ตู้ไห่ชิงรีบพูดห้ามในทันที: “จือหยู! อย่าพูดจาเหลวไหล! ลูกรู้ได้ยังไงว่าอาจารย์ล่ายทำนายไม่แม่น? อาจารย์ล่ายบอกก่อนแล้วว่า ให้ลูกไม่ต้องตามหาเขา ตอนนั้นถ้าลูกเชื่อฟัง กลับไปที่เย่นจิงดีๆ ก็ย่อมไม่มีทางพบเจอเรื่องใหญ่โตเช่นนี้”
ซูจือหยูไม่พอใจ และอ้าปากพูดว่า: “ถ้าหากหนูกลับไป ก็รับประกันความปลอดภัยของแม่ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ!? ถ้าเกิดหนูไม่อยู่ที่นี่ ผู้มีพระคุณก็ไม่มีทางปรากฏตัวที่นี่ งั้นแม่ก็จะโชคร้ายมากกว่าโชคดี…”
ตู้ไห่ชิงถอนหายใจ และพูดว่า: “เฮ้อ นี่ก็คือกฎแห่งกรรมของโลก ตอนนั้นอาจารย์ล่ายก็เพียงแค่ทำนายสายสัมพันธ์ระหว่างลูกและเขา ไม่ได้ทำนายแม่โดยผ่านลูก กับสายสัมพันธ์ผู้มีพระคุณคนนี้ของลูก และก็ไม่ได้ทำนายว่าแม่จะถูกผู้พระมีคุณของลูกช่วยชีวิตด้วยเหตุนี้…”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “ผู้มีพระคุณคนนี้ เป็นผู้มีเกียรติของทั้งครอบครัวของพวกเราจริงๆ…ไม่รู้ว่าจะตามหาเขาเจอมั้ยแล้วขอบคุณเขาต่อหน้า…”
ซูจือหยูดึงสติกลับมา และพูดอย่างซ่อนความตื่นเต้นไม่ได้: “โรงแรมที่พวกเราพักอยู่ตอนนี้ผู้มีพระคุณคงจะเป็นคนจัดเตรียมการอย่างแน่นอน หนูจะไปถามพนักงานเดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่พูดจบ เธอก็รีบลุกขึ้นจากเตียง สองสามก้าวรีบวิ่งออกจากห้องนอน และเดินตรงไปที่ประตูห้องเอ็กเซ็กคูทีฟ
ทันทีที่ซูจือหยูเปิดประตู ก็เห็นหญิงสาวที่ร่างกายแข็งแกร่งสี่คนอยู่นอกประตู และขวางทางไว้ทั้งหมด
เธอรีบถามว่า: “สวัสดีค่ะ ขอถามหน่อยค่ะฉันอยู่ที่ไหนเหรอ?”
ผู้หญิงหนึ่งในนั้นเอ่ยปากพูดว่า: “สวัสดีค่ะคุณหนูซู สถานที่ที่คุณอยู่ในตอนนี้ เป็นโรงแรมที่คุณชายของพวกเราจัดเตรียมไว้ให้คุณและคุณผู้หญิงตู้ค่ะ”
ซูจือหยูถามด้วยความประหลาดใจว่า: “งั้นขอถามหน่อย คุณชายของพวกคุณเป็นใครกันแน่?”
ผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้าและพูดว่า: “ขอโทษด้วยค่ะคุณหนูซู ตัวตนของคุณชายของพวกเราเป็นความลับสูงมาก พวกเราไม่สามารถเปิดเผยให้โลกภายนอก”
ซูจือหยูไม่พอใจ แล้วถามว่า: “งั้นพาฉันไปเจอเขาได้หรือเปล่า? ฉันจะขอบคุณเขาต่อหน้า…”
“ขอโทษด้วยค่ะ”หญิงสาวยังคงส่ายหน้า และพูดขอโทษ: “คุณชายของพวกเราสั่งไว้ว่า ถ้าหากคุณและคุณผู้หญิงตู้ฟื้นแล้ว ก็พักผ่อนอย่างเต็มที่อยู่ในห้องก่อน มีความต้องการอะไรสามารถบอกพวกเราได้ตลอดเวลา แต่ไม่สามารถออกจากห้องนอนได้แม้แต่ก้าวเดียว”
“หา?”ซูจือหยูอดไม่ได้ที่จะถาม: “ไม่ทราบว่าเจตนาจัดเตรียมการแบบนี้ของคุณชายของพวกคุณคืออะไร?”
ผู้หญิงคนนั้นอธิบายว่า: “คืออย่างนี้นะคะ คุณชายของพวกเราสั่งการไว้ว่า คุณปู่ของคุณจงใจพยายามฆ่าแม่ของคุณ และรับประกันความปลอดภัยของตัวคุณเองไม่ได้ ดังนั้นเขาต้องการให้คุณและคุณผู้หญิงตู้อยู่ในห้องพักของโรงแรมชั่วคราว ห้ามออกไปข้างนอก”
ซูจือหยูรู้สึกค่อนข้างหดหู่ แต่เมื่อคิดว่าผู้มีพระคุณก็คำนึงความปลอดภัยของตัวเองและแม่ ก็พยักหน้า และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “งั้นก็ได้…รบกวนช่วยฉันขอบคุณคุณชายของพวกคุณด้วย …”
จากนั้น เธอก็รีบถามว่า: “ฉัน…ฉันยังมีคำถามอีกข้อหนึ่ง”
“คุณหนูซูเชิญพูดมาได้เลยค่ะ”
ซูจือหยูถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง: “คุณชายของคุณจะมาที่นี่หรือเปล่า? ฉัน…ฉันอยากเจอเขา…ไม่ทราบว่ามีเกียรตินี้หรือเปล่า?”
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อย: “คุณหนูซู เรื่องนี้ฉันไม่สามารถที่จะตอบคุณได้อย่างแม่นยำ คุณชายไม่ได้บอกฉันว่าเขาจะมาหรือเปล่า”
ในใจของซูจือหยูก็รู้สึกผิดหวังมากขึ้น
คาดไม่ถึงว่า ตัวเองถูกผู้มีพระคุณช่วยอีกครั้ง ถึงขนาดถูกผู้พระคุณจัดการให้อยู่ในโรงแรมระดับไฮเอนด์ แต่ว่ายังคงไม่ได้เจอหน้าผู้มีพระคุณ
ในเวลานี้ เธออดไม่ได้ที่จะถาม: “งั้นขอถามหน่อย คุณรู้มั้ยว่าโทรศัพท์ของฉันอยู่ที่ไหน? ถ้าหากรู้ จะคืนให้ฉันได้หรือเปล่า?”
ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า: “ขอโทษด้วยคุณหนูซู คุณชายของพวกเราสั่งไว้ว่า คุณและคุณผู้หญิงตู้ยังไม่สามารถที่จะติดต่อกับใครในภายนอกได้ในขณะนี้ เพราะว่าตอนนี้ผู้คนจำนวนมากกำลังตามหาที่อยู่ของคุณทั้งสอง เกิดพวกเขารู้คุณยังมีชีวิตอยู่ คงจะไม่ดีต่อพวกคุณแน่ ยังหวังว่าคุณจะเข้าใจด้วยค่ะ!”
