นี่ไม่ได้หมายความว่าแม่ทัพไถ่มีประสบการณ์ต่อสู้ไม่เพียงพอ แต่มันแสดงให้เห็นว่าเขาตกใจมากแค่ไหน
ความสับสนทำให้ตัวของเขาหยุดชะงัก
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้หยุดชะงัก ดังนั้นเขาไม่ยอมเสียโอกาสแบบนั้นไปแน่นอน ปฏิกิริยาของเขาเร็วมาก ดูเหมือนเขาได้เริ่มเตรียมยิงธนูนัดดอกที่2ทันทีหลังจากธนูดอกแรกถูกปล่อยออกไป
ในความเป็นจริง ตลอดเวลาที่แม่ทัพไถ่ยืนนิ่งอยู่กับที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้คำนวณวิธีรับมือกับแม่ทัพไถ่ไว้หมดแล้ว
จริงๆแล้วเขามีทางเลือก 2 ทาง
1 คือวิ่งออกจากสนามฝึกเพื่อตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ จากนั้นก็กอดขาองค์หญิงฉาน ยู่ ให้นางปกป้องเขา
ทางเลือกที่ 2 คือสู้
ฟาง เจิ้งจือ เลือกทางเลือกที่ 2
แม้ทางเลือกแรกจะดูมีโอกาสสำเร็จมากกว่า แต่มันก็เต็มไปด้วยตัวแปรที่คาดเดาไม่ได้ ที่นี่เป็นค่ายของดินแดนภูเขาทางใต้ การตัดสินใจขององค์หญิงจะเป็นแบบไหน?
ทหารที่อยู่รอบๆจะทำยังไง?
เขาไม่รู้
ถ้าเขาหนีออกไปจากสนามและถูกล้อมรอบโดยเหล่าทหาร และแม่ทัพไถ่ อาศัยจังหวะนั้นฆ่าเขา เขาก็คงไม่มีทางรอดแน่นอน
ฟาง เจิ้งจือ จะไม่ทำในสิ่งที่คาดการณ์ไม่ได้
ดังนั้น ฟาง เจิ้งจือ จึงดึงสายธนูออกอีกครั้ง
ธนูหวายเพลิงถูกดึงออกจนเป็นรูปจันทร์เสี้ยวพร้อมกับแสงสีเขียวที่ค่อยๆก่อตัวกลายเป็นลูกศร จากนั้นมันก็พุ่งออกไปที่อกของแม่ทัพไถ่ด้วยความเร็วสูง
แม่ทัพไถ่นั้นยังไม่ได้สติอย่างสมบูรณ์
แสงไฟสีเขียวก็เข้ามาถึงตัวเขา
ตาเสือของเขาเบิกกว้างทันที เขาไม่เคยคิดเลยว่า ฟาง เจิ้งจือ จะเลือกที่จะป้องกันการโจมตีของเขาแทนที่จะวิ่งหนี
การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันมันเร็วเกินไป
เร็วจนเขาตามไม่ทัน
จากช่วงเวลาที่เขาจะฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ไปจนถึงเวลาที่ ฟาง เจิ้งจือ ยิงธนูดอกที่ 2 มา นั้นมันเป็นเพียงชั่วพริบตา
ขณะที่เห็นแสงสีเขียวเข้ามาใกล้ จิตใจของแม่ทัพไถ่นั้นว่างเปล่า อย่างไรก็ตามแขาของเขาได้ยกขวานสีดำขนาดใหญ่ขึ้นมาป้องกันที่หน้าอก
พลังของระดับอภินิหารขั้นสูง
แม้ว่าเขาจะทำเรื่องผิดพลาดเล็กน้อยจากความตกใจ แต่การตอบสนองของเขายังคงมีอยู่ ดังนั้นขวานสีดำขนาดใหญ่ของเขาจึงบังลูกศรเอาไว้ได้
“ตูม!“เสียงระเบิดดังขึ้น
แสงพวยพุ่งออกไปในทุกทิศทางทันที ขณะเดียวกันแม่ทัพไถ่ก็ถอยหลังไป 2 ก้าว
“เด็กสารเลว ตายซะเถอะ!” แม่ทัพไถ่สัมผัสได้ว่าแขนชาและแผลเปิดที่หน้าอกจากแรงระเบิด เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธจากการกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ ถ้า ฟาง เจิ้งจือ เลือกหันหลังแล้ววิ่งหนีไป เขาไม่มั่นใจว่าจะไล่ตามได้ทัน
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้หนี แต่เลือกสู้ต่อไป
มันทำให้แม่ทัพไถ่มีโอกาสอันยิ่งใหญ่
เขารู้อย่างชัดเจนว่าเขาจะต้องเดินในเส้นทางอันมืดมิดนี้จนกว่ามันจะสิ้นสุด ถ้าเขาปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ หนีไป เขาจะไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของเขาได้
ขณะที่เขาเห็นว่าลูกศรดอกนี้ถูกป้องกันเรียบร้อยแล้ว
รอยยิ้มอันเยือกเย็นปรากฎขึ้นมาทันที
อย่างไรก็ตามมันอยู่ได้ไม่นานและแข็งค้างไปทันที เพราะเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่มีบางอย่างฉีกขาดที่เอวของเขา
เขาก้มหัวลง
ท่าทีของแม่ทัพไถ่ เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
เพราะที่เอวของเขามีดาบแสง 3-4 อันปักอยู่ นอกจากนี้มันยังระเบิดต่อกันเป็นทอดๆ แสงไฟสีเขียวนับไม่ถ้วนฉีกกระชากเนื้อของเขาออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ทำไมมีดาบแสงมากขนาดนี้?
แม่ทัพไถ่ไม่เข้าใจ
อย่าบอกนะว่า …
ดาบแสงไม่ได้ถูกสร้างมาจากธนูหวายเพลิง?!
แม่ทัพไถ่คิดมาตลอดว่าที่ ฟาง เจิ้งจือ สามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้เพราะธนูหวายเพลิงขององค์หญิง ฉาน ยู่ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าดาบแสงเองก็ถูกสร้างมาจากธนูเช่นกัน
แต่ในความเป็นจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ฟาง เจิ้งจือ ผู้ตัดสินใจจะสู้
จะไม่หันหลังให้คู่ต่อสู้ที่มีพลังมากกว่าเด็ดขาด การทำแบบนั้นคือการหาที่ตาย
ดาบแสงที่ 2 …
เป็นเพียงตัวหลอก
มันคือส่วนสำคัญของวิชาจากกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ ฟาง เจิ้งจือ มั่นใจว่าแม่ทัพไถ่ไม่มีทางรู้แน่นอน การเคลื่อนไหวหลอกคือของจริง ของจริงคือการเคลื่อนไหวหลอก
ดาบแสงอันที่ 3 และ 4 ของ ฟาง เจิ้งจือ ถึงจะมีเจตนาในการฆ่าที่แท้จริง
“ตูม!“
“ตูม!“
เสียงระเบิดจำนวนมากดังขึ้นในเวลาเดียวกัน
สนามฝึกเริ่มสั่นสะเทือนจากการระเบิดนับครั้งไม่ถ้วนเหล่านี้ ธงที่อยู่ขอบสนามถูกฉีกขาดเป็นผุยผงอย่างสมบูรณ์
ในเวลาเดียวกันร่างขนาดใหญ่ก็ถูกส่งกระเด็นออกมาจากสนามฝึก
จากนั้น
ร่างนั้นบินอยู่บนท้องฟ้าอันงดงาม ก่อนจะตกกระแทกพื้นเสียงดังลั่น“ตูม!”
การเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันทำให้เหล่าทหารตกใจอีกครั้งหนึ่ง ขณะที่พวกเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด พวกเขาก็เห็นฉากที่เกิดขึ้น ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง
ทหารบางคนลืมแม้กระทั่งความเจ็บปวดของตัวเอง
“เกิดอะไรขึ้น?“
นี่คือสิ่งที่ทุกคนเริ่มคิด อย่างไรก็ตามความคิดนี้อยู่ไม่ได้นาน เพราะพวกเขาเห็นภาพอย่างชัดเจนบนพื้น
“แม่ทัพไถ่!“
“แม่ทัพไถ่ตกลงมา!“
“เป็น…เป็นไปได้ยังไง?“
พวกทหารจะทำใจเชื่อได้ยังไง
ถ้าแม่ทัพไถ่ถูก ฟาง เจิ้งจือ จัดการโดยไม่ใช้ระดับพลังที่แท้จริงนั้น อาจจะน่าตกใจมาก แต่พวกเขาก็ยังยอมรับได้
มันหมายความว่า ฟาง เจิ้งจือ ชนะแม่ทัพไถ่ในด้านวิชาต่อสู้
อย่างไรก็ตาม …
ตอนนี้แม่ทัพไถ่ได้ใช้พลังที่แท้จริงของเขา
เขามีพลังในระดับอภินิหารขั้นสูง แต่กบัยถูกต้อนอยู่มุมสนาม ทั้งที่อีกฝ่ายคือสายจากอาณาจักรเซี่ย เป็นไปไม่ได้? นี้มันเป็นไปได้ยังไง?
ขณะนี้เององค์หญิง ฉาน ยู่ ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
แม้ว่านางจะเป็นผู้บัญชาการกองทหาร แต่เมื่อได้เห็นกับตาก็ยากที่จะเชื่อ
แม่ทัพไถ่พ่ายแพ้ ฟาง เจิ้งจือ?
ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปคงไม่มีใครเชื่อแน่
แต่นี่คือความจริง
บนพื้นแม่ทัพไถ่นอนเลือดท่วมตัว อาการดูสาหัสอย่างมาก แม้ว่านางไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าแม่ทัพไถ่ได้พ่ายแพ้ลงแล้ว
“ชายคนนี้เป็นใครกัน? เขาเป็นใคร! เขาทำได้ยังไง… เขาสามารถ …สามารถ …เดี๋ยวก่อน? เขาใช้วิชาอะไร?!“
องค์หญิง ฉาน ยู่ พยายามนึกถึงวิชาที่ ฟาง เจิ้งจือ ใช้ในการต่อสู้
มันเป็นเหมือนตาข่ายสีเขียวที่ปิดขึ้นปิดล้อมแม่ทัพไถ่เอาไว้ หลังจากนั้นดาบแสงทั้งสองก็ระเบิดออกที่ร่างแม่ทัพไถ่
ดาบแสง …
ดาบแสงที่แปรเปลี่ยนเป็นตาข่าย?!
“หรือว่า … ล้าน … ล้านคมดาบ?! วิชาลับของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ 1 ใน 13 กองตรวจการของอาณาจักรเซี่ย… ล้านคมดาบ!“
ตอนนั้นเองที่องค์หญิงนึกถึงชื่อที่ทำให้นางต้องตกตะลึง
ฉือ กูเหยียน!
ความภาคภูมิใจของสวรรค์แห่งอาณาจักรเซี่ย ผู้ชนะบนทำเนียบมังกรทั้ง2 หญิงที่แม้แต่องค์จักรพรรดิของอาณาจักรยังให้ความเคารพ
“ชายคนนี้คือคนของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์!“
อย่างไรก็ตามสถานที่ตั้งของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์นั้นอยู่ห่างไกลมากจากดินแดนทะเลทรายตอนเหนือ ที่นี่คือภูเขาทางใต้ ทำไมคนของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ถึงมาอยู่ที่นี่? เมื่อนางเริ่มคิด ก็มีอีกความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาปฏิเสธ
ไม่!
เขาไม่ใช่คนของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์!
ราวกับแสงสว่างที่ผุดขึ้นมาในใจ ในที่สุดนางก็นึกออก วิชาที่ ฟาง เจิ้งจือ ใช้กับแม่ทัพไถ่
กองตรวจการความมั่นคง!
ฟาง เจิ้งจือ ใช้วิชาของกองตรวจการความมั่นคง ใช้การโจมตีเป็นการป้องกัน!
ก่อนหน้านี้ที่เห็น ฟาง เจิ้งจือ ใช้วิชา นางรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตามนางนึกไม่ออก
จนกระทั่งคำว่า กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ ปรากฎขึ้นในใจ
หัวหน้าของ 13 หน่วยกองตรวจการ
กองตรวจการความมั่นคง!
…
บนพื้นนอกสนามฝึกซ้อม แม่ทัพไถ่พ่ายแพ้ราวกับอินทรีย์ที่ปีกหัก นอนกองอยู่บนพื้น ความเจ็บปวดที่ได้รับช่วงเอวทำให้เขาเหงื่อตก
ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“อ๊าก!!!”แม่ทัพไถ่พลิกตัวแลัวยืนขึ้น ในเวลาเดียวกัน มีบางอย่างคลายกับเข็มและขนสีดำปกคลุมทั่วร่างกายของเขา
ขณะเดียวกันม่านตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว
มันเป็นสีเขียวอันเยือกเย็น
แขนของเขาใหญ่ขึ้นอย่างน้อยสองเท่า
ระดับพลังอภินิหาร ความสามารถของมันนั้นทุกคนรู้ดี
วิธีการของภูเขาทางใต้ไม่เหมือนกันกับที่อาณาจักรเซี่ย อย่างไรก็ตามเมื่อมีพลังระดับอภินิหาร ทุกคนก็จะมีความสามารถในการควบคุมและฟื้นฟูในระดับเดียวกัน
เลือดที่ไหลออกมาหยุดลงในทันที
ทั้งเนื้อหนังและกล้ามเนื้อที่ถูกตัดขาดด้วยล้านคมดาบ ก็เริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
แม่ทัพไถ่ยืนขึ้นมา ทั้งสีหน้ามีเพียงความคิดเดียว นั่นคือการฆ่า ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ โดยที่ไม่สนอะไรอีกต่อไป เขาต้องฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ให้ได้
“พอได้แล้ว แม่ทัพไถ่ ข้าขอสั่งให้เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!”เสียงขององค์หญิง ฉาน ยู่ ดังออกไป
สิ่งนี้ทำให้ร่างของแม่ทัพไถ่สั่นสะท้านเล็กน้อย เขามองเห็นความโกรธในแววตาของนางอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามเขาสามารถหยุดได้หรือไม่?
ไม่!
ถ้าเขาหยุดตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะเป็นการยากที่จะทำให้องค์หญิงหายโกรธ แต่ผลที่ามมาจะยังคงเดิม ดังนั้นเขาทำได้แค่เดิมพัน เดินไปตามเส้นทางที่มืดมิดนี้ และฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ให้ได้ จากนั้นก็เพียงรอให้ถูกลดตำแหน่งลง
จากนั้นก็ใช้ความสำเร็จครั้งหนุ่งเพื่อชดเชยความผิดพลาดของเขา
“ตาย!“ตาของแม่ทัพไถ่ไหววูบวาบด้วยแสงจาง ๆ ความเร็วของเขาอยู่ที่ระดับสูงสุด พุ่งตรงไปหา ฟาง เจิ้งจือ เหมือนเงาสีดำ
“หยุดแม่ทัพไถ่เดี๋ยวนี้ เร็วเข้า… ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตามหยุดเขาให้ได้!!” เมื่อองค์หญิง ฉาน ยู่ เห็นเรื่องนี้ ในที่สุดนางก็เริ่มตื่นตระหนก
