“ย้ากกกก!” นักเรียนคนหนึ่งตะโกน ขณะที่เขาเหวี่ยงลูกเพลิงออกไปทางเด็กอาวุโสอีกคนซึ่งหลบได้อย่างสบายๆ และพุ่งไปข้างหน้า ก่อนที่จะโยนกําปั้นใส่นักเรียนปีแรก นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ครั้งที่สอง หรือสามที่เขาถูกโจมตี เลือดไหลออกมาจากปากของเขา ในขณะที่เขาคุกเข่าลง แต่เขาดันตัวเองขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
เมื่อเขากําลังจะพุ่งออกไปอีกครั้ง เอเลโวร่าก็แยกทางผ่านฝูงชนและจับไหล่ของเขาไว้
“พอแล้ว ยืนขึ้น” เธอพูดด้วยน้ําเสียงเคร่งขรึม ขณะจ้องมองนักเรียนอาวุโส
ในตอนแรกนักเรียนคนนั้นพยายามดึงตัวเองออกจากกํามือของเธอ แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงของเธอ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง และเขาหันกลับมามองเธอด้วยท่าทางประหลาดใจ
เขาตระหนักว่าการยึดเกาะของเธอนั้นทรงพลังมาก จนไม่สามารถขยับไปข้างหน้าได้แม้แต่นิ้วเดียว
“นายควรจะละอายใจที่ไม่เพียงแต่ซ้อมกับนักเรียนเท่านั้น แต่ยังต้องทําไกลถึงขนาดนี้ด้วย” เธอเปล่งเสียงออกมา ขณะเดินไปที่ด้านหน้าของเขา
“ฉันเบื่อหน่ายที่มีคนอย่างรุ่นพี่แบบนี้ ถ้าพวกนายรักษารุ่นน้องของพวกนายไม่ถูกวิธี พวกนายจะปกป้องคนอื่นได้อย่างไร” เอเลโวร่าตําหนิอย่างไร้ความปราณี ทําให้คนอื่นๆรอบตัวแสดงความเห็นร่วมกัน
นักเรียนอาวุโสมองไปรอบๆ ด้วยความอัปยศ “เอ๊ะ เธอคิดว่าเธอเป็นคนเก่งเพราะชื่อคลาสพิเศษของเธองั้นเหรอ… นี่เธอยังเป็นแค่รุ่นน้องจอมป่วนที่จะแพ้ฉันอยู่นะ” เขาเปล่งเสียงออกมา มันเป็นน้ําเสียงของความรําคาญ
“ฉันไม่ภูมิใจในตัวเองที่ทําลายชื่อเสียงของผู้อื่น ดังนั้นหากนายไม่ต้องการให้ความอ่อนแอของนายปรากฏกับรุ่นน้อง จนถูกเปิดเผยให้ทุกคนได้ยินล่ะก็ ฉันแนะนําให้นายถอยกลับไปเดี๋ยวนี้” เธอกล่าวด้วยความเคารพแต่นําเสียงเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและโดดเด่น
ผู้อาวุโสกัดฟัน ขณะมองดูฝูงชนรอบๆสถานที่ ทุกคนมีท่าทางอยากรู้อยากเห็น เขาค่อยๆถอยหลังแล้วหันหลังเดินจากไป
“ครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไป” เขาพูดออกมา
ทุกคนในบริเวณใกล้เคียงเริ่มทักทายเธอ หลังจากนั้นนักเรียนที่ถูกทุบตีจนตายเกือบครึ่งก้าว ไปข้างหน้าเพื่อแสดงความขอบคุณ
กุสตาฟที่เฝ้าดูอยู่ข้างหน้า ตัดสินใจจากไปในที่สุด
“เดี๋ยวก่อน กุสตาฟ คริมสัน” จู่ๆ เธอก็เปล่งเสียงออกมาจากฝูงชน
“อืม?” กุสตาฟหยุดฝีเท้าและหันกลับมามองเธอเล็กน้อย
มีการสร้างเส้นทางให้เธอเดินผ่าน และเธอก็มาถึงหน้ากุสตาฟในไม่กี่วินาที
ทั้งสองจ้องตากันไม่กี่วินาที กุสตาฟจ้องมองเธอด้วยท่าทางสับสนเล็กน้อย ผสมกับความไม่ใส่ใจ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq
“เรียนรู้ที่จะช่วย เมื่อนายเห็นคนอื่นได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม” เธอกล่าว
“ห้ะ?” เขาพูดออกมาด้วยท่าทางสับสนเล็กน้อย “เธอกําลังพูดเรื่องอะไร?” กุสตาฟถาม
“นายเพิกเฉยต่อนักเรียนที่โดนซ้อมอย่างไม่ยุติธรรม” เธอพูดด้วยน้ําเสียงที่เต็มไปด้วยความย ติธรรม
“เอ่อ นี่มันเรื่องอะไรกันล่ะ” กุสตาฟพูดก่อนจะหันกลับมา “ฉันมักจะเพิกเฉยต่อคนโง่… ในเมื่อเขารู้ว่าเขาไม่สามารถชนะได้ ทําไมถึงยอมทําการแข่งขัน ไม่มีอะไรผิดปกติที่เขาจะถูกทุบตีแบบนั้น เพราะตั้งแต่เขาทําข้อตกลงเขาก็ต้องยอมรับผลให้ได้อยู่แล้ว” กุสตาฟกล่าวก่อนจะเดินจากไป
เอเลโวร่าอ้าปากเล็กน้อย เมื่อได้ยินเช่นนั้นและเดินไปข้างหน้า
เธอมาถึงก่อนกุสตาฟและวางมือบนไหล่ของเขา “วิธีคิดของนายมีข้อบกพร่อง… เพียงเพราะนายรู้ว่านายจะพ่ายแพ้ ไม่ได้หมายความว่านายไม่ควรต่อสู้กับสิ่งที่นายไม่พอใจใช่หรือไม่”
กุสตาฟหยุดชั่วครู่ขณะที่คําพูดเหล่านั้นผุดขึ้นในใจ เขาจําได้ว่าเขาพยายามกระโดดจากหน้าผาหลายครั้ง เพื่อจบชีวิตเพราะชะตากรรมของเขาที่เขาไม่สามารถต่อสู้ได้ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม
“การต่อสู้ที่สิ้นหวังจะมีประโยชน์อะไร นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องโง่ๆ เพราะมันจะทําให้สิ้นหวังมากขึ้นเท่านั้น” กุสตาฟกล่าว ขณะที่เขาดึงตัวเองออกจากกํามือของเธอและเริ่มเดินหน้าอีกครั้ง
เอเลโวร่าสัมผัสได้ถึงความลึกซึ้งในคําพูดของเขา เธอสัมผัสได้เสมอว่ากุสตาฟมีอะไรมากกว่าที่ตาจะมองเห็น และคําพูดนี้ทําให้เธอรู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้นไปอีก
“จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีคนที่นายห่วงใยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย นายจะไม่สู้อีกเหรอ ทั้งที่รู้ว่าจะแพ้?” เธอเปล่งเสียงออกมา
กุสตาฟหยุดฝีเท้าอีกครั้ง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ภาพของบางคนผุดขึ้นในใจของเขา
“ฉันไม่แคร์คนโง่…มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ท้าทายอะไรโง่ๆ” กุสตาฟตอบและเดินต่อไปจนลับสายตา
แซ่ด! แซ่ด! แซ่ด! แซ่ด!
“ทําไมเขาถึงเย็นชาจัง”
-“เธอแปลกใจงั้นเหรอ นั่นเป็นกุสตาฟ คริมสันสําหรับคุณ… คุณไม่รู้หรอกว่าเขาฆ่าอาชญากรไปกี่คนในช่วงสุดท้าย เขาเป็นคนเลือดเย็นมาก”
– “ฉันคิดว่าเขาอ่อนโยนลงบ้างแล้ว เพราะนักเรียนพวกนั้นตามเขาไปทุกที่”
– “ฉันรู้สึกหนาวสั่นทุกครั้งที่เขาจ้องมองมา”
-“เขาไม่แคร์เรื่องผู้บัญชาการใน MBO เลย แล้วด้วยเหตุใดเขาถึงจะสนใจเบอร์ 1”
เสียงของนักเรียนที่อยู่ด้านหลังสามารถได้ยินได้ชัดเจน
“ทําไมเขาฟังดูอกหักมากแบบนั้นล่ะ?’ เอเลโวร่าสงสัยในใจ ขณะที่เธอจ้องมองไปยังทิศทางที่กุสตาฟหายตัวไป
กุสตาฟมาถึงส่วนที่เขาต้องการฝึกในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา และเข้าไปในห้องส่วนตัวเพื่อฝึก
คําพูดของเอเลโวร่า ยังคงผุดขึ้นมาในใจของเขา แม้ว่าเขาจะพยายามละทิ้งมันจากความคิดของเขา
“อืม… ฉันควรหาเวลาเช็คดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง” เขาพึมพําภายใต้ลมหายใจของเขา ขณะที่สภาพแวดล้อมตรงหน้าเปลี่ยนเป็นพื้นที่ป่าโปร่งโล่ง
เขาจับก้อน ก้อนหนึ่งที่วางอยู่บนพื้น แล้วพวกมันก็กลายเป็นหอกเรืองแสง
สามารถเห็นนกสีเขียวบินอยู่บนท้องฟ้าอันไกลโพ้น กุสตาฟถือหอกในลักษณะขว้างปา ในขณะที่เขาโค้งแขนขวาไปด้านหลังและเปิดใช้ดวงตาแห่งพระเจ้า
[ ดวงตาแห่งพระเจ้าเปิดใช้งานแล้ว ]
สายตาของเขาขยายไปถึงนกที่บินไปด้วยกัน และเขาสังเกตเห็นนกสีมะนาวที่อยู่ท่ามกลางพวกมัน
ริ้วๆๆๆ!
เขาเหวี่ยงหอกขึ้นด้วยแรง
พลับ!
มันบินไปในอากาศด้วยความเร็วมหาศาลและแทงทะลุนกทําให้มันพังทลายเป็นฝุ่น
“10 คะแนน
ป้ายบอกคะแนนปรากฏขึ้นทางด้านซ้าย ขณะที่ AI ที่ติดตั้งเปล่งเสียงออกมา
มีนกบินอีก 3 กลุ่มปรากฏขึ้นที่ด้านตะวันตกเฉียงใต้ ตะวันตก และตะวันออกของท้องฟ้า
กสตาฟหยิบก้อนกรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็วทําให้พวกมันกลายเป็นหอกก่อนที่จะโยนมันขึ้นไปด้วยความเร็ว..
