‘เฮ้อ… นี่แหละนะ เราไม่หน้าไปสร้างหนี้สินเลย’
ในตอนแรก อาร์คเลือกที่จะหัก 50% จากเงินได้ของซิด แต่พอได้รับเงินมากขึ้น ซิดก็ได้รับข้อความผ่านทางโรโค่
[ได้ยินว่ารายได้เพิ่มขึ้นงั้นสินะ? ไม่ใช่ว่าควรจ่ายหนี้ก่อนเอาเงินไปปรนเปรอตัวเองหรือไร? บอกโวลโคซูให้หักเงินเดือนของซิด 90% ส่งมาให้ฉันด้วย]
…ช่างเป็นชายที่ชั่วร้าย…
เพราะเหตุนี้ เงินเดือนเขาเพิ่มมากขึ้นก็ใช่ แต่เขาก็ไม่มีเงินสำหรับการใช้จ่าย และมีเพียงเท่านั้นหรือ? บ่อยครั้งที่อาร์คต้องทำให้ซิดวิ่งไปมาจนหัวหมุน เหตุผลที่ซิดออกจากนาการันไปยังหมู่บ้านอันห่างไกลก็เพราะอาร์ค ไม่นานมานี้ อาร์คได้ส่งข้อความแห่งปีศาจผ่านทางโรโค่มา
“พี่ชายอยากได้ ‘เขายูนิคอร์น’ และให้ส่งไปที่หมู่บ้านแลนเซลค่ะ”
“หือ? เท่าไหร่กัน?”
‘บัดซบ ทุกอย่างนี่ยังไม่พออีกหรือยังไง? ให้ทำอะไรไม่เคยให้ค่าธรรมเนียมเลยสักครั้ง!’
เพราะเหตุใดที่ซิดสูญเสียความเย็นเยือกไป? ก็เพราะเขายังต้องจ่ายหนี้ให้อาร์คอีก 3,600 เหรียญทองยังไงล่ะ…
“เข้าใจแล้วครับ รบกวนส่งเงินมาให้ด้วย”
ซิดถอนหายใจขณะรับคำ แต่แล้วโรโค่กลับถามด้วยน้ำเสียงงุนงง
“เงินอะไรเหรอ?”
“ให้ซื้อไอเทมมันก็ต้องใช้เงินนี่”
“โอ้ เป็นแบบนั้น? ที่จริงพวกพี่ชายกลุ่มทัณฑ์บนยังไม่มีเงินเลยค่ะ”
“งั้นแล้วจะให้ซื้อไอเทมได้ยังไงกันล่ะ?”
“ไม่รู้สิคะ… พี่ชายบอกว่าซิดนิมเป็นสุดยอดพ่อค้านี่นา? ไม่ใช่ว่าสุดยอดพ่อค้าสามารถหยิบยืมเงินจากกิลด์ไมดัสสัก 4,000 เหรียญทองได้เหรอคะ? แบบนั้นแล้ว รบกวนส่งให้ที่หมู่บ้านแลนเซลและลงบิลไว้นะคะ”
“ว่าอะไรนะ?”
ซิดถึงกับโพล่งออกมา จะให้เขายอมรับเรื่องนี้ได้ยังไงกัน? แน่นอนว่าสุดยอดพ่อค้าอย่างซิดสามารถหยิบยืมเงินจากกิลด์ไมดัสได้ ทว่า ปัญหาอยู่ที่การกู้ยืมก็หมายถึงหนี้สิน อีกทั้งยังมีความซับซ้อนเพื่อกู้ยืมและยังมีดอกเบี้ยที่ต้องจ่าย มีเพียงเท่านั้นหรือ? เมื่อใดที่เขาได้กู้อย่างเป็นทางการแล้ว เครดิตที่เคยมีก็จะเริ่มลดน้อยลง สิ่งแรกที่เขาต้องทำคือจ่ายคืนอาร์ค… ตอนนี้ยังต้องมากลายเป็นหนี้เพิ่มอีกโดยไม่มีหลักประกันอะไรให้สักเหรียญทองแดงเดียว สุดท้ายเขาต้องกลายเป็นหนี้เป็นสินอีกแล้ว?
แต่ไม่ช้าซิดก็เปลี่ยนใจ ผู้ร้องขอครั้งนี้คืออาร์ค อีกฝ่ายไม่ได้ชั่วร้ายถึงเพียงนั้น เขาเป็นคนที่มีบุญคุณต้องทดแทน เพราะงั้นแล้วซิดจึงไม่กังวลเรื่องนี้มากนักหากต้องรับภาระหนี้สินชั่วคราว
โครงการเงินกู้โดยกิลด์พ่อค้าไมดัสมีกฎอยู่ กิลด์จะปล่อยเงินกู้แต่ไม่ใช่การปล่อยเหรียญทองออกไปโดยตรง ที่พวกเขาดำเนินการคือใช้นามของกิลด์ไมดัสเป็นผู้ค้ำประกัน จากนั้นจึงให้ผู้กู้สามารถซื้อหาไอเทมได้โดยไม่ต้องใช้เหรียญทอง นั่นคือวิธีการที่กิลด์พ่อค้าไมดัสดำเนินการในระบบเงินกู้ พวกเขานำเสนอระบบบัตรเครดิตมาให้ ทางด้านพ่อค้าสามารถซื้อหาไอเทมกับเอ็นพีซีได้โดยตรงผ่านบัตรเครดิตซึ่งจำกัดวงเงินเอาไว้ บุคคลซึ่งได้รับบัตรเครดิตนั้นจะได้จำนวนวงเงินไม่เท่ากันตามแต่ละบุคคล ซึ่งวงเงินดังกล่าวอาจเป็นได้ทั้งเหรียญทองหรือสิ่งของตามแต่ตกลงกันตอนทำสัญญา
ครั้งนี้คือไอเทมที่มีมูลค่า 4,000 เหรียญทอง ในกรณีนี้ถ้าหากผู้กู้มีหลักทรัพย์เพียงแค่ 1,000 เหรียญทอง นั่นหมายความว่าพวกเขาต้องการส่วนต่าง 3,000 เหรียญทอง ถ้าหากไม่มีสิ่งของค้ำประกันที่มีมูลค่าเท่าเทียม 4,000 เหรียญทอง แบบนั้นพวกเขาจะกลายเป็นผู้มีสถานะล้มละลายชั่วคราวจนกว่าทางกิลด์ไมดัสจะได้รับหนี้ที่หยิบยืมไปคืนกลับ ที่เป็นแบบนี้เพราะมีเรื่องของการซื้อขายเหรียญทองในโลกภายนอกเกมเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย และยังมีสถานการณ์ที่อาจสูญเสียเหรียญทองไประหว่างทางอย่างการโดนปล้น นั่นจะนำมาซึ่งการไม่ชำระหนี้ หากปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น ทางกิลด์ไมดัสย่อมต้องมีสภาพกลายเป็นล้มละลายด้วย เรื่องราวตรงนี้ทำเอาซิดนึกย้อนถึงวันคืนที่ต้องเป็นหนี้กับกิลด์ไมดัส แต่ด้วยกฎเกณฑ์ตรงนี้เองจึงทำให้เขาสามารถซื้อหาไอเทมให้กับอาร์คในราคาที่สมเหตุสมผลได้
‘บุคคลที่เราเชื่อใจได้ที่สุดในโลกใบนี้ย่อมต้องเป็นอาร์คนิม ถ้าหากเรากลายเป็นมีเครดิตที่แย่ลงเพราะการกู้ยืมครั้งนี้ เขาย่อมต้องช่วยเราใช่ไหม? ใช่แล้ว มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ ครั้งนี้ไม่น่าห่วงเท่าไหร่’
ด้วยเหตุนี้ ซิดจึงมุ่งหน้าไปเซเลบริดเพื่อทำเรื่องกู้ยืมโดยให้เครดิตของตนต้องสูญไป ไม่ช้าหลังจากนั้น เขามุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานประมูลภายในกิรันเพื่อค้นหาเขายูนิคอร์น ความทรงจำที่ลืมเลือนไปแล้วคล้ายวาบผ่านปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“เดี๋ยวนะ เขายูนิคอร์นงั้นหรือ? ข้าคิดว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ? โอ้ ใช่แล้ว!”
บ่อยครั้งที่พ่อค้าจะได้ยินคำกล่าวเช่นนี้จากภายในร้านค้าหรือกิลด์พ่อค้า ทั้งหมดนี่จะเป็นข้อมูลเพื่อนำพาไปยังไอเทมที่เฉพาะเจาะจง
‘ก็แค่ข่าวลือ ที่เหลือขึ้นอยู่กับวิจารณญาณแล้วว่าจะเชื่อหรือไม่’ คำกล่าวเหล่านี้เชื่อมั่นได้ว่า 100% เป็นข้อมูลที่จะนำพาไปยังแหล่งเงินแหล่งทอง ท่ามกลางข่าวลือทั้งหลาย ซิดเคยได้ยินบางคนเอ่ยถึงเขายูนิคอร์นมาก่อนหน้า
“ไม่ใช่ว่าราคาของเขายูนิคอร์นถีบตัวสูงขึ้นหรือยังไงกัน? เพราะแบบนั้นก็เลยไปสืบหาข่าวคราวมา ได้ยินมาว่าหมู่บ้านในหุบเขาไม่ไกลจากกิรัน มีร้านค้าพิเศษร้านหนึ่งที่บางครั้งจะมีเขายูนิคอร์นมาขาย”
เสียงเอ็นพีซีกระซิบกระซาบกันดังขึ้น
“เห็นว่ามีไม่มากหรอก แต่ก็สามารถซื้อหาได้ถูกกว่าราคาตลาดทั่วไป ก็นะ ตอนนี้ราคามันแพงมหาโหด แต่หากพยายามสักนิดก็น่าจะได้รับมาแม้จะแพงไปบ้าง ถ้าหากไปแถวกิรันก็ลองแวะแถวนั้นดู”
ข้อมูลพวกนี้เป็นเขาเคยได้รับมาและลืมเลือนไป แต่นี่ก็เป็นโอกาสดีอันเหมาะสมที่จะใช้งานข้อมูลนี้
“จำนวนเงินที่อาร์คนิมยอมให้ซื้อเขายูนิคอร์นคือ 4,000 เหรียญทอง ตอนนี้ราคาตลาดอยู่ที่ 1,000 เหรียญทอง แบบนั้นแล้วก็น่าจะได้ทั้งหมดสี่เขา แต่ถ้าหากเราสามารถได้รับราคาถูกกว่าตลาด… ไม่ใช่ว่าเงินที่เหลือก็เป็นเราได้หรือไง? ต่อให้ซื้อมาได้ถูกกว่าสัก 50 เหรียญทองต่อเขา แต่ก็ยังเป็นเงินมากถึง 200 เหรียญทอง!”
ดวงตาของซิดเริ่มเผยรูปลักษณ์เหรียญทองภายในแล้ว ระหว่างการจัดซื้อไอเทมให้หอการค้าแห่งทวีป ทุกสิ่งอย่างจะต้องจดบันทึกลงไป ไม่ใช่ว่านี่คือโอกาสที่จะมีส่วนได้เสียนอกบันทึกพวกนั้นหรอกหรือ? แม้อีกฝ่ายเป็นอาร์คเขาก็ยังคิดหาผลประโยชน์ให้ได้ โดยทันที ซิดเริ่มมุ่งหน้าออกไปยังหมู่บ้านในหุบเขาเพื่อเขายูนิคอร์น ทว่า ผลลัพธ์กลับกลายเป็นล้มเหลว! เจ้าของร้านบอกว่ามีพ่อค้ามาซื้อไปก่อนหน้าเรียบร้อย ซิดคล้ายโดนกระชากให้กลับสู่ความเป็นจริงจนฝันสลายและถอนหายใจออก
“เชอะ คิดว่าจะหาทางลดหนี้ได้แล้วเชียว…”
ซิดเป็นหนี้อาร์คอยู่ 3,600 เหรียญทอง พอคิดถึงทีไรมันก็ทำเอาหมองหม่นทุกครั้ง ซิดถอนหายใจขณะนำเอากระปุกออมสินหมูน้อยออกจากกระเป๋า
“ที่เชื่อได้คงมีแต่สิ่งนี้แล้วแหละนะ”
มันเป็นไอเทมที่เขาได้รับมาโดยบังเอิญตอนทำภารกิจพ่อค้าครั้งหนึ่ง
=====
หมูนำโชค
ประเภท : กระปุกออมสิน
ข้อจำกัดการใช้งาน : อาชีพพ่อค้า
กระปุกออมสินหมูน้อยที่พร้อมจะบรรจุเหรียญทองเอาไว้ภายใน
มันเป็นไอเทมเก่าแก่ที่ถูกพบบนภูเขาโดยมีฝุ่นเกาะหนาเตอะ หากท่านคาดหวังที่จะเป็นพ่อค้าผู้ร่ำรวย ท่านก็ไม่อาจลืมเลือนถึงความสำคัญของเงินเล็กเงินน้อยได้ กระปุกออมสินหมูน้อยตัวนี้สำคัญสำหรับผู้คนที่ต้องการเก็บหอมรอมริบ และเงินที่หยอดไปแล้วจะไม่มีทางนำออกมาได้จนกว่ามันจะเต็ม
สะสม 1 เหรียญทองทุกวันจนครบ 100 เหรียญทอง
=====
หลังจากผ่านไปหนึ่งร้อยวัน เขาจะได้รับโบนัสมาอีก 10~30 เหรียญทอง นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ซิดได้รับและเก็บหอมรอมริบในช่วงเป็นหนี้เป็นสิน เขาตั้งเป้าที่จะเติมเต็มกระปุกออมสินนี้ให้ได้
“หึหึหึ ตอนนี้ก็ครึ่งหนึ่งแล้ว ใช่ นี่แหละวิธีการเก็บเงินที่ปลอดภัย ถ้าหากลักลอบได้จากอาร์คนิมสัก 1~2 เหรียญทองได้เรื่อย ๆ แบบนั้นสักวันเราต้องเป็นอิสระ”
พ่อค้าฮอบบิทตัวน้อยกำลังฝันหวานที่จะได้เป็นสุดยอดพ่อค้าแห่งทวีปตัวจริง แต่ความเป็นจริงนั้นเขาต้องได้รับอิสระภาพคืนจากอาร์คเสียก่อน
กิ๊ง กิ๊ง
ทุกครั้งที่เขย่ากระปุกและได้ยินเสียงเหรียญภายในจะทำให้ซิดรู้สึกดีทุกครั้ง แม้ว่าซิดจะเป็นสุดยอดพ่อค้า แต่เงินน้อยนิดที่เก็บสะสมไว้ก็ทำให้เขายินดีเสมอ
“อืม ได้เวลาแล้ว คงต้องเร่งมือกันหน่อย ถ้าไปสายคงโดนด่าหูชาแน่”
“ฮึบ!”
ซิดได้ยินเสียงหนึ่งขณะกำลังออกจากหมู่บ้าน ทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน เสียงร้องดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง โดยทันทีซิดจึงหันมองไป เขาได้เห็นบุคคลคนหนึ่งกำลังออกกำลังกายท่ามกลางแสงจันทร์
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ตะโกนห้าพันครั้งเรียบร้อย! ต่อไปก็เตะ!”
“อะไรกัน? ชายคนนั้น?”
ซิดเผยสีหน้างงงวยถามกับตัวเอง ไม่ว่าจะมองยังไงผู้เล่นตรงหน้าก็เป็นพ่อค้าอย่างเด่นชัดเพราะกระเป๋าจำนวนมาก แต่แล้วทำไมรูปลักษณ์ช่างแตกต่าง ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่พ่อค้าสามารถเตะต่อยได้ถึงเพียงนั้น?
นอกจากนั้น ทำไมเหมือนมีอะไรผิดปกติ?
“อึก… บ้าฉิบ หักอีกแล้ว อึก!”
พ่อค้าคนหนึ่งถึงกับเมามันไปกับการเตะต้นไม้จนกระทั่งส่งเสียงร้องคร่ำครวญออกมาพร้อมเข่าที่บวมเป่ง เพื่อให้เกิดความรู้สึกร่วมความสมจริงภายในนิวเวิลด์ ผู้เล่นที่ได้รับอาการบาดเจ็บจะได้รับอาการช็อคเล็กน้อย ทว่าอาการช็อคนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับไฟฟ้าสถิตกระตุ้น มันไม่ใช่อะไรที่สมควรเจ็บปวดมากมายอะไร แต่พ่อค้าคนดังกล่าวกลับคร่ำครวญเหมือนคนที่กระดูกหักของจริง เรื่องนี้ซิดไม่อาจเข้าใจ บุคคลผู้นี้ที่บาดเจ็บต่อหน้าต่อตาของเขานั้นกำลังรับประสบการณ์ความเจ็บปวดของกระดูกขาหักของจริงอยู่…
ถูกต้อง มีเพียงผู้เล่นเดียวในนิวเวิลด์เท่านั้นที่จะได้รับความเจ็บปวดเปรียบดั่งของจริงเช่นนี้! เป็นพ่อค้าลีมย็องลง ไม่ใช่สิ ต้องเป็นอิสยูรัมต่างหาก ซิดมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้ระหว่างที่อิสยูรัมกำลังเสริมสร้างร่างกายอยู่ ด้วยเหตุนี้ซิดและอิสยูรัมจึงมีชะตาต้องพบกัน…
“ช่างเป็นคนที่ประหลาดจริง ๆ”
แต่เรื่องราวยังไม่ได้เกิดขึ้น…
ซิดเลือกที่จะเงียบและหลบเลี่ยงจากพื้นที่ดังกล่าว คงไม่ดีนักที่จะให้คนบ้าแบบนั้นพบเจอตัวเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงเร่งร้อนมุ่งไปตามเส้นทางเพื่อกลับกิรัน และขณะที่เขาออกจากหมู่บ้านไปได้สิบนาทีนั้นเอง
กรร…
หมู่บ้านห่างไกลเช่นนี้ไม่มีเส้นทางให้ซิดได้เดินอย่างสะดวกสบายใจ ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องเดินตัดผ่านป่า ขณะนั้นกลับมีเสียงครางต่ำพลันดังจากที่ไม่ไกลออกไปนัก
‘เฮือก พวกโนล!’
ซิดเริ่มแตกต่างสะดุ้งตัวโยนขณะไปหลบซ่อนอยู่ด้านหลังพุ่มไม้ ไม่ช้า มอนสเตอร์สี่ตัวที่มีหัวเป็นสุนัขเริ่มเข้ามาใกล้
“กรร… ประหลาด นึกว่าเป็นแถวนี้เสียอีก…”
“ไม่ ข้าก็ได้ยิน”
“หรือจะเป็นพ่อค้าคลั่งนั่น?”
พอคำนี้หลุดอออกมา สีหน้าของพวกโนลเหล่านี้ต่างเผยความกังวล ทว่า หนึ่งในโนลกลับส่ายหัวขณะพูดเสียงเบา
“ไม่ใช่ กลิ่นของชายคนนั้นอยู่ห่างไกลออกไป รอเดี๋ยว ฟุดฟิด ฟุดฟิด นี่เป็นคนอื่น ข้าคิดว่าน่าจะอยู่แถวนี้นะ? กลิ่นยังไม่จางนัก คงต้องเป็นแถวนี้แหละ”
โนลที่กำลังสูดดมกลิ่นเริ่มเข้ามาใกล้พุ่มไม้
‘เฮือก มาทางนี้ได้ยังไงกัน? อย่าบอกนะว่า…?’
ซิดเร่งร้อนตรวจสอบหน้าต่างข้อมูลเป็นการด่วน หลังยืนยันได้แล้วว่าไม่มีอะไรคุ้มกันตัวเลย หัวใจของเขาพลันดิ่งฮวบ
‘สวรรค์ ผลของม้วนคัมภีร์ [เดินทางปลอดภัย] หมดแล้ว!?’
