ทีมรักษาความปลอดภัย? มู๋หรงยู่เฉิงกวาดสายตามองนายทหารขึ้นลงอย่างไม่อยากเชื่อหู
ที่จริงนี้เป็นครั้งแรกที่มู๋หรงยู่เฉิงได้มาเยือนค่ายเขี้ยวหมาป่าที่ผ่านมาเขามีแต่ได้ฟังรายละเอียดของค่ายเขี้ยวหมาป่าจากแหล่งข้อมูลต่างๆเท่านั้น
ครั้งนี้เมื่อได้ยินว่าผู้ชายตรงหน้าเขาคือทหารจากทีมรักษาความปลอดภัยของค่ายมันจึงยิ่งทำให้มู๋หรงยู่เฉิงยิ่งเกิดข้อสงสัยเข้าไปอีก เขารู้ดีว่าทุกค่ายต่างก็มีทีมรักษาความปลอดภัยประจำค่ายกันอยู่แล้วแต่ส่วนใหญ่จะยืนประจำตามจุดสำคัญต่างๆ นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับการให้ทีมรักษาความปลอดภัยมาต้อนรับแขก…
หรือว่าหลังจากสงครามจบลงเขี้ยวหมาป่าก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ ผู้คนล้มตายไปเยอะขนาดที่ถึงกับต้องโยกย้ายคนจากหน่วยรักษาความปลอดภัยมาช่วยงาน
หลายคนต่างมีความคิดแปลกแยกกันไปและก็มีบางคนที่พื้นที่เศษเสี้ยวเล็กๆในใจแอบมีความคิดชั่วร้ายที่จะลอบใช้โอกาสนี้แอบโจมตีชูฮันและทำลายค่ายเขี้ยวหมาป่าซะ
ครับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย นายทหารตอบรับราวกับว่าไม่สังเกตเห็นสีหน้าท่าทางของแขก เขาเพียงยิ้มและอธิบายต่อ ถึงเราจะไม่ใช่กองกำลังหลักของเขี้ยวหมาป่าและไม่ได้อยู่ในกองทัพเขี้ยวหมาป่า แต่ก็มีบทบาทสำคัญในฐานะสมาชิกของเขี้ยวหมาป่า
โอ้? ทุกคนพยักหน้าอย่างลวกๆหากในใจกลับไม่ได้เห็นด้วย พวกเขาคิดว่ามันคือข้ออ้างที่ไม่อยากให้คนนอกเห็นถึงความอ่อนแอ…ดูเหมือนว่าการสูญเสียของเขี้ยวหมาป่าหลังจากสงครามครั้งนี้จะหนักไม่เบา!
มู๋หรงยู๋เฉิงถามต่ออย่างรอบคอบ ค่ายเขี้ยวหมาป่าไม่มีพนักงานต้อนรับมืออาชีพหรือไง? เท่าที่ฉันรู้ค่ายเขี้ยวหมาป่ามีกลุ่มเจ้าหน้าที่ผู้หญิงระดับสูงที่คอยจัดการดูแลกิจการภายในและภายนอกของค่ายหนิ พวกคุณไม่มีเจ้าหน้าที่ต้อนรับที่ได้รับการฝึกฝนมารึไง?
เมื่อได้ยินเช่นนั้นนายทหารที่เป็นหัวหน้าทหารก็ยิ้มและพยักหน้ารับ แน่นอนว่าเรามีครับ แต่เพราะพวกท่านมีสถานะพิเศษดังนั้นผมจึงต้องมาต้อนรับด้วยตัวเอง
พอได้ยินคำตอบของนายทหารทุกคนก็ตะลึง แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ…สถานะพิเศษคืออะไร พิเศษถึงขนาดต้องส่งคนคนนี้มารับพวกเขา?
แสดงว่าตัวตนของนายทหารคนนี้ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันใช่มั้ย?
นาย? หนึ่งในตัวแทนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ตะโกนถามขึ้นมา นายเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ประเภทไหน? เพราะการที่นายคนเดียวมารับพวกเราทั้งกลุ่ม ดูเหมือนว่าเขี้ยวหมาป่าจะไม่ให้เกียรติกันเท่าไหร่นะ!
เขี้ยวหมาป่าของเราเชื่อในหลักการของการไม่สูญเปล่าและไม่เห็นด้วยกับการใช้จำนวนเป็นตัวตัดสิน พละกำลังและความแข็งแกร่งของทหารของเราจะถูกนำไปใช้เพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุดในการต่อสู้ ดังนั้นเรื่องจำนวนมากน้อยจึงไม่ใช่เรื่องที่เราให้ความสนใจครับ นายทหารไม่สนใจจะตอบคำถาม เพียงแค่พูดอุปมาให้ทุกคนคิดเอาเอง
มู๋หรงยู่เฉิงไม่คาดหวังว่านายทหารผู้นี้จะมีคารมคมคายดีไม่เบารู้จักใช้คำพูด ดังนั้นเขาอดที่จะแอบชื่นชมไม่ได้ มู๋หรงยู่เฉิงตัดสินใจเริ่มดึงประเด็นอื่นขึ้นมาพูดต่อ ฉันไม่รู้ว่าค่ายเขี้ยวหมาป่ามีมนุษย์สายพันธุ์ใหม่เท่าไหร่? แล้วต้องส่งใครมาต้อนรับแขก เกรงว่าในทีมรักษาความปลอดภัยเองก็น่าจะมีการจัดอันดับตำแหน่งเหมือนกันถูกมั้ย?
มู๋หรงยู่เฉิงรู้ว่าชูฮันมักจะรู้เรื่องราวข้อมูลของทุกคนรอบๆอยู่แล้วดังนั้นในเมื่อชูฮันส่งคนมาต้อนรับเขาแบบนี้ ถึงภายนอกจะดูธรรมดาแต่แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่มีฝีมือไม่เบาเลย ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือชูฮันมักจะทำเรื่องที่เหนือความคาดหมายอยู่เสมอ!
เอ่อผมไม่ได้มีตำแหน่งสูงอะไรในทีมความรักษาความปลอดภัยเลย ผมเป็นแค่ทหารวิวัฒนาการระยะ 6″ นายทหารตอบออกมาง่ายๆ
แต่คำตอบง่ายๆของเขานั้นทำให้คนที่ได้ยินตะลึงกันไปตามๆกันทุกคนตกใจและชะงักค้างแทบจะทันทีด้วยความตกใจ!
วิวัฒนาการระยะ6…
ชูฮันส่งคนที่มีพลังการต่อสู้สูงขนาดนี้เพื่อมานำทางต้อนรับพวกเขาความพิเศษที่ว่าไม่ใช่เรื่องจำนวนคนเพราะที่จริงต้องการจะข่มขวัญพวกเขาให้กลัวงั้นสิ?
โชคดีที่พวกเขายังไม่ทันได้พูดอะไรมาก!
ตัวแทนที่พูดจาไม่ดีออกไปก่อนหน้านี้หน้าซีดขาวราวกับกระดาษราวกับพร้อมจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ มู๋หรงยู่เฉิงไม่คิดเหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะเป็นถึงวิวัฒนาการระยะ6 เขาก้มมองรอยฝีเท้าตรงหน้าและก็ได้เห็นว่ามันแบนราบอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีรอบเท้าฝังลึกให้คนแกะรอยได้เลย จึงอดไม่ได้ที่จะถาม พวกเรายังไม่รู้จักชื่อคุณเลย? เป็นถึงยอดฝีมือวิวัฒนาการระยะ 6 แต่กลับไม่มีตำแหน่งในทีมรักษาความปลอดภัย?
คำพูดของมู๋หรงยู่เฉิงสื่อได้ว่าเขาไม่เชื่อว่าวิวัฒนาการระยะ6 คนนี้จะเป็นทหารของทีมรักษาความปลอดภัยจริงๆ เป็นไปได้เหรอว่าแค่ทีมรักษาความปลอดภัยของค่ายจะต้องมียอดฝีมือระดับนี้อยู่ด้วย?
ผมชื่อเจียงฮงหยูเป็นทหารของเขี้ยวหมาป่า เจียงฮงหยูที่นำการต้อนรับเอ่ยชื่อตัวเองออกมาเป็นครั้งแรก เขาส่งยิ้มเรียบง่ายและเอ่ยประโยคต่อมาที่สร้างความกลัวให้ทุกคน กัปตันของทีมรักษาความปลอดภัยของเราเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 7 ผมติดตามกัปตันมานานและท่านคอยช่วยสอนอะไรผมมากมาย
ฉันยังไม่รู้ชื่อกัปตันของทีมรักษาความปลอดภัยของค่ายเขี้ยวหมาป่าเลย? แววตาของมู๋หรงยู่เฉิงเป็นประกาย เขาไม่เคยคิดเลยว่าทีมรักษาความปลอดภัยของค่ายเขี้ยวหมาป่าจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้
ชื่อของกัปตันคือหยางเทียน เจียงฮงหยูตอบเสียงแผ่ว
จากนั้น——
ปั่ก!
ทันใดนั้นมันก็เสียงบางอย่างดังขึ้นที่ด้านหลังกลายเป็นว่าหนึ่งในกลุ่มตัวแทนจากซางจิงเป็นลมล้มไปแล้ว
อะไรกัน?คืออะไร? ทุกคนพลันตื่นตันกันหมด
หยางหยางเทียน… ตัวแทนจากซางจิงที่เป็นลงนั้นร้องเพ้อด้วยความหวาดกลัวและไม่นานร่างเขาก็แน่นิ่งสลบไป
ชื่อเสียงของหยางเทียนนั้นมีไม่กี่คนที่รู้จักแต่สำหรับซางจิงนั้นคนส่วนใหญ่คุ้นเคยกับชื่อนี้ดี เพราะซุนอี๋เจียที่ซางจิงเคยส่งมาตรวจสอบที่ค่ายเจี๋ยนอี๋เคยรายงานเอาไว้
ยอดฝีมือของเขี้ยวหมาป่าที่ซุกซ่อนความสามารถอันเหนือชั้นเอาไว้ชื่อว่า…หยางเทียน!
พวกเขาต่างประหลาดใจกันหมดกับยอดฝีมือที่เคยได้ยินเพียงแต่ชื่อและเมื่อได้รับรู้ว่าชูฮันจัดวางให้หยางเทียนเป็นกัปตันทีมรักษาความปลอดภัยค่ายเช่นนี้ แสดงว่าความจริงแล้วเขี้ยวหมาป่ากำลังซ่อนเขี้ยวเล็บที่แท้จริงเอาไว้อยู่!
เมื่อได้เห็นสีหน้าหวาดกลัวของกลุ่มตัวแทนจากซางจิงทุกคนก็ยิ่งประหลาดใจและจดจำชื่อของหยางเทียนเอาไว้ในใจอย่างฝังลึกด้วยความสงสัยอยากรู้
ในตอนนั้นเองหลูชูซเวก็แสดงตัวขึ้นมา ในเมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเขี้ยวหมาป่าแข็งแกร่งกันเหลือเกิน แถมยังมียอดฝีมือซ่อนเอาไว้อีก ทำไมถึงไม่เคยเข้าร่วมในสงคราม? ในสงครามกับลูกผสมครั้งนี้ ดูเหมือนว่าทีมรักษาความปลอดภัยจะไม่ได้เข้าร่วมด้วย อย่างนี้มันไม่เป็นการเสียความสามารถทิ้งเปล่าๆเหรอ?
คำถามนี้ค่อนข้างมีชั้นเชิงพอสมควรมันหมายความว่าเขี้ยวหมาป่ามีกลไกในการแบ่งระดับชั้นจริงๆ ส่วนเรื่องที่ทีมรักษาความปลอดภัยนั้นมีความสามารถสูงจริงๆมั้ยค่อยนำไปหารือทีหลัง แต่เท่านี้มันก็พอจะชัดเจนแล้วว่าทีมรักษาความปลอดภัยคงไม่ได้เก่งกาจมากขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นก็คงต้องเข้าร่วมในสงครามไปด้วยแล้ว
มู๋หรงยู่เฉิงมองหลูชูซเวอย่างพิจารณาจดจำความเก่งกาจของผู้หญิงคนนี้เอาไว้ในใจ…ค่ายตวนเองก็ไม่ใช่ธรรมดา!
คนที่เหลือเองก็อยากฟังคำตอบจากเจียงฮงหยูเหมือนกันแต่ที่เจียงฮงหยูไม่ยอมตอบอะไรก็คงเพราะกลัวจะเปิดเผยข้อมูลบางอย่างของเขี้ยวหมาป่าออกไป
เจียงฮงหยูยกมือขึ้นแตะปลายจมูกจากนั้นก็ยิ้มออกมา ทีมรักษาความปลอดภัยจะไม่เข้าร่วมกับสงครามไหนๆทั้งนั้น ไม่ว่ามันจะรุนแรงและยิ่งใหญ่ขนาดไหน เพราะท้ายที่สุดแล้วค่ายเขี้ยวหมาป่าก็คือฐานทัพทหาร มันไม่ใช่สถานที่สำหรับอยู่อาศัย จุดประสงค์ของทีมรักษาความปลอดภัยนั้นไม่ใช่ปกป้องคนทั่วไป แต่คือการรักษาฐานทัพดังนั้นแน่นอนว่าทหารในทีมรักษาความปลอดภัยเองก็ต้องแข็งแกร่งให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
พอได้ยินคำตอบของเจียงฮงหยูทุกคนรวมถึงมู๋หรงยู่เฉิงก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก ราวกับมีระเบิดดังตู้มอยู่ในหัว
ฐานทัพทหาร?!
��
