บทที่252:เคลื่อนไหวแล้ว!
S.P.P: บทที่ 252: เคลื่อนไหวแล้ว!
เสียงของคิซารุนั้นได้จางหายไปพร้อมกับลําแสงสีทองที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาของโรแกน
“ฟิ้วว!”
โรแกนนั้นได้ใช้ก้าวพริบตาหลบหลีกมันอย่างรวดเร็ว แต่ในวินาทีต่อมาดวงตาของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป
ลําแสงสีทองนั้นกําลังสุกสกาวอยู่ทั่วทั้งท้องฟ้า
เพียงแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆคิซารุนั้นก็ได้สร้างลําแสงขึ้นมานับพัน
ลําแสงแต่ละอันนั้นต่างก็มีพลังอํานาจที่สามารถระเบิดพื้นดินในรัศมีสิบเมตรได้ และในตอนนี้ลําแสงที่กล่าวมานั้นก็มีอยู่นับพันทั่วทั้งท้องฟ้า
เพียงพริบตาเดียวลําแสงเหล่านั้นก็ได้พุ่งเขามาหาโรแกนอย่างรวดเร็ว
โรแกนได้สูดหายใจแล้วหลบหลีกพวกมันอย่างรวดเร็ว
ภายใต้ความเร็วที่น่าเหลือเชื่อนี้มันทําให้ร่างกายของเขากลายเป็นเส้นแสงและทิ้งเอาไว้เพียงภาพติดตา
ในเวลาเดียวกันเขาเองก็ต้องการที่จะเข้าถึงตัวของคิซารุแต่ด้วยลําแสงที่เพิ่มขึ้นมานั้นมันได้บังคับให้เขาต้องล่าถอยกลับไป
“ยุ่งยากซะแล้วสิ”
โรแกนนั้นสามารถมองเห็นรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าที่เฉยชาของคิซารุได้อย่างชัดเจน
คิซารุนั้นเมื่อรู้ถึงรูปแบบพลังของโรแกนเขาก็เลือกที่จะถ่วงเวลาแทน,ตราบใดที่เขาสามารถถ่วงเวลาได้ครบชั่วโมงอีกฝ่ายก็จะกลับมาอ่อนแอและมันก็จะกลายเป็นเรื่อง ง่ายสําหรับเขาในการจัดการกับอีกฝ่าย
“บูมมม!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเองลําแสงสีทองนับไม่ถ้วนนั้นก็ได้พุ่งผ่านด้านหลังของโรแกนไป,มันได้กระทบลงไปบนพื้นและระเบิดขึ้นมาอย่างรุนแรงจนพื้นดินสั่นสะเทือนพร้อมกับเปลวเพลิงที่พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในตอนนี้ที่ด้านหลังของเขานั้นได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นทะเลเพลิงไปแล้ว
“ ตอนนี้ฉันเหลือเวลาไม่มากแล้ว!”
ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้มันก็ผ่านมาประมาณ 20 นาทีแล้ว
และจนถึงตอนนี้ผลของการต่อสู้ในครั้งนี้มันก็ยังไม่ได้รับการตัดสิน!
“ คงต้องรีบแล้ว!”
แววตาของโรแกนนั้นได้เฉียบคมขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
ในเวลาเดียวกันนั้นเองเขาก็ได้ย้ายซันเงสีที่อยู่ในมือขวาให้ไปอยู่ในมือซ้ายก่อนที่เขาจะยกมือขวาของเขาขึ้นมาและปาดไปที่ใบหน้าของเขา
ลําแสงสีทองนั้นยังคงพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างต่อเนื่อง,โรแกนนั้นก็ ยังคงหลบได้อยู่ดีด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อของเขา
ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ,สนามรบหลัก
ชิกที่ยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้านั้นได้มองลงมาที่เบื้องล่างด้วยแววตาที่เกรี้ยวกราด
ในตอนนี้สงครามนั้นยังคงดําเนินต่อไปตามปกติ แต่จํานวนความสูญเสียของทั้งสองฝ่ายนั้นกลับไม่ปกติ
แต่อย่างไรก็ตามในตอนนี้สงครามนั้นได้มาถึงทางตันแล้ว
แต่สิ่งที่ทําให้เขารู้สึกหงุดหงิดก็คือเหล่าลูกเรือของเขาที่ได้ลงไปสู้กับพวกพลเรือโทของกองทัพเรือ
“ ฮึ!ไม่ได้เรื่อง”
ชิกินั้นได้กล่าวออกมาด้วยความหงุดหงิด
ในตอนนั้นเองชิกิก็ได้ปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าเกรงขามและน่าสะพรึงกลัวออกมา,แสงอาทิตย์ที่ส่องประกายลงมาบนร่างของเขานั้นมันทําให้เขาดูราวกับเทพเจ้า
“วูมม”
บรรยากาศในที่แห่งนี้นั้นกําลังสั่นไหวพร้อมกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวของเขาที่ได้ระเบิดออกมาจากตัวเขาและพุ่งไปข้างหน้า
เพียงพริบตาเดียวแรงกดดันนั้นก็ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งสนามรบแห่งนี้
“ตุบ ตุบ ตุบ..”
หลังจากนั้นไม่นาน,ดวงตาของเหล่าทหารเรือก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสีขาวก่อนที่จะล้มลงไปบนพื้น
ในตอนนี้ไม่มีทหารเรือธรรมดาหรือระดับนาวาเอกคนไหนที่สามารถยืนหยัดอยู่ต่อหน้าแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวนี้ได้
ชิกินั้นได้บังคับให้เกาะลอยฟ้าของเขาเคลื่อนที่
“บูมม”
หลังจากผ่านไปสิบเมตรเสียงอัดอากาศที่น่าหวาดกลัวก็ได้ปะทุขึ้นมา
“ ชิกิเคลื่อนไหวแล้ว!”
เหล่าพลเรือโทนั้นต่างก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า,และ ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้สัมผัสเข้ากับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวของชิกิ
กลุ่มโจรสลัดจ้าวเวหานั้นเป็นกลุ่มโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่มากในนิวเวิลด์,และกัปตันของพวกเขาราชสีห์ทองคําชิกินั้นก็คือชายผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยเกือบที่จะสามารถเอาชีวิตของราชาโจรสลัดโรเจอร์ได้
และในตอนนี้เขาก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว!
การเคลื่อนไหวของเขานั้นมันราวกับสิงโตที่กําลังร้องคํารามออกมาด้วยความดุร้าย เพียงแค่การเคลื่อนไหวของเขาก็เพียงพอที่จะทําให้ทั้งสนามรบแห่งนี้สั่นสะเทือนได้แล้ว
บนแท่นสูง,เซนโงคุนั้นได้ยืนขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับใบหน้าที่สง่าผ่าเผยของเขา
เขานั้นไม่เคยคิดที่จะลงไปผสมโรงด้วยเลยแม้แต่น้อยเพราะฐานะราชันย์ที่สามารถควบคุมนิวเวิลด์ของชิกินั้นมันไม่ใช่เรื่องที่จะสามารถดูถูกได้
ฮาคิราชันย์ที่ยิ่งใหญ่ของเขานั้นนับว่าเป็นหลักฐานในความแข็งแกร่งของเขาได้เป็นอย่างดี
ในตอนนี้นั้นเหลือเพียงแค่พวกทหารเรือระดับนายพลเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่บนสนามรบแห่งนี้ซึ่งมันเป็นจํานวนที่น้อยมาก,สนามรบที่เคยวุ่นวายนั้นเงียบสงบลงไปในทันทีแม้แต่เมฆบนท้องฟ้าก็ยังถูกแยกออก
“ กองทัพเรือช่วยแสดงความแข็งแกร่งของพวกแกให้ฉันเห็นหน่อยจะได้ไหม!”
เสียงที่ทรงอํานาจของชิกินั้นได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งสนามรบเขาลุกขึ้นยืนบนพื้นพร้อมกับร่างของเขาที่ลอยขึ้นมาบนฟ้า
ในขณะที่เขาเคลื่อนไหวนั้นลูกเรือทุกคนที่อยู่ข้างหลังเขานั้นก็ได้กระโดดลงมาจากเกาะลอยฟ้าลงมาที่นามรบอย่างรวดเร็ว
ในตอนนี้การต่อสู้ครั้งสุดท้ายได้เริ่มขึ้นแล้ว!
“ เซนโงคุ เตรียมตัวให้พร้อม!”
คองนั้นได้ยืนขึ้นมาพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่จริงจัง
“รับทราบ!”
เซนโงคุนั้นได้ลุกขึ้นมาพร้อมกับจ้องมองไปที่ชิกิที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้า
เขาคิดที่จะทําอะไรกันแน่?
แม้แต่เซนโงคนั้นก็ยังไม่รู้ว่าชิกินั้นต้องการที่จะทําอะไรเหล่าผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในจุดสูงสุดของโลกนั้นต่างก็มีความแข็งแกร่งที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง!
“พวกแกกองทัพเรือเคยพูดเอาไว้งั้นสินะว่าพวกแกสามารถที่จะจับตัวโรเจอร์ได้ แต่ฉันไม่เชื่อไอ้เรื่องพรรค์นั้นหรอก!”
ซิกินั้นได้กล่าวออกมาด้วยความโกรธ
ชิกินั้นได้เอื้อมมือทั้งสองข้างของเขาไปที่เอวแล้วชักดาบทั้งสองของเขาออกมาอย่างช้าๆ
ดาบที่มีชื่อเสียงทั้งสองเล่มนี้คือ “โอโตว” และ “โคงาราชิ”
“ ถ้าเกิดว่าหมอนั้นยอมร่วมมือกับฉันละก็ปานนี้โลกนี้ก็คงถูกฉันปกครองไปแล้ว”
“ แต่ไอ้พวกกระจอกอย่างพวกแกกลับกล้าที่จะปาวประกาศออกมาว่าสามรถจับตัวโรเจอร์ได้!”
“ชวิ้งง”
ในตอนนี้ดาบทั้งสองเล่มนั้นได้ถูกดึงออกมาอย่างสมบูรณ์แล้ว
“ กองทัพเรือ,เตรียมตัวรับความพิโรธจากท่านชิกิผู้นี้ซะ!”
“ ฟิ้วว!”
ทันใดนั้นเองชิกิก็ได้ตวัดดาบในมือขวาของเขาออกมา
คลื่นดาบขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า,พื้นดินที่อยู่เบื้องหน้าของเขานั้นถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนในทันที
“ ฟื้วว ฟื้วว ฟื้วว..”
อากาศนั้นกําลังสั่นสะท้านราวกับว่ามันกําลังหวาดกลัวต่อคลื่นดาบของชิกิ คลื่นดาบนี้ทั้งรวดเร็วและทรงพลัง
ในไม่ช้าพื้นดินนั้นก็ได้ถูกตัดออกเป็นสองส่วนพร้อมกับรอยลาก ยาวที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
“ นี่คือดาบที่สามารถแยกท้องทะเลออกเป็นสองส่วนได้!”
บนแท่นสูง,ใบหน้าของเซนโงคุนั้นถึงกับซีดเซียวไปเลยที่เดียว
“ ชวิ้งงง!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเองชิกิก็ได้ตวัดดาบออกมาด้วยท่าทางที่ไม่แยแสต่อสิ่งใด
