ถังเฉาที่อยู่ผมง ๆ สีหน้าดูระอาเอือม
มองเห็นได้ว่า เธอมีความรู้สึกอคติต่อคุณหญิงอายาเสะเป็นอย่างมาก
ความอคติต่อกันของผู้หญิงแต่ไหนแต่ไรมามักเป็นเรื่องที่ดูไม่เป็นเรื่อง ถังเฉามีหรือจะไม่รู้ว่าน้องน้อยโจวมีความรู้สึกอย่างไรกับตัวเขา？
ถ้าจะพูดไปถึงเรื่องอายุอันควรแต่งงาน ถังเฉาเองนั้นก็ด้วยไม่ใช่หรือ？
น้องน้อยโจวพลันก็ให้คิดไปถึงถังเฉา ใบหน้าถึงกับแดงเป็นดวงตะวันตอนเช้า
……
อีกด้านหนึ่ง ที่โต๊ะของท่านนายพล
“ช่างคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ เพียงให้เผมมาประลองฝีมือการต่อสู้ กลับไปให้คุณนั่นที่มาจากคลังมือเพชฌฆาตรับผลพลอยได้ไปอีกด้วย ถ้าเขาได้รับชัยชนะเป็นที่หนึ่ง ไม่เพียงฆ่าถังเฉาได้รางวัลก้อนใหญ่ไป แถมยังได้เมียแสนสวยไปอีกคนหนึ่งด้วย”
ตาเฒ่าน้อยหัวร่อเหอ ๆ แล้วพูดไป
พอดีจังหวะนายพลเฉินในชุดเสื้อเกราะเหลืองทองอร่ามเดินกลับมา พลันโกรธเกรี้ยวพูดกราดใส่ตาเฒ่าน้อย “เดี๋ยวใครจะชนะใครจะแพ้ยังไม่เป็นที่รู้แน่กันเลย คุณทำไมถึงว่าคนที่คุณนำมาจะชนะเลิศ？ได้แต่งงานกับคุณหญิงอายาเสะ？”
ตาเฒ่าน้อยได้ยินเผมดังนั้น หัวเราะฮ่า ๆ อย่างดัง “มีหรือจะเอาตำแหน่งชนะเลิศไม่ได้ นอกเสียจากท่านนายพลผ่าออกมากลางคัน ชิงเอาตำแหน่งชนะเลิศไป อันนั้นเป็นไปได้ที่ตำแหน่งชนะเลิศจะถูกแย่ง”
“ทว่าข้อเสนอนี้ดูเหมือนไม่เลวเลยนะ หากคุณฆ่าถังเฉาแล้ว นั่นก็ได้เป็นผู้ชนะเลิศไม่ใช่หรือ？ถึงตอนนั้นคุณไม่เพียงแต่ลาภยศเพิ่มพูน ยังได้เมียสวยแสนดีอีกคน เท่าที่ผมรู้ คุณก็ยังไม่ได้แต่งงานด้วย”
“ฮึ！”
เฉินเหมิ่งหัวเราะเหยียด ๆ ไม่พูดว่าอะไร
ในบริเวณประลองการต่อสู้
ด้วยว่าโจวหลี่ได้ตายไปแล้ว เบื้องหน้านี้ก็มีเย่ไป๋ที่ถูกทุกคนมองว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด
ทุกคนต่างพุ่งเป้ามองไปที่เย่ไป๋ เย่ไป๋ผู้นี้ ใช่จะปล่อยให้คนถล่มแพ้ลงตามใจต้องการง่าย ๆ ได้หรือ？
เพียงแค่ได้ยินชื่อ ก็ยังทำเอาคนรู้สึกหนาวได้
“โจวหลี่ก็ตายไปแล้ว นี่ยังมีเย่ไป๋ไม่ใช่หรือ？แค่เย่ไป๋คนเดียวยังรับมือพวกเราทั้งหมดได้แล้ว การแข่งขันครั้งนี้มันดูไม่ยุติธรรมเอาเลย”
มีคนยังว่าไปอย่างไม่สบอารมณ์
“ใช่แล้ว นี่มันเป็นการวางเกมเป็นโอกาสให้เย่ไป๋เลยไหม？”
“ไม่ใช่ยังมีถังเฉาอีกคนหรือ？ถังเฉาก็มีสิทธิ์จะชิงชนะเลิศได้นี่นา”
คำพูดต่าง ๆ เย่ไป๋ใช่ว่าจะไม่ได้ยิน เพียงแต่จู่ ๆ พอพูดถึงชื่อถังเฉาขึ้นมา ทำเอาเขารู้สึกกระอักกระอ่วนใจขึ้นมาทันที
พูดกันตามจริงแล้ว เขาไม่คิดจะขึ้นไปเทียบคู่กับถังเฉาจริง ๆ พลังฝีมือที่แท้จริงของถังเฉา ตัวเขาเองก็รู้ดีเอาอยู่มาก อย่างน้อยต้องเหนือกว่าตนไปอีกระดับ
คิดจะเอาชนะถังเฉา เป็นเรื่องที่ไม่มีความเป็นไปได้เลย
แต่ในขณะปัจจุบัน ยังมีเรื่องสำคัญมาก ๆ อยู่เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเขาแว่วเสียงรู้มาว่า มีคนคิดลอบฆ่าถังเฉา
เขาต้องทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไว้ที่ตัวถังเฉา กลัวจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน
เขากดเสียงต่ำลงพูดกับถังเฉาว่า “พี่น้องถัง เห็นว่ามีคนจ้องจะลอบฆ่าคุณในงานครั้งนี้ คุณต้องระมัดระวังตัวให้ดีนะ ผมไม่สะดวกที่จะออกหน้า ผมต้องขอกลับก่อนละ”
ถังเฉาก็ยังคงไม่มีทีท่ากังวลอะไร ยิ้มส่งให้เย่ไป๋
แม้กระทั่งในสถานการณ์แบบนี้ เย่ไป๋ยังกล้าที่จะไม่แยแสกับสายตาคนอื่น ๆ ทั้งหลาย เดินเผมมาผมง ๆ ตนแล้วพูดเตือน ก็แสดงให้เห็นชัดเจนถึงความคิดในใจของเขาแล้ว
“วางใจเถอะ พี่น้องเย่ ผมดูแลตัวเองได้”
เย่ไป๋ผงกหัวแล้วเดินกลับไปยังที่ของเขา
ทางอีกด้านหนึ่ง
คุณหญิงอายาเสะหลังจากประกาศเรื่องหาคู่ครองของตนแล้ว ก็มุ่งหน้าเดินไปที่ตระกูลถัง
ในฉับพลันนั้น สายตาทุกคู่ของคนตระกูลถังรวมศูนย์ไปที่ตัวคุณหญิงอายาเสะ แววตาเต็มไปด้วยความฉงน
“องค์หญิงอายาเสะ คุณคิดจะหาคู่ครองจริง ๆ หรือ？” ถังเฉาถามด้วยอดสงสัยไม่ได้
บนใบหน้าคุณหญิงอายาเสะแดงเรื่อขึ้น เหมือนอายในความรู้สึกจนพูดไม่ออก
ถังเฉาก็ไม่ดันทุรังถามต่อ คุณหญิงอายาเสะแอบพินิจมองถังเฉา อดไม่ได้ถามขึ้น
“ถังเฉา คุณคิดว่าคุณสามารถชิงตำแหน่งชนะเลิศได้ไหม？”
ถังเฉาได้ยินที่ถามนั้น สะอึกไปนิด “ทำไมจู่ ๆ มาถามแบบนี้？”
“ผมได้ยินมาว่ามีคนหลายคนคิดจะฆ่าผม ผมก็ยังไม่รู้ว่าในระหว่างแข่งขันการต่อสู้กันจะถูกลอบสังหารหรือไม่ ฉะนั้นเรื่องการชนะเลิศนั้นผมก็ไม่คิดจะคาดหวังอะไร”
แต่เดิมถังเฉาก็ไม่ได้คิดจะเผมร่วมการแข่งขัน เพียงแต่อยากให้พ่อแม่ของตัวได้ออกมา จึงฝืนใจเผมร่วม
และถึงตอนนี้พ่อแม่ของตัวเองก็ออกมาแล้ว การแข่งขันในครั้งนี้ ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรอีก เพียงแต่ทำให้ชื่อเสียงของถังเฉาเองโด่งดังมากขึ้นเคุณั้นเอง
ส่วนเรื่องที่มีคนคิดลอบสังหารเขา ก็เป็นแค่ข้ออ้างไปเคุณั้น
แต่เมื่อคุณหญิงอายาเสะได้ยินว่ามีคนจ้องลอบสังหารถังเฉา สีหน้าออกเป็นกังวลขึ้นมาทันที ถามว่า
“ใครกันที่คิดลอบสังหารคุณ บอกผมฯ.มา ฉันจะจัดการสั่งคนเผมมาคอยอารักขาคุณเดี๋ยวนี้เลย！”
“ไม่ต้อง”
ถังเฉาหัวเราะลั่นพลางส่ายหน้า “ผมก็สงสัยอยู่ว่าใครกันที่คิดอยากจะฆ่าผม ให้เห็นกันชัด ๆ ไปเลยน่าจะดีกว่ามั้ย？”
เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของถังเฉา ผมงฝ่ายคุณหญิงอายาเสะก็คิดไม่ออกว่าจะพูดอย่างไร ได้แต่พูดคำพูดที่ให้ได้ยินเพียงตัวเองไปว่า
“ขอให้คุณได้ชนะเลิศนะ”
