จากระยะที่ไม่ไกลนี้ โม่ชืออวิ้นยังสามารถเห็นฉินชวนยิ้มให้เจี่ยนอีหลิง
นี่เป็นฉากที่โม่ชืออวิ้นไม่เคยนึกถึง
เจี่ยนอีหลิงต้องการพบกับฉินชวนในวันนี้ เนื่องจากว่าพวกเธอได้ค้นพบสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการรักษาแม่ของฉินชวน
การรักษาแม่ของฉินชวนของเจี่ยนอีหลิงนั้นเป็นโครงการวิจัยระยะยาว ไม่เหมือนสภาพของเจี่ยนหยุ่นน่าวที่เป็นเพียงแค่การผ่าตัด
สิ่งนี้นำไปสู่การติดต่อระหว่างแม่ของฉินชวนและเจี่ยนอีหลิง
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน ฉินชวนมีแนวโน้มที่จะรู้เรื่องต่างๆมากขึ้น
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลย หากว่าฉินชวนพบเจี่ยนอีหลิงเข้า
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีข้อตกลงพิเศษระหว่างพวกเขา พวกเขารู้ว่าการรักษาโรคนั้นเป็นเรื่องของเวลา
หลังจากรู้ความจริง ฉินชวนก็ส่งข้อความถึงเจี่ยนอีหลิง หวังว่าจะได้พบและพูดคุยกับเธอ
ไม่ได้มากเกินไปที่สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยจะได้สนทนากับแพทย์ที่รับผิดชอบ ดังนั้นเจี่ยนอีหลิงจึงตกลง
แม้ว่าเจี่ยนอีหลิงต้องการหลีกเลี่ยงการพบกับฉินชวนให้มากที่สุดก็ตาม
เจี่ยนอีหลิงและฉินชวนนัดกันที่ร้านกาแฟ
พวกเขานั่งลงบริเวณที่นั่งริมหน้าต่าง ฉินชวนโทรหาพนักงานและสั่งเครื่องดื่มสองแก้ว
สั่งกาแฟหนึ่งแก้วสำหรับตัวเองและมิลค์เชคสำหรับเจี่ยนอีหลิง
เจี่ยนอีหลิงต้องการกาแฟจริงๆ
แต่เธอไม่คิดที่จะปฏิเสธความมีน้ำใจของผู้อื่นและไม่ได้จู้จี้จุกจิกจนเกินไป
ฉินฉวนได้สั่งมิลค์เชคไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่มีเจตนาที่จะเปลี่ยนแปลงอีก
ฉินชวนมองไปที่เจี่ยนอีหลิงอย่างขบขันและละอายแก่ใจ “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะไปเป็นครูสอนพิเศษของเธอมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว”
“มีหลายวิธีที่จะประสบความสำเร็จ ศาสตร์ของแต่ละแขนงต่างก็พิเศษเฉพาะ” เจี่ยนอีหลิงตอบ
ฉินชวนหัวเราะ “อย่าปลอบใจฉัน ความสำเร็จทางการแพทย์ของเธอ ฉันไม่สามารถบรรลุได้”
จากนั้นฉินชวนก็ถอนหายใจและกล่าวว่า “ฉันไม่คิดจริงๆเลยว่าเธอจะเป็นคนที่ช่วยแม่ของฉัน”
นี่เป็นสิ่งที่ฉินชวนไม่เคยคิด
“อื้อหือ” การตอบสนองของเจี่ยนอีหลิงนั้นตรงไปตรงมาและเย็นชา
เหมือนกับตอนที่เธอกำลังเรียนพิเศษ
ฉินชวนคุ้นเคยกับลักษณะนิสัยของเธอแล้ว และไม่รู้สึกว่าตัวเองได้รับการตอบรับอย่างเย็นชา
“ที่ต้องการพบเธอในวันนี้ สิ่งแรกที่ต้องการก็คือขอบคุณเธอ”
“ด้วยความยินดี”
“สิ่งที่สองที่ต้องการก็คืออยากถามเธอเกี่ยวกับข้อตกลงนั้น”
เมื่อแม่ของฉินชวนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ฉินชวนได้ลงนามในข้อตกลงพิเศษ
เนื้อหาของข้อตกลงนี้เป็นเรื่องของคำมั่นสัญญาของฉินชวน
ในตอนนั้นฉินชวนรู้สึกงวยงงมากเกี่ยวกับตัวตนของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิง เขาเป็นเพียงแค่เพียงนักศึกษาวิทยาลัยธรรมดาคนหนึ่ง สถาบันวิจัยทางการแพทย์หูหลิงถึงกับร้องขอคำมั่นสัญญาแบบนั้นกับเขาเลยเหรอ
แต่ในตอนนั้นฉินชวนไม่ได้ต้องการที่จะคิดอะไรให้มาก และก็ได้ลงนามในข้อตกลงอย่างมั่นใจ ตราบเท่าที่เขาสามารถช่วยแม่เขาได้ก็ไม่เป็นปัญหาว่าเขาจะต้องทำสัญญาไว้กี่ข้อ
จนกระทั่งเขารู้ว่าแพทย์ที่ดูแลแม่เขาเป็นเจี่ยนอีหลิงและเฉิงอี้
เขาจึงเริ่มคิดทบทวนเนื้อหาของข้อตกลงอีกครั้ง
ทำไมเจี่ยนอีหลิงจึงต้องการคำสัญญาเขา
มีอะไรที่เธอต้องการจากเขา
“จะคอยดู”
แน่นอนเจี่ยนอีหลิงไม่สามารถบอกฉินชวนได้ว่าเธอรู้ว่าเขานั้นทรงอำนาจแค่ไหน เธอรู้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จในอนาคต เธอยังรู้ว่าเขามีแนวโน้มที่จะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับจ๋ายหวินเชิ่งในอนาคตอีกด้วย
เพื่อที่จ๋ายหวินเชิ่งจะไม่ตายในเงื้อมมือเขา เธอจึงถือโอกาสรุกก้าวแรกด้วยการขอคำมั่นสัญญา ซึ่งแม้ว่าจะไม่มีผลทางกฎหมาย แต่ก็มีผลทางจิตใจ
ฉินฉวนหัวเราะเบาๆ “เธอเอาจริงเหรอ อย่างน้อยในตอนนี้ ฉันก็เป็นแค่เด็กยากจนคนหนึ่ง”
