“10,000 เหรียญเงิน … สำหรับคืนเดียว?” ปิง หยาง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ฉือ กูเหยียน นั้นเป็นคนฉลาดที่สุดที่นางรู้จัก
เมื่อไรกันที่ ฉือ กูเหยียน เริ่มทำอะไรโง่ๆ?
อยางไรก็ตาม ฉือ กูเหยียน กำลังทำเรื่องโง่ๆอยู่
บ้านหลังแค่นี้จะมีค่าถึง 10000 เหรียญเงินต่อ 1 คืน? แล้วบ้านพัก ปิง หยาง คงไม่เป็นล้านงั้นหรอกรึ? 10,000 เหรียญเงินนั้นเพียงพอที่จะซื้อหมู่บ้านได้ทั้งหมด
“เจ้าคิดว่าเงินสามารถซื้อได้ทุกอย่าง?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างไม่แยแส
“15,000” ฉือ กูเหยียน เสนอเพิ่ม
“แม่ เตรียมที่นอนสำหรับท่านหญิงคนนี้ได้เลย! ข้าอยากจะรู้นักว่านางจะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหน! “ ฟาง เจิ้งจือ หันหลังเดินเข้าบ้าน
ปิง หยาง ตกตะลึง
ความภาคภูมิใจ ศักดิ์ศรีของเขาไปอยู่ที่ไหนกัน? เขาพึ่งพูดว่าเงินไม่สามารถซื้อได้ทุกอย่าง? แต่อยู่ๆกลับเปลี่ยนใจ? เขายังคงเป็นเหมือนเดิม! ไร้ยางอาย
ฟาง เจิ้งจือ จะไม่ปฏิเสธข้อเสนอที่ได้เงินจำนวนมากเด็ดขาด!
เขาเข้าไปในบ้าน
ฉิน ซูเหลียน พึ่งได้สติกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ฟาง เจิ้งจือ ได้กลายเป็นคนดังในหมู่บ้านตั้งแต่ได้ฆ่าหมาป่าเพลิงฟ้า ต่อมาชื่อเสียงของเขาดังไปยังหมู่บ้านใกล้เคียง
หลายคนมาที่ครอบครัวฟาง เพื่อขอหมั้น
ฉิน ซูเหลียน ไม่ได้ตกลงใครไป
ลูกชายของนางนั้นยิ่งใหญ่ วันหนึ่งเขาต้องไปที่เมืองใหญ่! เด็กหญิงเหล่านี้จะเหมาะกับเขาได้ยังไง?
แต่ ฉิน ซูเหลียน นั้นชอบ ฉือ กูเหยียน ตั้งแต่เห็นครั้งแรก นางมีความรู้ และวางตัวดี
ตั้งแต่ตอนนั้น ฉิน ซูเหลียน ต้องการให้ ฉือ กูเหยียน เป็นลูกสะใภ้
แต่ทำไมลูกชายของนางจึงทำเรื่องโง่ๆอย่างนี้?
หญิงสาวคนนี้ไม่ได้มาจากครอบครัวร่ำรวยหรือทรงอิทธิพล นางเป็นธิดาแห่งกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ ผู้มีพรสวรรค์สูงสุดของอาณาจักร ทั้งองค์ชาย องค์หญิง ต้องปฏิบัติกับนางด้วยความนับถือ
นางได้รับความชื่นชมนับไม่ถ้วน
แต่ทำไมลูกชายนางถึงปฏิบติกับนางแบบนี้?
ยิ่งไปกว่านั้น…
ฉือ กูเยียน ไม่โกรธ! นางได้เสนอเงินให้เป็นจำนวนมาก! นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หรือนางตกหลุมรัก ฟาง เจิ้งจือ จริงๆ?
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่องค์หญิงทรงให้เกียรติมาพักบ้านพวกเรา เชิญอยู่ได้ตราบที่ท่านต้องการ! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงิน ทั้งคู่ได้โปรดเข้ามาก่อน ! “ ฉิน ซูเหลียน ไม่สนใจความต้องการของ ฟาง เจิ้งจือ
ในฐานะแม่ นางตัดสินใจในทันที
ถึงแม้ความเป็นไปได้จะต่ำ แต่นางก็ทำมัน
ตราบเท่าที่มีความหวัง นางก็จะลองดู
“ขอบคุณท่านป้า!” ฉือ กูเหยียน ยิ้ม และกอดแขนของ ฉิน ซูเหลียน เอาไว้ นางมองไปยัง ปิง หยาง ที่กำลังไม่พอใจ และเดินเข้าประตูไปอย่างสบายๆ
“ลูกไปย่างเนื้อมา! องค์หญิงชอบมัน! “ ฉิน ซูเหลียน ดีใจที่ ฉือ กูเหยียน กอดแขนนาง
นางลืมเรื่องที่ผ่านมาทั้งวันจนหมดสิ้น
ได้รับการสนับสนุนจากธิดาแห่งกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ เป็นเรื่องที่นางไม่เคยคาดฝันมาก่อน
“ถ้านางอยากกิน นางก็ทำเองสิ!” ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างไม่ยินดี
“เจ้าพูดอย่างนั้นได้ยังไงกัน? แม่บอกให้เจ้าไปย่างเนื้อ บางส่วนส่งให้ลุงหยางปิง เขาบาดเจ็บอยู่ และต้องการเนื้อ! “ ฟาง เฮ่าเตอ ตะโกนขึ้นมาเมื่อได้ยิน ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
เจ้าจะเป็นกบฎงั้นหรือ?
ปิง หยาง ยิ้มเมื่อนางเห็นฉากที่เกิดขึ้น “ท่านลุง ท่านป้า ข้าชอบกระต่ายย่าง!”
“ลูก เจ้าได้ยินไหม ไปย่างประต่ายขนเขียวมาสองตัว!” ฟาง เฮ่าเตอ หัวเราะ
“ข้ามีคำถามข้อหนึ่ง” เสียงของ ฟาง เจิ้งจือ ดังออกมาจากห้องครัว
“อะไรงั้นรึ?”
“ข้าไม่ใช่ลูกของพวกท่านงั้นรึ?”
“เดี๋ยวเถอะ! ถ้าเจ้าไม่ทำตอนนี้ ข้าจะไปหักขาเจ้า! “
“เยี่ยมมาก! ท่านลุงเอาเลย ข้ามียารักษาเขาอยู่! นี่เป็นยาพิเศษสำหรับราชวงศ์! มันสามารถรักษากระดูกหักได้! “ ปิง หยาง ยังคงราดน้ำมันลงกองไฟ นางโบกขวดสีเขียวไปมา
ฟาง เฮ่าเตอ และ ฉิน ซูเหลียน ต่างพูดไม่ออก นางเป็นองค์หญิงจริงๆงั้นหรือ?
พวกเราควรทำยังไง?
ทันใดนั้นร่างหนึ่งรีบออกมาจากในบ้าน วิ่งผ่าน ปิง หยาง จนเกิดแรงลม
“ไม่เลวเลย!”
ก่อนที่ ปิง หยาง จะตอบโต้ ขวดในมือก็ถูกเอาไปโดย ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่เขาจะเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อ
ก่อนที่นางจะได้แกล้งเขากลับ …
ฟาง เจิ้งจือ ก็ปิดประตูทันที “ข้าจะย่างเนื้อ!”
ปิง หยาง ไม่คิดจะปล่อย ฟาง เจิ้งจือ ไปอย่างง่ายดาย ขณะที่นางเตรียมจะไล่ล่า ฉือ กูเหยียน ก็ได้ดึงตัวนางไว้
“เนื้อที่เขาย่าง เป็นเนื่อที่ดีที่สุดในหมู่บ้าน”
ปิง หยางมองไปที่ ฉือ กูเหยียน ด้วยความไม่เชื่อ อย่างไรก็ตามนางเบื่อกับการกินเศษอาหาร นางไม่มีทางเลือก นอกจากกลืนกินความภาคภูมมิใจทิ้งไป
“ฮึ่ม ข้าจะจัดการเจ้าหลังจากได้กินเนื้อนั่น! ปิง หยาง กระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ
…
อาหารมื้อนี้ทุกคนค่อนข้างมีความสุข
ปิง หยาง ดวงตาเป็นประกาย เมื่อนางเห็นเนื้ออยู่ตรงหน้า นางดูราวกับหมาป่าที่หิวกระหาย
นางโยนท่าทางของพวกชั้นสูงออกไป
นางกัดเนื้อคำใหญ่ และดื่มไวน์ด้วยถ้วย ปากของนางเต็มไปด้วยคราบมัน แม้ปากของนางจะเล็ก แต่ก็สามารถจัดการกระต่ายทั้งตัวและขาแกะได้ทั้งหมด!
ยามค่ำคืน ความสงบกลับคืนสู่หมู่บ้าน ดวงจันทร์ส่องสว่าง ณ กลางลานหมู่บ้าน
ฟาง เจิ้งจือ พิงตัวอยู่ที่ม้านั่ง ในลานหน้าบ้าน ดื่มด่ำกับความสงบ เขามีจานแตงโมและขวดไวน์ไว้ข้างๆ
ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็รากฎขึ้นมา นางสวมสีชุดชมพู ราวกับดอกไม้บาน
ฉือ กูเหยียน ได้เลิกการปลอมตัวของนาง
นางหยุดอยู่ด้านขวาของ ฟาง เจิ้งจือ นางไม่พูดอะไรออกมา และเลือกยืนอยู่เฉยๆ
ทุกคนที่เห็นฉากนี้ต้องไม่เชื่อตาตัวเอง ชาวบ้านนอนอยู่ ส่วนธิดาแห่งกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่ข้างๆ
แต่นี่เป็นฉากที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน
ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ ปิดลงราวกับไม่เห็นการมาถึงของ ฉือ กูเหยียน เขายื่นขวดไวน์และจานผลไม้ออกไป
ฉือ กูเหยียน มองขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ ส่งมันมาให้
นางยกมือขึ้น ขวดไวน์ลอยเข้ามาในมือนาง จากนั้นเป็นเรื่องที่น่าตกใจ นางจิบไวน์
หลังจากนั้นนางก็ส่งมันกลับมาอยู่ตำแหน่งเดิม
ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุกเล็กน้อย แต่ไม่ลืมตา เขาเปลี่ยนไปนอนในท่าที่สบายขึ้น
ฉือ กูเหยียน ยังคงไม่พูด
ทุกอย่างยังคงเป็นแบบนี้ไปอีกนาน ดวงจันทร์ถึงจุดสูงสุดพร้อมกับอุณหภูมิที่ลดลง มันเป็นช่วงปลายเดือนที่เกือบทุกชีวิตบนภูเขากำลังหลับไหล
“ตอนนี้เจ้าได้ทำสิ่งที่ต้องการทั้งหมดแล้ว ทำไมจึงยังอยู่ที่นี่อีก?” ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็พูดขึ้นมา
“ ความจริงที่ข้ายังอยู่เพราะธุระยังไม่เสร็จ” ฉือ กูเหยียน ตอบ
“เจ้าได้ส่งเรื่องที่เกิดขึ้นบนภูเขาให้กับ ซิง เฮ่า แล้ว เจ้ายังเหลืออะไรให้ทำอีกละ? “
“มี!”
“ชีวิตก็เหมือนหมากรุก มันคุ้มที่จะยอมแพ้เพื่อรักษาหมากตัวเดียว? “
“ไม่”
“แล้วทำไมเจ้าถึงยังไม่ไป?”
“ข้ายังมีเรื่องที่ต้องทำ”
ฟาง เจิ้งจือ ตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ จากนั้นเขาก็พูดขึ้น “ภูเขาคังหลิงเป็นกับดักของพวกปีศาจ พวกมันต้องการกำจัดกองตรวจการความมั่นคง และเจ้าเองก็มาที่ภูเขาคังหลิง ถ้าข้าเดาไม่ผิด เจ้าได้วางกองกำลังไว้ที่นี่แล้ว”
“ใช่ ข้าเตรียมหน่วยปีกสีชาดไว้แล้ว 1000 คนและคนของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์อีก 500 คน พวกเขาซ่อนตัวอยู่บริเวณตีนเขาคังหลิง” ฉือ กูเหยียน ตอบความจริง
“แต่เจ้าไม่บอกอะไรข้าเลยตลอดการเดินทาง”
“ถ้าข้าบอกแล้วจะได้อะไร?”
“ถ้าข้ารู้เรื่องนี้ก่อนข้าจะได้ไม่ไปเตร็ดเตร่ที่ไหน ข้าจะรีบกลับมาที่นี่และไล่ทหารพวกนั้นไป! “
“ผลสุดท้ายจะต่างกันยังไงล่ะ?”
“แน่นอน ทุกวันก่อนที่ข้าจะมาถึง พวกชาวบ้านต้องทนทุกข์ทรมารตลอด”
“มันน้อมากเมื่อเทียบกับพวกเขาเคยได้รับ? ทั้งความแห้งแล้ง ดินถล่ม อดอยาก พวกเขาก็ประสบมาแล้ว 8 ปีที่ผ่านมา เจ้าเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง? “
“เปลี่ยน?” ฟาง เจิ้งจือ นิ่ง
เมื่อเทียบกับหมู่บ้านอื่นแล้ว เขาทำให้หมู่บ้านนี้ดีขึ้นมาก
แต่ความจริงชาวบ้านยังคงช้ชีวิตอย่างยากลำบาก พวกเขาแทบจะกินไม่อิ่มท้อง ไม่มีทั้งร้านค้า หรือเงินเก็บ
เงินของเขาตลอดปีก็นำไปช่วยเหลือหมู่บ้าน
ต้องมากเท่าไหร่ที่คนๆหนึ่งจะเปลี่ยนแปลงหมู่บ้านได้?
“ถ้าข้าเดาถูก เจ้าอยากจะอยู่ที่นี่และไม่เคยคิดเข้าเมืองเลย เจ้าไม่ได้อยากเข้าร่วมการทดสอบการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย “ ฉือ กูเหยียน พูดต่อ
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ตอบ เขาก็คิดแบบนี้ เขากลัวว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นอีก เขากลัวการแก้แค้นที่อาจเกิดขึ้น
เขาต้องการที่จะอยู่ในหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ เขาต้องการปกป้องพ่อแม่และสมาชิกทุกคนในครอบครัวนี้
“ด้วยความสามารถของเจ้าตอนนี้ ก็อาจจะปกป้องหมู่บ้านได้ แต่เจ้าจะปกป้องไปได้ตอลดรึ? “ เสียงของ ฉือ กูเหยียน ดังขึ้น
“ข้าก็มีวิธีของข้า” ฟาง เจิ้งจือ ตอบเรียบๆ
“ใช่ข้ามั่นใจว่าเจ้าทำได้
