TTW:บทที่ 205 สาเหตุแห่งความตาย
ฮันกวงมิน ยืนฟังใกล้ๆมาระยะหนึ่ง แต่นอกจากเสียงของฝนฟ้าคะนองแล้วฮันกวงมินไม่ได้ยินเสียงนั้นอีกต่อไป แสงกระพริบจากฟ้าผ่ายังคงสว่างขึ้นแต่เนื่องจากฝนตกหนักทำให้ ฮันกวงมิน ไม่สามารถระบุอะไรได้อย่างชัดเจนว่ามีอะไรด้านหน้าเขาหรือไม่เขาสามารถมองเห็นได้เพียงไม่กี่คืบ
ในขณะที่ ฮันกวงมิน กำลังคิดว่าจะออกไปและตรวจสอบ เสียงฟ้าร้องก็เข้ามาใกล้ ฮันกวงมิน มากจนเกิดคลื่นกระแทก ฮันกวงมิน รีบทิ้งความคิดของเขาและล็อคประตู
พวกเขาไม่คิดว่าจะมีฟ้าผ่าอยู่ใกล้ๆ หากโดนฟ้าผ่าคงไม่มีทางที่จะหลบหนีนอกจากความตาย เมื่อ ฮันกวงมิน ได้เห็นสายฟ้าผ่าลงมาเขาเลิกคิดมากและรีบปิดประตู
“เสียงกรีดร้องเบาๆดูเหมือนจะหยุดลงแล้ว” เหยียนอัน กล่าวกับ ฮันกวงมิน ตอนนี้เสียงฟ้าร้องดังมากมันยากจะบอกได้ว่ามีเสียงกรีดร้องเบาๆอยู่อีกหรือไม่ เนื่องจาก ฮันกวงมิน นั้นอยู่ในระดับสูงการได้ยินของเขาจึงดีขึ้นและสามารถยืนยันได้ว่าเสียงนั้นยังคงมีอยู่
“มันหยุดแล้ว ผมยังไม่สามารถแยกแยะได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ฮันกวงมินส่ายหัว เขายังคงลังเลที่จะรายงานความผิดปกตินี้ให้กับ หลิวกำ และคนอื่นๆ
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ถือว่าแปลก
ฮันกวงมิน นำเชาเหมิงและเหยียนอันกลับไปที่เคาน์เตอร์ต้อนรับด้านหน้าเมื่อพวกเขากลับมาเขาพบว่า เคาน์เตอร์ด้านหน้าว่างเปล่า
“น้องเฉิน อยู่ไหน?” เหยียนอัน ถามเสียงดัง
แต่ก็ไร้คำตอบ
“เขาไม่ได้ตามพวกเรามาเหรอ?” ฮันกวงมิน ถาม เหยียนอัน และเชาเหมิง
“ไม่ได้ตามมา” เหยียนอันและเชาเหมิงส่ายหัวพร้อมกัน
“แล้วเขาไปอยู่ที่ไหน?” ฮันกวงมิน ถาม เหยียนอัน
“ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ดูเหมือนเขาจะกลัวมากเป็นไปได้ไหมที่เขาจะวิ่งกลับไปที่ห้องของเขา”เหยียนอันคาดเดา
“เทียนยังอยู่บนพื้นและมีร่องรอยบางอย่าง….ไปยังมุมนี้…”เชาเหมิงใช้ไฟฉายของเขาชี้ไปตามพื้นเขาเห็นรอยบางอย่างลากไปสู่มุมหนึ่ง
และเมื่อเชาเหมิง ฉายไฟไปที่มุมนั้น เขาก็ต้องยกนกหวีดขึ้นมาเป่าทันที เหยียนอันและ ฮันกวงมินเมื่อเห็นฉากนี้ก็เป่านกหวีดด้วยเช่นกัน
ทุกอย่างเกิดความสับสนวุ่นวายอย่างมาก หลิวกำ และผู้นำทีมทั้งหมดมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่แต่งกายอย่างลวกๆและบางส่วนแต่งตัวไม่เหมาะสมในขณะที่รีบวิ่งลงมา เนื่องจากสมาชิกทุกคนถูกเรียกให้มารวมกันชั้น 1 โดยเสียงนกหวีด
ร่างของลู่เฉินวัง ยังคงนอนอยู่ตรงนี้เงียบๆ ใบหน้าของเขาซีด ผิวของเขาเกี่ยวย่นราวกับว่าเขาเป็นชายชราหรือไม่ก็ถูกวางตากแห้งไว้กลางแสงแดดที่ร้อนแรง ผิวแห้งกร้านมาถึงคอ และร่างกายของเขาก็ซีดขาว
แม้ว่าลู่เฉินวังจะเสียชีวิตแล้วแต่ภาพลักษณ์อันน่ากลัวของเขายังคงอยู่บนใบหน้า ดวงตาของเขาถลนออกมาจากเบ้าตา เมื่อเห็นฉากที่น่ากลัวนี้ เชาเหมิงและ เหยียนอัน จึงเป่านกหวีด
“โรงแรมนี้มีผี!”
“มันต้องเป็นผีที่กินวิญญาณของเขา!”
“ที่นี่น่ากลัวเกินไป!”
“เราต้องรีบไปจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนจะตาย!”
ขณะเดียวกันความกลัวก็แพร่กระจายไปทั่วผู้เล่นทำให้เกิดความวุ่นวายที่ล็อบบี้ เหล่าผู้เล่นต่างพูดพร้อมเพียงกันว่าจะทำอย่างไรต่อไป
มีความแตกต่างระหว่างซอมบี้กับผี เนื่องจากหลายๆคนไม่กลัวที่จะดูหนังซอมบี้ แต่กับกลัวที่จะดูหนังผี ร่างกายของลู่เฉินวัง มีรอยกัด แต่วิธีการตายของเขามันทำให้ยากที่จะเข้าใจว่ามันคืออะไรดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเกิดข้อสรุปว่า เขาอาจถูกผีฆ่าตาย
“ใจเย็นๆก่อน ไม่มีผีอยู่ที่นี่!นี่มันเป็นเพียงเกมซอมบี้ไม่ใช่เกมเกี่ยวกับผี! ใครที่พยายามพูดเรื่องเหลวไหลอีกผมจะฆ่าพวกเขา” หลิวกำ ตะโกน จะเกิดปัญหาในการสื่อสารมากขึ้นถ้าพวกเขาทั้งหมดยังคงตื่นตลกดังนั้นเพื่อป้องกันการกระจายของข่าวลือและข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง หลิวกำ จึงปลูกฝังความกลัวในตัวตนของเขาให้มากขึ้น
“อย่าพูดถึงเรื่องไร้สาระอีก” จางเฉียงหลี่ ช่วยควบคุมกลุ่มของตัวเองเพื่อปราบปรามการซุบซิบ
“บริเวณคอแสดงให้เห็นถึงรอยช้ำ ดูเหมือนว่ามันจะเกิดจากการบีบรัด เลือดทั้งหมดของเขาเหมือนถูกว่าจะถูกดูดออกจากบาดแผล นี่ไม่ใช่ผีอย่างแน่นอน มันอาจจะเป็นซอมบี้ที่ชอบดื่มเลือดของมนุษย์เช่นเดียวกับซอมบี้กลายพันธุ์บนเกาะที่ชอบกินสมองของมนุษย์”ลีเหมา พูดออกมาหลังจากตรวจสอบศพ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยเชื่อแต่อย่างไรก็ตามด้วยคำพูดของ หลิวกำ และ จางเฉียงหลี่ ทำให้พวกเขาสามารถควบคุมอารมณ์ได้
“ดูสิ มันเป็นเพียงซอมบี้ที่ชอบดื่มเลือดของมนุษย์ ไม่ใช่ผีหรือวิญญาณดังนั้นห้ามใครพูดจาไร้สาระอีกต่อไป!” จางเฉียงหลี่ พูดกับทุกคนหลังจากฟังคำพูดของลีเหมา
“มันอาจเป็นไปได้ว่ามันเกิดขึ้นจากเสียงแปลกๆ ที่เราได้ยินใกล้กับประตูด้านหลัง…” ฮันกวงมิน กระซิบกับ จางเฉียงหลี่
จางเฉียงหลี่ มองไปที่ ฮันกวงมิน เพื่อยับยั้งคำพูดบางอย่าง นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้ามีคนแอบได้ยินมันอาจนำไปสู่การอุปทานกลุ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะ หลิวกำ ระงับสถานการณ์ไว้มันอาจจะหลุดจากการควบคุม
โดยตอนนี้สาเหตุการตายของลู่เฉินวังทำให้บรรยากาศเป็นไปในทิศทางลบ จะเป็นการดีที่สุดที่จะรีบฟื้นฟูอารมณ์ของสมาชิกในทีม จากนั้นพวกเขาสามารถรวมกลุ่มเพื่อตรวจสอบหลังจากจบเรื่องนี้แล้ว
ฮันกวงมิน ได้รายงาน จางเฉียงหลี่ แล้วแต่เขาไม่ทันคิดเกี่ยวกับความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง ฮันกวงมิน ฉลาดพอที่จะปิดปากในตอนนี้และตระหนักได้ว่าไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะพูดเกี่ยวกับหัวข้อดังกล่าว เป็นการดีที่สุดที่จะรายงานกับพี่ใหญ่หลิวทีหลัง
“นี่เป็นเพียงซอมบี้กลายพันธุ์ ที่ติดตามเรามาในวันนี้ ควรจะเกี่ยวข้องกับซอมบี้กลายพันธุ์ที่กินสมองของมนุษย์แต่ดูเหมือนว่าตัวนี้มันจะชอบเลือด!นอกเหนือจากนั้นมันยังแสดงให้เห็นว่ามันมีสติปัญญา แต่ความสามารถในการต่อสู้ของมันไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก ดังนั้นถ้าเราอยู่รวมกันมันจะไม่มีโอกาสโจมตีเราได้ แต่ถ้าเราแยกออกจากกันมันจะเลือกคนที่แยกตัวออกไปเป็นเหยื่อ”
“ไม่มีอะไรต้องกลัว ตราบใดที่เราไม่อยู่คนเดียว ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวนี้จะไม่มีโอกาสที่จะทำอะไรเราได้ ตอนนี้พวกเราจำเป็นต้องตื่นขึ้นมา และอยู่รวมกันเพื่อไม่ให้ตกอยู่ในอันตราย” หลิวกำ สั่งหลังจะคิดถึงเรื่องนี้ จากนั้นให้หัวหน้าทีมแต่ละคนเดินไปรอบๆเพื่อตรวจสอบสมาชิกที่เหลือ….
