The Soul Purchasing Pirate บทที่274:พี่ชายเป็นยังไงน้องชายก็เป็นอย่างงั้น!
S.P.P: บทที่ 274: พี่ชายเป็นยังไงน้องชายก็เป็นอย่างงั้น!
เซนโงคุนั้นทําเพียงแค่จ้องมองมาที่โรแกน
ดูเหมือนว่าเขานั้นกําลังประเมินความแข็งแกร่งของโรแกนอยู่,ความแข็งแกร่งที่เขาแสดงเมื่อกี้นั้นไม่นับว่าแข็งแกร่งอะไรมากแต่ก็ไม่ได้อ่อนด้อยเช่นกันการโจมตีของเขานั้นสามารถเทียบได้กับการโจมตีตามปกติของชิกิได้แล้ว
แต่สิ่งที่เขารู้สึกกังวลก็คือการที่การ์ปดูเหมือนว่าจะสนิทสนมกับโรแกน เขากลัวว่าการ์ปจะไม่ยอมเอาจริงในตอนที่การต่อสู้มันปะทุขึ้นมา
ไม่ใช่ว่าเซนโงคุไม่เชื่อใจเพื่อนของเขาแต่การปนั้นเป็นคนที่ไม่สามารถเอาแน่เอานอนได้
ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้นก็คือการเจรจาล้มเหลวและโรแกนสามารถหลบหนีไปจากที่แห่งนี้ได้
ส่วนพรรคพวกของโรแกนนั้นพวกเขาไม่ได้นับว่าเป็นปัญหาแต่อย่างใดนับตั้งแต่ที่พวกเขาได้ก้าวเท้าเข้ามาในที่แห่งนี้พวกเขาก็ได้ตกอยู่ในการควบคุมของกองทัพเรือแล้ว
ในตอนนี้ซากาซุกินั้นได้พากองกําลังทหารเรือเข้ามาปิดล้อมพรรคพวกของโรแกนเอาไว้แล้ว พวกเขานั้นอยู่ห่างกันเพียงแค่ 30 เมตรเท่านั้น
เจสันนั้นได้มองไปที่พวกซากาซุกิด้วยความเย็นชา
“ยืนรออยู่ตรงนี้แล้วรอฟังคําสั่งก็พอ!”
“รับทราบครับ!”
เหล่าทหารเรือนั้นต่างก็กําอาวุธในมือของพวกเขาแน่น
เมื่อพวกเจสันเห็นท่าทางของพวกทหารเรือการแสดงออกของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
“เตรียมตัวให้พร้อมอยู่ตลอดเวลา!”
เจสันได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา
ที่ด้านหลังของพวกเขานั้น,ชาร์โปลอสนั้นอยากที่จะตะโกนออกมาจริงๆว่าเขานั้นเป็นเพียงแค่เหยื่อของคนพวกนี้
“โรแกน, พวกเรากองทัพเรือจะไม่ข่มขู่นายเพราะงั้นบอกข้อเสนอของนายมา?”
ในที่สุดเซนโงคุก็ได้กล่าวออกมา
ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองฝ่ายนั้นต่างก็กําลังอยู่ในขั้นตอนของการเจรจาจึงไม่มีใครคิดที่จะเปิดฉากโจมตีออกมา
“ฉันจะส่งมอบพลเรือเอกเซเฟอร์ให้กับคุณแล้วคุณก็ปล่อยพวกเราไป”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับจับไปที่น้ําเต้าบนเอวของเขา
“นั่นยังไม่พอ”
เซนโงคุได้กล่าวปฏิเสธออกมาในทันที
“ข้อแลกเปลี่ยนของฉันนั้นเป็นถึงพลเรือเอกแถมตัวของฉันเองก็ไม่ได้แข็งแกร่งอย่างชิกิ แต่บางทีเราคงต้องสู้กันจริงๆแต่ฉันก็คงไม่สู้กับคุณหรอกนะ”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่เหล่าทหารเรือที่รวมตัวกันอยู่ในระยะไกล
“ทหารเรือเหล่านั้นยังคงเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่เพราะฉะนั้นฉันไม่อยากที่จะฆ่าพวกเขาหรอกนะ!”
ประโยคของโรแกนนั้นแสดงให้เห็นถึงความไร้อํานาจของเขาได้อย่างชัดเจนแต่มันกลับแฝงไปด้วยการข่มขู่
เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนดวงตาของการปและเซนโงคุนั้นก็ได้หดแคบลงในทันที
ที่พวกเขารู้สึกกังวลนั้นก็เพราะว่าตัวของพวกเขานั้นก็ได้รับบาดเจ็บมาไม่น้อยจากการปะทะกับชิกิแม้ว่าในท้ายที่สุดแล้วพวกเขาจะได้รับชัยชนะแต่พวกเขานั้นก็แทบจะไม่ไหวแล้วถ้าให้ต้องสู้อีกครั้งละก็พวกเขาไม่มีทางทํามันได้แน่
“ถ้านายเลือกที่จะสู้พรรคพวกของนายก็จะไม่สามารถออกไปจากที่แห่งนี้ได้เ”
เซนโงคุได้สูดหายใจพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเย็นชา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าชายคนนี้เป็นคนที่ยากต่อการรับมือ
การข่มขู่กองทัพเรือนั้นไม่ใช่ความคิดที่ดีนักแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันก็เป็นความคิดที่ไม่เลว
“การที่พลเรือเอกได้รับบาดเจ็บสาหัสและศูนย์ใหญ่กองทัพเรือกทําลายนั้นมันทําให้พวกเราต้องการการชดใช้และโลกใบนี้เองก็ต้องการคําอธิบาย!”
ในตอนนั้นเองเซนโงคุก็ได้กล่าวออกมาว่า
“นายสามารถเลือกให้พรรคพวกของนายจากไปได้แต่นายต้องอ
ยู่ที่นี่!”
คําพูดของเขาทําให้หัวใจของโรแกนสั่นไหวแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เขาคิดเอาไว้แล้วก็ตาม
แต่ในตอนนั้นเองจู่ๆเขาก็หัวเราะขึ้นมา
“ฉันจะใช่เซเฟอร์ในการแลกเปลี่ยนกับความปลอดภัยของพรรคพวกของฉัน”
“โม,มันยังไม่
เซนโงคุได้ส่ายหัวในทันที
“ชีวิตของพลเรือเอกคนหนึ่งยังไม่พออีกงั้นหรอ?”
โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยท่าที่จริงจัง
“มันไม่พอก็เพราะว่าพวกเผ่ามังกรฟ้าจะต้องคิดบัญชีกับพวกเขาแน่!”
เซนโงคุได้ชะงักไปชั่วขณะก่อนที่จะกล่าวออกมาอีกครั้งว่า
“ ต่อให้พวกเขาจะปลอดภัยในวันนี้แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่มีทางหนีรอดไปจากเผ่ามังกรฟ้าได้อยู่ดี!”
“ถ้าเกิดว่าเผ่ามังกรฟ้าและกองทัพเรือต้องการที่จะกําจัดพวกเขาจริงๆพวกเขาก็คงจะหนีไม่พ้นอย่างที่เซนโงคุพูด!”
โรแกนรู้ดีว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมานั้นมันเป็นเรื่องจริง
โลกใบนี้มันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด!.ด้วยอํานาจของพวกเขาถ้าพวกเขาต้องการจัดการกับใครซักคนละก็ไม่มีทางที่เขาคนนั้นจะสามารถหนีรอดไปได้เลย,รัฐบาลโลกและกองทัพเรือนั้นไม่ใช่สิ่งที่โจรสลัดจะสามารถต่อกรได้
“แล้วถ้าเป็นชีวิตของเซเฟอร์และเหล่าทหารเรือในที่แห่งนี้หล่ะมันจะเพียงพอหรือยัง
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับหอบหายใจถี่
เซนโงคุได้มองมาที่โรแกนพร้อมกับกล่าวออกมาว่า “นายคิดดีแล้วงั้นหรอ?”
“คิดอะไร? ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ฉันก็ยังคงมีชีวิตอยู่!”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับหันกลับไปมองที่พรรคพวกของเขาด้วยความกังวล
เขาไม่ต้องการให้พวกเขาต้องมาเผชิญหน้ากับกองทัพเรือเพราะว่าเขารู้ดีว่ายังไงพวกเขาก็คงจะหนีไม่พ้นอยู่ดี
ในทางตรงกันข้ามถ้ามันเป็นเพียงแค่เขาคนเดียวละก็ที่เข้าไปในอิมเพลดาวน์เขามั่นใจว่าเขาจะสามารถหนีออกมาจากอิมเพลดาวน์ได้อย่างแน่นอน
ขนาดชิกิยังทําได้แล้วทําไมเขาจะทําไม่ได้กัน
อย่างที่เขาพูดสิ่งที่เขากังวลมันมีเพียงแค่ข้อเดียวนั้นก็คือพรรค
พวกของเขา
“นายจะถูกส่งตัวไปยังอิมเพลดาวน์แต่นายจะไม่ถูกประหารเพราะว่าพวกเรากองทัพเรือชื่นชมต่อจิตวิญาณที่เสียสละของนาย”
เซนโงคุได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“ ฮ่า ฮ่า คุณคิดว่าฉันจะไม่สามารถออกไปจากที่แห่งนั้นได้งั้นหรอ?”
โรแกนได้กล่าวและหัวเราะออกมา
การ์ปได้มองมาที่โรแกนพร้อมกับถอนหายใจออกมา
เขาอยากจะบอกอีกฝ่ายมากว่ามีโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่มากมายที่ถูกจับเข้าไปอยู่ในนั้นแต่จนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่สามารถหลบหนีออกมาได้ซักคน
“ในตอนนี้พรรคพวกของนายสามารถจากไปได้แล้วส่วนความผิดทุกอย่างที่พวกเขาเคยกระทํามาทั้งหมดนั้นจะตกมาเป็นความผิดของนายแทน”
เซนโงคุได้กล่าวออกมาอีกครั้ง
หลังจากที่พูดคุยกันมาได้สักพักในที่สุดพวกเขาทั้งสองฝ่ายก็สามารถตกลงกันได้สักที
โรแกนนั้นดูจะไม่ตื่นตระหนกหรือรู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อยนั้นก็เพราะว่าเขาได้คิดเอาไว้แล้วว่าผลลัพธ์มันจะต้องออกมาเป็นแบบนี้
และความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือเขายังไม่ตาย!.สิ่งนี้ถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่เขาคาดหวังเอาไว้
แถมในตอนนี้เขาก็ยังเหลือเงินอยู่ในระบบตั้ง 600 ล้าน,ด้วยเงินจํานวน 600 ล้านนี้หลังจากที่เขาได้เข้าไปในอิมเพลดาวน์ตามข้อตกลงของอีกฝ่ายเขาอาจจะสามารถทําให้ท้องทะเลและโลกใบนี้สั่นสะเทือนขึ้นมาก็ได้!
“ ทุกอย่างให้เอามาลงที่ฉัน! แต่คุณต้องสัญญาว่านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปทุกอย่างที่ฉันได้ทํามาทั้งหมดนั้นพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆด้วย!”
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา
“ฉันสัญญา!”
เซนโงคุได้กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นตัวตนแบบไหนแต่เขาก็ต้องขอยอมรับในจิตวิญญาณที่เสียสละเพื่อพรรคพวกของเขาจากใจจริง
โลกใบนี้ไม่เคยขาดแคบนวีรบุรุษ,แม้ว่าชิกนั้นจะมีความกล้าและความแข็งแกร่งที่น่าหวาดกลัวแต่เขานั้นก็ไม่ใช่วีรบุรุษเพราะว่าเขานั้นเป็นเพียงแค่คนเห็นแก่ตัวเขาทําทุกอย่างก็เพื่อตัวเองหากปราศจากความกล้าและความแข็งแกร่งไปแล้วละก็ตัวเขานั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องรู้สึกยําเกรง
โรเจอร์นั้นเป็นวีรบุรุษผู้เริ่มต้นยุคทองแห่งโจรสลัด!,และสิ่งที่เซนโงคุไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นก็คือการที่น้องชายของเขาเองก็เป็นวีรบุรุษเช่นกัน
เพื่อปกป้องพรรคพวกของเขาเขาจึงเลือกที่จะแบกรับความผิดทุกอย่างเอาไว้ทั้งหมด!
มันนับว่าเป็นคุณลักษณะที่ยิ่งใหญ่และน่ายําเกรง,สิ่งที่เขาแสดงออกมานั้นมันไม่ใช้การเสแสร้งแต่เขารู้สึกชื่นชมเขาจากใจจริง
พี่ชายเป็นยังไงน้องชายก็เป็นอย่างงั้น!
