บทที่ 1355 เป็นตัวอะไรกัน
“สาวน้อยชื่ออะไรจ๊ะ ติดตามตามหัวหน้าคนไหน” ชายวัยกลางคนมองประเมินเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่ปกปิดแววตาแม้แต่น้อย
“คุณจำคนผิดแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองชายวัยกลางคน เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา
ได้ยินแบบนั้น ชายวัยกลางคนจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น มุมปากยกขึ้นน้อยๆ “โอ้โฮ แถมยังอารมณ์ร้ายน่าดู…”
ไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก หญิงชุดแดงที่อยู่ด้านข้างก็มองประเมินเยี่ยหวันหวั่นด้วยท่าทางมองคนจากที่สูงไม่ปาน สีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก เอ่ยกับชายวัยกลางคนว่า “พี่สยง นังขยะอย่างนี้มีอะไรดี อยู่ที่นี่แต่งตัวสูงส่ง ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้างว่างเป็นตัวอะไร”
“เฮ้อ เสี่ยวหลาน อย่าหึงสิ พี่สยงยังรักเธออยู่นะ…” ระหว่างพูดคุยกัน ชายวัยกลางคนก็ตบก้นหญิงชุดแดงหนึ่งที่ด้วยรอยยิ้มหยาบโลนเต็มใบหน้า
หญิงชุดแดงเบ้ปาก “พี่สยง ดูพี่พูดเข้าสิ ไม่ใช่ว่าฉันกลัวว่านังขยะนี่จะดูแลพี่ไม่ดีหรอกเหรอ”
“นั่นก็ไม่แน่หรอก พวกเธอกลางคืนปรนนิบัติฉันด้วยกันไง…เสี่ยวหลานดูแลเธอ แบบนี้ก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ” ชายวัยกลางคนยิ้มเอ่ย
หญิงชุดแดงมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างดูถูก “ในเมื่อพี่สยงสั่งแล้ว คืนนี้เธอก็ดูแลพี่สยงดีๆ เข้าใจไหม”
เวลานี้มุมปากเยี่ยหวันหวั่นสวมรอยยิ้มบอกไม่ถูก ที่รัฐอิสระยังไม่เคยมีใครกล้าไม่เกรงใจแบบนี้กับเธอมาก่อน
ถึงแม้เยี่ยหวันหวั่นก็รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยที่แท้จริง แต่สำหรับตอนนี้แล้ว เธอนั่งอยู่บนบัลลังก์ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไม่ผิดแน่
“ไสหัวไป” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างรำคาญเล็กน้อย
“แกนังร่านนี่…พี่สยงเป็นใคร ให้เธอมาปรนนิบัติรับใช้พี่สยงกลางคืนก็เป็นบุญสามชาติของแกแล้ว แต่แกยังมาแสร้งทำตัวบริสุทธิ์ใส่มารดางั้นเหรอ” หญิงชุดแดงมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างโมโห
ตอนที่พูดชายวัยกลางคนยื่นมือ ถึงกับจะลูบแก้มของเยี่ยหวันหวั่น
‘เพียะ!’
แทบจะในชั่วพริบตา เยี่ยหวันหวั่นก็ปัดมือขวาที่ชายวัยกลางคนยื่นออกมา
“โฮ่ คุณหนูน้อยอารมณ์ร้ายแล้วยังขี้โมโหมากด้วย…ไม่เลว พี่สยงเธอก็ชอบแบบนี้ ไม่งั้นพอขึ้นคร่อมแล้วเหมือนกับปลาตายก็น่าเบื่อแย่…” ลิ้นสีแดงของชายวัยกลางคนเลียริมฝีปากแห้งผาก
“จับมาให้ฉัน พาไปบ้านพี่สยง” หญิงชุดแดงเอ่ยกับพวกชายฉกรรจ์ที่อยู่ด้านข้าง
ได้ยินคำพูดของหญิงชุดแดง พวกชายฉกรรจ์ผู้ติดตามก็พยักหน้าแล้วเดินขึ้นหน้ามาตั้งท่าจะจับตัวเยี่ยหวันหวั่นทันที
เวลานี้ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นมีประกายเย็นเยียบวาบผ่าน เธอระเบิดกำปั้นใส่หน้าชายฉกรรจ์หนึ่งในนั้น
ชายฉกรรจ์คนนั้นถูกเยี่ยหวันหวั่นต่อยเข้าอย่างจังโดยไม่ทันตั้งตัว ร่างซวนเซถอยหลัง สองมือกุมจมูกล้มลงกับพื้นลุกไม่ขึ้น แค่เพียงหมัดเดียว สันจมูกเขาก็ถูกเยี่ยหวันหวั่นต่อยหักแล้ว
“วอนหาที่ตาย!”
เห็นแบบนั้น ชายฉกรรจ์อีกคนก็ตะโกนเสียงโมโห
“ไสหัวไป!”
เยี่ยหวันหวั่นยังไม่เก็บท่าหมัด เธอใช้ข้อศอกกระแทกใส่ลำคอของชายฉกรรจ์อย่างไม่ปรานี
ทุกขั้นตอนเกิดขึ้นเพียงสองวินาที ชายฉกรรจ์สองคนก็ล้มไปกองกับพื้นลุกไม่ขึ้น ในปากร้องครวญคราง
“แกนังโสเภณีชั่ว แกกล้าขัดขืน!” หญิงชุดแดงตะคอกเสียงแหลม
‘เพียะ!’
เยี่ยหวันหวั่นแค่นหัวเราะ พลิกมือตบแก้มซ้ายของหญิงชุดแดงอย่างรุนแรง
เวลานี้หญิงชุดแดงจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น กุมแก้มซ้ายที่มีรอยประทับฝ่ามือ ราวกับมองเห็นผีไม่ปาน
———————————————————————————
บทที่ 1356 ถูกคู่หมั้นจับได้คาหนังคาเขา
“พี่สยง นังโสเภณีนี่ตบฉัน…นังโสเภณีชั่ว กล้าตบฉันเชียวเหรอ!” หญิงชุดแดงกรีดร้องเสียงแหลม
ความผิดปกติตรงนี้เริ่มดึงดูดผู้คนไม่น้อย
ไม่นานชายหญิงบนโถงทางเดินไนต์คลับก็มากขึ้นเรื่อยๆ หลังเห็นชายวัยกลางคน ทุกคนก็หน้าเปลี่ยนสี
“นั่นไม่ใช่เยียนสยงเหรอ…คนของตระกูลเยียน…”
“ผู้หญิงคนนี้มาจากไหน ถึงกล้าล่วงเกินเยียนสยง…นี่คงไม่กลัวตายใช่ไหม”
“หึหึ ได้ยินว่าเป็นคุณหนูของไนต์คลับนี้แน่ะ…”
“ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าจริงๆ กล้าล่วงเกินแม้แต่เยียนสยงของตระกูลเยียน เกรงว่าคงไม่รู้ตัวตนของเยียนสยงเลยละมั้ง”
“คิกๆ ตระกูลเยียนมีอำนาจขนาดไหน เยียนสยงคนนี้เป็นเบื้องบนของตระกูลเยียน ผู้หญิงที่เยียนสยงอยากได้ยังไม่เคยพลาดมือเยียนสยงมาก่อน ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดี เกรงว่าจุดจบคงอนาถน่าดู…”
หลังจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคน สีหน้าเยียนสยงก็เย็นชาลงในพริบตา
โสเภณีชั่วหนึ่งคนกล้าทำให้เขาขายหน้าเช่นนี้ภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคน ไม่เคยมีเรื่องอย่างนี้มาก่อนจริงๆ
“สาวน้อย อย่าให้หน้าแล้วไม่เอาหน้า ฉันไม่สนว่าเธอทำงานที่นี่หรือเปล่า คืนนี้เธอต้องตามฉันไป…ไม่งั้น ฉันจะฆ่าทั้งตระกูลเธอ แล้วให้พี่น้องฉันผลัดกันขึ้นคร่อมเธอ” เยียนสยงจ้องเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยเสียงทะมึน
‘เพียะ!’
แต่เพิ่งสิ้นเสียงของเยียนสยง เยี่ยหวันหวั่นก็พลิกมือตบหน้าเยียนสยงอย่างแรงหนึ่งฉาด
เมื่อเยี่ยหวันหวั่นตบฉาดนี้เสร็จ เวลาก็เหมือนกับหยุดนิ่งไม่ปาน ทุกคนในที่นั้นต่างพากันอึ้งอยู่กับที่ ไม่อยากจะเชื่อ
พนักงานของไนต์คลับหลายคนมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเบ้ปากอย่างดูถูก จากนั้นก็มีสีหน้าท่าทางเหมือนดูละครสนุก ไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นหญิงไร้สติปัญญาไร้ประสบการณ์จากไหน ยังกล้าตบแม้แต่เยียนสยง
“นังโสเภณีชั่ว วันนี้บิดาจะฆ่าแก!” หลังเยียนสยงถูกเยี่ยหวันหวั่นตบก็ระเบิดเสียงตะคอก จะคว้าข้อมือเยี่ยหวันหวั่น
แต่เยียนสยงยังไม่ทันแตะต้องเยี่ยหวันหวั่น ก็กลับถูกเยี่ยหวันหวั่นตบอย่างแรงอีกฉาดจนเขาล้มกับพื้น
เยียนสยงเบื้องบนของตระกูลเยียนผู้นี้ ตอนยังหนุ่มค่าพลังต่อสู้นับว่าไม่เลว แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ถูกสุรานารีสูบร่างไปนานแล้ว ไหนเลยจะเป็นคู่ประมือของเยี่ยหวันหวั่น
“นังโสเภณีชั่ว…แกตายแน่!” หญิงชุดแดงจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ
แต่เยี่ยหวันหวั่นกลับยังคงไม่สนใจหญิงชุดแดง กลับกันเธอย่อตัวลงมองเยียนสยงแล้วยิ้มหยันเอ่ย “จำไว้ ฉันอยู่ห้อง 302 แกกล้าก็พาคนมา ฉันจะรอ”
เยี่ยหวันหวั่นพูดจบก็เดินจากไปอย่างสง่าผ่าเผย
เวลานี้ทุกคนมองหน้าสบตากัน ผู้หญิงคนนั้นโง่เหรอ…อัดเยียนสยงยังไม่วิ่งหนี กระทั่งว่าประกาศหมายเลขห้องของตัวเอง…นี่เหนื่อยหน่ายชีวิตแล้ว อยากตายแล้วงั้นเหรอ
“ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ได้มีเบื้องหลังหรอกนะ”
“เบื้องหลังกับผีสิ ใครบ้างไม่รู้จักเจ้าพ่อพวกนั้นของรัฐอิสระ ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน คงจะเป็นยัยโง่คนหนึ่งนั่นแหละ”
…
ผ่านไปสักพัก เยี่ยหวันหวั่นก็ผลักประตูเดินเข้ามาในห้องส่วนตัว
“เสี่ยวเฟิงกลับมาแล้ว”
ชายหนุ่มในชุดสูทสั่งตัดสีดำ ติดโบหูกระต่าย ค่าความหน้าตาดีถึงขีดสูงสุดผู้หนึ่งนั่งบนโซฟาอย่างสงบเงียบ เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นที่ผลักประตูเข้ามาก็หัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ย
เห็นชายหนุ่ม เยี่ยหวันหวั่นพลันมีสีหน้าประหลาดใจ นี่…จี่ซิวหร่านทำไมมาอยู่ที่นี่
“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนนี้เธอมีตัวตนเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย ซึ่งก็คือคู่หมั้นของจี่ซิวหร่าน…ตัวเองถูกเป่ยโต่วพามาหาความสำราญที่ไนต์คลับ…
ถูกคู่หมั้นจับได้คาหนังคาเขา…น่ากระอักกระอ่วนชะมัดเลย…
