“กะแล้วยังไงคุณรินกะก็ต้องเป็นไอดอลผู้ช่วยโลกจากความวุ่นวาย แค่ดูเธอก็รู้สึกเติมเต็มละ…อ๊ะ หยุดฉากตะกี้แปบดิ ว้าววว มุมนี้มันได้ สวยงามที่สุดเลย”
“เธออย่าพูดจาเหมือนป้าแก่ๆเข้าสิงร่างได้มั้ยครับ”
ผมกับริสกำลังนั่งดูทีวีที่โซฟาห้องรับแขก รายการทีวีที่กำลังฉายเป็นรายการไลฟ์สดรินกะ ระหว่างคุยก็มีการสนทนาแลกเปลี่ยนความเห็นกับริสไปด้วยกัน
“สำหรับชั้นแล้ว คุณรินกะเปรียบดั่งดวงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมา โอ ช่างเจิดจ้าเหลือเกิน ไม่มีสิ่งใดเปล่งประกายได้เท่าคุณรินกะอีกแล้ว โดยเฉพาะต้นขาเด้งๆของคุณรินกะ”
“เอิ่ม ไม่มีอะไรให้ส่องแล้วเหรอครับนอกจากต้นขา ผมว่ามันควรจะมีอะไรที่ควรดูมากกว่ามั้ยครับ”
“อ้อ มีหน้าอกไซส์ธรรมดาอีกหนึ่ง”
โห ยัยเด็กหื่นเอ๊ย
“จะว่าไปถึงป่านนี้ยังไม่ถอดผ้าคลุมหัวออกอีกรึ”
“ชั้นอายน่ะ”
ริสเมินหน้าไปอีกทางขณะพูด สงสัยเธอจะอายจริงแหละมั้ง แต่จะให้พูดชัดเจนมันต้องเห็นสีหน้าเธอชัดๆนี่แหละ
จริงๆวันที่โชกิโชกิซันโคตาย ผมได้เห็นหน้าของริสตอนร้องไห้ ถึงจะนึกหน้าไม่ชัดนักแต่ก็รู้สึกได้ว่าเธอน่ารักระดับไอดอลเลยนะ ทว่าไอ้ภาพที่นึกออกในหัวมีแต่ฉากหน้าน้องร้องไห้ มันเลยนึกหน้าตอนน้องอารมณ์ดีหรือหน้านิ่งไม่ออกนี่สิ
“….พ…เพ่ชาย ในวงสตาร์มาย ชอบใครรองลงมาจากรินกะ”
“อืม คุรุมิซากะล่ะมั้ง”
เหตุผลเป็นเพราะเธอเป็นเพื่อนร่วมห้องผมด้วย
“แล้วคิดยังไงกับโคโมริ ริสุสุล่ะ”
“อ้อ”
ผมนั่งนึกแปบนึงก่อนจะเอ่ย
“ว่ายากอะ ไม่ได้ติดใจขนาดนั้น แต่รู้ว่าในบอร์ดแชทก็คุยกันว่า อิเมจเธอเจาะตลาดกลุ่มเป้าหมายสายโลลิ แต่ว่าความนิยมเธอน้อยสุดในวง ทว่าความเหนียวแน่นของแฟนๆที่มีให้เธอ ถือว่าหนักแน่นไม่ด้อยกว่าคนอื่นเลย”
“….แล้วตัวเพ่ชายเองล่ะคิดยังไงบ้าง”
“ไม่รู้สิครับ ยังไงรินกะก็ต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง ไม่สนคนอื่นครับ”
“..หนาวจัง”
“ห๊ะ?”
“นึกแล้วเชียว ยังไม่ถอดเสื้อคลุมจะดีกว่า”
ริสกล่าวเสียงสลด แปลกดีแฮะ สงสัยน้องจะเป็นแฟนบอยของริสุสุด้วยล่ะมั้ง
ผมนึกย้อนกลับเมื่อเย็นคืนวาน
ที่จริงผมได้มีการโทรคุยขอร้องรินกะบอกว่า อยากให้มาพบริส
ซึ่งรินกะก็ตอบตกลงว่า ได้สิ เธออยากเจอน้องสาวที่น่ารักของชั้นอยู่แล้ว
ทีนี้ปัญหาก็มีอยู่ว่า จะแนะนำรินกะยังไงดี
ผมอยากจะแนะนำรินกะในฐานะคนรักของผมด้วย
ปัญหาคือริสจะยอมรับได้รึเปล่า
เปิดตัวไอดอลว่ามีคนรักแล้ว มันคือการหักหลังแฟนบอยเลยนี่สิ
ฉะนั้นเพื่อความแน่ใจ ผมอยากรู้ว่าริสอาจจะมีปฏิกริยายังไงต่อเรื่องนี้ ผมต้องลองแย็บถามดู
“…ถ้าสมมติว่ารินกะเธอมีคนรักแล้ว คิดว่าไงบ้างครับ”
“..เป็นไปไม่ได้ค่ะ ลืมเรื่องนี้ไปได้เลย พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกยังเป็นไปได้มากกว่า ไม่ต้องเสียเวลาคิดคำตอบค่ะ”
“…ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“..คุณรินกะเคยมีประสบการณ์ต้องไปข้องเกี่ยวกับผู้ชายแปลกๆหลายต่อหลายหน จิตใต้สำนึกเธอน่ะ เกลียดผู้ชายมากๆ โดยเฉพาะผู้ชายที่เสแสร้งทำตัวเป็นผุ้ใหญ่”
แปลกดีแฮะ น้ำเสียงคำพูดนี่บอกชัดเจนไม่มีลังเล ราวกับว่าเธอเป็นคนใกล้ชิดหรือรู้จักรินกะส่วนตัวเลย
“ที่บอกนี่คือข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเหรอ”
“…..เอ่อ…อืม..ใช่แล้ว ข้อมูลจากเน็ต”
“..งั้นเหรอ”
“แต่ว่า ก่อนหน้านี้ รู้สึกเหมือนว่าเธอจะมีข่าวลือเรื่องผู้ชาย……อืม ..ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรค่ะ”
ริสส่ายศีรษะเป็นเชิงปฏิเสธเรื่องที่ตัวเองกล่าวเมื่อครู่
“ริสคิดว่า ถ้ารินกะมีแฟนขึ้นมาจริง ตัวริสจะดีใจมั้ย”
“ถ้าเขาเป็นคนที่มอบความสุขให้คุณรินกะได้ ชั้นก็ไม่ติดใจอะไร แต่ว่าสเป็คผู้ชายคนนั้นต้องดีเวอร์จริงๆนะ เงื่อนไขแฟนของคุณรินกะที่ชั้นจะยอมรับได้ต้องเป็นคนที่รูปหล่อพ่อรวยสูงยาวเข่าดีมีจิตใจอ่อนโยนค่ะ”
“โห เงื่อนไขโหดชิบเป๋งเลยครับ ถ้าสมมติว่าแฟนเธอเป็นผมขึ้นมา ริสจะว่าไงบ้างนิ”
ผมถามในขณะที่เหงื่อซึมฝ่ามือเมื่อเจอคำตอบริส และริสก็ตอบกลับผมโดยไม่ลังเลว่า
“ไม่มีทางค่ะเรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้”
“อึ่ก”
“…ผู้ชายแบบเพ่ชายต้องคู่กับผู้หญิงสไตล์ชั้น และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนถึงวาระสุดท้ายถึงจะเหมาะค่ะ”
“ทำไมชั้นต้องไปคู่เธอฟะ”
ม่า แต่ฟังดูแล้ว แสดงว่ารินกะมีแฟน เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ถ้างั้นลองแนะนำให้ริสรู้จักคงจะดี ถึงเธอจะบอกว่า ถ้าแฟนรินกะเป็นผู้ชายกากๆแบบผม มันเป็นไปไม่ได้ ให้หุทวนลมคิดซะว่าเป็นมุกตลกเธอละกัน
“พรุ่งนี้เย็น ว่างรึเปล่าครับ”
“…อืม ว่างนะ แต่อาจจะเลทนิดนึง”
“..งั้นเหรอ ถ้างั้นพรุ่งนี้เย็นเดี๋ยวผมจะแนะนำแฟนของผมให้เธอรู้จักนะครับ”
“…….”
ริสตัวแข็งทื่อไม่ขยับหลังจากฟังคำพูดผมจบ
สงสัยเธออาจจะได้ยินไม่ชัดมั้ง ผมเลยพูดซ้ำไปอีกรอบ
“พรุ่งนี้เย็น ผมจะพาแฟนมาแนะนำให้เธอรู้จักนะครับ”
“แฟนของเพ่ชาย…”
“อืม”
“ไม่ใช่แฟนสาวสองดีหรือผีสางนางไม้นะ”
“เฮ้ย ไม่ใช่สิ จะบ้าเรอะ”
“เชื่อได้จริงเหรอ”
“เออ เชื่อได้สิ แฟนผมเป็นผู้หญิงที่ขี้อายแต่ว่าความน่ารักเธอสวยไม่แพ้สาว2dนะครับ”
“…เชอะ”
“นี่แค่สรรพคุณเบื้องต้นเองนะครับ”
ริสเห็นท่าทางของผม ดูแล้วเหมือนเธอจะไม่พอใจบางอย่าง เลยอ้อมตัวเองมาแอบซบอยู่ข้างหลังผม
“เอ่อ คุณริสครับ”
“…..”
“ริส”
“ตอนนี้ไม่หนาวละ รู้สึกร้อนรุ่มเลย”
ผมงงกับคำพูดเธอ อยากจะดูสีหน้าริสให้ชัดว่าเธอแสดงสีหน้ายังไงตอนนี้ แต่ว่าเธอยังซบหลังผมอยู่เลยไม่สามารถมองเห็นหน้าเธอได้
นี่มันสถานการณ์บ้าบออะไรเนี่ย
สงสัยว่าเธอจะตะลึงว่าผู้ชายกากๆอย่างผมมีแฟนได้ เลยตกใจจนต้องแอบไปหลบหลังผมงั้นเหรอ
“…ก่อนหน้านี้ ไปค้างที่บ้านของแฟนมาเหรอคะ”
“ม่า อืม”
“…..”
ริสเงียบกริบไม่ตอบอะไรผมพักหนึ่งก่อนจะบอกว่า
“เข้าใจแล้วค่ะ”
น้ำเสียงน้องเล่นเอาผมทำตัวไม่ถูก
เอาไงดีวะ สมมติเกิดน้องบอกว่า ชั้นเกลียดแฟนของพี่ แล้วผมจะอธิบายยังไงให้รินกะเข้าใจ ผมยังนึกไม่ออกเลย
“…อย่าบอกนะว่า แฟนของคุณรินกะคือเพ่ชาย”
“เอ๋”
“ชั้นนึกถึงเรื่องที่เคยคุยก่อนหน้าได้น่ะ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ริสจะว่าไงล่ะ”
“ยากที่จะเป็นไปได้ค่ะ มันไม่มีจุดเชื่อมกันระหว่างทั้งคู่เลย”
“เอ่อ ผมกับรินกะเป็นเพื่อนร่วมชั้นห้องเดียวกันนะครับ”
“ความลุ่มหลงแบบโอตาคุน่ะอันตรายนะคะ”
ความลุ่มหลงแบบโอตาคุงั้นเหรอ? เสียใจด้วย เพราะระดับความรักของผมกับรินกะมันเหนือกว่านัั้นเยอะเลย
*****
เย็นวันถัดมา ถึงวันนัดรินกะเปิดตัวเป็นแฟนผม
ริสกำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก ท่าทางอยู่ไม่สุข เห็นชัดว่าเธอตื่นเต้นระดับหนึ่งเลย
“…เพ่ชาย จู่ๆชั้นก็เริ่มไม่อยากพบแฟนเพ่ชายแล้ว”
“ทำตัวตามสบายสิครับ เชื่อเหอะว่าพบกันแล้วทุกฝ่ายต้องดีใจแน่”
“ชั้นไม่เชื่อเลยน่ะสิ”
ริสกล่าวด้วยท่าทีอึดอัด
ผมนึกถึงตอนแรกที่พบกับริส เธอเล่นจะฟ้องตำรวจอยากส่งผมเข้าคุกล้วนๆเลย
แต่ว่าครั้งนี้มันต่างกันนะ เพราะว่าเธอเองเป็นแฟนตัวยงของรินกะ ถ้ารู้ว่าแฟนของผมคือรินกะ ผมเชื่อว่าเธอต้องดีใจมากกว่านะ
ทางผมเองก็ใจเต้นไม่แพ้กัน ระหว่างรออยู่ก็ได้ยินเสียงอินเตอร์โฟน สงสัยรินกะจะมาแล้ว
ผมุลุกขึ้นยืนจากโซฟา เตรียมจะเดินไปเปิดประตู ทว่าริสดึงแขนเส้ื้อผมไว้
“ริส?”
“…เพ่ชายเองต่อจากนี้จะไปค้างบ้านแฟนด้วยรึเปล่า”
“เรื่องนั้นมัน….”
ฟังจากน้ำเสียงเธอ ผมรู้สึกได้ว่าเธอพุดจากใจจริง ราวกับจะขอร้องว่าไม่ให้ผมไปที่อื่น
แต่มันติดปัญหาว่า ผมเองก็สัญญากับโนโนอะจังไว้ว่าจะไปอยู่บ้านรินกะด้วยกันตลอดปิดเทอมหน้าร้อนนี้ ซึ่งผมก็เพิ่งจะทำลายคำสัญญากับน้องไป
ตอนนี้เลยคิดหนักอยู่ว่า จะทำไงดี ….สุดท้ายผมก็ตัดสินใจว่าควรจะให้ความสำคัญกับทางริสก่อนดีกว่า
“ไม่ครับ ผมจะอยู่ที่บ้านหลังนี้ครับ”
“…ถ้างั้นก็ดีค่ะ”
ริสฟังคำตอบผม เธอปล่อยมือจากเสื้อ
จะว่าไป ทำไมผมถึงไม่รู้สึกตัวเรื่องนี้ก่อนหน้านะว่า ริสเป็นเด็กขี้เหงา เธอต้องคิดเผื่อในสถานการณ์เลวร้ายว่าผมอาจจะไม่อยู่บ้านหลังนี้ เท่ากับว่าเธอจะต้องกังวลกับการอยู่ที่นี่คนเดียว
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ถึงพวกเราจะเพื่งพบกันแค่หนึ่งอาทิตย์ แต่ว่าเธอคือสมาชิกครอบครัวผม และผมเชื่อว่าแฟนของผมจะสนิทและมอบความรักให้ริสด้วยเช่นกันครับ”
ม่า รินกะคิดว่าริสเป็นน้องสาวและเป็นสมาชิกในครอบครัวผมด้วย มันไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอก
ผมเร่งฝีเท้าไปเปิดประตู เจอรินกะรออยู่
ทันทีที่เธอเห็นผม เธอปากอ้าตาค้างพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยปาก
“คาสึโตะ….ไม่เจอกันนานเลยนะคะ รู้มั้ยคะว่าชั้นรอห้วงเวลานี้มานานแค่ไหน”
ผมสบตากับรินกะ สายตาของเธอช่างอบอุ่นและเปี่ยมด้วยแววตาแห่งความรัก
การที่ได้พบกับรินกะ และรีแอคชั่นเธอเป็นแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกดีใจมากๆไม่ต่างกับเธอเลย
“ไม่ได้เจอกันนานเนอะ รินกะ เข้ามาข้างในก่อนสิ”
“น่าสนุกดีจัง เดี๋ยวชั้นจะได้พบกับน้องสาวสุดน่ารัก น้องริสแล้วสินะ”
“อืม ริสเองคงดีใจด้วยแหละ เพราะเธอเป็นแฟนตัวยงของรินกะด้วยนะ อ้อ แล้วก็ปิดเรื่องที่เราสองคนเป็นสามีภรรยาก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวริสเขาตกใจเกิน”
“ช่วยไม่ได้นะคะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะที่ชั้นจะเสแสร้งว่าเราเป็นคนรักกัน”
เสแสร้งบ้าอะไรครับ เราเป็นคนรักกันแต่แรกนะเฟ้ย แต่ผมก็ขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียง พารินกะไปที่ห้องรับแขก
ในหัวผมคิดว่า ริสจะต้องอุทานเสียงหลงว่า ว้าววว เพราะได้เจอรินกะตัวจริง และเธอต้องดีใจมากด้วย
เมื่อถึงห้องรับแขก ริสนั่งหันหลังให้อยู่ ดูเหมือนว่าจะยังไม่รู้ตัวว่าผมกับรินกะเข้ามาแล้ว
รินกะสูดลมหายใจเข้าเล็กน้อย เดินไปที่โซฟา ก่อนจะกล่าว
“สวัสดีค่ะ ริสจัง”
“เอ๋?”
ริสสะดุ้งตกใจกับคำทักทายรินกะ
หึหึ แค่คิดต่อจากนี้ก็สนุกแล้ว อารมณ์เดียวกับโฮมวีดีโอที่หลอกคนได้สำเร็จ ผมนี่อยากจะเดินออกไปพร้อมตะโกนว่า “แต่นแต๊นนนนนน” และดูฉากประทับใจ…
หือ?
ทำไมริสไม่มีปฏิกริยาดีใจ มันผิดกับที่ผมคาดการณ์ไว้ลิบลับ
“เอ๋ เดี๋ยวนะ รูปร่างหน้าตาเธอมันคุ้นๆมาก อย่าบอกนะว่าเธอคือ ?”
“ร…คุณรินกะ…ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ”
รินกะทำท่าเหมือนว่าเจอคนรู้จัก ส่วนริสเองพอเห็นคนตรงหน้าก็ตัวแข็งเลย ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือตกใจ หรือควรมีรีแอคชั่นแบบไหนดีต่อสถานการณ์ตรงนี้
ริสถอดฮู้ดที่คลุมหัวออกมา ก่อนลุกขึ้นยืน
ว่าแล้วเชียว หน้าตาน้องน่ารักจริงด้วย เป็นหน้าตาที่น่ารักสมวัยและความสูงของริสเลย
แต่ว่าที่แปลกคือ รินกะนี่แหละ ทำไมเห็นริสแล้วต้องตาโตเป็นไข่ห่านแบบนั้นด้วย
….ไม่สิ เดี๋ยวนะ จะว่าไป หน้าริสแม่มโคตรคุ้นเลยว่ะ
“….คุณรินกะ”
“..ริสุสุ”
สองสาวประสานสายตากันก่อนจะเอ่ยชื่ออีกฝั่ง
“ริสุสุ? อย่าบอกนะว่า?”
“โคโมริ ริสุสุ เด็กคนี้เธอเป็นสมาชิกวงสตาร์มายวงเดียวกับชั้นค่ะ”
ช..เชี่ยไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
****
จบ Netoge no Yome ga Ninki Idol datta เล่ม 3 ch17 ใช้ชีวิตร่วมกับน้องสาวบุญธรรม
อัพมาทีเดียวน่าจะจุใจไม่มากก็น้อยนะครับ พอดีว่าช่วงนี้ปั่นป่วนนิดหน่อย งานเยอะกับอะไรหลายๆอย่างเข้ามานี่แหละ (สำคัญคือแดกเหล้านี่แหละTT)
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้นะครับ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
