วันถัดไป
เป็นเช้าที่มีหมอกหนา
ดงซุบันเรียกเสี่ยวหลานขณะที่เขากําลังขึ้นลิฟต์
“สวัสดียามเช้าเสี่ยวหลาน ตื่นแล้วเหรอ?”
“ใช่. ฉันกําลังเตรียมตัวออกไปทํางาน”
“ตกลง, วันนี้อากาศหนาว ระวังอย่าให้เป็นหวัด”
“ฉันรู้, ฮ่าๆๆ โอ้ แม่ของคุณโทรหาฉันเมื่อคืนนี้ หลังจากที่เรากลับกัน เราคุยกันจนเกือบเที่ยงคืน”
“นานขนาดนั้นเลยหรอ? ผมคิดว่าแม่ชอบคุณ แล้วคุณคุยเรื่องอะไรกัน”
“เราคุยกันเรื่องวัยเด็กของคุณ แล้วแม่ของคุณขอให้ฉันยอมๆคุณบ้าง ฮาฮา…”
“ผมมักจะยอมคุณอยู่แล้ว และเชื่อคุณตลอด”
ดึง, ลิฟต์หยุดที่ชั้นล่าง และตงเสวี่ยปิงวางสาย เขาเดินออกจากอาคารและกําลังจะขึ้นรถซานตานาเหมือนมีเงาพุ่งออกมา มันเป็นสุนัขสีเหลืองขนาดใหญ่สายพันธุ์ที่ไม่รู้จัก แต่มันดูน่าเกลียด หัวโต หูใหญ่ และน่าจะเป็นสายพันธุ์ต่างประเทศ มันเห็นดงซูบินและมันวิ่งเข้ามาหาดงซูบิน
ดงซูบินก้าวถอยหลังและขมวดคิ้ว
สุนัขสีเหลืองตัวใหญ่ดุร้ายและขยับเข้าใกล้ “วูฟ! กรร…!”
“นี่สุนัขของใครกัน!?” ดงซูบินตะโกน “รีบลากมันออกไป! ปล่อยให้มันเดินเตร่โดยไม่มีสายจูงได้อย่างไร!”
ไม่มีใครตอบ
สนัขค่ารามและขยับเข้าไปใกล้ ดงซูบินเพื่อรอโอกาสที่จะกัดเขา
แกจะทําอะไร? ดวงตาของ ดงซูบินแข็งขึ้น และเขาไม่อยากจะทําร้ายมันเลยช่วงสองสามวันนี้ และเขาจะเตะสุนัขตัวนั้นออกไป เขาไม่ชอบสุนัขเนื่องจากเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเขาในโรงเรียนมัธยมถูกสุนัขกัดและเสียชีวิตจากโรคพิษสุนัขบ้า นี่เป็นโรคร้ายแรง และดงซูบินได้เห็นสภาพที่ น่าสังเวชของเพื่อนของเขาก่อนที่จะตาย มันน่าตกใจ และตั้งแต่นั้นมา เขาไม่ชอบสุนัขตัวใหญ่ สุนัขตัวเล็กก็ยังดี
ดงซบินตะโกนอีกสองสามครั้ง และชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ เดินออกจากสวนอย่างช้าๆ
“ต้าหวาง กลับมา!” เซียงเฉินเจีย ตะโกนและผิวปาก
ต้าหวาง จ้อง ดงซูบินก่อนที่จะเดินกลับไปหาเจ้าของของเขา
ดงซูบินมองไปที่ชายหนุ่มที่ไร้กังวลและโกรธจัด “นี่คือวิธีที่คุณเดินสุนัขของคุณหรือไม่? มันเป็นสุนัขตัวใหญ่และคุณจะปล่อยให้มันท่องไปโดยไม่มีสายจูงได้อย่างไร? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันกัดใครบางคน?”
เซียงเร็นจิน เหลือบมอง ดงซูบินและตอบอย่างไม่อดทน “ต้าหวางมันไม่กัดหรอก มันอยากจะเล่นกับคุณ”
“คุณคิดยังไงกับการเล่นแบบนี้” ดงซูบินได้ตอบกลับ “คุณควรจูงสุนัขของคุณ! นี่คือห้องของคณะกรรมการพรรค! คุณคิดว่านี่คือที่ไหน” ปักกิ่งห้ามไม่ให้ผู้คนเลี้ยงสุนัขตัวใหญ่ในเมือง และดงซูบินไม่ทราบว่าได้รับอนุญาตในมณฑลหยานไท่หรือไม่ แต่ควรจูงสุนัข มันไม่เกี่ยวกับว่าสุนัขจะกัดหรือไม่ มันเป็นปัญหาทางศีลธรรม เขาไม่กลัวที่จะถูกกัดเพราะเขาสามารถใช้พลังพิเศษ ย้อนกลับเพื่อหยุดมันได้ แต่ถ้าสุนัขตัวนั้นไปกัดเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ล่ะ?
เซียงเร็นจิน ขมวดคิ้ว “แกคิดว่าแกเป็นใครมาบอกให้ฉันจูงหมา? ฮะ?”
ดงซูบินโกรธมาก “เฮ้ เจ้าหนู! แกก้าลังหาเรื่องเหรอ!”
ตาหวาง เริ่มเห่าและค่ารามไปทาง ดงซูบิน”กรี… วูฟ!”
เหลียงเฉิงเผิง หัวหน้าสํานักงานความมั่นคงสาธารณะเดินออกจากอาคาร เขามีอพาร์ตเมนต์ทั้งที่สํานักงานความมั่นคงสาธารณะและไตรมาสของคณะกรรมการพรรค ถึงกระนั้นเขาก็อยู่ที่นั่นเป็นส่วนใหญ่ เขาเห็นดงซูบินและเซียงเร็นจิและถาม “หัวหน้าซูบิน คุณกําลังจะไปทํางานเหรอ? เอ๊ะ? เร็นจิ? นายกลับมาเมื่อไหร่ ฉันคิดว่านายกําลังศึกษาอยู่ที่ปักกิ่ง?”
เซียงเร็นจินยิ้ม “ลุงเหลียง ใกล้ถึงวันแรงงานแล้ว และพอดีว่าที่เรียนไม่ได้จัดการเรียนการสอน นั่นเป็นเหตุผลที่ผมกลับมาช่วงสองสามวันนี้ ผมเพิ่งกลับมาถึงเมื่อคืนนี้เอง”
“นายพาสุนัขมาเดินสินะ? นายดูรักสัตว์จริงๆฮ่าฮ่า… คืนนี้มาหาฉันหน่อยเพื่อทานอาหารเย็นกันเถอะ”
“ฮิฮิ…ค่อยคุยกันเรื่องนี้ที่หลัง เพื่อนของฉันบางคนจะกลับมา และเราอาจต้องขับรถออกไปในคืนนี้”
ดงซูบินไม่ต้องการติดตามเรื่องนี้อีกต่อไปหลังจากที่เหลียงเฉินเพิ่งหยุดชะงัก เขาไม่อยากเห็นเหลียงเฉิงเผิงและโบกมือให้เหลียงเฉิงเผิงก่อนขึ้นรถ
เซียงเร็นจิมองไปที่ดงซูบินอย่างเย็นชา ดูเหมือนเขาจะยังโมโหอยู่
เหลียงเฉินเผิงถอนหายใจในหัวใจของเขา ขณะที่เขามองไปที่ดงซูบินที่ขับรถออกไป
หัวหน้าเหลี่ยงได้โทรหา ดงซูบินเพื่อขอโทษสําหรับการจับกุมของเขาโดยสํานักงานความมั่นคงสาธารณะเมื่อคืนนี้ แม้ว่าดงซูบินจะบอกว่าเขาสบายดีและเข้าใจว่าเหลียงเฉินเผิงถูกบังคับให้ทําเช่นนี้ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งของเซียงดาว เขายังไม่พอใจกับเขา ดงซูบินช่วยเขาหาเตียงในโรงพยาบาลในปักกิ่งและให้ยืมรถเขาเมื่อแม่ของเขาป่วย แต่นี่เป็นวิธีที่เขาตอบแทนเขา นอกจากนี้ เขาน่าจะเห็นว่าสุนัขของชายหนุ่มกําลังจะกัดเขา แต่เขาแสร้งทําเป็นไม่เห็นและสนทนากับชายหนุ่มคนนั้นต่อไป
หลังจากออกจากที่พักแล้ว ดงซูบินก็เห็นเซียวฮัวหูที่ริมถนน เขาเป็นหัวหน้ากองกําลังยุทโธปกรณ์ของมณฑล ลูกชายของจินหลง และแฮ็กเกอร์ที่แฮ็คเว็บไซต์ของรัฐบาลมณฑล
ดงซูบินหยุดรถของเขาและถาม “ไปโรงเรียนไหม”
“เอ๊ะ? พี่ซูบิน?” เซียวฮัวพยักหน้า “ผมกําลังจะไปโรงเรียน”
“พ่อของนายไม่ได้มาส่งเหรอ? ขึ้นมาสเดียวฉันไปส่งนายเอง”
“ฮ่าฮ่าขอบคุณครับ.” เซียวฮัวกําลังคุยกับ ดงซูบิน“ทําไมพี่ถึงรถขับซานตาน่า? ผมคิดว่าจะได้สัมผัสความรู้สึกของรถเบนซ์โอ้ ฉันได้ยินพ่อของผมบอกว่าพี่กําลังคบกับนายกเทศมนตรีเสี่ยวบ้าไปแล้ว! พี่ซูบินจริงมั้ย? นายกเทศมนตรีเสี่ยว เป็นผู้หญิงในฝันของฉัน ฉันไม่เคยเจอใครที่สวยเท่าเธอ คุณ… ถอนหายใจ…ฉันรู้สึกผิดหวังมาก”
ดงซูบินหัวเราะ “หยุดเรื่องไร้สาระ หญิงในฝัน? หากพ่อของนายได้ยินเช่นนี้ เขาจะหักขานายแน่”
เซียวฮัวอยู่บ้านเงียบๆ และไม่ค่อยพูดกับพ่อแม่ของเขา แต่เวลาอยู่กับเพื่อนหรือคนใกล้ตัวเป็นคนพูดมาก ไม่ยอมกลับบ้าน
หลังจากคุยกันไปซักพัก ตงเสวี่ยงก็ถามขึ้น “โอ้ คุณสังเกตเห็นชายหนุ่มเดินสุนัขของเขาในห้องก่อนหน้านี้หรือไม่”
“สุนัข? ไม่”
“หัวหน้าเหลียงดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเขามาก และฉันคิดว่าชื่อของเขาคือเหรินเจี๊ย”
“เอ๊ะ? เร็นจิ? เซียงเร็นจิน? เขากลับมา?”
“คุณรู้จักเขาด้วยเหรอ” ดงซูบินไม่ใช่คนพื้นเมืองของมณฑลหยานไท่และไม่รู้จักผู้คนที่นี่และ เซียวฮัว “บอกรายละเอียดฉันเพิ่มเติม. เขาเป็นลูกใคร”
“มันจะเป็นใครได้อีก? เขาเป็นลูกชายของเลขาธิการพรรคเซียง”
ดงซูบินขมวดคิ้ว “ลูกชายเลขาธิการพรรค? ทําไมฉันไม่เคยพบเขามาก่อน”
“เซียงเร็นจิ กําลังศึกษาอยู่ที่ปักกิ่ง เขาย้ายไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมปักกิ่งเมื่อสามปีที่แล้ว และคุณก็ไม่ย้ายไปที่นั่น” เซียวฮัวพูดต่อ “เขากําลังศึกษาอยู่ในเขตหยานไท่ แต่เลขาเซียงไม่ใช่เลขาในตอนนั้น อดีตเลขาธิการชางและกลุ่มของเขา เช่นเดียวกับลูกๆ ของหัวหน้ากรมประชาสัมพันธ์เฉียวนั้นอายุยี่สิบปลายๆ แต่เซียงเร็นจิ เป็นตัวสร้างปัญหาและมีการปะทะกับเฉียวเฟิงหลายครั้ง พ่อของเขาเป็นเพียงหมายเลข 2 ในขณะนั้นและไม่สามารถเอาชนะเฉียวเฟิงได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาย้ายไปเรียนที่อื่นและแทบจะไม่ได้กลับมาอีกเลยในช่วงสองปีที่ผ่านมา เขากลัวเฉียวเฟิงจะมองหาเขา”
ดงซูบินพยักหน้า “นายรู้เยอะจริงๆ”
“แน่นอน. เหอเหอ… หลังจากที่เลขาฉางจากไป และคุณกับเฉียนเฟยได้ทําร้ายชั่วอานาจของเขา เลขาเซียงได้รับการเลื่อนตําแหน่ง และเซียงเร็นจิก็กลับมา”
“ดูเหมือนพี่จะไม่ชอบเขา”
“แม้ว่าพ่อและพ่อของเขาจะมาจากกลุ่มเดียวกัน แต่ฉันก็ไม่ใช่เพื่อนกับเขา เขาชอบเลี้ยงสุนัข และแมวและพาพวกมันไปอวด แม้แต่แม่ของฉันก็บอกฉันว่าอย่าไปยุ่งกับเขาเพราะเขาชอบสร้างปัญหา” เซียวฮัวไม่ได้ปิดบังอะไรจาก ดงซูบินเพราะดงซูบินช่วยเขาเมื่อเขาแฮ็คเข้าไปใน เว็บไซต์ของสํานักงานความเมือง แม่ของเขามักจะยกย่องดงซูบินต่อหน้าเขาเช่นกัน
แม้ว่าดงซูบินจะไม่มีชื่อเสียงที่ดี แต่หลายคนก็ชื่นชมตัวละครของเขา เมื่อเลขาธิการคณะกรรมการตรวจสอบวินัย ลูกชายของดวนเซ็นกัง ตกจากรถทัวร์และกําลังจะถูกเสือโคร่งไซบีเรียกิน ดงซูบินเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขา ในเวลานั้น ดงซูบินกําลังถูกสอบสวนโดยคณะกรรมการตรวจสอบวินัย พวกเขามีความแค้นต่อกันอย่างลึกซึ้ง กี่คนที่สามารถให้อภัยได้?
แม้ว่า ดงซูบินจะมาจากกลุ่มของเสี่ยวหลานแม่ของเสี่ยวฮก็ยังยกย่องเขาตลอดเวลา
ดงซุบินถามเกี่ยวกับครอบครัวของเซียงดาว ระหว่างทางไปโรงเรียนของเซียวฮุยเหมือนพ่อเหมือนลูก ทั้งคู่ชั่งน่ารังเกียจ แม้แต่คนที่มาจากฝ่ายพ่อของเขาก็ยังไม่ชอบเขา
แต่ดงซูบินต้องใส่ความคิดของเขาเข้าไปในงานของเขา ความสัมพันธ์ของเขากับเสียวหลาน อาจถือเป็นผลประโยชน์ทับซ้อน และเขาก็ยังไม่รู้ว่าเซียงดาวจะทําอะไรต่อไป เขาอาจไม่ได้รักษาตําแหน่งปัจจุบันของเขาด้วยซ้ําเพราะเขาอาจถูกย้ายได้ตลอดเวลา เขาไม่ต้องการถูกย้ายออกไปในตอนนี้
ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นสําหรับสํานักงานส่งเสริมการลงทุน และพาร์คหย่งซีจะลงนามในสัญญา เขาจะมอบเครดิตนี้ให้ผู้อื่นและ แย่งผลงานแห่งความเพียรพยายามทั้งหมดของดงซูบิน ในเดือนก่อนหน้าไปได้อย่างไร
ดงซูบินไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้น
