แต่เมื่อดูจากสีหน้าคุณคุรุมิซากะ ผมรู้เลยว่าเธอพูดและหมายความตามที่คิดจริงๆ
ความนิยมของเธอคงมาจากนิสัยเรื่องนี้แหละ
“ความลับไม่แตกหรอกจ้า ส่วนเรื่องเปลี่ยนบรรยากาศรอบตัว ถ้าคาสึพูดขนาดนั้นก็สำคัญจริง แต่เรื่องนั้นอาจจะต้องดูสถานที่เดทด้วยว่าเป็นที่ไหน”
“อย่างนี้นี่เอง”
“อืมมมม ถ้าอย่างงั้นเดทในเกมส์ออนไลน์คิดว่าไงบ้างล่ะ”
“เอิ่ม ถึงเป็นเดทในเกมส์ ผมก็ตื่นเต้นอยู่ดีครับ”
“เอ๋ ปกติเห็นเล่นเกมกับรินจังตลอดไม่ใช่เหรอ”
“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ เล่นเกมส่วนเล่นเกม เดทส่วนเดท ความหมายมันผิดกันลิบลับเลยนะ”
“ถ้างั้นให้ชั้นเข้าไปร่วมด้วยเป็นไง ชั้นจะช่วยสนับสนุนเต็มกำลัง ถ้าแบบนี้คิดว่าคงไม่น่ายากนะ”
เห็นความช่างตื๊อเรื่องเดทขนาดนี้ มันก็ทำให้ผมเกิดความสงสัย
“ทำไมคุณถึงยึดติดกับเรื่องเดทเหรอครับ”
“ถ้าออกเดท คาสึคุงคงจะสามารถพูดความรู้สึกตัวเองได้ชัดเจนน่ะ หรือเธอคิดว่าชั้นจุ้นจ้านมากเกินไปรึเปล่า”
“ไม่ครับ ผมไม่คิดแบบนั้นแน่นอน”
ผมไม่ได้รังเกียจคุณคุรุมิซากะสักนิด เผอิญแค่สงสัยนิดหน่อยเอง
“ชั้นน่ะ อยากให้รินจังมีความสุขนะ รวมถึงชั้นอยากให้คาสึคุงมีความสุขด้วยเช่นกัน ชั้นอยากตอบแทนบุญคุณเรื่องที่เธอช่วยชั้น ไม่สิ ช่วยพวกชั้นนี่แหละ”
คุณคุรุมิซาะกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง ดูยังไงก็ไม่ได้โกหกแน่ พอเธอพูดแบบนี้ทำให้ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่คุยในรถกับคุณคาสึมิ คิดว่าคุณคุรุมิซากะก็คงจะรู้เรื่องที่คุณคาสึมิคุยกับผมแล้วเช่นกัน
“ผมแค่เล่นเกมส์ออนไลน์เฉยๆนะครับ”
“ถึงอย่างนั้นชั้นก็ยังคิดว่าคาสึโตะคุงพึ่งพาได้นะ ชั้นคิดว่าสามารถฝากฝังรินจังที่เป็นเพื่อนชั้นได้”
“ทำไมถึงคิดว่าผมเป็นคนที่พึ่งพาได้เหรอ”
“อืม จะบอกว่าเพราะเป็นคนที่รินจังชอบก็หาว่ายอ เอาเป็นว่า สิ่งสำคัญคือบรรยากาศจากตัวคาสึคุงละกัน”
“บรรยากาศ?แนวๆรังสีอำมหิตงี้เหรอครับ”
“ฮะฮะ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น จะว่าไงดี บรรยากาศของคาสึคุงเป็นให้ความรู้สึกอยู่ด้วยกันแล้วโล่งใจ สบายใจละก้น และคนที่มีบรรยากาศแบบนี้มักจะเป็นคนที่พึ่งพาได้นะ”
คุณคุรุมิซากะสบตาผม กล่าวเสียงแน่นชัดเจน
เอาเหอะ อย่างน้อยคำตอบก็ไม่ได้ฟังดูขอไปที พอรับได้นะ
“แน่นอนว่าความรู้สึกของคาสึคุงก็สำคัญเช่นกัน ถ้าไม่อยากเดท จะปฏิเสธชั้นก็ไม่ว่าอะไรนะ”
“ไม่ใช่ไม่อยากครับ”
“พูดจริงนะ ไม่ใช่ฝืนใจพูดนะ”
“อืม สิ่งที่ผมพอจะพูดได้ชัดเจนคือ ผมอยากสานสัมพันธ์และสนิทกับคุณรินกะให้มากกว่าที่เป็นอยู่ครับ”
ความรู้สึกเรื่องนี้ผมเคยบอกกับ “ริน”แล้ว แต่ยังไม่เคยบอกกับ “รินกะ”
คนน่าสมเพชแบบผมก็ทำได้แค่นี้แหละ ก็ต้องหวังพึ่งพาการสนับสนุนจากคุณคุรุมิซากะ
“โอเค กลยุทธธ์กระชับความสัมพันธ์ ลุยกันในเฟสสุดท้ายให้ระเบิดระเบ้อไปเลย”
คุณคุรุมิซากะกล่าวเสียงดัง เป็นการยอมรับในความรู้สึกของผม
เอาเถอะ เฟสสุดท้ายจะเป็นไง เดี๋ยวก็รู้กันในไม่ช้านี้แหละ
****
คืนวันเรียน ผมล้อคอินเข้าเกมตามเวลาที่นัดหมาย
วันนี้เป็นวันที่นัดรินกะเล่นเกมด้วยกัน
“สวัสดีคาสึคุง วันนี้ล้อคอินเร็วจัง”
รินกะรออยู่ในห้องแชทสแตนบายรอพวกผม กล่าวทักทาย
“ผมไม่ได้มาสายเป็นประจำซะหน่อย แต่เธอมาเร็วเกินไปต่างหาก”
“นั่นสินะ…”
ถึงตอนนี้ ผมยังไม่กล้าเอ่ยปากพูดคุยกับรินกะก่อนเลย
สงสัยจะเป็นเพราะความเหลาะแหละของผมเองแหละ
“เน่ คาสึคุง มีเรื่องจะถามตรงๆเรื่องหนึ่งน่ะ”
“เรื่อง?”
“เธอไม่ได้เกลียดชั้นใช่มั้ย”
“ไม่ๆๆๆ ไม่ได้เกลียดแน่”
ผมรีบปฏิเสธลั่น
“เหรอ…คาสึคุงเป็นคนอ่อนโยน ถึงพูดแบบนั้นออกมา เพราะงั้นชั้นเลยอ้อนเธอ และคิดว่า “เรามีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยา”
“เอ๋?”
รินกะเริ่มกล่าวต่อ
“ชั้นขอโทษเรื่องที่ครอบครัวชั้นยอมรับเธอก่อนที่เธอจะมีจิตสำนึกความเป็นสามีนะ”
“เอ่อ ครับ”
จะบอกว่ารินกะกลับเป็นเหมือนเดิมแล้วรึเปล่านะ
“โทษทีมาสายนิดหน่อย ขอโทษที่ให้รอนะ “
ผมได้ยินเสียงคุณคุรุมิซากะดังในห้องแชท
**สรุปย่อๆละกัน เดี๋ยวหลังจากนี้ทั้งสามคนจะไปรับเควส เลยไปรวมตัวที่กิลด์
“คาสึคุง พูดชมรูปลักษณ์รินกะเลย”
จู่ๆแชทส่วนตัวก็เด้งขึ้นมา คนส่งคือคุณคุรุมิซากะ
ผมมองตัวละครเอลฟ์ผมทอง เป็นตัวละครที่รินกะเล่น ปกติจะใส่ชุดทั่วไป แต่วันนี้เธอเลือกแต่งตัวละครใส่ชุดวันพีช ราวกับเป็นชุดออกเดทยังไงยังงั้นเลย
แน่นอนว่า วันนี้ผมก็เปลี่ยนเครื่องแต่งกายตัวละครเป็นชุดไปรเวทหล่อๆด้วย
“เอ้า รีบๆชมเธอสิ”
คุรุมิซากะส่งแชทซ้ำ
ปัญหาคือเธอจะรู้มั้ยว่า ไอ้การชมผู้หญิงเนี่ย มันยากนะค้าบ ผมนี่โคตรอายเลย
แต่ว่า ในฐานะที่คุณคุรุมิซากะอุตส่าคิดแผนเดทมาเพื่อผม ผมก็ต้องตอบสนองความต้องการของเธอ
ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักว่า
“ว…วัน…วันนี้…ริน..ก็น่ารัก..เหมือนเดิมนะครับ”
แค่เอ่ยของง่ายๆยังเล่นเอาหัวใจแทบวาย งานช้างขนาดนี้ใครก็ได้เอาปืนมายิงกบาลกุทีเห้อออ
“”ขอบคุณนะ ชั้นดีใจจริงๆที่เธอชม ถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอชมชั้นนะ”
ผมได้ยินน้ำเสียงดีใจของรินกะ มั่นใจว่าเป็นความดีใจจริง ไม่ใช่เฟค
แต่พอคิดดูแล้ว ถึงตอนนีั้ ผมยังไม่เคยชม “รินกะ” เลยสักครั้ง
ถ้ามองในฐานะภรรยา ไอ้เรื่องแบบนี้มันก็น่าเศร้าซะด้วย
แล้วความจริงตอนนี้คือ รินกะเขาคิดกับผมในฐานะสามีภรรยาอีก…
เพิ่งจะเริ่มต้นเดทแท้ๆ แต่เหมือนคุณคุรุมิซากะจะช่วยให้ผมรู้ถึงสิ่งสำคัญโดยไม่รู้ตัว
จากนั้นคุณคุรุมิซากะส่งแชทมาอีก
“คาสึคุง มิชชั่นต่อไป จัดเลย พูดไปว่าขอจูบได้มั้ย”
สาสสสส ไอ้นี่ยากไปละครับ อีกอย่าง ตัวละครในเกมมันไม่มีฟังชั่นจูบนะเฟ้ย
“คาสึคุง จูบเลย”
ผมรีบพิมพ์แชทตอบไป
“นึกไงจู่ๆถึงคิดมิชชั่นนี้ล่ะ”
อันนี้มันข้ามขั้นเกินไปแล้ว
จู่ๆรินกะก็พูดขึ้นมา
“ที่เลือกเล่นเควสนี้ ชั้นกำลังคิดว่านี่เป็นแผนเดทของนานะใช่มั้ย”
“อืม ทั้งสองคนไม่เคยเดทกันนี่นา ชั้นก็เลยคิดแผนนี้ขึ้นมาน่ะ”
“บอกชั้นมาซิว่า นานะไม่เคยทำเรื่องพวกนี้มาก่อนใช่มั้ย”
“ไม่เคยหรอก แต่ความรู้เรื่องนี้มีเต็มเปี่ยมเลย”
คุณคุรุมิซากะกล่าวด้วยน้ำเสียงเชื่อมั่น ส่วนรินกะพึมพำว่า ความรู้ที่ว่าคงจะเอามาจากมังงะเลิฟคอมล่ะสิ
“เรื่องเดทหวานแหวว งานนี้ต้องยกให้ชั้นเป็นแม่งานจัดการเอง”
แหล่งกำเนิดความเชื่อมั่นของเธอมาจากไหนกันนะ
ม่า แต่ก็ต้องขอบคุณแผนของคุณคุรุมิซากะ ผมรู้สึกได้ว่าบรรยากาศรักษาระยะห่างของรินกะหายไปหมดแล้ว ทำให้ผมรู้สึกพึงพอใจสุดๆ
***
สรุปสั้นๆว่า เดี๋ยวทั้งคู่จะไปเควสหนึ่ง โดยเรื่องสถานที่เควส คุรมิซากะบอกว่าได้ข้อมูลมาจากโคโตะเนะ
ด่านนี้มีฉากสวยๆเยอะ แต่ว่าที่จริงแล้วด่านนี้ไม่ใช่สถานที่เหมาะกับการเดทเพราะมีบอสลับอยู่
ผลคือบอสลับตบตัวละครคุรุมิซากะกลับบ่อ ส่วนรินกะกับคาสึโตะก็โกยแน่บหนีบอสไปอีกแมพหนึ่ง
พอหนีออกมาอีกแมพที่ไม่เจอบอสแล้ว รินกะกับคาสึโตะก็แคปภาพหน้าจอฉากสวย เอาตัวละครยืนเก๊กท่าด้วยกัน แล้วแคปภาพด้วย
ทั้งสองคนทำกิจกรรมด้วยกันจนลืมเวลา
ผ่านไปประมาณสามสิบนาที ผมได้ยินเสียงโนโนอะจังผ่านไมค์รินกะ
“พี่รินกะคะ แม่เรียกค่ะ”
ดูเหมือนว่าแม่จะมีธุระกับคุณรินกะล่ะมั้ง
“โทษทีนะ ชั้้นขอตัวก่อนแปบนึง”
รินกะลุกออกไปโดยที่ยังไม่ได้ล้อคเอาท์จากเกม เท่ากับว่าในห้องแชทตอนนี้เหลือผมกับคุณคุรุมิซากะสองคน
***
จบCH6-2
คราวนี้ก็ตอนใหม่ายาวๆละ ขอให้สนุกกับนิยายนะครับผม
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
