The Bloodline System – ตอนที่ 384: ความผิดหวังของเดม่อน

“ใช่ ฉันเข้าใจ… นั่นคืออะไร? ที่จริงฉันคิดว่าเธอกําลังยุ่ง” กุสตาฟพูดด้วยท่าทางสํานึก

(“ทําไมฉันถึงไปยุ่งเรื่องแบบนั้นกันล่ะ.. ยังไงก็ตาม… ฉันสแกนโครงสร้างภายในทั้งหมดของนายแล้วไม่พบอะไรเลยในวันนั้น แต่ฉันยังคงระมัดระวังเรื่องนี้ เมื่อนายอยู่ใกล้เวร่า ผู้หญิงคนนั้น เมื่อไม่นานมานี้ ร่างกายของนายก็ได้มีปฏิกิริยา…”) ระบบพูดด้วยน้ําเสียงที่กระวนกระวายใจ

“เธอใช้ร่างกายของฉัน แล้วเอาอะไรมาอาศัยอยู่ร่างกายของฉันตอนนี้งั้นเหรอ?” กุสตาฟพูดด้วยน้ําเสียงรําคาญ

(“ใช่… เธอปลูกปรสิตหลอกในตัวนาย เมื่อเธอจูบที่คอของนาย”) ระบบอธิบาย

“เป็นไปได้ยังไง? และเธอไม่ได้สังเกตเลยเหรอ?” กุสตาฟถามด้วยสีหน้าสับสน

(“นั่นเป็นเพราะมันแตกต่างไป… ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเราจะเจอคนแบบนี้ที่นี่…”) เสียงของระบบฟังดูลึกลับขึ้นเรื่อยๆ เมื่อระบบพูด มันก็กระตุ้นความอยากรู้ของกุสตาฟ

“เจอคนแบบนั้นเหรอ นี่เธอกําลังพูดเรื่องอะไร” กุสตาฟถาม

(“ปรสิตหลอกนั้นเป็นสิ่งที่สามารถเปลี่ยนสิ่งมีชีวิตให้กลายเป็นหุ่นเชิดได้ในขณะที่มันเติบโต ภายในร่างกายของสิ่งมีชีวิตที่มันอาศัยอยู่… แน่นอนว่ามีสิ่งมีชีวิตบางตัวที่มีความสามารถคล้ายกัน แต่มีสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวเท่านั้น มีอยู่ที่สามารถปรับใช้สายพันธุ์กาฝากดังกล่าวในร่างกาย ภายในของสิ่งมีชีวิตอื่นโดยไม่ต้องตรวจพบรูปแบบใด ๆ ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตนั้นจะมีพลังมากแค่ไหน… พวกมันเป็นสิ่งที่อันตรายและน่ากลัวที่สุดแม้กระทั่งในกาแลคซีด้วยเหตุนี้ โฮสต์จะถูกชักนํา โดย ที่ไม่เคยสงสัยในสิ่งใดเลย ทั้งคนรอบข้างก็ไม่สามารถสงสัยได้ เพราะว่าเชื้อปรสิตจะสามารถเลียนแบบอุปนิสัย ทัศนคติ เป้าหมายของโฮสต์ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq และไม่รู้สึกถึงความแตกต่าง แต่มีสิ่งที่แปลกเพียงอย่างเดียวคือว่าโฮสต์จะเริ่มแสดงความจงรักภักดีต่อบุคคลที่ปลูกเชื้อปรสิตภายในตัวพวกเขา”) ระบบอธิบายยาว ๆ

“อะไรนะ..?” กุสตาฟอุทานด้วยความระแวดระวัง เมื่อได้ยินคําอธิบาย

(“กุสตาฟ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่มนุษย์เดินดิน… เธอเป็นซินโนฟิลเบีย!”)

“ฉันเดาว่าเป็นคําที่ใช้เรียกมนุษย์ต่างดาวใช่ไหม” กุสตาฟได้ตอบกลับ

(“นั่นคือเผ่าพันธุ์มนุษย์ต่างดาวที่อยู่ห่างจากที่นี่ไปหลายกาแล็กซี่… สิ่งที่ทําให้เรื่องนี้น่างงกว่านั้นคือดาวเคราะห์ของพวกมันอยู่ภายใต้ตราประทับสากลที่ดาวเคราะห์ทรงพลังจํานวนมากร่วมมือกัน เนื่องจากความรู้สึก อันตรายที่พวกเขารู้สึกต่อพวกซิลโนฟิลเบีย… โลกเป็นหนึ่งในดาวเคราะห์ที่ช่วยในการผนึกซิลโนฟิลเบีย พวกมันไม่สามารถออกจากดาวเคราะห์ของพวกมันไปยังดาวเคราะห์ดวงอื่นได้ เนื่องจากผนึกอันทรงพลังนี้ เด็กคนนั้นมาที่นี่ได้อย่างไร? และจากรูปลักษณ์ของสิ่งต่างๆ มันดูเหมือนว่าเธอจะเติบโตขึ้นมาที่นี่”) ระบบกล่าวด้วยน้ําเสียงสงสัย

“เวร่า เป็นมนุษย์ต่างดาว? และตัวที่ไม่ควรจะออกมาอยู่นอกโลกของเธอด้วยซ้ํา? มันไม่สมเหตุสมผลเลย” กุสตาฟกล่าวด้วยสีหน้าครุ่นคิด

เขาไม่สามารถคาดคิดเรื่องนี้ได้เนื่องจากทฤษฎีนับพันที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวของเขา

“เธอช่วยกําจัดปรสิตที่หล่อนปลูกในตัวฉันได้ไหม” กุสตาฟถาม

(“ฉันทําได้ แต่… แม้ว่ามันจะยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น เพราะฉันไม่รู้สึกถึงมันก่อนหน้านี้ นายอาจจะต้องได้รับความเสียหายร้ายแรง หากฉันกําจัดมันเอง วิธีที่ดีที่สุดคือการกําจัดด้วยตัวเอง ซึ่งควรจะค่อนข้างง่ายและปลอดภัย”) ระบบอธิบาย

กสตาฟถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาดีใจที่ระบบสามารถกําจัดมันได้โดยไม่คํานึงว่าจะทําให้เกิดความเสียหายหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เขาดีใจยิ่งกว่าที่เวร่าไม่ใช่คนร้าย อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ เขาตัดสินใจว่าจะให้โอกาสเธอทําในสิ่งที่ถูกต้อง และหากเธอล้มเหลว เธอก็จะต้องทนรับผลที่ตามมาจากการกระทําของเธอด้วยมือของเขา

[การวิ่ง ถูกเปิดใช้งานแล้ว]

กุสตาฟหันหลังกลับและพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในทิศทางที่เขาจาก เขากลับมาที่ห้องสมุดในไม่กี่วินาทีต่อมาและเริ่มมองหาเวร่า ด้วยความผิดหวังของเขา เธอไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป

เขาสํารวจสถานที่นั้น 2 ครั้ง โดยไม่สนใจกฎของการห้ามใช้ความสามารถภายในห้องสมุด แต่ก็ยังไม่พบเธอ

กุสตาฟย้ายออกจากห้องสมุดและเริ่มวิ่งจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง แต่ถึงแม้เวลาจะผ่านไป 1 ชั่วโมง เขาก็ยังหาเธอไม่พบ

เขากําลังคิดที่จะเยี่ยมชมหอพักหญิง แต่เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน

แม้ว่าเขาจะได้ตรวจสอบที่นั้นแล้วก็ตาม โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้หญิงคนใดคนหนึ่ง ก็ไม่อนุญาตให้ผู้ชายเข้าไปในอาคารของผู้หญิงคนใด

ดูเหมือนว่าฉันจะต้องระงับการค้นหานี้ในภายหลัง กุสตาฟตัดสินใจและหันหลังเดินออกไป เมื่อเขาสังเกตเห็นเด็กหนุ่มผมแหลมคมสีเขียวข้างหน้า

“กุสตาฟ?” เด็กคนนั้นรู้จักกุสตาฟทันทีและกุสตาฟก็จําเขาได้เช่นกัน

“หึม หลานชายของมิสเตอร์กอนและลูกพี่ลูกน้องของเวร่า… นายชื่ออะไร?” กุสตาฟถาม ขณะเดินเข้ามาหากัน

“เดมอน…ฉันเป็นแฟนตัวยงของนายนะ…” ก่อนที่เดมอนจะพูดจบ กุสตาฟก็ขัดจังหวะ

“ฉันต้องไปหาเวร่า รู้ไหมว่าเธออยู่ที่ไหน” กุสตาฟถามด้วยน้ําเสียงเร่งด่วน

“เอ่อ ใช่ ฉันหมายถึงไม่ แต่ฉันมีข้อมูลติดต่อของเธอที่นี่ เพื่อให้นายสามารถเชื่อมต่อกับเธอได้”เดม่อนกล่าว ขณะนําอุปกรณ์สามเหลี่ยมออกมาจากอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลของเขา

นักเรียนยังคงได้รับอนุญาตให้ใช้อุปกรณ์ของพวกเขา EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq สิ่งกีดขวางใด ๆ ที่ถูกตั้งขึ้นทําให้ไม่สามารถโทรออกนอกค่ายได้

กุสตาฟรวบรวมข้อมูลที่เขาต้องการอย่างรวดเร็วและพุ่งออกไปในระยะไกลโดยไม่แลกเปลี่ยนคําอื่นกับเดม่อน

เดม่อนเกาผมด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิดว่าการพบกันครั้งที่ 2 ของเราจะดําเนินมาถึงจุดนี้ได้” เขาพึมพําภายใต้ลมหายใจของเขาก่อนจะหันหลังกลับเพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดหมายเดิมต่อไป

กุสตาฟกลับมาที่หน้าห้องสมุด ซึ่งเขาได้พบกับเวร่าและโทรออก

ช่วงเวลาที่เวร่าได้ยินเสียงของเขาที่ปลายสายโทรศัพท์และความปรารถนาที่จะพบกับเธอ เธอก็เริ่มออกเดินทาง..