EP 52: จอมใจ จอมอหังการ
แทบจะสิ้นสติในทันทีเมื่อคราวนี้ถูกราฟาลโจมตีด้วยลิ้นแกร่ง ปากเขางับเนื้อนุ่มดูดแรงๆ จนคลื่นความเสียวสะท้านให้แล่นพล่านไปทั่วทั้งเรือนกาย ขณะที่ลิ้นใหญ่ปาดเลียละเลงไปตัวทั้งกลีบสาว ส่วนนิ้วแกร่งสอดแทรกเข้าไปภายในกล้ามเนื้อคับแน่น ดึงเข้าออกเป็นจังหวะต่อเรื่องเลียนแบบการร่วมรักทางกายได้อย่างดีไม่มีผิดเพี้ยน
“โอ้ว… ไม่ไหวแล้วค่ะ คุณราฟ… ให้รดาเถอะ ได้โปรด…”
ใบหน้างามที่แดงก่ำสะบัดไปมากับที่นอนจนเส้นผมยุ่งเหยิง ปากก็ร้องครางปานจะขาดใจ สองมือนุ่มขยุ้มต้นแขนแกร่งเอาไว้แน่น จิกเล็บลงไปอย่างลืมตัวจนเกิดรอยแผล แต่ราฟาลหาได้รู้สึกรู้สาไม่ เพราะตอนนี้เขากำลังเมามันอยู่กับการดื่มกินหยาดรักของภรรยาคนงามอย่างเอาเป็นเอาตาย
“หวานเหลือเกินทูนหัว… หวานมาก…”
“โอ้ว… คุณราฟ… อ๊า”
สาวน้อยกรีดร้องด้วยความเสียวกระสัน สะโพกงามส่ายสะบัดไปมาราวกับใบไม้ต้องลม มือบางขยี้ขยุ้มผ้าปูเตียงจนมันแทบขาดติดมือ ใบหน้างามแดงจัดด้วยอภินิหารที่ราฟาลร่ายใส่กายสาวของตัวเอง ยิ่งยามเขาปาดด้วยลิ้นแกร่งถี่ยิบแล้วด้วยการดูดเม้มด้วยริมฝีปากร้อนผ่าว หล่อนก็แทบจะขาดใจตายกับความกระสันที่ได้รับ
“ตอบสนองดีเหลือเกินทูนหัว… ดิ้นแบบนั้นแหละ…”
คราวนี้เป็นราฟาลบ้างที่ครางกระหึ่ม เมื่อภรรยาสาวเด้งสะโพกขึ้นรับจังหวะนิ้วแกร่งที่สอดเสียบเข้าไปในถ้ำรักคับแน่นเป็นจังหวะเร่าร้อน กลีบปากอิ่มก็ส่งเสียงครวญครางไม่หยุด มันยิ่งพลักดันให้ราฟาลเดินหน้าไปไกลกว่าที่ตนเองจะควบคุมได้อีก
ชายหนุ่มยุติการโจมตีด้วยปาก และเปลี่ยนมาเป็นแทรกสะโพกเพรียวแกร่งไว้ตรงกลางต้นขาอวบแทน มือใหญ่จับท่อนกายใหญ่โตที่พร้อมพรักรอคอยมานานแล้วถูไถกับความหยาดเยิ้มของเนินสาวอย่างต้องการยั่วเย้าให้คลั่ง และนั่นก็ทำให้รดารักษ์ที่กำลังคลุ้มคลั่งเพราะไฟสวาทเป็นฝ่ายยกสะโพกอวบงามถูไถกับท่อนเนื้อขนาดมหึมาด้วยความเชิญชวน ก่อนจะวิงวอนออกมาเป็นคำพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ได้โปรด… คุณราฟ รดาทนไม่ไหวแล้ว…”
และครั้งนี้ราฟาลก็ไม่ทำให้หญิงสาวผิดหวัง ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นเพียงครั้งเดียวก็สามารถนำพาตัวตนใหญ่โตให้หายเข้าไปในกลีบสาวเล็กแคบได้จนหมดตัว ท่ามกลางเสียงกรีดร้องด้วยความพึงพอใจของแม่สาวน้อยที่ตอนนี้ร่านร้อนด้วยแรงพิศวาสดังลั่น
“คุณราฟ… โอ้ว…” รดารักษ์หยัดสะโพกผายขึ้นหาเป็นจังหวะ
ราฟาลซู้ดปากปลดปล่อยความเสียวกระสันออกมากระหึ่มห้อง เมื่อกล้ามเนื้อสาวภายในรัดรอบแก่นกายของเขาแน่นหนาจนแทบจะเรียกได้ว่าอึดอัด
“ใจร้อนจังรดาจ๋า…”
“เร็วหน่อยสิคะ คุณราฟ…รดารอไม่ไหวแล้ว”
ราฟาลไม่ได้ตอบออกมาเป็นคำพูดอีก เพราะเขาทำตามใจของหล่อนในทันที ชายหนุ่มก้มลงมาดูดปากหวานฉ่ำที่เผยอรอคอยด้วยความเร่าร้อน ขณะขยับสะโพกเพรียวไร้ไขมันเป็นจังหวะเนิบนาบ เริ่มจากเชื่องช้าก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหนักหน่วง ดิบเถื่อน บ้าคลั่ง รุนแรงจนร่างบอบบางสะท้านสะเทือน
“โอ้ว… แน่นมากรดาจ๋า…”
ชายหนุ่มคำรามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่มันสุดแน่นอยู่ภายในอก จังหวะรักร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงเตียงลั่นประท้วงเนื่องจากไม่สามารถรับแรงกระแทกกระทั้นป่าเถื่อนได้ดังขึ้นมาเตือนอย่างต่อเนื่อง แต่ราฟาลไม่หยุด เขายังเดินหน้าจ้วงโจนเข้าใส่ไม่ยั้ง
“โอ้ว… คุณราฟ…”
“ฉันไม่ไหวแล้ว… ทูนหัวแน่นเหลือเกิน…”
ชายหนุ่มคำรามลั่น มือหนาข้างหนึ่งช้อนใต้บั้นท้ายอวบไว้ก่อนจะดึงเอวคอดเข้าหาเป็นจังหวะโต้ตอบกับการถาโถมเข้าใส่ของตนเอง ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งรุนแรง ถี่เร็ว และดิบเถื่อน จนเตียงนอนที่ไม่ได้ทำมาเพื่อรับการร่วมรักดิบเถื่อนสั่นคลอนและแทบจะพังพินาศ
สาวน้อยส่ายร่อนสะโพกขึ้นรับจังหวะรักหนักหน่วงของสามีสุดหล่ออย่างกระตือรือร้น ยิ่งเขากระแทกลงมาหาแรงเท่าไหร่ ป่าเถื่อนเท่าไหร่ กายสาวก็ยิ่งลอยสูงสู่สรวงสวรรค์มากขึ้นทุกขณะ
“โอ้ว… ว้าว…”
และในที่สุดหล่อนก็ไม่สามารถทานทนได้อีกต่อไป เมื่อแรงกระแทกกระทั้นหนักๆ ต่อเนื่องของราฟาลทำให้สวรรค์ถล่มลงมาอาบไล้ร่างของหล่อนอย่างมหาศาลนัก หล่อนกรีดร้องแล้วร้องอีกด้วยความสุขสม กายสาวเกร็งสะท้าน กระตุกอย่างรุนแรงให้กับความเสียวซ่านแสนมหัศจรรย์
ราฟาลพยายามจะยื้อฟางสวาทเส้นสุดท้ายเอาไว้ให้ได้นานที่สุด แต่…เขาทำไม่สำเร็จ เพราะกล้ามเนื้อนุ่มที่ผ่านการสุขสมแล้วของรดารักษ์นั้นช่างบีบรัดเขาถี่ระรัวเสียเหลือเกิน และมันก็ทำให้เขาไม่สามารถที่จะหยุดยั้งหรือยื้อเวลาแห่งความสุขไว้ได้อีกต่อไป
“ฉันไม่ไหวแล้ว… รดา โอ้ว…”
ราฟาลกระแทกแล้วก็กระแทกอีกเข้าใส่กายสาวที่แอ่นรับด้วยความกระตือรือร้นอย่างรุนแรง หนักหน่วง และเรียกได้ว่าดิบเถื่อนยิ่งนัก เขาส่ายวน โยกขย่มจนสาวน้อยร้องครวญคราง ถอนถอยออกมาจนแทบจะหมดความยาวใหญ่ จากนั้นก็เดินหน้าเติมเต็มเข้าไปใหม่ ทำทุกอย่างด้วยความอำมหิต โลดโผน ไม่นานเลยคนตัวโตที่เอาแต่กระแทกเอากระแทกเอาก็ร้องลั่นห้อง พร้อมๆ กับการกระตุกเกร็งอย่างรุนแรง เส้นเอ็นที่แขน หัวไหล่และลำคอปูดเป่งจนคล้ายกับจะแตกปริ ก่อนที่เขาจะแตกระส่ำเข้าใส่กายสาวของหล่อนไม่ยั้ง สายพันธุ์สวาทร้อนระอุทะลักเข้าใส่ภายในอย่างมหาศาล ก่อนที่เขาจะซบใบหน้าหล่อระเบิดลงกับร่องอกอวบของหล่อนสิ้นฤทธิ์เดช
“มหัศจรรย์เหลือเกินทูนหัว…” เขาพึมพำเสียงแหบพร่า ลมหายใจยังกระชั้นเพราะความร้อนแรงจากบทรักที่พึ่งจะจบไปไม่จางหาย รดารักษ์หน้าแดงจัดด้วยความอดสู หล่อนตอบสนองราฟาลราวกับอีตัวก็ไม่ปาน ทั้งๆ ที่ก็รู้ดีอยู่เต็มอกว่าที่เขาทำอย่างนี้เพราะอะไร
“ปล่อยรดา…”
คำพูดของหล่อนมีผลทำให้คนตัวโตเงยหน้าขึ้น เขาหรี่ตามองภรรยาด้วยความกังขา “ไม่ปล่อย… จะงอนจะน้อยใจอะไรก็ช่างฉันไม่สน แต่ห้ามสั่งให้ฉันหยุดแตะต้องเธอติดขาด เพราะฉันไม่มีวันทำ…”
“เรื่องของเรามันจบไปแล้ว… คุณราฟยังจะมารื้อฟื้นมันทำไมอีก พอเถอะค่ะ ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย” อ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา ภาพรักดุเดือด ถ้อยคำอ้อนวอนที่หล่อนร้องขอให้เขาทำกับกายสาวมันเปรียบประดุจแส้เหล็กที่ฟาดใส่เนื้อหัวใจอย่างเหี้ยมโหด
“ปล่อยรดาไปเถอะค่ะ… อย่าทำให้รดาเจ็บไปกว่านี้เลย…”
ราฟาลแค่นยิ้มหยัน ก่อนจะประชดประชันออกมา “งั้นไอ้เสียงครวญครางของเธอเมื่อกี้นี้มันก็เกิดขึ้นเพราะความเจ็บปวดสินะ…”
รดารักษ์หน้าร้อนผ่าว ความอัปยศแล่นมาอาบร่าง “คุณราฟก็รู้ว่ารดาต้านทานคุณราฟไม่ได้…”
ชายหนุ่มพลิกกายถอดถอนความยิ่งใหญ่ออกจากความเล็กแคบแสนแน่นหนั่นของภรรยาแสนสวย ก่อนจะกลิ้งลงมานอนเคียงข้าง รดารักษ์พยายามจะหันหลังหนี แต่ก็ถูกมือหนาตวัดเข้าไปกอดรัดแน่น พร้อมๆ กับจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากมนชื้นเหงื่อ
“แล้วเธอคิดว่าฉันต้านทานเธอได้หรือไง… รู้ไหมว่าฉันร้อนเป็นไฟทุกครั้งแค่เห็นหน้าเธอ…”
คนตัวโตคว้ามือนุ่มเอาไว้ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปที่หน้าขาของตัวเอง บังคับให้หญิงสาวกอบกุมท่อนกายใหญ่ยาวของตัวเองเอาไว้แนบแน่น รดารักษ์แสดงความตกใจ พยายามจะชักมือหนี แต่ราฟาลไม่ปล่อยให้เหตุการณ์นั้นมันเกิดขึ้น
“มันตื่นเสมอเวลาอยู่ใกล้เธอ…”
มันตื่นจริงๆ นั่นแหละ แถมยังสู้มือของหล่อนอีกต่างหาก หญิงสาวรูดมือขึ้นเป็นจังหวะต่อเนื่องด้วยความอยากรู้อยากเห็น รูดเบาๆ แต่กระนั้นก็ทำให้คนตัวโตถึงกับร้องครางกระหึ่ม แถมยังปัดมือนุ่มของหล่อนออกราวกับมันคืออุปกรณ์ทรมานอีกต่างหาก
“ฉันจะตายเอา ถ้าเธอทำแบบนี้…”
