‘ลองเดินเล่นดูให้ทั่วก็ได้อยู่ แต่ปัญหาคือ…’
เงิน… ตอนอิสยูรัมได้รับตัวละครมา ภายในกระเป๋ามีเงิน 800 เหรียญทอง แต่ตอนนี้เงินทุนกลายเป็นกลวงโบ๋เพราะซื้อสาเกขวดละ 10 เหรียญทองมากินโดยไม่คิดเก็บออมไว้
ทุกครั้งที่ได้ลิ้มรสเนื้อมอนสเตอร์เขาก็จะหยิบสาเกขึ้นมาดื่มด่ำไปด้วย
‘ตอนสู้กับมอนสเตอร์ก็เจ็บปวดแทบแย่ ถ้าให้เล่นเกมโดยไม่ได้ดื่มอะไรพวกนั้นไม่กลายเป็นชีวิตจืดชืดเลยหรือไง?’
ในที่สุดอิสยูรัมก็คล้ายได้พบสัจธรรมการดื่มในเวลาทำงานยังไงไม่ให้ผิด อิสยูรัมตอนนี้เริ่มอธิบายไปขณะซิดถอนหายใจ
“ต้องขออภัยด้วยครับ แต่ตอนนี้ผมก็ไม่มีเงินเลยเหมือนกัน…”
“ไม่ใช่แบบนั้น อย่าเข้าใจผิดไป ไม่ได้ขอเงินสักหน่อย”
“แต่ว่า…”
ซิดเผยท่าทีสุภาพขณะเงยหน้าขึ้นคล้ายนึกอะไรได้
“จริงด้วย ทำไมคุณไม่เอาของหลายอย่าง่ในกระเป๋าออกมาขายล่ะครับ?”
เขาจำได้ว่าอิสยูรัมเก็บของทุกสิ่งจากมอนสเตอร์ที่ฆ่าได้ไว้ในกระเป๋าตลอดการเดินทาง อิสยูรัมพยักหน้ารับ
“ใช่แล้ว ขายพวกนั้นก็ได้เงินเหมือนกันนี่นา”
“ครับ? เอ่อ เป็นพ่อค้าแต่ไม่เคยขายของเหรอครับ?”
“ก็นะ มันมีเรื่องอยู่น่ะ…”
“อา ผมไม่เข้าใจจริง ๆ แต่ถ้าหากไม่ชอบการทำธุรกิจทำไมถึงมาเป็นพ่อค้ากันล่ะครับ? แต่เรื่องนี้คิดว่าผมพอจะช่วยได้นะ คุณขายโดยตรงก็ได้ แต่ถ้าให้พ่อค้าชำนาญการอย่างผมขายก็จะได้รับเงินมากยิ่งขึ้น”
ซิดนำเสนอด้วยสีหน้าภาคภูมิ
“ฮี่ฮี่ฮี่ เห็นแบบนี้ทักษะซื้อขายของผมสูงเอาเรื่องเลยนะ อย่างน้อยก็สมควรได้กำไร 30% ปกติแล้วผมต้องเรียกเก็บค่าธรรมเนียมด้วย แต่กับคุณผมทำให้ฟรีแล้วกันครับ”
“โอ้? งั้นรบกวนด้วย”
อิสยูรัมเผยสีหน้าสว่างสดใสออกมาขณะเปิดกระเป๋าส่งให้ ซิดถึงกับแตกตื่นเร่งร้อนส่ายศีรษะรัวเร็ว
“อย่าส่งของมาโดยตรงแบบนั้นสิครับ!”
“หือ? ทำไมกันล่ะ?”
“ไม่ทราบอะไรเลยเหรอครับ… ถ้าผมวิ่งหนีหายไปพร้อมไอเทมจะทำยังไงกัน ตอนที่ทำการซื้อขายแลกเปลี่ยน ต้องร่างสัญญากันขึ้นมาก่อนครับ”
ทำไมเขาต้องอธิบายเรื่องพวกนี้ให้พ่อค้าเลเวล 150 ฟังด้วยกันเนี่ย? อิสยูรัมดูไปแล้วคล้ายไม่รับรู้เรื่องราวอะไร ดังนั้นซิดจึงต้องอธิบายตั้งแต่การเริ่มร่างสัญญาขึ้นมา
=====
ข้อตกลงแห่งพ่อค้า
ซิดจะขายไอเทมทั้งหมดที่ได้รับจากอิสยูรัม และจะส่งคืนทั้งหมดที่ได้รับให้ ราคาของสินค้าจะสูงกว่าราคารับซื้อ และจะไม่มีการเก็บค่าธรรมเนียมบริการแต่อย่างใด
=====
“ลองอ่านดูครับ ทุกครั้งที่จะส่งอะไรให้พ่อค้านำไปขาย อย่างไรแล้วต้องได้รับสัญญาอย่างนี้ก่อน บางกรณี บางคนอาจขายในราคาต่ำกว่าราคารับซื้อเพียงเพราะอยากเพิ่มทักษะ แบบนั้นแล้วต้องเขียนบริบทว่าราคาที่สูงกว่าราคารับซื้อด้วยนะครับ”
“ซับซ้อนจริง ๆ”
“เรียนรู้ไว้ก่อนเป็นเรื่องดีครับ ตอนนี้ส่งมอบไอเทมให้ผมได้แล้วครับ”
ซิดเผยรอยยิ้มขณะรับเอาสิ่งของมา ไม่ช้าซิดก็ใส่ของทั้งหมดลงในกระเป่า อิสยูรัมไม่ทราบเลยว่าพวกมันจะขายได้ราคาเท่าไหร่ แน่นอน ส่วนใหญ่แล้วเป็นพวกหนังมอนสเตอร์อะไรพวกนี้ ทว่าอิสยูรัมกลับส่งสินค้าราคาแพงและผลิตภัณฑ์พิเศษไปด้วยโดยที่ไม่ทราบ
‘ไปหาไอเทมพวกนี้มาจากไหนกันเนี่ย? ไหมปะการัง… ไข่มุก… ไม่ใช่ว่าไอเทมพวกนี้มีเฉพาะพื้นที่ทางใต้หรือไงกัน? แค่พวกนี้ก็เป็นเงินได้ 700 เหรียญทองแล้ว ไม่สิ ถ้าเราขายก็ควรได้สัก 800 เหรียญทอง ไหนมีอะไรอีก? หือ? นะ-นี่มัน…!’
ใบหน้าของซิดถึงกับแข็งค้างขณะถือบางสิ่งไว้ในมือ
“หือ? เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ จะขายสิ่งนี้ด้วยหรือครับ?”
“ใช่ มันขายเป็นเงินได้ใช่ไหมล่ะ? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”
“ครับ? ผมก็ไม่ทราบจนกว่าจะได้ขายออกไป ไว้ผมไปตรวจสอบราคาในตลาดสักพักแล้วค่อยขายในราคาที่ถูกต้องแล้วกันนะครับ ไว้กลับมาเจอกันตรงนี้ในอีกหนึ่งชั่วโมงให้หลังนะครับ”
ซิดพึมพำไปมาขณะเร่งร้อนวิ่งออกไปยังพื้นที่การค้า จากนั้นเขาจึงหลบเข้าซอยแห่งหนึ่งขณะรีบเปิดกระเป๋าดูอีกครั้ง
“ชะ-ใช่… จริงเหรอเนี่ย?”
ถูกต้อง ไอเทมที่อิสยูรัมส่งให้มาคือ ‘สิ่งนั้น’ เป็นเขายูนิคอร์นที่ซิดบากบั่นไปหยิบยืมเงินมาเพื่อซื้อ! และยังมีถึงสี่ชิ้นครบถ้วนเสียด้วย เพื่อให้ทราบราคาที่แน่นอน เมื่อตรวจสอบผ่านทักษะพ่อค้าจึงทราบว่าตอนนี้ราคารับซื้อของมันคือ 850 เหรียญทอง ตอนนี้ราคาตลาดทั่วไปอยู่ที่ 1,000 เหรียญทอง แบบนั้นก็หมายความว่าถูกกว่า 150 เหรียญทองต่อชิ้น
‘ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ซื้อเขายูนิคอร์นไปก่อนที่เราจะไปถึงหมู่บ้าน… เป็นคุณอิสยูรัม? ถ้าหากเขาไม่ทราบวิธีการทำธุรกิจ แบบนั้นแล้วเขาจะมีเงินซื้อของพวกนี้มาได้ยังไงกัน?’
หัวใจของเขากำลังเต้นรัวเร็วเมื่อได้เห็นเขายูนิคอร์นอยู่ในมือ จะยังไงอิสยูรัมดูไปแล้วก็ไม่น่าทราบราคาตลาดของไอเทมชิ้นนี้ แน่นอนว่าสัญญาบอกเอาไว้เพียงแค่จะให้ราคาสูงกว่าราคารับซื้อ แต่ไม่ใช่ว่า 851 เหรียญทองก็มากกว่า 850 เหรียญทองงั้นหรือ? เมื่อพิจารณาถึงวงเงินที่อาร์คจำกัดมา 1,000 เหรียญทองต่อเขา ซิดก็จะได้รับส่วนต่างถึง 149 เหรียญทอง แบบนั้นเท่ากับเขาสามารถสร้างผลกำไรได้ 596 เหรียญทองหรือไม่ใช่?
แต่เขาก็เขียนสัญญาไปแล้วในฐานะตัวแทนขายของ ซิดไม่อาจหยิบฉวยไอเทมไปกลางทางได้ นอกจากนี้ ซิดยังมีบัตรเครดิตอยู่ เขาสามารถใช้มันกับเอ็นพีซีที่ร้านค้าหรือสถานประมูลได้ แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเงินโดยตรง และเขาก็ไม่มีหน้าจะกลับไปอธิบายกับอิสยูรัมใหม่ด้วย ถ้าหากต้องอธิบายอีกฝ่ายก็อาจทราบถึงราคาตลาด… ไอ้บ้าที่ไหนจะขายของราคาที่มีคนยอมจ่าย 1,000 เหรียญทองในราคาแค่ 851 เหรียญทองกัน?
‘แต่ยังพอมีทาง’
ที่ใจซิดเต้นรัวนั้นเพราะมีเหตุผล เขาทราบถึงวิธีการที่จะหยิบฉวยเขายูนิคอร์นมาในราคาแค่ 851 เหรียญทอง ทว่า อิสยูรัมเป็นคนช่วยเขาเอาไว้ อีกทั้งยังไม่ใช่ว่าช่วยคุ้มกันจนมาถึงที่นี่ด้วย? กระทั่งว่าเพื่อเงิน แต่ให้ทรยศหักหลังคนที่ช่วยเหลือตนเอาไว้…
‘ไม่สิ! ทำไมเราจะทำไม่ได้ล่ะ?’
ซิดสั่นศีรษะไปมาอย่างแรง
‘ไม่ใช่ว่าเราสัตย์ซื่อมาเกินพอแล้วหรือไง? ท้ายที่สุดเราต้องจบชีวิตด้วยการเป็นหนี้ 3,600 เหรียญทอง เหมือนอย่างที่อาร์คนิมกล่าวไว้ ในโลกนี้มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่โดนหลอก! ทำไมเราไม่ทำเหมือนอย่างที่อาร์คนิมว่าไว้ล่ะ? ใช่แล้ว โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยครั้ง เราต้องคว้าเอาไว้!’
หลังกลายเป็นหนี้ ซิดก็เริ่มที่จะเรียนรู้จากอาร์ค ซิดเลือกได้แล้ว เขาเก็บเขายูนิคอร์นเอาไว้ในกล่องที่เหมาะสมก่อนจะไปร้านค้าใกล้เคียง เขาส่งกล่องดังกล่าวให้เอ็นพีซีของกิลด์ไมดัสก่อนที่จะเอ่ยขึ้น
“ขอโทษครับ คือพอดีผมรีบเลยไม่มีเวลาไปสถานที่จัดงานประมูล พอจะช่วยวางขายไอเทมนี้ในงานประมูลมืดบอดของกิลด์ไมดัสได้ไหมครับ? เงื่อนไขคือขายทันทีที่มีคนให้ราคาที่กำหนด และถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากเปิดเผยชื่อด้วยครับ”
“ไม่มีปัญหา เข้าใจแล้ว แค่จ่ายค่าธรรมเนียมฝากสิ่งของแล้วทางเราจะนำไปลงประมูลในนามกิลด์ไมดัสให้”
“ขอบคุณครับ”
ซิดจ่ายค่าธรรมเนียมก่อนจะเร่งร้อนไปยังห้องประมูลมืดบอด หลังยืนหน้าห้องประมูลชั่วครู่หนึ่ง เอ็นพีซีจึงปรากฏตัวขึ้นพร้อมนำกล่องที่เพิ่งผ่านการลงทะเบียนไปเมื่อสิบนาทีก่อน ต้องขออธิบายอีกครั้ง สิ่งของในงานประมูลมืดบอดไม่สามารถจับต้อง หรือก็คือ ไม่มีทางทราบเลยว่าสิ่งใดอยู่ในกล่อง ทว่า ซิดเป็นคนตั้งราคาเอาไว้เองที่ 3,404 เหรียญทอง มันคือราคาของเขายูนิคอร์นที่ 851 เหรียญทอง และแน่นอนว่าเมื่อไม่ทราบก็ไม่มีทางขายออกอย่างแน่นอน ซิดมาถึงสถานที่จัดการประมูลขณะเร่งร้อนกล่าวกับเอ็นพีซี
“ผมขอซื้อกล่องนี้ครับ!”
“หา กล่องนี้? ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรและราคาตั้ง 3,404 เหรียญทอง… นี่ไม่ต่างกับเล่นพนันครั้งใหญ่ คิดซื้อมันตอนนี้เลย?”
“ผมมีบัตรเครดิตที่ออกให้โดยกิลด์ไมดัสครับ”
“โอ้ มีวงเงินพอก็ไม่มีปัญหา เข้าใจแล้ว โปรดรอสักครู่”
เอ็นพีซีประจำห้องประมูลหายเข้าไปในห้องขณะวงเงิน 3,404 เหรียญทองโดนใช้ไปจาก 4,000 เหรียญทอง หมายความว่าหากซิดต้องการชำระหนี้ เขาก็เพียงแค่จ่าย 3,404 เหรียญทองที่ใช้ไปกับดอกเบี้ยอีกเล็กน้อย ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขาได้รับเขายูนิคอร์นมาโดยไม่ต้องมีเงินผ่านมือแต่อย่างใด ที่จริง บุคคลที่คิดวิธีการคดโกงนี้ขึ้นมาเป็นอาร์ค ถ้าหากเขาต้องการจะขายไอเทมของตัวเองในงานประมูลมืดบอด แบบนั้นแล้วก็ต้องใช้บริการของทางกิลด์ไมดัส กระทั่งว่าไม่มีเงิน ทั้งหมดที่ต้องทำก็เพียงแค่จ่ายค่าธรรมเนียมฝากสินค้ากับกิลด์ไมดัส และนั่นจะทำให้เขาได้รับสินค้าและเงินกลับคืนมาเพียงแค่ยอมจ่ายดอกเบี้ยเล็กน้อย
‘วิธีการชั่วช้าแบบนี้ถึงกับได้ผล!’
ซิดถือกล่องขณะฮัมเพลงอย่างสุขใจ หลังขายไอเทมชิ้นอื่นที่ร้านค้าและกลับไปเยือนกิลด์ไมดัสอีกครั้ง เขาก็ได้รับเงินอีก 3,404 เหรียญทองมา กระทั่งว่าต้องจ่ายค่าธรรมเนียมให้กิลด์ไมดัส 40 เหรียญทอง แต่เขาก็ยังได้ส่วนต่างถึง 556 เหรียญทอง ตอนนี้เพียงแค่ซิดส่งมอบเขายูนิคอร์นให้อาร์คก็จะได้รับเงินมาแล้ว
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เรียบร้อยแล้วครับ ได้เยอะกว่าที่คิดเอาไว้พอสมควร”
ผ่านไปพักหนึ่ง ซิดกลับมายังสถานที่นัดพบกับอิสยูรัมไว้ จากนั้นเขาจึงส่งมอบเงินที่ได้รับมาให้กับอิสยูรัมไป
“โห 4,580 เหรียญทอง! ไอเทมพวกนั้นขายได้แพงขนาดนี้เลย?”
“ครับ รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในใบเสร็จ สามารถตรวจสอบได้ครับว่าผมขายได้มากกว่าราคารับซื้อพอสมควร”
“อา โชคดีจริงที่เจอคนอย่างนาย! มามา ในเมื่อมีเงินแล้วขอเลี้ยงนายสักมื้อ โรงเตี๊ยมแพงสุดแถวนี้อยู่ตรงไหนกัน?”
“ไม่เป็นไรครับ ผมมีธุระอื่นต้องไปทำด้วย”
“เป็นงั้น? แย่จัง แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ เอานี่ไป ถือว่าเป็นทิปแล้วกัน”
อิสยูรัมส่งเงินให้อีก 100 เหรียญทอง อา หลอกลวงชายคนนี้ทำให้ซิดได้รับเงินถึงสองต่อ! สติของซิดแทบโดนตอกย้ำ… แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่ เขาเพิ่งหลอกลวงคนไปครั้งหนึ่ง ความรู้สึกแย่นี้คืออะไร? แต่อย่างไรแล้วโลกใบนี้ก็เต็มไปด้วยคนที่โง่งมและเชื่อคนง่าย ซิดเพียงเก็บคำพูดของอาร์คมาท่องไว้ให้ขึ้นใจขณะรับเหรียญทองจากอิสยูรัม
‘หึหึหึ เราทำได้แล้ว! เราเพิ่งหาเงินได้ 656 เหรียญทอง!’
ซิดคล้ายไม่เสียใจแล้วที่ลงมือลงแรงกระทำเรื่องต่ำช้าในครั้งนี้ รุ่นที่สองของอาร์คในฐานะพ่อค้าเริ่มเติบโตขึ้นในเมืองอันไร้ซึ่งหัวใจอย่างกิรัน
“ฮี่ฮี่ฮี่ ของไร้ประโยชน์พวกนั้นไม่รู้เลยว่าจะทำเงินขนาดนี้ได้ นี่ถ้าไม่รู้จักนายแล้วฉันจะทำยังไงดี โชคดีจังที่เจอคนดีอย่างนาย!”
อิสยูรัมยังคงไม่รู้ตัวว่าโดนซิดหลอกลวงจึงเอ่ยไปเช่นนั้น อย่างไรแล้ว พ่อค้าในกิรันต่างก็ต้องระวังพ่อค้าด้วยกันเองที่หิวกระหายโดยไม่สนวิธีการอยู่แล้วด้วย อนาคตของอิสยูรัมในโลกที่เชื่อใจคนได้ยากเช่นนี้ยังคงดำเนินต่อไป
