นิยาย มายไอรอนสูท My Iron Suit ตอนที่ 452: ไม่อาจคาดเดาได้
ก่อนที่ เทย์เลอร์ จะพา ลินคอล์น ไปพบ เฉินโม่ ให้ วิคเตอร์ และ เจมส์ ได้ฝึกฝนตัวเองก่อน ใครจะรู้ว่าทั้งสองอยากจะฉวยโอกาสที่ขี้เกียจและพวกเขาก็เพิ่งถูกจับได้ในห้องโถง
เทย์เลอร์ ยืนอยู่นอกประตูและมองดูทั้งสองคนวิ่งกลับไปที่สนามฝึกซ้อม ไล่ตามทั้งสองแล้วเดินกลับไปที่ห้องโถงโดยเอามือวางหลัง ในเวลานี้ลินคอล์นเพิ่งลงจากบันได
ลินคอล์นพยักหน้าให้เทย์เลอร์และไม่พูด หลังจาก เทย์เลอร์ เห็นลินคอล์นที่เดินลงบันไดเขาก็เห็นว่าเขาเพิ่งเห็นฉากของวิคเตอร์และเจมส์
อย่างไรก็ตาม เทย์เลอร์ ไม่มีความรู้สึกอึดอัดใด ๆ เสมียนสอนทหารว่าปัญหาคืออะไร เขาไม่ใช่นักการเมืองที่ต้องใส่ใจภาพลักษณ์ของเขาตลอดเวลา ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องนี้ในตอนนี้ และเขาก็พยักหน้าให้ลินคอล์นอย่างสุภาพ จากนั้นเขาก็หันมาและพาเขาออกจากคฤหาสน์
ที่ทางเข้าของคฤหาสน์มีรถมารออยู่ที่นั่นและหลังจากที่เห็นลินคอล์นขึ้นรถมาสักพักเทย์เลอร์ก็อยู่ด้านหลังของเขาและหันหลังเดินไปยังสนามฝึกซ้อมที่ด้านข้างของคฤหาสน์
เทย์เลอร์ ไม่รู้ว่าลินคอล์นในรถกําลังเฝ้าดูร่างของเขาที่หายไปที่มุมคฤหาสน์ก่อนจะหันกลับไป
ใจกลางลินคอล์นราวกับพายุ! คุ้นเคยเกินไป! มันคุ้นเคยเกินไป!
เสียงท่วงท่าการเดินวิธีมือแม้จะผงกหัวก็เหมือนกันเป๊ะ!
และถึงแม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างเล็กน้อย แต่ถ้าคุณมองใกล้ ๆ ก็ยังมีความเหมือนอยู่สีหรือห้าจุด!
ที่สําคัญที่สุดคือเขาได้ยินเด็กหนุ่มทั้งสองคนที่เรียกเขาว่า “เทย์เลอร์” อย่างชัดเจน!
มีการคาดเดาที่ไร้สาระในใจของลินคอล์นว่าชายวัยกลางคนคนนี้ที่เป็นเหมือนพ่อบ้านในคฤหาสน์ของเฉินโม่น่าจะเป็นประธานาธิบดีเทย์เลอร์ที่เสียชีวิตไปเมื่อ 6 ปีก่อน!
แม้ว่าเหตุผลบางอย่างของเขาจะบอกเขาว่าสิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ แต่ประธานาธิบดีเทย์เลอร์ตายไปแล้วและความตายก็ไม่มีชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นความสูงและรูปลักษณ์ของชายวัยกลางคนคนนี้รวมถึงนิสัยใจคอของเขานั้นแตกต่างจากประธานาธิบดีเทย์เลอร์มาก
แต่สัญชาตญาณที่อ่อนไหวของการเป็นทนายความทําให้เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่าคน ๆ นี้คือ ประธานาธิบดีเทย์เลอร์ที่ควรจะต้องตาย!
เมื่อประธานาธิบดีเทย์เลอร์ดํารงตําแหน่งเขาเคยเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เขาเคยเห็นประธานาธิบดีเทย์เลอร์หลายครั้งและฟังสุนทรพจน์ของเขา เขาเป็นวีรบุรุษสงครามและต่อต้านทาสอย่างหนักแน่น ลินคอล์นชอบมาก ดังนั้นจึงมีความประทับใจอย่างลึกซึ้งต่อเขา
พ่อบ้านของนายเฉินโม่นอกจากความสูงแล้วยังสอดคล้องกับความทรงจําของประธานาธิบดีเทย์เลอร์ที่แปดสิบเก้าเปอร์เซ็นต์
ถ้าเป็นคนอื่นทั้งสองดูสูงพอที่จะทําให้ผู้คนเลิกคาดเดานี้ได้ แต่จิตใจของลินคอล์นกระพริบ อยู่ตลอดเวลาผ่านภาพวาดสีน้ํามันในห้องศึกษาของเฉินโม่และดาบสองมือของอัศวินบนชั้นติดผนัง!
ตอนนี้ลองคิดดูอัศวินชุดคลุมสีดําบนภาพวาดไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ แต่รูปร่างด้านหลังและบรรยากาศที่แหลมคมของร่างกายนั้นคล้ายประมาณแปดสิบเก้าคือ เฉินโม่
แถมดาบยาวที่เหมือนกับภาพวาดนั่นคืออัศวินชุดคลุมสีดําในภาพวาดคือเฉินโม่หรือเปล่า?!
แต่ภาพวาดของภาพเขียนเป็นรูปแบบของยุคกลางอย่างชัดเจน ความยิ่งใหญ่ปราสาทหินสีดําอันงดงามและทหารบนกําแพงและชุดเกราะหนักที่โจมตีปราสาทแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ภาพวาดแสดงให้เห็นถึงยุคกลาง เมื่ออัศวินติดอาวุธหนักเข้าโจมตีปราสาท
หากทั้งสองสิ่งแยกจากกันก่อนและหลังลินคอล์นอาจจะยังรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ตอนนี้ทั้งสองสิ่งเชื่อมโยงเข้าด้วยกันแม้ว่าลินคอล์นจะยากที่จะยอมรับ แต่เขาก็ยังต้องอนุมานว่าเป็น เฉินโม่ ยุคกลางในภาพวาดสีน้ํามัน หัวหน้าอัศวินชุดคลุมสีดําและพ่อบ้านของ เฉินโม่ คือ ประธานาธิบดีคนที่ 12 ของอเมริกา เทย์เลอร์!
หากการอนุมานนี้เป็นความจริงก็หมายความว่าเฉินโม่เป็นคนอมตะที่มีชีวิตอยู่ตั้งแต่ยุคกลางจนถึงปัจจุบัน! รอดชีวิตมาได้และประสบการณ์ได้รับการวาดภาพและรักษาไว้จนถึงทุกวันนี้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขายึดปราสาทได้สําเร็จกล่าวคือเขายังมีพลังของคน ๆ เดียวที่จะทําลายเมืองได้
ยิ่งไปกว่านั้นการมีอยู่ของ เทย์เลอร์ ยังแสดงให้เห็นว่าเขามีความสามารถในการปลุกคนตายและเปลี่ยนรูปลักษณ์และมอบพลังอันทรงพลังให้กับคนอื่น!
เฉินโม่มีความลับอะไรในตอนท้าย? !
มีพลังวิเศษอะไรอยู่ในมือ? !
ในใจของฉันฉันจําได้อีกครั้งว่าเฉินโม่ยังเด็กแต่เต็มไปด้วยใบหน้าที่สง่างามและลึกราวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวดูเหมือนจะมองเห็นทุกสิ่งด้วยสติปัญญาที่ไม่มีที่สิ้นสุดชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้น ๆ เช่นเฉินโม่จะสามารถมีดวงตาแบบนี้ได้ที่ไหน!
ตอนนี้ดูเหมือนว่า เฉินโม่ ไม่ใช่แค่คนธรรมดา!
ตามความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับ เฉินโม่ เฉินโม่ มาที่นิวยอร์กเป็นครั้งแรกในปี 1845 ด้วยความมั่งคั่งที่ไม่มีที่สิ้นสุดเขาได้ซื้อที่ดินทั้งหมดใกล้นิวยอร์กในเวลาอันสั้น เขาไม่รู้ว่าเฉินโม่จะโน้มน้าวให้ชาวอินเดียทํางานให้กับเขาได้อย่างไร
คุณรู้ไหมว่าชาวอินเดียนอเมริกันพื้นเมืองมักมองว่าผู้อพยพในยุโรปเหล่านี้เป็นผู้รุกรานและไม่เป็นมิตรกับพวกเขานับประสาอะไรกับพวกเขา จนถึงตอนนี้นอกเหนือจาก เฉินโม่ แล้วฉันยังไม่เคยได้ยินว่าใครจะเอาชนะชาวอินเดียที่ดื้อด้าน
ลินคอล์นยังได้ยินอีกว่าจอห์นจาค็อบแอสเตอร์อดีตคนรวยที่สุดในสหรัฐฯที่เคยต่อต้านเขา เมื่อเขาซื้อที่ดินได้รับการแก้ไขโดยเฉินโม่คืนหนึ่งคฤหาสน์ของจอห์นจาค็อบแอสเตอร์นั้นใหญ่โต เกิดระเบิดไฟไหม้ตลอดทั้งคืนไฟที่ลุกโชติช่วงส่องสว่างทั่วท้องฟ้านิวยอร์กไม่มีใครเคยเห็นการระเบิดครั้งใหญ่เช่นนี้และมีไฟที่รุนแรงเช่นนี้ หากตอนกลางคืนลมไม่สงบและมีลมก็อาจเป็นนิวยอร์กทั้งหมด โดนไฟเผา
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ลินคอล์นก็จําได้ว่าในข้อมูลที่เขาได้เรียนรู้เฉินโม่อายุยี่สิบปีและตอนนี้เวลาผ่านไปสิบปีใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยดูเหมือนในวัยยี่สิบต้น ๆ นอกจากนี้ยังยืนยันการคาดเดาของเขามากขึ้นให้เขาสรุปได้มากขึ้นว่า เป็นโม่ มีความสามารถที่จะมีชีวิตอยู่ตลอดไปไม่ใช่นิรันดร์
ลินคอล์นนั่งอยู่ในรถม้าและมองออกไปที่ทุ่งนาที่ไม่มีที่สิ้นสุดนอกหน้าต่าง ความคิดของเขา ในใจสับสนวุ่นวายและเขาไม่สามารถสงบได้เป็นเวลานาน ผลกระทบที่เกิดจากการเยี่ยมชมในวันนี้นั้นยอดเยี่ยมเกินไป!
และตําแหน่งของเฉินโม่ในความคิดของเขาได้เพิ่มขึ้นจากนายทุนที่มีอํานาจไปสู่ความสูงเกิน จินตนาการด้วยการมีอยู่ของตํานานและตํานานซึ่งไม่อาจคาดเดาได้
