ตอนเย็น
หมู่บ้านฮุยเทียน ณ ครอบครัวลวน.
รถซานทาน่าหยุดอยู่หน้าบ้าน และตงเสวี่ยปิงก็ลงจากรถ เขาไปที่รองเท้าบู๊ตเพื่อรับของขวัญเสียวหลานซื้อเสื้อผ้า เนคไท เครื่องสําอาง อาหาร ฯลฯ และแม้แต่ดงซูบินก็ไม่สามารถพกพาทุกอย่างได้ เธอเข้าไปช่วยถือถุงช้อปปิ้งสองใบก่อนจะเข้าไปในลานบ้าน ห้องทางเหนือสว่างไสว พวกเขาสามารถเห็นผู้คนและได้ยินเสียงลงของดงซูบินและเสียงของภรรยาของเขา
ลวนเสี่ยวปิงได้ยินคนเปิดประตูและออกไปดู
ดงซูบินหัวเราะ “แม่ครับ ผมพาเธอกลับมา เธอคือเสียวหลาน ทุกคนน่าจะเจอกันมาก่อนและผมคิดว่าผมเคยแนะนําเธอให้ทุกคนรู้จักแล้ว”
เสี่ยวหลาน ยิ้มและเดินไป “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณป้า”
“อา…ใช่”
“เราแวะห้างเล็กระหว่างเดินทางมาที่นี้” เสี่ยวหลานกล่าวต่อ “ขอโทษที่ให้รอนาน”
“ทุกอย่างปกติดี” ลวนเสี่ยวปังไม่ได้มองดูลูกชายของเธอด้วยซ้ํา ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่เสี่ยวหลานและเธอก็มองเธอด้วยรอยยิ้ม
ดงซูบินหัวเราะ “แม่ครับ กําลังมองอะไรอยู่นะ”
ลวนเสี่ยวปิงมองออกไป “โอ้ ทําไมลูกซื้อของมาเยอะจัง”
“ผมพยายามบอกเธแล้ว แต่เสียวหลานเองก็ไม่ยอม”
“เข้ามาสิ อาหารเย็นพร้อมแล้ว”
ลุง ป้า และครอบครัวของ ดงซูบินอยู่ด้วย ทุกคนยืนขึ้นเมื่อ ดงซูบินและเสียวหลานเข้ามาในห้องทิศเหนือ พวกเขาทั้งหมดกาลังมองไปที่เสี่ยวหลานดงซูบินหยิบของขวัญออกมาอย่างรวดเร็วและมอบให้กับญาติของเขาแนะนําพวกเขาให้รู้จักกับเสี่ยวหลาน เธอเดินตามวิธีที่ดงซูบินพูดกับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
ลุงของดงซูบินตื่นเต้นเมื่อได้ยินนายกเทศมนตรีเรียกเขาว่าลุง พวกเขาเสนอที่นั่งให้เสี่ยวหลานอย่างรวดเร็ว
“นายกเทศมนตรีเสียว คุณชอบชาอะไร”
“คุณป้า เรียกฉันว่าเสี่ยวหลาน”
“อา… เสี่ยวหลาน ฮ่าฮ่า… ป้าจะเทชาให้คุณเอง”
ทุกคนรู้สึกอึดอัดเพราะเสี่ยวหลานเป็นนายกเทศมนตรีของมณฑล ลุงและป้าของดงซูบินรู้สึกอึดอัดใจที่จะพูดคุยกับเธอในฐานะผู้อาวุโสของเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาสังเกตเห็นว่าเสี่ยวหลานไม่มีอากาศและยิ้มอยู่เสมอ พวกเขารู้สึกสบายใจขึ้น
ทันใดนั้นถึงจินก็เข้ามาในขณะที่หอบ “ฉันเพิ่งทํางานเสร็จ พี่สะใภ้ของฉันอยู่ที่นี่ หรือเปล่า” เธอเห็นเสี่ยวหลาน นั่งอยู่ที่นั่นและตกใจ
ป้ารองของ ดงซูบินจ้องมองลูกสาวของเธอ “เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว”
“เธอคงเป็นถังจินสินะ?” เสี่ยวหลาน มองไปที่เธอ “ฉันได้ยินเกี่ยวกับเธอมากมายบิน ฮ่าฮ่า… ฉันได้ยินว่าเธอทํางานอยู่ในมณฑลเหรอ? ทําไมไม่โทรหาพี่ของเธอล่ะ เราจะได้กลับมาพร้อมกัน
ถังจนมองไปที่ เสี่ยวหลาน และทักทายเธอ “พี่สะใภ้.”
“ฮ่าฮ่า..” เสี่ยวหลาน รับทราบ
ถังจนเห็น เสี่ยวหลาน ยอมรับคําทักทายของเธอและเดินเข้าไปใกล้ “พี่สะใภ้คบกับพี่อยู่หรือเปล่า? พวกคุณเริ่มออกเดทกันตอนที่พี่ชายของฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลหรือยัง?” เธอรู้เรื่องนี้มากในภายหลังจากแม่ของเธอ เมื่อเธอได้ยินว่านายกเทศมนตรีเสี่ยว เป็นแฟนสาวของลูกพี่ลูกน้องของเธอ เธอตกใจและรีบกลับบ้านหลังเลิกงานอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวหลาน ไม่ได้แก้ไขเธอและยิ้ม
ถังจินนั้นขี้บ่นและไม่สนใจสายตาของพ่อแม่ของเธอ “ใครเป็นคนทําการเคลื่อนไหวครั้งแรก? คุณเดินตามพี่ชายของฉันหรือพี่ชายของฉันไปจีบคุณ?”
ดงซูบินจองถังจีน ไปให้พ้นเลย… หยุดถาม!”
“หนูก็แค่อยากรู้!” ถึงจินได้ตอบกลับ
เสี่ยวหลาน หัวเราะ “นี่ไม่ใช่ความลับ ครั้งแรกที่ฉันได้พบกับซูบินคือประมาณสองปีที่แล้ว ฉันเดินผ่านถนนเหอเป่ยเหนือ และกระเป๋าเงินของฉันถูกล้วงกระเป๋าเมือฉันใช้โทรศัพท์ซูบินปรากฏตัวและจับขโมยคนนั้น นั่นถือเป็นการพบกันครั้งแรกของเรา และหลายอย่างเกิดขึ้นหลังจากนั้น อืม…ฉันน่าจะเป็นคนที่เริ่มจีบซูบินก่อน ฮาฮา…”
นายกเทศมนตรีเสี่ยวจีบซูบินก่อนหรอ!?
ถังจิน, ลวนเสี่ยวปิงและคนอื่นๆ ตกตะลึง และทุกคนก็หันไปมองดงซูบิน
ดงซูบินหน้าแดง เขาและเสี่ยวหลาน ไม่ได้คบหากัน พวกเขาเริ่มออกเดทที่คฤหาสน์ของผู้อาวุโสเสี่ยว หลังจากที่เธอถามว่า “คุณต้องการเดทกับฉันไหม” และเขาก็พยักหน้า คําตอบของเสี่ยวหลานไม่ผิด เพราะเธอเป็นคนถามคําถามนี้
ถังขึ้นประทับใจอย่างมากและแสดงให้ ดงซูบินยกนิ้วให้
ลวนเสี่ยวปิงยังรู้สึกว่าลูกชายของเธอไม่น่าเชื่อ เขาสามารถปล่อยให้นายกเทศมนตรีคนสวยขึ้นศาลได้ ในเวลานี้ ในที่สุดเธอก็เชื่อว่าลูกชายของเธอกําลังออกเดทกับเสี่ยวหลาน และเสี่ยวหลานกําลังจะเป็นลูกสะใภ้ของเธอ เธอไม่อนุญาตให้ถึงจีนถามค่าถามเพิ่มเติม “ซูบิน พี่ชายของเธอเป็นหมดแล้ว”
แต่หลังจากหยุดถังจีนแล้ว ลวนเสียวปิงก็จับมือเสี่ยวหลานและเริ่มถาม
“ขี่ยหลาน ครอบครัวของคุณมีกคน”
“สาม. ฮาฮา…ฉันเป็นลูกคนเดียวด้วย”
“ดี…ฉันได้ยินซูบินและคุณภาลังวางแผนที่จะแต่งงาน คุณสองคนตัดสินใจวันที่แล้วหรือยัง”
“ไม่. เราไม่กล้ากําหนดวันด้วย“เสี่ยวหลาน ตอบอย่างสง่างาม เธอจับแขนของลวนเสี่ยวปิงและยิ้ม”เรากําลังรอให้คุณและผู้อาวุโสของเราตัดสินใจ ฮ่าๆ… แต่ฉันต้องขอโทษก่อน ซูบินกับฉันคบกันมาระยะหนึ่งแล้ว และนี้ก็นานเลยกว่าเราจะได้เจอคุณ”
“ไม่เป็นไร.” ลวเสียวปิงตบมือของ เสี่ยวหลาน “ฉันจะดีใจมากถ้าซูบินได้คุณมาเป็นภรรยายของเขา ครอบครัวของเราไม่กังวลเกี่ยวกับประเพณีเหล่านี้หรอก”
“โอ้ ฉันซื้อสร้อยคอให้คุณแล้ว” เสียวหลาน หยิบกล่องเครื่องประดับออกจากกระเป๋าของเธอ
ลวนเสี่ยวปิง ทําหน้าเคร่งขรึม “คุณกําลังทําอะไรอยู่? ไม่…”
“ลองดูสิ ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อเลือกสิ่งนี้และรู้สึกว่ามันเหมาะกับคุณ” เสี่ยวหลานเปิดกล่องและมันคือสร้อยคอทองคําขาวที่มีเพชรอยู่ มีค่าใช้จ่ายอย่างน้อย 30,000 เธอหยิบมันออกมาและยืนกรานที่จะใส่มันลงบนลวนเสี่ยวปิง ลวนเสี่ยวปิงปฏิเสธสองสามครั้ง แต่ต่อมาก็ยอม เธอแตะสร้อยคอที่คอและมองดู
ภรรยาของลุงของ ดงซูบินและป้ามองไปที่ลวนเสียวถึงอย่างอิจฉา
“เสี่ยวหลาน… เราขอบคุณ คุณมากๆเลย”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฮาฮา…”
ลวนเสี่ยวปิงไม่สามารถหยุดยิ้มได้ เธอไม่สนใจเรื่องราคาเพราะความคิดนั้นสําคัญ เธอไม่ปล่อยมือของเสี่ยวหลาน และพูดคุยต่อไป แม้แต่ลุงและป้าของ ดงซูบินก็ไม่สามารถเข้าร่วมการสนทนาได้
ดงซูบินรู้สึกว่าถูกละเลยและสูบบุหรี่สองสามมวนอยู่ตรงมุม “แม่ เรามาเริ่มทานอาหารเย็นกันไหม? ฉันหิวมาก.
“ถูกต้อง, ฉันลืมไปเสียสนิทเลย”ลวนเสี่ยวปิงยืนขึ้น”ฉันจะไปทําอาหารให้”
เสี่ยวหลาน ก็ยืนขึ้นเช่นกัน “คุณป้า ให้ฉันทําเถอะ”
ภรรยาของลุงของ ดงซูบินและป้าไม่กล้าปล่อยให้ เสี่ยวหลาน ทําอาหารให้พวกเขาและหยุดพวกเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะไปที่ครัว
เมื่อ ดงซูบินยังคงอยู่ในปักกิ่ง สถานะของ Luan Xiaoping ที่บ้านไม่สูง ป้าคนที่สองของดงซูบินและเธอเป็นคนทําอาหารและล้างจาน แต่ตอนนี้มันแตกต่างกัน เธอไม่ได้เข้าครัวเกือบตลอดเวลาแล้ว
หลังอาหารเย็น.
ถังจีนยังคงไล่ตามเสี่ยวหลาน เพื่อถามเกี่ยวกับคอร์ทของเธอกับดงซูบิน
ดงซูบินใช้โอกาสนี้ส่งสัญญาณให้แม่ของเขาออกไปที่ลานบ้าน “แม่ครับ เป็นยังไงบ้าง? คุณพอใจกับเธอไหม”
ลวนเสี่ยวปังหัวเราะ “ฮ่าฮ่า… แน่นอน โชคเข้าข้างคนเขลาเสมอ”
ดงซูบินเป็นบ้า “คนเขลา? ผม? ผมไม่ใช่คนโง่”
ลวนเสียวปิงถอนหายใจและตบมือลูกชายของเธอ “ฉันกังวลเมื่อได้ยินว่าคุณกําลังออกเดทกับนายกเทศมนตรี เธอมียศสูงกว่าและแก่กว่าคุณมาก… ฉันกลัวว่าคุณจะรังแกเธอหลังจากที่คุณแต่งงานกันหมดแล้ว แต่เห็นเธอแล้วฉันรู้สึกดีขึ้นมาก เธอเป็นผู้ หญิงที่ดี”
ดงซูบินกลอกตาของเขา “หยุดดูถูกผมได้ไหม? แม่คิดว่าผมเป็นใคร? แม่จะแกล้งผม? แม่สามารถถามเธอว่าเธอกล้าแกล้งผมไหม ฮิม! และเธอไม่กล้าต่อต้านฉัน” เขากลําอวดเมื่อเสี่ยวหลานไม่อยู่
ลวนเสียวปังรู้จักลูกชายของเธอดีและรู้สึกขบขัน “พูดโอยตัวเองไปเถอะ”
“ฉันพูดความจริง” ดงซูบินเคยดื่มแอลกอฮอล์มาก่อนและไม่ได้อายเพราะพูดแบบ
“เอาล่ะ…ฉันอารมณ์ดีและไม่อยากทะเลาะกับคุณ” ลวนเสียวปังหัวเราะ “อย่างไรก็ตาม แม่มีความสุขมากกับลูกสะใภ้คนนี้ เธอสวยและเยี่ยมยอด ในที่สุดลูกชายที่โง่เขลาของแม่ก็ทําให้แม่ภูมิใจ ฮ่าฮ่า… ทําดีกับเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะทิ้งลูก”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “แม่กาลังพูดเรื่องอะไร? แม้ว่าผมจะขอให้เธอไป เธอก็จะไม่ทําอย่างงั้นหรอก”
“ลูกจะเริ่มอวดดีอีกหรือ”
“แม่ไม่เชื่อผมเหรอ? แม่สามารถถามเสี่ยวหลาน!”
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก และ เสี่ยวหลาน ก็เดินออกไป “เอ๊ะ? ทําไมทั้งสองคนถึงอยู่ที่นี่? ทั้งสองต้องการถามอะไรฉัน”
ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไปและยิ้มอย่างเขินอาย “อา… ไม่มีอะไร… ผมกําลังคุยกับแม่อยู่”
ลวนเสี่ยวปิงเห็นสิ่งนี้และหัวเราะในใจของเธอ
