เขาสามารถติดสินบนหม่าฉงซิงให้มาฆ่าพ่อได้ ต่อให้ฆ่าพ่อไม่ได้ อย่างน้อยก็สร้างภัยคุกคามครั้งใหญ่ให้กับพ่อได้ เหตุใดจึงต้องใช้ความพยายามอย่างมากบนตัวผู้หญิงอย่างจือหยูด้วย?”
ซูโสว่เต๋อเข้าใจทันที เหงื่อเย็นเยียบซึมหลังของเขาทันที และคิดกับตัวเอง:”ไม่นึกเลยว่าพ่อจะหลอกยากขนาดนี้……ดูเหมือนว่าจะฝืนให้หม่าฉงซิงรับบาปอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นพ่อจะสังเกตเห็นความผิดปกติอย่างแน่นอน!”
เมื่อคิดแบบนี้ ซูโสว่เต๋อก็เปลี่ยนสีหน้าทันที และพูดเห็นด้วยว่า:”พ่อ พอพ่อพูดแบบนี้ ผมก็เข้าใจทันที ดูเหมือนว่าหม่าฉงซิงคงจะไม่ทรยศพ่อ แต่ในเมื่อเขาไม่ได้ทรยศพ่อ และตอนนี้เขาก็หายไป ซึ่งพิสูจน์ได้ว่า คนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนั้นแข็งแกร่งมาก! เราต้องระมัดระวัง!”
คุณท่านใหญ่ซูนวดขมับ:”ตอนนี้พ่อยังไม่ได้นึกถึงตัวการที่อยู่เบื้องหลัง พ่อยังคงมีคำถามอีกมากมายที่ยังไม่เข้าใจ พ่อไม่เข้าใจว่าทำไมหลิวจ้านถึงถูกยิง? ดูจากภาพที่เกิดเหตุ รถถูกชนจนเละขนาดนั้น แม้ว่าหลิวจ้านจะเป็นพระเจ้าก็ต้องตายแน่นอน ทำไมถึงยังมีคนยิงเขาอีก? ยิงเขาทำไม?”
ซูโสว่เต๋อดูงุนงงและพูดว่า:”มันเป็นแบบนี้จริงๆด้วย! ในภาพความละเอียดสูงที่พ่อให้คนไปหามา จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหน้าท้องและร่างกายส่วนล่างของหลิวจ้านถูกชนจนเละหมด ไม่จำเป็นต้องยิงหัวเขาอีกนัดเลย……”
คุณท่านใหญ่ซูขมวดคิ้วและพึมพำว่า:”ขอพ่อคิดดูก่อน…… ในเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นตามกำหนด งั้นก็พิสูจน์ได้ว่า จนตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ทุกอย่างยังคงเป็นไปตามแผน กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตอนที่เกิดอุบัติเหตุ หม่าฉงซิงต้องอยู่ตรงนั้นแน่นอน…”
ขณะที่พูด คุณท่านก็ค่อยๆย้อนคิดในใจทีละนิด:”ในเมื่อหม่าฉงซิงอยู่ในที่เกิดเหตุ ถ้างั้นตอนที่เขาเห็นจือหยูก็นั่งอยู่ในรถหลิวจ้าน เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็น??”
ซูโสว่เต๋อได้แต่เห็นด้วยคำพูดของพ่อ แล้วพูดว่า:”ถ้าหม่าฉงซิงไม่ได้ทรยศพ่อ งั้นตอนที่เขาเห็นจือหยู คงจะตะลึงมากแน่นอน…..”
“ใช่!”คุณท่านใหญ่ซูพยักหน้า:”หม่าฉงซิเห็นว่าหลิวจ้านก็พาจือหยูขึ้นรถด้วย คงจะตกตะลึงมาก โกรธมาก ถึงกับกลัวมากๆ……”
เมื่อพูดเช่นนี้ คุณท่านใหญ่ซูก็พูดต่อว่า:”เมื่อเป็นเช่นนี้ หม่าฉงซิงและหลิวจ้านจะต้องมีความขัดแย้งกันอย่างแน่นอน และเขาจะถามหลิวจ้านอย่างแน่นอน ว่าใครเป็นคนสั่งให้เขาทำร้ายจือหยู……”
ซูโสว่เต๋อตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้!
“จากการวิเคราะห์ของพ่อแล้ว หม่าฉงซิงอาจจะล่อลวงข้อมูลสำคัญจากหลิวจ้านได้……”
“แม้ว่าฉันจะไม่ได้ติดต่อหลิวจ้านโดยตรง แต่ฉันก็ให้คนติดต่อกับครอบครัวของหลิวจ้านแล้ว จากนั้นก็ขอให้เขาจัดการนังซูจือหยูไปด้วย ในนามของตระกูลซูที่ต้องการฆ่าคนอีกคนหนึ่ง……”
“ถ้าพ่อรู้ข้อมูลนี้ ก็จะรู้ว่า คนที่ต้องการฆ่าจือหยู คือตระกูลซู……”
“เมื่อนั้น ฉันจะเป็นผู้ต้องสงสัยที่ใหญ่ที่สุด……”
เมื่อคิดแบบนี้ ซูโสว่เต๋อก็รีบพูดว่า:”พ่อ! ผมเห็นตอนนี้มีชาวเน็ตบางคนเริ่มสงสัยว่าตระกูลซูของเราคือคนอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้ความสำคัญสูงสุดของเราคือ การประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤตอย่างรวดเร็ว!”
คุณท่านใหญ่ซูพยักหน้าเล็กน้อย และโพล่งออกมา:”ดำเนินการประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤตทันที และในขณะเดียวกันก็ประณามอาชญากรอย่างหลิวจ้านผ่านสื่อ และเสนอรางวัล 50 ล้านเพื่อรวบรวมเบาะแสอันมีค่า ! ใครก็ตามที่ช่วยสองแม่ลูกสาวได้ พ่อจะให้รางวัลหนึ่งร้อยล้าน!”
