ตอนที่ 1316 – คำสาปที่ไม่จางหาย
ซือหยูไม่ได้เกลียดฑากิณีนักแต่เขาไม่ชอบนางแน่นอน
นางเมตตาต่อศัตรูแต่กลับโหดร้ายต่อคนของตัวเอง
มีเพียงสภาพแวดล้อมอันพิลึกพิลั่นเท่านั้นที่จะก่อกำเนิดนิสัยอันพิลึกพิลั่นนี้มาได้
ถ้าหากนางเป็นคนทั่วไปความคิดเช่นนี้คงจะนำอันตรายมาสู่ตัวนางแล้ว แต่ส่วนที่น่ากลัวก็คือนางเป็นผู้นำแห่งพันธมิตรบูรพา
เทพเจิ้งถอนหายใจ
เมื่อเรากลับจากโลกเสี้ยววิญญาณพันธมิตรบูรพาก็ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก
อย่างแรกคือการจัดสรรกำลังใหม่พันธมิตรบูรพาเลียนแบบพันธมิตรประจิมโดยการเปลี่ยนการปกครองแบบหละหลวมเป็นบริหารโดยรวมอำนาจไว้ยังศูนย์กลาง
ฑากิณีได้ตั้งพรรคเทพบูรพาโดยมีนางเป็นผู้นำพรรคมีเทพพ่อค้าและรองผู้นำพรรครับใช้นาง จากนั้นก็เรียงตามลำดับเทพลงไป มีการแต่งตั้งเทพอีกสิบคนคอยรับคำสั่งจากนาง
การจัดกำลังเช่นนี้แทบจะเหมือนกับพันธมิตรประจิม
เทพเจิ้งเหลือบมองซือหยูและกล่าว
ในช่วงนี้ฑากิณีกำลังเล็งเทพตระกูลที่ออกไปนอกพันธมิตรและไม่กลับมาในร้อยปีที่ผ่านมา เทพเหล่านั้นถูกตัดขาดออกจากพันธมิตรร้อยเทพ
ซือหยูพูดอย่างเย็นชา
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
แม้เทพเหล่านั้นจะไม่กลับมาร้อยปีแต่เทพเหล่านั้นยังคงภักดีต่อพันธมิตร อำนาจของพรรคมิได้มีเยอะเกินไปหรอกรึ?
แล้วคนในตระกูลที่ถูกตัดขาดเล่า?
ซือหยูถามต่ออย่างเยือกเย็น
คนในตระกูลที่ถูกตัดการจะกลายเป็นข้ารับใช้ของตระกูลฝ่ายตรงข้ามหรือไม่ก็ถูกสังหาร ไม่ก็ต้องไปรับใช้เทพคนอื่นเพื่อรับการคุ้มครองในฐานะทาส หรือไม่ก็ต้องหรือจากพันธมิตรบูรพาไปทั้งตระกูล บางตระกูลหนีไปยังโลกที่ถูกทิ้งร้างในจักรวาล
อย่างที่คิดเลย!ตระกูลที่ถูกทิ้งจะสูญเสียการคุ้มครองจากพันธมิตร และเมื่อไร้เทพในเผ่าพันธุ์เดียวกันปกป้อง พวกเขาก็ไม่ต่างจากอาหารอันโอชะของคนอื่นไม่ใช่หรือ?
ถ้าหากไม่หนีตั้งตระกูลจะตกต่ำลง ไม่ก็ถูกสังหารจนหมดสิ้น!
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากเทพในตระกูลยังไม่ตาย และถ้ากลับมาและพบว่าอำนาจที่สร้างมากับมือได้หมดลงแล้ว เทพเหล่านั้นจะเลือกทำอย่างไรต่อ?
เทพเหล่านั้นจะยังทำเพื่อพันธมิตรอยู่หรือ?น่าขันยิ่งนัก! นี่ไม่ต่างกับการเปลี่ยนฝ่ายเดียวกันให้กลายเป็นศัตรู!
ฑากิณีกำลังทำให้พันธมิตรแตกพ่าย แล้วตระกูลเทพกระเรียนล่ะ?
ซือหยูถามถึงจะไม่ต้องถามก็อาจเดาได้
เทพเจิ้งตอบอย่างหมดหวัง
เพราะเจ้าตกลงสู่โลกอสูรทุกคนคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว โลกเทพกระเรียนเลยตกเป็นทรัพย์สินสาธารณะของพรรคเทพบูรพา
ส่วนคนตระกูลเทพกระเรียนถูกนำออกไปจากพันธมิตรโชคดีที่หยางไท่กับหวังยุ่นเสวียนคุ้มครองเอาไว้ คนตระกูลเทพกระเรียนจึงไม่ได้ลงเอยอย่างตระกูลอื่น
หยางไท่บุตรชายแห่งเทพพ่อค้า กับหวังยุ่นเสวียน บุตรชายแห่งเทพอุปกรณ์งั้นรึ? ซือหยูติดหนี้บุญคุณทั้งสองแล้ว
ฑากิณีทำอะไรอีกหรือไม่?
เทพเจิ้งพยักหน้า
นางส่งตัวอาชญากรจากพันธมิตรประจิมออกไปพ่อลูกกงซุนถึงได้ถูกส่งกลับพันธมิตรประจิม
สองคนนั้นถูกส่งกลับมาเพราะฑากิณีงั้นรึ?ความผิดของพ่อลูกกงซุนไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นที่จะต้องส่งข้ามพันธมิตรไป ฑากิณีเป็นคนเลือกสองคนนั้นเอง
ถ้าหากไม่ใช่เพราะนางไม่พอใจซือหยูใยนางจะต้องเลือกคนไม่สำคัญอย่างพ่อลูกกงซุนเล่า
อะไรอีก?
ทั้งพันธมิตรกำลังล้างบ้างกลุ่มอำนาจในเงามืดยังมีลูกหลานของเทพผีที่ถูกกวาดล้างไปด้วย
จักรพรรดิผีงั้นรึ?ซือหยูแววตาเยือกเย็น
เขาเป็นคนขอให้จักรพรรดิผีกับสายลับที่แอบบ่มเพาะขึ้นมาตั้งหน่วยข่าวกรอง
แต่จักรพรรดิผียังถูกจัดการ!
หลากหลายสิ่งที่ฑากิณีทำล้วนเกี่ยวข้องกับซือหยูฑากิณีกำลังทำเพื่อต่อต้านเขา
นอกจากจะโกรธแล้วซือหยูยังอดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดฑากิณีถึงมองเขาเป็นศัตรู
ทั้งคู่มีเรื่องอะไรให้บาดหมางกันหรือ? ถ้าเป็นอย่างนั้นข้าต้องกลับไปยังพันธมิตรบูรพาด้วยตัวเองสินะ?
เทพเจิ้งกับเทพกระบี่เคร่งเครียดขึ้นมาพร้อมกันด้วยตำแหน่งสูงส่งของซือหยู ทุกการเคลื่อนไหวของเขาถือว่าเป็นนโยบายของพันธมิตรประจิม
เขาจะไปพันธมิตรบูรพาเพื่อทำสงครามรึ?
เพียงแค่คิดทั้งสองก็ตัวสั่นแล้ว
เทพเจิ้งละอายใจยิ่งกว่าเดิม
ข้าผิดเองข้าผิดที่ไม่ได้หยุดเรื่องเช่นนั้น
แน่ล่ะว่าเจ้าสองคนมันผิด!
ซือหยูจ้องเทพทั้งสอง
เทพเจิ้งกับเทพกระบี่ตัวแข็งทื่อใบหน้าทั้งสองอึดอัดใจ ทั้งสองพูดไปเพียงเพราะอยากจะทำให้ซือหยูสบายใจขึ้น แต่ทั้งสองต้องโทษตัวเองจริง ๆ หรือ?
พวกเจ้ารู้อยู่แล้วว่าการตัดสินใจของฑากิณีจะทำให้เกิดภัยไม่รู้จบพวกเจ้าที่เป็นเทพพันธมิตรบูรพากลับไม่หยุดนาง! ถ้าเจ้าสองคนหยุดนางไม่ได้ เจ้าก็ตั้งพันธมิตรสิบเทพขึ้นมาเสีย ถ้าหากยังไม่พอ ก็ตั้งพันธมิตรยี่สิบเทพขึ้นซะ!
ซือหยูตำหนิอย่างรุนแรง
แววตาเฉียบคมของเขาไม่เคยพลาดรายละเอียดเพียงเล็กน้อยเขามองได้อย่างชัดเจนว่าเทพเจิ้งกับเทพกระบี่ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด
ในพันธมิตรอันหละหลวมที่ไม่มีแนวทางการปกครองจริงจังมาก่อนเพราะมีเทพมากมายอยู่เจ้ากลับปล่อยให้นังผู้หญิงโง่คนเดียวออกคำสั่งโง่ ๆ ได้ พวกเจ้ายังมีคุณสมบัติเป็นเทพพันธมิตรบูรพาอยู่หรือ?
เทพเจิ้งกับเทพกระบี่สีหน้าไร้อารมณ์ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของทั้งสองเลย
เข้าคิดว่าฑากิณีจะทำอันตรายแค่ตระกูลเทพที่ไร้อำนาจจะอย่างไรพวกเจ้าก็ไม่ได้รับผลกระทบสินะ? เจ้าสองคนเลยได้นิ่งเฉย?
ซือหยูถอนหายใจแรง
คิดตื้นๆ!
จากพันธมิตรกว้างใหญ่หละหลวมที่รวมอำนาจเป็นหนึ่งเดียวในข้ามคืนเจ้าคิดว่าปัญหาจะมีแค่การเปลี่ยนชื่อพันธมิตรบูรพาเป็นพรรคเทพบูรพารึ?
ซือหยูถาม
การรวมอำนาจย่อมทำให้เทพหลายคนไม่พอใจเพราะเสียอำนาจพิเศษของตนในการปกครองโลกที่ตัวเองสร้างขึ้นแน่นอนว่าย่อมแค้นฑากิณีที่ชิงอำนาจไป!
เพื่อที่จะดับความโกรธแค้นเหล่านั้นก็มีอยู่ทางเดียว!
เจ้าคิดว่าฑากิณีจะทำอะไรก่อน?
หากทำต่อเทพธรรมดาไม่ได้ผลนางก็ต้องทำต่อเทพคนสำคัญ เจ้าคิดว่าจะมีใครตกเป็นเป้าบ้าง?
แน่นอนว่าต้องเป็นรองผู้นำพรรคอีกสองคน
เทพเจิ้งหัวใจหยุดเต้น
เจ้าก็แค่คาดเดาเท่านั้น
ถ้าอย่างนั้นจงตอบข้าทำไมฑากิณีที่ไม่เคยคิดจะจับมือกับใครถึงได้สั่งให้เจ้าสองคนมาเจรจาและออกจากพันธมิตรบูรพา? ก็เพื่อให้สะดวกในการริบอำนาจตอนที่พวกเจ้าไม่อยู่ยังไงเล่า!
ซือหยูกล่าว
ถ้าข้าเดาไม่ผิดตระกูลเจ้าคงจะถูกถอนรากถอนโคนไปเกือบหมดแล้ว
เทพเจิ้งลุกขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความสะพรึงกลัวในแววตา
ตระกูลไม่ได้ติดต่อนางมานานแล้วนางคิดว่าเพราะพันธมิตรสงบสุขไร้ปัญหาใด จึงไม่มีเรื่องสำคัญให้รายงาน
แต่เมื่อคิดดูให้ดีพันธมิตรบูรพากำลังอยู่ในช่วงการเปลี่ยนแปลงอำนาจ และกำลังทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน มันจะสงบสุขได้อย่างไร?
นางไม่ได้ข่าวอะไรเลยมาครึ่งปีบางทีซือหยูอาจพูดถูกที่บอกว่าคนในตระกูลนางมิอาจส่งข่าวมาได้
ฮื่ม!คิดดูเอาเถอะ!
ซือหยูโบกมือ
เจิ้งหยวนชิงพยักหน้าให้ซือหยูอย่างสง่างามนางผิดหวังกับเทพในพันธมิตรบูรพามามากพอแล้ว
ไม่ว่าฑากิณีจะทำอะไรเหล่าเทพก็หวาดกลัวในพลังของฑากิณีจนไม่กล้าต่อต้านเพราะตระกูลตัวเองไม่ได้รับผลเสีย จึงไม่ได้คิดห้ามนโยบายเหล่านั้น
แต่เทพเหล่านั้นไม่รู้เลยว่าฑากิณีกำลังทำลายพันธมิตรบูรพาไปหนึ่งก้าวแล้ว
ซือหยูเห็นได้จากการฟังแต่เหล่าเทพกลับไม่สนใจใยดี
เขาไม่ได้เกลียดชังเทพพันธมิตรบูรพาที่ทำอะไรไม่ได้เพราะอย่างไรเทพเหล่านั้นก็ไม่เกี่ยวกับซือหยูอยู่แล้ว
แต่เขาผิดหวังในความสิ้นหวังของพันธมิตรบูรพา
เจ้าพวกคนโง่ที่สึกหรอตามความสงบสุขสุดท้ายก็กลายเป็นพวกสิ้นหวังโดยไม่รู้ตัว
ซือหยูส่ายหน้า
ข้าต้องกลับไปพันธมิตรบูรพาสินะ…
ซือหยูพึมพำพันธมิตรประจิมกำลังย้ายตำแหน่ง เขาจะต้องย้ายทั้งพันธมิตรไปยังพันธมิตรบูรพา
ส่วนฑากิณีเป็นไปไม่ได้ที่ซือหยูจะสงบศึกกับนาง
เขาไม่เชื่อว่าเทพตำแหน่งสูงอย่างนางจะเมตตาโอบอ้อมอารีจนอภัยได้แม้กับศัตรูถ้าเป็นเช่นนั้น นางคงจะตายไปเป็นพันครั้งแล้ว
คำอธิบายเดียวก็คือนางมีเป้าหมายซ่อนเร้น
ขณะที่กำลังคิดซือหยูกดหน้าอกของตัวเอง เขาตกใจ
เกิดอะไรขึ้น?
อกของเขาร้อนผ่าวอย่างไม่มีเหตุเขาฉีกเสื้อมองและชักสีหน้า
คำสาปราชาเขตกลางที่ถูกเทพไม้ผนึกถูกปลดปล่อยออกมาพลังอสูรที่มีเอกลักษณ์ปลดปล่อยออกมาด้วย!
ฟึ่บ!
เทพไม้สัมผัสได้ถึงความผิดปกตินางปรากฏตัวทันที
เมื่อเห็นสภาพซือหยูนางอ้าปากค้างเช่นกัน
เป็นไปได้ยังไง?ผนึกที่ข้าผนึกอีกครั้งกำลังแตกสลาย!
คำสาปถูกผนึกมาโดยตลอดทำไมถึงทำลายได้ล่ะ?
เทพไม้ใบหน้าตึงเครียด
คนที่ถูกคำสาปเรียกอาจจะมาถึงแล้ว เทพคนนั้นมีพลังเหนือกว่าข้าไปหลายขุมมิเช่นนั้นคงเปิดคำสาปจากระยะไกลไม่ได้!
ซือหยู…
เทพไม้พูดเสียงเศร้า
ตำแหน่งเจ้าถูกเปิดเผยแล้ว
