“ตอนที่การ์ดโผล่ขึ้นมา คุณไม่ได้เลือกใช่ไหม?”
“ ไม่ได้เลือกนะ”
“บ้านอยู่ไหน? ผมจะไปส่ง อีกสามวันจะมีการ์ดโผล่ขึ้นมาอีก เลือกใบที่ดาวสูงที่สุดซะ”
ซองอูไม่อยากจะเอาชายน่าสงสารกับลูกสาวไปด้วย เขาแค่อยากจะให้ข้อมูลในการเอาตัวรอดให้มากที่สุดเท่าที่จะทํา
“บ้านอยู่ตรงนั้นน่ะ…ออกมาเพราะอาหารกําลังจะหมด…”
เขาเข้าใจสถานการณ์นี้ดี ซองอูเปิดกระเป๋าและให้อาหารสําหรับ 3 วันกับทั้งสองคน
“ถ้างั้น ลาก่อน…”
ในตอนนั้นเองได้มีเสียงกอบลินกรีดร้อง
กอบดินสองตัวเดินออกมาจากปากทางและเห็นซากของสหายกอบลินนอนตาอยู่เต็มไปหมด พวกมันตกใจและรีบกลับไปที่ใต้ดินร้านเก่า
“ให้ตายเถอะ พวกมันโง่จริง ๆ! พวกมันกําลังจะไปหาที่ตายให้ชั้นไปจัดการมันไหม?”
“เดี๋ยวก่อน”
ซองอูมองชายคนนั้นอีกครั้ง ถึงจะไม่พาเขากับลูกสาวไปด้วย เขาก็ทิ้งทั้งสองให้อยู่บนถนนไม่ได้
“บ้านอยู่ถนนเส้นนี้แหละ คิดว่าจะไปถึงที่นั่นได้อย่างปลอดภัย คิดว่านะ…”
“ถ้างั้น โชคดี!”
“แล้วก็ ไม่แนะนําให้ลงไปในใต้ดินนั่นนะ มันเป็นห้องคาราโอเกะของคนที่รู้จักนะ…ได้ยินว่ามีสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวกว่าพวกตัวเขียวนั่นอีก”
ชายที่มากับลูกสาวเตือนเขา
ซองอพยักหน้าและแยกกับทั้งสองคน เขายืนอยู่หน้าบันไดทางลงชั้นใต้ดิน
มีไอคอนรูปถ้ําสีแดงที่ตรงข้ามกับไอคอนเหรียญสีเขียวมัน คือสิ่งที่เรียกว่า “ดันเจี้ยน
“ลงไปกันเถอะ”
ซองอูไม่ฟังแม้จะถูกเตือนมาก่อนเพราะมาตรฐานความน่ากลัวของเขานั้นแตกต่างจากคนธรรมดาหลายขั้น
“เขาเตือนว่ามีสิ่งที่น่ากลัวกว่ากอบลินอยู่สินะ”
“ซองอู ทุกวันนี้แกเริ่มแปลกประหลาดไปทุกที”
“ไม่เป็นแบบนี้ก็คงตายไปแล้ว”
ออกโครงกระดูกเรียงแถวเดินลงบันไดไป
มันเป็นร้านเก่าในเขตที่อยู่อาศัย บันไดส่งเสียดังเอี๊ยดอ๊าด
เขาระวังตัวเพราะเสียง เขาเดินผ่านป้าย “ห้ามเยาวชนเข้าหลัง 22:00 น. และเปิดประตูไปยังห้องคาราโอเกะอันมืดมิด
เธอกเลยนนี้
ฮันโฮกรีดร้อง
“อ้าาาา!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
ซองอูดึงดาบออกมา
“กระดูก กระดูก…”
“อะไรนะ?”
มีกระดูกจํานวนมากกองอยู่ตรงที่ฮันโฮชี้ มันเก็บกองมนุษย์กอบลิน ออค และอื่น ๆ ที่กําลังเน่าเสีย
“ นี่แกกลัวกระดูกเรอะ?”
กรอบ แกรบ
กอบลินแขนเดียวที่ยืนอยู่ใกล้ซองอูเงยหน้ามองฮันโฮ
ซองอูถอนหายใจ เขาเปิดกระเป๋าหยิบไฟฉายที่ได้จากร้าน จักรยานออกมา ซองอู ฮันโฮ และจีซูถือไฟฉายคนละอันและ เหน็บไฟฉายให้ออกโครงกระดูกห้าตัวไว้ที่ซี่โครงด้วย
มันเหมือนกับหน่วยรบพิเศษที่เข้าห้องมืด ลําแสงมากมายฉายไปยังจุดต่าง ๆ
“ไปกันเถอะ”
-คุณได้เข้าสู่ดันเจี้ยนพิเศษ “แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งผู้เฒ่าสไลม์”
“สไลม์?”
“หา? พวกมันไม่ได้อ่อนแอหรอกเหรอ? กลิ่นนี่มันอะไรกัน?แหวะ…”
ในโลกแฟนตาซี สไลม์คือมอนสเตอร์ที่อ่อนแอมากแต่ที่มาของมันนั้นไม่ชัดเจน
สไลม์นั้นไร้รูปร่างและทําจากสารที่เป็นกรดที่ละลายได้ทุกสิ่ง พวกมันจึงยากที่จะจัดการบนโลกจริง และกลิ่นเหม็นรุนแรงจากพวกมันยังอบอวลไปทั่วทางเดินเข้าห้องคาราโอเกะกลิ่น นั้นเหม็นจนทําให้พวกเขาปวดหัว
สิ่งแรกที่พวกเขาเห็นคือขากอบลินที่ยื่นออกมาจากประตูห้อง 1 ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในกอบลินที่หนีเข้ามาเมื่อครู่ก่อน
พวกเขาเข้าใกล้อย่างช้า ๆ และมั่นใจว่าเป็นกอบลินตัวเดียวกัน จากนั้นฮันโฮกับจีซูจึงถอยและปิดจมูก
“อ๊ะ!”
พวกเขาเจอกลิ่นเหม็นที่ทําให้ทนไม่ได้
“กลิ่นบ้าอะไรกันเนี่ย?”
กลิ่นเหม็นมาจากกอบลินตัวนั้น ขาของมันสั่นกระตุกแต่ เยลลี่โปร่งใสนั้นติดอยู่ที่หน้าของมัน มันคือสไลม์
เมื่อดูใกล้ ๆ จะเห็นว่าผิวใบหน้าของกอบลินถูกละลายไปหมดเหลือแต่กะโหลก กรดของสไลม์ได้ละลายโปรตีนและส่งกลิ่นเหม็นเน่า พอแสงไฟฉายส่องเข้าไปใในห้อง 1 พวกเขาก็ได้เห็นสไลม์อยู่หลายตัว
“บัดซบ”
กอบลินในห้องพยายามใช้ของทุกอย่างที่มีในห้องคาราโอเกะเพื่อสวนกลับแต่พวกมันก็ถูกกรดกัดละลายไปจนไม่เหลือเค้าโครงเดิม
กุลุก! กุลุก! กลุก!
พวกมันอาศัยอยู่ในที่มืดอยู่แล้วจึงไวต่อแสง พวกมันทําเสียงประหลาดและเริ่มคลานด้วยลําตัวที่บิดไปมา พวกสไลม์เริ่มกรูออกมาจากห้อง 1 เช่นเดียวกับห้อง 2 และ 3 และห้องอื่น ๆ พวกมันมีมากจนซองอูคิดว่ามีน้ําไหลเอ่อออกมา
กุลุก! กุลุก!
ปาร์ตี้ซองอูถอยกลับ พวกเขาจะโจมตีมอนสเตอร์ที่เป็นก้อนน้ําได้อย่างไร? ต่อให้ใช้ดาบจะได้ผลหรือ? พวกเขาสับสนเพราะไม่รู้ว่าจะจู่โจมมอนสเตอร์ที่ไม่เคยเห็นด้วยวิธีไหน
“ซองอู เรากลับขึ้นไปไหม?”
จีซูถาม
ชั้นไม่อยากตายเพราะพวกมันนะ”
มันน่ากลัวที่คิดว่าจะถูกกัดกร่อนจนตายเหมือนกับกอบลิน
“กอบลิน?”
ซองอูนึกถึงกอบลินที่เหลือเพียงกระดูกและกระดูกที่กองตรงทางเข้า
“สไลม์พวกนี้ย่อยกระดูกไม่ได้สินะ?”
กรอบ แกรบ
ออกโครงกระดูกล้วนเป็นกระดูกที่สไลม์กินไม่ได้
สไลม์ตัวหนึ่งเกาะขาออกโครงกระดูกและตกลงมาในไม่
นาน
โครงกระดูกไม่ใช่เหยื่อของพวกมัน
“เห แบบนี้ก็สวยสิ”
ผู้พิชิตที่เหมาะสมของอาณาจักรสไลม์ได้มาเยือนแล้ว
ชั่วะ!
ขวานผ่าไปที่เยลลี่ เยลลี่เหมือนจะถูกขวานซัดออกไปแต่มันก็รีบแยกตัวและห่อตัวที่คมขวาน
คมขวานเดือดพล่านและมีฟองเล็ก ๆ ผุดขึ้นมา การกัดกร่อนนั้นมีผลกับเหล็กแต่ไม่ได้ร้ายแรงนัก ออกโครงกระดูกดึงขวานขึ้นและสลัดสไลม์ทิ้งไป
ซองอูยืนมองเหล่าโครงกระดูกที่ออกล่า
พวกเขาไม่อยากจะเข้าไปต่อสู้กับสไลม์เหม็นและอันตรายเพราะออกโครงกระดูกจะจัดการให้พวกเขา
-คุณได้รับ 140 ทองจากการล่าสไลม์เล็ก
-คุณได้รับ 140 ทองจากการล่าสไลม์เล็ก
มันอาจจะไม่ยุติธรรมที่ซองอูได้ผลประโยชน์คนเดียวในการล่า แต่เขาไม่อยากจะไปสู้กับพวกมันตรง ๆ และดูเหมือนว่าการล่าจะดําเนินต่อไปได้ดี แต่สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปเมื่อโครงกระดูกสองตัวได้ตายไปในเวลาไล่เลี่ยกัน
-สมุนของคุณกลับสู่ความตาย
-สมุนของคุณกลับสู่ความตาย
“เกิดเรื่องแล้ว เราเจอของจริง”
“จริงเหรอ?”
“ไปดูข้างในกัน”
ซองอูเดินถือโล่ห์ไปข้างหน้า ตัวการนั้นอยู่ที่สุดทางเดิน
-บอสมอนสเตอร์ “ผู้เฒ่าสไลม์” ปรากฏตัว
“เจ้าบอสนี่ตัวใหญ่จริง ๆ”
“มันเหม็นกว่าด้วย”
ก้อนน้ําสีน้ําตาลอยู่ในห้องใหญ่พิเศษ มันกว้างมากกว่า 3 เมตรและมีกองกระดูกเต็มห้องไปหมด มันเขมือบออคโครงกระดูกตัวหนึ่ง บดขยี้ และพ่นกระดูกทิ้งออกมา
กองกระดูกยิ่งสูงขึ้น
“ต่อให้กินไม่ได้ แต่มันก็จัดการโครงกระดูกได้โดยการเคี้ยวสินะ?”
ซองอูขมวดคิ้วกับภาพที่น่ากลัว ที่เกิดกลิ่นเหม็นเน่ารุนแรงทั้งหมดก็เพราะบอสนี่
มันสกปรกเหมือนกับเยลลี่ของเล่นที่เขาเคยเล่นตอนเด็กๆ
“ถอยออกมา!”
ซองอูสั่งเหล่าโครงกระดูกให้ถอยกลับเพราะไม่ง่ายที่จะจัดการสไลม์ตัวใหญ่ด้วยขวาน และร่างกายมันยังน่ากลัวเพราะสามารถฟื้นฟูได้ในทันทีที่ถูกฟัน
“ไม่มีโครงกระดูกให้ใช้แล้ว”
ซองอูพึมพํา
![[นิยายแปล] เส้นทางแห่งจอมมาร จอมมารเกิดใหม่ 1,000 ปีให้หลัง กลายเป็นโคโบลด์สุดกระจอก แต่ความรู้และประสบการณ์อยู่ครบ จะสั่งสอนพวกมนุษย์ที่ทำตามใจชอบโดยอ้างเทพเจ้าและความยุติธรรมเอง](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/09/ภ.jpg "[นิยายแปล] เส้นทางแห่งจอมมาร จอมมารเกิดใหม่ 1,000 ปีให้หลัง กลายเป็นโคโบลด์สุดกระจอก แต่ความรู้และประสบการณ์อยู่ครบ จะสั่งสอนพวกมนุษย์ที่ทำตามใจชอบโดยอ้างเทพเจ้าและความยุติธรรมเอง")
