อวี๋หมินหมิ่นยืนอยู่ตรงนั้น นั่นคือภริยาประธานาธิบดี
แม้พวกเขาจะโกรธที่เธอไม่ช่วย แต่แล้วทำอะไรได้ล่ะ
พวกเขาไม่กล้าพูดร้ายๆ ออกมาเลยแม้เพียงประโยคเดียว
คุณป้ารีบดึงคุณน้าเอาไว้
“เอาล่ะๆ เรามาทานข้าวกันในครอบครัว แค่ล้อเล่น ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย”
น้าสาวมองเธอ ความกล้าหดหายไปหมดแล้ว ไม่กล้าพูดอะไรอีก ก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อไป
แม่อวี๋หันไปคุยกับเธอ “เธอทำแบบนี้จะดีเหรอ ยังไงก็เป็นญาติกันนะ”
อวี๋หมินหมิ่นตอบ “ถ้าครั้งนี้รับปากแล้ว พรุ่งนี้เขาก็จะมาอยากเป็นนั่นเป็นนี่อีก ต่อไปเอาอะไรอีกล่ะ จะใช้หนูชิงอำนาจแล้วให้พวกเขาเป็นประธานาธิบดีเลยหรือเปล่า”
แม่อวี๋คิดแล้วมันก็ถูก พวกเขาไม่รู้จักพอ ถ้าครั้งนี้ได้ตามที่ต้องการ ต่อไปก็คงอยากได้ไม่หยุดไม่หย่อน
ยังดีที่อวี๋หมินหมิ่นเป็นภริยาประธานาธิบดีแล้ว มีอำนาจ แม้พวกเขาอยากโวยวายแค่ไหน ก็ไม่กล้าพูดอะไร ทำได้แค่กลืนมันลงไป
——
อีกด้าน อวี๋หมินหมิ่นกลับไปแล้ว ก็ป่วยงั้นเหรอ บอกว่าเป็นหวัดแล้ว
หลินเช่อจึงต้องไปร่วมงานรับรางวัลเพียงคนเดียว ตอนนี้รู้สึกต้องการผู้ช่วยที่มีชีวิตสักคน
งานรับรางวัลในสัปดาห์นี้ หัวข้อคงโดนข่าวเกี่ยวกับรางวัลต่างๆ ยึดพื้นที่ไปหมด
เพราะหลินเช่อเองพึ่งผ่านข่าวการยกเลิกสัญญามา ดังนั้นเธอเองก็เป็นหนึ่งในผู้ที่ถูกจับตามองเช่นกัน
ตอนเธอยังไม่ถึง นักข่าวต่างก็พากันยืนรออยู่ด้านนอก
สอบถามกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่หลายครั้งว่าเมื่อไหร่หลินเช่อจะมา
เจ้าหน้าที่บอก “เอาล่ะๆ ทำไมพวกคุณมาถามหาหลินเช่อ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คนดังต่างก็รั้งท้าย ตอนนี้เธอดังขนาดนี้ คงจะมาท้ายๆ พวกคุณน่าจะรู้ดียิ่งกว่าผมนะครับ”
เจ้าหน้าที่ไม่รังเกียจทว่ากลับรำคาญ ไม่นานก็ชี้เข้าไปด้านใน “นี่ หลินเช่อยังไม่มา คู่ปรับเธอก็มาแล้วนั่นไง”
คู่ปรับ…
ฉินหวานหว่านเหรอ
ทุกคนหันกลับไปมอง
เป็นดังที่คาด ฉินหวานหว่านมาแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินหวานหว่านปรากฏตัว หลังจากการพลิกเกมของหลินเช่อในครั้งนั้น เธอยังอยู่ที่บริษัท ราวกับกำชัยชนะที่เขี่ยหลินเช่อออกจากบริษัทได้ แต่ว่าความจริงกลับไม่เหลืออะไรเลย
เพราะข่าวหลังจากนั้นของหลินเช่อมันน่าตกใจมากกว่า ทุกคนคิดว่าหลินเช่อไม่ได้แพ้ หลินเช่อต่างหากล่ะถึงเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง
เพียงแต่ตอนนี้ ฉินหวานหว่านที่ทุกคนคิดว่าจะไม่โผล่หน้ามาอีกนาน กลับมาปรากฏตัวที่งานรับรางวัลในครั้งนี้
เหมือนเธอจะไม่ได้เข้ารอบนะ ตอนนั้นที่หลินเช่อเข้ารอบ ทุกคนต่างหัวเราะเยาะฉินหวานหว่านอยู่นาน ตอนนี้เธอกล้ามาถึงที่นี่
และ…
เมื่อเธอก้าวลงจากรถ ก้าวเดินเข้ามาในพรมแดง ทุกคนต่างต้องตกใจ
ชุดที่เธอสวม…
ขายาวของฉินหวานหว่านก้าวลงมา ก็มองเห็นชุดเดรสกระโปรงยาวสีดำที่ถูกแหวกสูงมาจนถึงด้านบน
และตำแหน่งที่แหวกนั้นไม่ใช่ด้านข้าง แต่เป็นตรงกลาง…
เธอค่อยแยกขาออก ส่วนตรงกลางนั้น แทบจะเผยออกมาให้เห็น กางเกงด้านในนั้นไม่ต่างอะไรกับจีสตริงเลย ทำให้คนต้องลุ้นระทึกว่าตำแหน่งลับตรงกลางนั้นจะโผล่ออกมาให้เห็นตอนไหน แต่ว่า ความจริงมันไม่สามารถเผยออกมาให้เห็นได้หรอก ทว่าก็ทำให้คนต้องคอยลุ้นไปด้วยเช่นกัน
นี่มัน…
จะดูหยดย้อยเกินไปหรือเปล่านะ
นักข่าวต่างก็ตกตะลึง หันกลับไปรุมถ่ายรูปฉินหวานหว่าน
ฉินหวานหว่านกล้ามาก ถึงได้ใส่ชุดที่เปิดขนาดนี้มาร่วมงาน
กล้องทุกตัวหันไปหาฉินหวานหว่าน
ฉินหวานหว่านเองก็เต็มใจ หันไปหานักข่าว
มีนักแสดงไม่น้อยที่แย่งชิงหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์โดยการ เผยหน้าอก เผยแผ่นหลัง ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ว่า เผยตำแหน่งนั้นของตัวเอง…เอ่อ…
ไม่เคยมีมาก่อนจริงๆ
ฉินหวานหว่านสะบัดคนพวกนั้นที่เผยหน้าออก เผยแผ่นหลัง ให้ต้องกระเด็นไปไกล
คนพวกนั้นคงแอบก่นด่าอยู่ในใจเป็นแน่
ทว่าฉินหวานหว่านยังคงยิ้ม ทำตัวปกติในแบบของเธอ
นักข่าวสัมภาษณ์ฉินหวานหว่าน “ฉินหวานหว่าน หลินเช่อยังไม่มาเหรอ”
“เหรอคะ…ฉันไม่รู้หรอกค่ะ”
“ฉินหวานหว่าน ตอนนี้คุณเป็นเบอร์หนึ่งของหลิงต้งไปแล้วใช่ไหมคะ”
“เรื่องนี้…มีอันดับหนึ่งที่ไหนกันคะ หลิงต้งยังมีรุ่นพี่อีกมากมาย ฉันเป็นแค่รุ่นน้อง จะกล้าบอกว่าเป็นอันดับหนึ่งได้ยังไงกัน”
ฉินหวานหว่านมองไปที่นักข่าว ยิ้มอายๆ ทว่าการแต่งตัวกลับหอมกรุ่นมาก
ฉินหวานหว่านรู้ว่า ทุกคนต่างรอดูความสนุกของเธอ
ครั้งนี้หลินเช่อมา คงเป็นฉากที่สวยงาม
ทุกคนต่างคิดว่าเธอจะไม่กล้ามา
แต่ว่า เธอก็มาแล้วนี่นา
ไม่เพียงมาเท่านั้น เธอยังมาอย่างเปล่งประกายอีกด้วย
ถึงเธอจะไม่เข้ารอบ เธอก็สามารถคว้าพื้นที่หัวข้อใหญ่ในข่าวได้
ทำให้หลินเช่อ ที่คิดว่าตัวเองชนะและเหยียบเธอลงไปได้แล้วได้เห็น
คนอย่างฉินหวานหว่าน ไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ ขนาดนั้น
และหลินเช่อ…
เธอเจอกับซ่งซูไห่ที่เคยร่วมงานกันอยู่ด้านนอก
ทั้งสองอยู่กองถ่ายเดียวกัน ดังนั้นจึงได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง
ซ่งซูไห่ได้รับเลือกในรางวัลนักแสดงสมทบหญิง โดยรวมแล้วเธอได้รับรางวัลแน่นอน เพราะจากที่ดู นักแสดงท่านอื่นไม่มีใครมีชื่อเสียงไปมากกว่าเธอแล้ว
เธอกลับไม่สนใจรางวัลพวกนี้แล้วมองหลินเช่อ “เธอไม่รู้อะไร หลังจากที่เธอไปแล้วฉินหวานหว่านก็กลายเป็นผู้บงการในบริษัทเลยล่ะ”
หลินเช่อตอบ “เหรอคะ แต่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว ยังไงฉันก็ทำดีที่สุดแล้ว เดิมเราสามารถแยกกันได้ด้วยดี ใครจะคิดว่าสุดท้ายต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต”
ซ่งซูไห่บอก “ก็ใช่น่ะสิ เรื่องนี้บริษัทก็เล่นไม่ซื่อ เดิมพวกเขาแค่อยากให้เธอยอมฉินหวานหว่าน ปล่อยให้ฉินหวานหว่านเป็นใหญ่ไป เธอคงจะไม่รู้ ฉินหวานหว่านน่ะ คนของเธอคือผู้อำนวยการเฉิงกวง”
“ห๊ะ ผู้อำนวยการสำนักงานเหรอคะ”
“ใช่ ไม่งั้นผู้จัดการเฉิน ผู้จัดการหลิวจะไว้หน้าเธอขนาดนั้นเหรอ”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง” หลินเช่อคิดแล้วรู้สึกขำขึ้นมา
ซ่งซูไห่บอก “พวกเขาก็ไม่คิด ถ้าเธอไม่มีความมั่นใจ จะเอาฉินเสี่ยวหยวนออกไปแบบนั้นได้ยังไง เพียงแต่พวกเขาคิดว่า ผู้อำนวยการเฉิงกวงคงจะใหญ่กว่าคนที่เธอรู้จัก ดังนั้นเลยหนุนหลังฉินหวานหว่าน เฮ้อ ตอนนี้เราก็แก่แล้ว พวกเขาคิดว่า เธอจัดการฉินเสี่ยวหยวนได้ แล้วจะอยู่กับพวกเขา ไม่แยกจากไปไหน”
แต่ว่า ซ่งซูไห่ไม่คิดแบบนั้นเลยสักนิด
ซ่งซูไห่มองทะลุปรุโปร่ง เธอคิดว่า คนที่คอยหนุนหลังหลินเช่อ คงต้องเป็นคนที่ร้ายกาจไม่น้อยเลยล่ะ
คนคนนี้ คงร้ายกาจกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้
ไม่อย่างนั้นคงมองสถานการณ์โดยรวมไม่ออก ถึงขั้นสามารถทำให้หลินเช่อสามารถยืนหยัดอยู่ได้ท่ามกลางพายุใหญ่ นี่มันสมองของคนธรรมดาทั่วไปที่ไหนกัน ที่จะควบคุมเกมแบบนี้ได้
“ไปเถอะ ใกล้ถึงเธอแล้ว นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม วันนี้เธอคงต้องเดินพรมแดงคนเดียวแล้ว ไปเถอะ”
หลินเช่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอาย “งั้น พี่ซูไห่ แล้วเจอกันนะคะ”
