ตอนที่196 คำทำนายที่คล้ายกัน
อัลเบิร์ตสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของอิซาเบลและจู่ๆ ก็รู้สึกอยากจะหัวเราะเล็กน้อย
ท้ายที่สุด เขารู้บางอย่างเกี่ยวกับศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ ผู้ทำนายการตายของนักเรียนทุกปี
การทำนายว่าคนจะโชคร้ายจริง ๆ ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่มันคืองาน
การทำนายดวงโดยศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ซึ่งไม่ได้เข้าสู่สภาวะพิเศษแห่งการทำนายดวงชะตาเพียงฟังเพื่อความบันเทิง ไม่จำเป็นต้องเอาจริงเอาจัง
ในขณะนี้ ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์กลับมาที่ที่นั่งของเธอแล้ว และไม่รู้ว่าเธอหาหนังสือมาจากไหน และเริ่มอธิบายให้ทั้งสามคนฟังถึงการใช้อักรูนโบราณในการทำนายดวงชะตาและวิธีวิเคราะห์ผลการทำนาย บางครั้งศาสตราจารย์แบ็บบลิงตั้งคำถามและบางครั้งก็ทำการเสริมบางอย่าง
ตรงกันข้ามกับอิซาเบล อัลเบิร์ตกำลังฟังอย่างเอร็ดอร่อย เขากำลังพิจารณาวิธีหาทักษะการทำนายด้วยหินรูนให้ตัวเอง
การทำนายดวงชะตาของศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์อาจไม่น่าเชื่อถือ แต่ทักษะของเขานั้นน่าเชื่อถือมาก
ความสามารถในการทำนายของจริงเป็นทักษะที่อัลเบิร์ตต้องการ แต่สิ่งที่เขาต้องการเรียนรู้การทำนายดวงด้วยลูกบอลคริสตัล สำหรับคำทำนายของหินปูนที่เขาสัมผัสได้ในตอนนี้ มันเป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ ถ้าเขาเรียนรู้ได้ มันก็ดีโดยธรรมชาติ
ท้ายที่สุดไม่มีใครไม่ชอบทักษะของเขาเอง
มีอักษรรูนหลายประเภทสำหรับการทำนาย หนึ่ง สาม ห้า หก และเจ็ด ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์สนใจที่จะอธิบายวิธีการตีความอักษรรูนทั้งหมด
เห็นได้ชัดว่าอิโซเบลไม่ค่อยอดทนที่จะได้ยิน แต่เธอยังคงฟังทรีลอว์นีย์อย่างอดทน ขณะที่อัลเบิร์ตเดินไปรอบๆ เพื่อตรวจดูว่ามีอักษรรูนโบราณสำหรับดูดวงในแผงทักษะหรือไม่
ระหว่างช่วงเวลานั้น ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ได้ทำนายดวงชะตาให้กับพวกเขาอีกสองครั้ง ดูเหมือนจะพิสูจน์ตัวตนของเธอในฐานะหมอดู
อย่างไรก็ตาม คำทำนายของอัลเบิร์ตล้วนเกี่ยวกับดวงชะตาในอนาคต อย่างไรก็ตามปรากฎว่าโชคลาภในอนาคตของเขาจะดีมาก
ครั้งหนึ่งอาจเป็นเรื่องบังเอิญ สองครั้งอาจก็อาจบังเอิญ แต่ถ้าสามครั้ง ความน่าจะเป็นที่จะเกิดน่าจะน้อยกว่ามาก?
เป็นไปได้ไหมว่าศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนอยู่จริงๆ
ตรงกันข้ามกับอัลเบิร์ต อิซาเบลเป็นเพียงตัวอย่างเชิงลบ การคาดการณ์ทั้งหมดเตือนว่าในอนาคตอันใกล้จะมีอันตรายและต้องเลือก
ในการทำนายครั้งสุดท้าย วอร์ด (ป้ายว่าง) ปรากฏขึ้น
“เธอจะพบกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่มนุษย์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ มันอาจเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและเธอไม่มีทางที่จะควบคุมมันได้” ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์กระโดดครั้งใหญ่ด้วยตัวเธอเอง และเธอก็รู้ระดับการทำนายของเธอดี ใช่ เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับคนสองคนที่มีการทำนายที่คล้ายกันสามครั้งติดต่อกัน
แม้ว่าศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จะประหลาดใจ แต่เธอก็แสร้งทำเป็นแสดงท่าทางเช่นนั้น ทำให้ตัวเองดูคาดเดาไม่ได้
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะมีปัญหา” ทรีลอว์นีย์สรุป: ” และอาจเป็นทางเลือกของเธอเอง ฉันเสียใจที่เธอไม่ได้เลือกวิชาพยากรณ์ของฉัน เธอมีพรสวรรค์มากในเรื่องนี้”
อัลเบิร์ตอยากจะหัวเราะหลังจากได้ยินเรื่องนี้ อิซาเบลจะพูดว่าไงเนี่ย?
“ฉันไม่มีความสามารถด้านนี้”
เห็นได้ชัดว่าอิซาเบลสังเกตเห็นสีหน้าของอัลเบิร์ต หันศีรษะออกและเพิกเฉยต่อเขา
“ถ้าเธอสามารถเลือกคลาสของฉันได้ ฉันจะมีความสุขมาก” ทรีลอว์นีย์และศาสตราจารย์แบ็บบลิงคุยกันอีกสองสามเรื่อง แล้วพวกเขาก็กำลังจะจากไป ”นี่คือของขวัญจากการชุมนุมของฉันสำหรับเธอ”
ด้วยเหตุนี้ ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จึงมอบถุงอักษรรูน และหนังสือ “รูนเพื่อการทำนาย” แก่อัลเบิร์ต และเธอก็กระซิบว่า ”โชคดี โอ้ โชคของเธอดีพอแล้วใช่ไหม”
อัลเบิร์ตรู้สึกสับสนเล็กน้อยในทันที และไม่เคยคิดว่าศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จะมอบสิ่งเหล่านี้ให้ตัวเอง นี่คืออะไร? คิดว่าเขามีพรสวรรค์ในการทำนายจริงๆหรือ?
อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตสแกนทักษะบนระบบอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบทักษะการทำนายดวงชะตาจากหินปูน
“ยินดีด้วย แอนเดอร์สัน” อิซาเบลล้อหลังจากศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จากไป
“ขอบคุณ ถ้าฉันมีพรสวรรค์ในการพยากรณ์จริงๆ ฉันจะตั้งร้านให้คนมาดูดวง” อัลเบิร์ตพูดติดตลกด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ”แต่ปัญหาของเธอ ไม่เป็นไรนะ”
สามครั้งติดต่อกันอาจไม่จริง แต่มันน่าอึดอัดจริงๆ
อัลเบิร์ตเปิดหนังสือคำทำนายของหินปูน ใบหน้าของเขากระตุกเล็กน้อยแล้วยื่นให้อิซาเบล “การทำนายยังคงขึ้นอยู่กับพรสวรรค์”
สิ่งที่ทรีลอว์นีย์พูดนั้นถูกต้อง
อัลเบิร์ตไม่แปลกใจเลยที่แสดงออกเช่นนั้น
“คำทำนายนี้น่าสนใจทีเดียว” อัลเบิร์ตหยิบหินปูนออกมาจากกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ และเงียบ
“EIHWAZ (ย้อนกลับ)” Albert เหลือบมองหินปูนในมือ เขาต้องการทดสอบอะไรน่ะหรอ?
“เทอมนี้จะมีอันตรายอะไรไหม?”
“นี่เป็นคำเตือนที่ชัดเจนเพื่อเตือนเธอให้ระวัง… นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี” เขานึกถึงคำพูดของศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์
เป็นอันตรายหรือไม่?
หรืออักษรรูนไม่ผสมกัน?
“มีอะไรหรอ?” อิซาเบลถาม
“ไม่มีอะไร.” อัลเบิร์ตถอนหายใจ “ฉันแค่ทำนายเอง ได้ว่าเทอมนี้จะตกอยู่ในอันตราย”
“ทำไมนายถึงคิดว่าจะตกอยู่ในอันตราย” อิซาเบลถามกลับ
“ท้ายที่สุด มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงซัมเมอร์ที่แล้ว” อัลเบิร์ตกล่าวว่า
พวกเขาทั้งสามคุยกันครู่หนึ่งและแต่ละคนก็พูดคุยเกี่ยวกับมุมมองของพวกเขาเกี่ยวกับการทำนายรูน น้อยคนนักที่จะทำนายอนาคตได้
ส่วนอย่างหลัง ทุกคนไม่ได้พูดอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย
“เอาล่ะสำหรับวันนี้พอแค่นี้แหละ” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าวกับทั้งสองคน
ทั้งสองลุกขึ้นทีละคนเตรียมจะจากไป ทันใดนั้น ศาสตราจารย์แบ็บบลิงก็หยุดอัลเบิร์ต
“คุณแอนเดอร์สัน ฉันมีเรื่องจะถามเธอ”
อิซาเบลมองที่อัลเบิร์ตอย่างสงสัย เธอลุกขึ้นและจากไป
“ศาสตราจารย์ อะไรหรอครับ?” อัลเบิร์ตถาม
“ฉันกำลังเตรียมจัดพิมพ์หนังสือ ซึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับอักษรรูนโบราณ ฉันคิดชื่อไว้แล้วและ มีชื่อว่า “การแปลอักษรรูนขั้นสูง” ศาสตราจารย์กล่าวทันที
อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง และเขาเข้าใจว่าศาสตราจารย์แบ็บบลิงหมายถึงอะไร
อีกฝ่ายต้องการให้ช่วยเธอทำหนังสือเล่มนี้ให้เสร็จด้วยกันหรอ?
“อยากให้ผมช่วยทำเล่มนี้ให้เสร็จหรอครับ?” อัลเบิร์ตถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่.” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าวว่า “ฉันหวังว่าเธอจะสามารถเข้าร่วมในการรวบรวมและแก้ไขหนังสือเล่มนี้ได้”
อัลเบิร์ตเปิดปากไม่พูด และฟังศาสตราจารย์แบ็บบลิงอย่างเงียบๆ จนจบ
“ฉันหวังว่ามันจะกลายเป็นหนังสืออ้างอิงที่สำคัญสำหรับการศึกษาอักษรรูนโบราณ” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงดูทำอะไรไม่ถูก ” ก่อนหน้านี้ ฉันกำลังวางแผนที่จะใช้ “อักษรรูนขั้นพื้นฐานฉบับสมบูรณ์” ของคุณแม็กโดกัลเป็นข้อมูลอ้างอิง แต่ฉันพบว่าหนังสือเล่มนั้นยังยากเกินไปสาหรับทุกคน ดังนั้นฉันหวังว่า…”
อันที่จริง อัลเบิร์ตรู้ด้วยว่าการศึกษาอักษรรูนโบราณไม่ใช่เวทมนตร์ แต่เป็นวรรณกรรม ในชั้นเรียนอักษรรูนโบราณของฮอกวอตส์ สอนเกี่ยวกับการทำความเข้าใจและการแปลอักษรรูนโบราณ
หลังจากเรียนจบ คงจะต้องทำงานในบริเวณซากปรักหักพังที่มีมนต์ขลังโบราณ เหมือนนักโบราณคดีมักเกิ้ล
หากคุณต้องการเรียนเวทมนตร์ จุดเริ่มต้นสูงเกินไป ซึ่งเป็นระดับส.พ.บ.ส.หรือสูงกว่า
“อักษรรูนขั้นพื้นฐานฉบับสมบูรณ์” ของคุณแม็กโดกัลแม้แต่พ่อมดด้านอักษรรูนโบราณที่พวกเขาเชี่ยวชาญก็ยากที่จะเข้าใจอย่างสมบูรณ์”
“ผมจะพยายามให้ดีที่สุด ผมเก่งเรื่องการแปลอักษรรูน” อัลเบิร์ตเห็นด้วย แม้ว่าศาสตราจารย์ จะให้ชื่อว่าเป็นระดับสูงก็ตาม แต่ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะทราบเนื้อหาหลังจากอ่านแล้ว
“นั่นเยี่ยมมาก” ศาสตราจารย์แบ็บบลิง มีความสุขมาก เธอขอความช่วยเหลือจากอัลเบิร์ตแน่นอน เธอรู้ด้วยว่าอัลเบิร์ตแปลอักษรรูนเก่งแค่ไหน
เมื่อพูดจบ เธอโบกไม้กายสิทธิ์ ร่ายมนตร์ถุงกระดาษจากอากาศบางๆ แล้วยื่นให้อัลเบิร์ต
“ฉันกำลังคิดจะทำหนังสือเล่มนี้เมื่อ “การวิจัยอักษรรูรขั้นสูง” ของคุณแม็กโดกัล ได้รับการตีพิมพ์” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ต่อมา ฉันแก้ไขได้ส่วนหนึ่ง”
“นั่น…” อัลเบิร์ตครุ่นคิดคำพูดของเขา “จริงๆ แล้ว ผมคิดว่าก็ดี”
“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอช่วยเปล่า ๆ ฉันจะแบ่งเงินครึ่งหนึ่งจากหนังสือเล่มนี้ให้และเขียนชื่อของเธอลงไป” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าว
“ไม่จำเป็นต้องมีชื่อหรืออะไรทั้งนั้น สำหรับเงิน(เกลเลียน)” อัลเบิร์ตค่อนข้างสงสัยเล็กน้อยว่าสิ่งนี้จะขายได้แค่สองสามเล่ม แต่เขาไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง อัลเบิร์ตพูดอีกครั้ง “ผมหวังว่าผมจะสามารถยืมหนังสือเกี่ยวกับอักษรรูนโบราณจากพื้นที่ต้องห้ามของห้องสมุดได้”
“ไม่มีปัญหา” ศาสตราจารย์ พยักหน้าและเริ่มมองหากระดาษและปากกาขนนก
เมื่อออกจากห้องเรียนอีกษรรูนโบราณ อัลเบิร์ตถือแฟ้มที่ดูซับซ้อน ในกระเป๋าของเขา เขามีลายเซ็นของศาสตราจารย์แบ็บบลิงที่อนุญาตเรื่องการเข้าไปส่วนหนังสือต้องห้าม ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ
“ด้วยวิธีนี้ มันจะกลายเป็นเล่มที่สอง” เขาพึมพำ
“เล่มที่สองอะไร?” จู่ๆก็มีเสียงแว่วเข้ามาในหูฉัน
อัลเบิร์ตมองหาเสียงและพบว่าอิซาเบลยืนจ้องเขาอยู่ไม่ไกล
“ยังไม่ออกไปอีกเหรอ?” อัลเบิร์ตมองหน้ากันอย่างแปลกใจ
“ฉันมีเรื่องจะถามนาย” อิซาเบลกล่าว
” ดูดวง?”
“ไม่ มันเป็นเดิมพันของนายกับแคทรีน่า” อิซาเบลกล่าว
“เธอต้องการให้ฉันยอมรับความพ่ายแพ้?”
“ฉันไม่รู้ว่านายต้องการทำอะไร หรือทำไมนายถึงอยากทำ แต่ฉันหวังว่านายจะทำการเดิมพันนี้อย่างลับๆ และอย่าให้คนรู้มากเกินไป” อิซาเบลกล่าวว่า “แค่เริ่มเดิมพันตอนการแข่งควิดดิชแรกของปีนี้ เมื่อการแข่งเริ่ม ฉันจะเป็นพยานให้กับนายเอง”
“ได้สิ ฉันไม่มีความเห็น
