เจียงชื่อในตอนนี้ ความโกรธเคืองและเสียใจเอ่อล้นเต็มหัวใจของเขา ไม่เคยมีวินาทีไหน ที่เขาอยากจะฆ่าคนเหมือนตอนนี้!
“มีอะไรรึเปล่าคะ?”
เฉิงดันถิงเช็ดน้ำตา อยากจะดูคลิปวิดีโอ แต่กลับถูกเจียงชื่อปรามเอาไว้
“ไม่มีอะไร เพื่อนแกล้งเฉยๆ ไม่รู้จักเวล่ำเวลา” เจียงชื่อปิดโทรศัพท์ ไม่เผยพิรุธแต่อย่างใด
ความเจ็บปวดนี้ให้เขาแบกรับแค่คนเดียวก็พอแล้ว
ถ้าเฉิงดันถิงเห็นคลิปวิดีโอ รู้ว่าปู่ของตนไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ แต่ถูกคนฆ่าตาย ไม่รู้ว่าเธอจะเสียใจมากขนาดไหน
อาจจะทำเรื่องเลวร้ายที่ยากจะจินตนาการได้
ความเจ็บปวด เจียงชื่อแบกรับเอาไว้แค่คนเดียว
หน้าที่ ก็ให้เขารับผิดชอบแค่คนเดียว
เวลานี้ ซุนจ้ายเย้นเดินไปหาเจียงชื่อ พูดเสียงเบา:”ลูกพี่ ผมพบว่ามีคนลอบจับตาดูพวกเราอยู่ คิดว่าคงจะเป็นพวกคนที่ส่งเมมโมรี่การ์ดมา”
เจียงชื่อพยักหน้า “หาทุกคนในคลิปออกมา จับตัวพวกมันเอาไว้ให้หมด อย่าปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”
“เข้าใจแล้วครับ”
ซุนจ้ายเย้นเดินออกไปโดยไม่มีเสียง สั่งให้ลูกน้องไปจับพวกคนที่จับตาดูพวกตน
“ดันถิง คุณพักที่นี่ก่อน ผมมีเรื่องต้องจัดการ ขอตัวก่อน” เจียงชื่อลุกขึ้นแล้วพูด
“ค่ะ คุณไปเถอะค่ะ”
เจียงชื่อพาซุนจ้ายเย้นออกจากโรงพยาบาล เวลานี้ดวงตาทั้งคู่ของเขาเต็มไปด้วยความโมโห
บีบเจียงชื่อจนถึงขั้นนี้ จูหยุนเฉียง เหยียนไคเหวิน เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก!
สุดท้ายพวกเขาต้องเข้าใจว่า อะไรคือการสิ้นหวัง
……
วันที่สอง
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดปีที่เจ็ดสิบสองของคุณย่าหลิว——ซึ่งเป็นแม่ของจูหยุนเจียง
เนื่องด้วยอารมณ์ดีอยู่แล้ว จูหยุนเฉียงจองโต๊ะจีนร้อยโต๊ะที่ร้านอาหารคายสุ้น เชิญพนักงานทั้งบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางไปร่วมงาน
หนึ่งเพื่อฉลองวันเกิดให้แม่ สองเพื่อฉลองที่จัดการศัตรูได้
ร้านอาหารคายสุ้นในวันนี้ เห็นประตูสายรุ้งขนาดใหญ่จากที่ไกลๆ ทั่วทั้งร้านอาหารเต็มไปด้วยโคมไฟ ครึกครื้นอย่างมาก
เต็มไปด้วยเสียงฆ้องและกลอง ประทัด ครึกครื้นอย่างมาก เต็มไปด้วยผู้คน!
รถหรูคันแล้วคันเล่าจอดเรียงราย
เพื่อนในวงการธุรกิจของจูหยุนเฉียงต่างมาร่วมงาน คนใหญ่คนโตอย่างเขา การมีคนมาประจบเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว
ประจบ ก็คือการให้ของขวัญ
ไม่ว่าจะเป็นหยก หรือว่าจะเป็นหินอาเกต ล้วนขาดไม่ได้สักอย่าง แต่ละชิ้น แต่ละทิ้ง วางเต็มโต๊ะอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย!
สามารถใช้คำว่า’ภูเขาเงินภูเขาทอง’มาบรรยายได้
แค่ของขวัญที่ได้รับก็ไม่รู้ว่าได้เงินเท่าไหร่แล้ว
แน่นอน ทุกคนรู้ว่าจูหยุนเฉียงตัณหาจัด ดังนั้นจึงหาสิ่งที่เขาชอบมาให้ พาผู้หญิงสวยๆมาร่วมงาน เพื่อที่จะประจบจูหยุนเฉียง
ชั่วขณะหนึ่ง จูหยุนเฉียงโดดเด่นอย่างมาก กลายเป็นคนสำคัญ
งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น
จูหยุนเฉียงยกแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วร้องตะโกนเสียงดัง:”วันนี้เป็นวันเกิดอายุ72ปีของคุณแม่ที่ผมรัก ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาร่วมงาน ที่นี่ ผมจูหยุนเฉียงไม่รู้จะขอบคุณอย่างไร จึงทำได้เพียงใช้เหล้าแก้วนี้แทนคำขอบคุณ!”
เขาเงยหน้าขึ้น แล้วดื่มจนหมดในรวดเดียว
“เยี่ยม!”
ทุกคนปรบมือ
เหยียนไคเหวินลุกขึ้น แล้วพูดนำ:”ประธานจูเป็นคนปั้นพวกเราขึ้นมาด้วยตนเอง ถ้าไม่มีประธานจู ก็ไม่มีพวกเรา ที่นี่ ผมขออวยพรให้ประธานจูอายุยืนยาว”
“และขออวยพรให้คุณย่าหลิวมีโชคลาภดุจทะเลบูรพา อายุยืนยาวเหมือนเขาทักษิณ!”
“เหล้าแกวนี้ เป็นคำอวยพรของผมที่มีต่อประธานจู คุณย่าหลิว”
ขณะพูด เหยียนไคเหวินก็ดื่มจนหมดในแก้วเดียว
ทุกคนต่างทำตาม ชั่วขณะหนึ่ง งานเลี้ยงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ใบหน้าของทุกคนเผยรอยยิ้มสดใส อาหารมื้อนี้กินอย่างมีความสุข
