ตอนที่ถังเฉาพาเย่หรูอี้เดินเข้าประตูมาเขาได้โทรหาเย่ไป๋แล้ว และบอกให้เย่ไป๋ออกมารับ
เย่ไป๋เตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยหมดแล้ว เขากำลังรอการมาของน้องสาวตัวเองที่หน้าประตู
“เจ้าน้องโง่ แกไม่เชื่อที่พี่พูดใช่มั้ย อีกเดี๋ยวแกก็จะได้เจอเธอแล้ว ถึงตอนนั้นแกจะได้รู้ว่าสิ่งที่พี่พูดเป็นความจริงมั้ย”
หลายวันมานี้เย่โฮ่เอ๋อเอาแต่ทะเลาะกับเย่ไป๋ เพราะเธอคิดว่าเย่หรูอี้ไม่ใช่คนเลว
จนบัดนี้ยังไม่ยอมให้อภัยเย่ไป๋
“หนูไม่เชื่อหรอก พี่หรูอี้ดีกับหนูขนาดนั้น ถ้าเธอจะทำร้ายหนูคงทำไปนานแล้ว ทำไมต้องรอจนป่านนี้ด้วย”
เห็นได้ชัดว่าเย่โฮ่เอ๋อเชื่อใจเย่หรูอี้มาก ไม่เอะใจเลยว่าเย่หรูอี้แค่หลอกใช้ตัวเอง
“ช่างเถอะ บอกแกไปแกก็ไม่ฟัง เดี๋ยวพอเธอมาแกก็จะรู้เอง ถังเฉากำลังพาเธอมาแล้ว”
เย่ไป๋พูดจบ เย่โฮ่เอ๋อก็มีสีหน้ากราดเกรี้ยวขึ้นมา
“ถังเฉาอีกแล้ว ถังเฉาอีกแล้ว หนูไม่ชอบถังเฉาคนนี้เลย เขาชอบทำตัวเป็นปรปักษ์กับหนู”
“พี่คะ พี่แข็งแกร่งขนาดนั้นทำไมไม่ล้มตระกูลถังให้เละไปเลยล่ะ?”
พอได้ยินประโยคนี้ เย่ไป๋ก็พูดด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
“คราวก่อนแกเป็นคนไปมีเรื่องกับคนอื่นชัดๆ ยังจะไปพูดอีกว่าตระกูลคนอื่นเขาไม่ไหว แกรู้มั้ยว่าสหายถังเฉาช่วยพี่ไว้มากขนาดไหน”
“พี่จะบอกแกให้นะ เดี๋ยวถังเฉามาแล้วแกต้องมีมารยาทหน่อย อย่าทำให้พี่ต้องขายหน้า”
หลังจากเย่โฮ่เอ๋อกรอกตามองบนใส่ไปทีแล้วก็พูดอย่างรำคาญใจ
“รู้แล้วค่ะ แต่เดี๋ยวตอนพี่หรูอี้ของหนูกลับมาพี่ก็ต้องทำดีกับเธอด้วย”
“หนูดูท่าทางพี่ทำอย่างกับว่าเธอเป็นนักโทษ”
เย่ไป๋มองน้องสาวตัวเองด้วยสีหน้าอ่อนใจ
“แกวางใจเถอะ ยังไงซะก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าพี่ปกป้องเธอได้พี่จะปกป้องแน่นอน ขอแค่เธอยอมให้ความร่วมมือกับพี่”
เย่ไป๋รู้ว่ายังไงซะนั่นก็น้องสาวของตัวเอง
ต่อให้เย่หรูอี้ตัดสินใจจะทรยศตระกูลเย่ไปแล้ว แต่เย่ไป๋ก็ยังอยากให้เธอกลับตัวกลับใจ
ไม่นานนัก ประตูบานใหญ่ของตระกูลเย่ก็ถูกผลักออก
และคนที่เข้ามาก็คือถังเฉาและเย่หรูอี้
“พี่ถังเฉา ในที่สุดนายก็มา”
ถึงแม้ตอนที่พูดเย่ไป๋พูดกับถังเฉา แต่จิตใต้สำนึกของเขากำลังประเมินผู้หญิงด้านหลัง เย่หรูอี้
“ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ ฉันพาตัวมาให้แล้ว เรื่องอื่นนายจัดการเอาเองเถอะ แล้วก็ก่อนหน้านี้น้องสาวของนายมีปัญหากับฉันเล็กน้อย หวังว่านายจะทำให้เธอปล่อยวางได้”
เย่ไป๋รู้ว่าถังเฉาพูดถึงอะไร จึงพยักหน้าและกล่าว
“นายสบายใจได้ เรื่องนี้ฉันจะคอยดูให้เอง”
ถังเฉาพยักหน้า
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันไปก่อนนะ เรื่องในครอบครัวของนาย พวกนายจัดการกันเองเถอะ”
พูดจบถังเฉาก็จะไป ทว่าเวลานี้เย่หรูอี้ลนลานขึ้นมา
คนตรงหน้าพวกนี้เธอไม่รู้จักเลยสักคน รู้จักเพียงถังเฉา
ตอนนี้ถังเฉาจะไปอีก แล้วเธอล่ะจะทำยังไง?
เธอก้าวขาตามหลังถังเฉาไป
“เธอตามฉันมาทำไม? ที่นี่ต่างหากบ้านของเธอ”
ถังเฉามองเย่หรูอี้ด้วยสีหน้าตกใจ
เขาไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้ของเย่หรูอี้มาก่อน ถึงขั้นกระตุกแขนเสื้อเขาด้วย
“คุณอย่าไปนะ ฉันไม่รู้จักคนข้างในเลย ฉันอยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนฉัน”
เห็นเย่หรูอี้เป็นแบบนี้ ถังเฉาก็ไม่อาจไปได้
“ก็ได้ ฉันจะเข้าไปกับเธอ”
พูดจบ ถังเฉาก็พาเย่หรูอี้เข้าไปในตระกูลเย่
ขณะนั้น เย่ไป๋เอ่ยขึ้น “เธอไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่คิดจะทำร้ายเธอ ถึงยังไงเรื่องในตอนนั้นตระกูลเย่ของเราก็เป็นฝ่ายผิด”
พอได้ยินดังนั้น เย่หรูอี้ก็มีสีหน้าอึ้งไป
เธอคิดว่าเย่ไป๋ให้ตัวเองกลับมาเพื่อลงโทษตัวเอง
แต่จนตอนนี้เธอถึงรู้ว่าที่แท้เย่ไป๋แค่ต้องการล้างมลทินให้ตัวเอง แล้วพาตัวเองกลับมาใช้ชีวิตที่ตระกูลเย่
มีชั่วขณะหนึ่งที่เย่หรูอี้รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่เพียงแป๊บเดียวเธอก็แค่นเสียงเย็น
“อยากได้การให้อภัยจากฉันหรอ ฉันจะบอกพวกนายให้นะ ไม่มีทาง ฉันจะให้พวกนายทั้งครอบครัวต้องชดใช้ ฉันจะทำให้ทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยต้องชดใช้”
แน่นอนว่าสถานการณ์แบบนี้เย่หรูอี้ไม่สามารถพูดเช่นนี้ออกมาตรงๆได้ ทำได้แค่พึมพำในใจ
ในตอนนั้นเอง เย่โฮ่เอ๋อเดินเข้ามาด้วยท่าทีสนิทสนม เธอคล้องแขนของเย่หรูอี้และเอ่ยขึ้น
“หนูว่าแล้วว่าทำไมเห็นพี่แล้วถึงรู้สึกสนิทกันขนาดนี้ ที่แท้พี่ก็เป็นพี่สาวของหนูนี่เอง หนูชอบพี่มากๆเลยค่ะ”
เย่โฮ่เอ๋อได้พบเย่หรูอี้แล้วดีใจสุดๆ พอเห็นเย่โฮ่เอ๋อตรงหน้า เย่หรูอี้ก็ลนลานขึ้นมา เธอกลัวเหลือเกินว่าเย่ไป๋จะรู้แผนของเธอ
ทว่า เย่ไป๋รู้แผนของเธอแล้ว
“หรูอี้ พี่อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงใจไม้ไส้ระกำได้ขนาดนี้ ถึงขั้นทำร้ายน้องสาวของเธอ?”
เขามองเย่หรูอี้และกล่าว
“วิชาการต่อสู้ที่เธอสอนน้อง เป็นวิชาการต่อสู้ที่ห้ามฝึกในราชวงศ์ต้าเซี่ยล่ะสิ”
เวลานี้ เย่หรูอี้แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง และพูดด้วยความงุนงง
“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร ฉันไปสอนสิ่งที่เธอเรียนไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ เย่โฮ่เอ๋อก็มีสีหน้าตื่นเต้นระคนดีใจและวิ่งไปอยู่ตรงหน้าเย่ไป๋
“ใช่แล้ว หนูรับประกันให้พี่สาวได้ค่ะ เธอสอนหลายๆอย่างให้หนู และพลังของหนูไม่ได้เก่งขึ้นแค่ระดับเดียวนะคะ”
