เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] – บทที่ 176 ได้คะแนนเต็ม

บทที่ 176 ได้คะแนนเต็ม

เมื่อได้ยินคำพูดของซูชือ กลุ่มคนที่กำลังนินทาซูเย่อยู่ก็เงียบเสียงลงทันที

ซูชือนั่งลงอีกครั้งด้วยรอยยิ้มสะใจ ก่อนจะหันมามองหน้าซูเย่และกระซิบถามว่า

“เสี่ยวเย่ นายทำข้อสอบเสร็จในเวลาแค่สองชั่วโมงจริงหรือเปล่า?”

“จริง”

“เฮ้ย ไม่ได้โม้ใช่ไหม ทำไมทำเร็วแบบนั้นวะ”

ซูชือเบิกตาโตมองหน้าซูเย่ด้วยความเหลือเชื่อ

“นี่มันเร็วจนผิดปกติแล้วมั้ย!” จินฟานอุทานลั่น “ถ้าจะทำข้อสอบ 1,000 ข้อให้เสร็จในสองชั่วโมง ค่าเฉลี่ยคือต้องทำให้ได้แปดข้อครึ่งในหนึ่งนาทีเลยนะเว้ย นอกจากมีคำถามปรนัยกับคำถามหลอกพวกนั้นแล้ว ก็ยังมีคำถามที่ให้เติมคำในช่องว่างกับคำถามที่ต้องเขียนรายละเอียดคำตอบอีกไม่ใช่หรือไง?”

“แปดคำถามต่อหนึ่งนาทีเนี่ยนะ? เสร็จเร็วเป็นบ้า” ซูชือส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ “เพราะแบบนี้นี่เองนายถึงไม่อยากมีแฟน”

“หมายความว่าไงนะ?”

ซูเย่ถามกลับมาเพราะไม่เข้าใจถ้อยคำเสียดสีของซูชือ

ทำเอาเพื่อนสนิททั้งสองคนพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

นอกจากชอบขี้โม้โอ้อวดความเก่งกาจของตัวเอง ซูเย่ยังชอบแกล้งทำตัวใสซื่อบริสุทธิ์อีกด้วย

ไม่ว่าใครดูก็รู้นี่คือการเล่นละครชัด ๆ!

ซูชือกับจินฟานได้แต่ยกนิ้วกลางให้ซูเย่เป็นคำตอบ

หลังจากนั้น พวกเขาก็ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารต่อไป

ในเวลาเดียวกันนี้ อาจารย์อาวุโสของมหาวิทยาลัย รวมไปถึงศิษย์เก่าของคณะแพทย์แผนจีนกว่า 1,000 ชีวิต ก็กำลังช่วยกันตรวจข้อสอบอย่างขะมักเขม้นอยู่ภายในตึกผู้บริหาร

พวกเขาต้องตรวจข้อสอบ 50,000 ชุด ซึ่งมีชุดละ 20 หน้ากระดาษ

พูดอีกอย่างก็คือวันนี้พวกเขาต้องตรวจข้อสอบที่มีมากถึงหนึ่งล้านหน้ากระดาษ

แต่โชคดีที่กระดาษข้อสอบส่วนใหญ่ล้วนถูกส่งมาในสภาพที่ทำไม่เสร็จ

เพราะฉะนั้น เพียงกวาดตามองผ่าน ๆ พวกเขาก็พอจะคาดคะเนคุณภาพของข้อสอบจากนักศึกษาแต่ละคนได้แล้ว ด้วยเหตุนี้ การตรวจข้อสอบจึงดำเนินไปอย่างเร็วไว

ทุกคนช่วยกันตรวจกระดาษคำตอบโดยไม่หยุดพัก ทำงานต่อเนื่องราวกับเป็นเครื่องจักร

“นี่มันอะไรกันเนี่ย?”

อาจารย์หนุ่มคนหนึ่งที่กำลังตรวจข้อสอบพลันอุทานออกมาเสียงดังลั่น

นี่คือข้อสอบชุดแรกที่เขาพบว่ามีคำตอบถูกหมดทุกข้อจากสามหน้าแรก

อาจารย์หนุ่มไล่ดูคำตอบในหน้าถัดไป

ยังคงตอบถูกทุกข้อ

ตอบถูกอีกสามหน้ารวด

นี่มันอะไรกัน?

กระดาษข้อสอบชุดนี้ไม่มีตอบผิดแม้แต่ข้อเดียว!

“นี่เป็นของนักศึกษาคนไหนกันนะ? หกหน้าแรกไม่มีตอบผิดเลยสักข้อได้ยังไง?”

อาจารย์หนุ่มรีบเปิดหน้ากระดาษดูผ่าน ๆ เพื่อตรวจสอบว่าข้อสอบชุดนี้มีคำตอบครบทุกหน้าหรือไม่

ปรากฏว่ามีคำตอบครบทุกหน้า

“มีคนทำเสร็จทั้ง 1,000 ข้อได้ยังไงเนี่ย?”

ความประหลาดใจทอประกายวูบวาบในดวงตาของเขา

คณะแพทย์แผนจีนมีเด็กอัจฉริยะอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ให้ตายสิ อย่าบอกนะว่า…”

อาจารย์หนุ่มคิดด้วยความตื่นเต้น

เขาตรวจข้อสอบต่อไป

หน้าที่เจ็ดยังคงมีแต่คำตอบที่ถูกต้อง

หน้าที่แปดก็เช่นกัน

รวมไปถึงหน้าที่เก้าและหน้าที่สิบ ไม่มีตอบผิดเลยสักข้อ!

“เป็นไปได้ยังไง? เด็กคนนี้เป็นใครกันนะ?”

อาจารย์หนุ่มรีบพลิกกลับมาดูข้อสอบหน้าแรก ซึ่งมีชื่อเจ้าของชุดข้อสอบระบุไว้ที่มุมกระดาษด้านบน

แต่เพื่อความยุติธรรม ผู้คุมสอบจึงได้ลบชื่อของผู้ส่งทิ้งไป เพื่อไม่ให้เกิดการทุจริตระหว่างการตรวจข้อสอบ

อาจารย์หนุ่มอยากจะฉีกข้อสอบเหล่านี้ออกเป็นชิ้น ๆ นัก

แต่เขาทำได้เพียงสงบจิตใจ

ก้มหน้าก้มตาตรวจข้อสอบต่อไปอย่างระมัดระวัง

ทุกคำตอบหลังจากนั้น ยังคงมีแต่คำตอบที่ถูกต้อง

ทว่า อาจารย์หนุ่มยังเป็นกังวลว่าอาจมีบางอย่างผิดปกติ

เขาตั้งใจแยกข้อสอบชุดนี้ออกมาเป็นพิเศษ เพื่อที่เมื่ออาจารย์คนอื่น ๆ ตรวจข้อสอบในความรับผิดชอบของตนเองเสร็จแล้ว เขาก็จะได้นำไปให้เพื่อนร่วมงานช่วยตรวจดูอีกครั้ง

การตรวจข้อสอบยังคงดำเนินต่อไป

คณะอาจารย์และศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยหลายพันคน ช่วยกันตรวจข้อสอบอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย…

เป็นเวลา 14:00 น. ตรง

นักศึกษาทุกคนกลับมารวมตัวกันอยู่ในห้องสอบอีกครั้ง และการสอบช่วงที่สองประจำวันก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

แต่เมื่อเห็นกระดาษข้อสอบที่ต้องทำมีจำนวนเท่ากับข้อสอบเมื่อตอนเช้า หลายคนก็ส่งเสียงโอดโอยด้วยความท้อใจออกมาทันที

ทางมหาวิทยาลัยเสียสติไปแล้วหรือไงนะ? ทำไมถึงต้องให้ทำข้อสอบมากมายขนาดนี้ด้วย!

หรือเป็นเพราะทางมหาวิทยาลัยกลัวว่าจะมีนักศึกษาโกงข้อสอบ?

ให้ทำข้อสอบเยอะขนาดนี้ อย่าว่าแต่จะโกงข้อสอบเลย เอาแค่ทำข้อสอบให้ครบหมดทุกข้อ พวกเขาก็ไม่มีปัญญาทำได้แล้วด้วยซ้ำ!

แต่เมื่อเสียงกริ่งสัญญาณเริ่มการสอบดังขึ้น ทุกคนก็รีบหยิบปากกาของตนเองออกมาอย่างพร้อมเพรียงทันที

ไม่มีใครกล้าเสียเวลาอีกต่อไป

หลายคนรู้ดีว่าการสอบเมื่อตอนเช้าตนเองทำผลงานได้แย่มาก ดังนั้น ความหวังเดียวที่จะผ่านเข้าสู่รอบ 100 คนสุดท้ายให้สำเร็จก็คือ พวกเขาจะต้องแก้ตัวในการสอบช่วงบ่ายให้ได้!

“ฟึบ…”

สองชั่วโมงต่อมา ซูเย่ก็ชูมือขึ้นอีกครั้ง

อย่าบอกนะว่าหมอนี่ทำข้อสอบเสร็จแล้ว?

ผู้คุมสอบคนเดิมเลิกคิ้วสูงมองหน้าซูเย่และชายหนุ่มก็เพียงพยักหน้าตอบกลับไปไม่พูดคำใด

ผู้คุมสอบเดินยิ้มแหย ๆ เข้ามารับชุดข้อสอบไปตามหน้าที่

เด็กคนนี้ทำข้อสอบเสร็จเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

ระหว่างที่เดินกลับไปยังโพเดียมของตนเอง ผู้คุมสอบก็เปิดกระดาษคำตอบของซูเย่เพื่อตรวจดูความเรียบร้อย

ซูเย่สามารถทำข้อสอบได้ครบทุกข้ออีกครั้ง!

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงกริ่งสัญญาณสิ้นสุดการสอบก็ดังขึ้น

นักศึกษาแทบทั้งห้องถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ในที่สุด การสอบมหาโหดครั้งนี้ก็จบลงเสียที!

ขณะที่พวกเขาเดินกลับออกมาจากห้องสอบ นักศึกษาจำนวนไม่น้อยก็รู้ชะตากรรมของตนเองแล้วว่าพวกเขาทำได้ไม่ดีไปกว่าเมื่อตอนเช้าสักเท่าไหร่ ด้วยเหตุนี้ หลายคนจึงพร้อมใจกันเข้าสู่ระบบในเว็บบอร์ดรวมมิตรมหาลัย

เพื่อเข้าไประบายอารมณ์!

เพื่อเข้าไประบายความโกรธแค้น!

“คำถามช่วงบ่ายยากกว่าคำถามตอนเช้าอีก คนที่ออกข้อสอบพวกนี้ต้องไม่ใช่มนุษย์แน่ ๆ !”

“ฉันเขียนคำตอบจนมือเป็นตะคริวเลยอ่ะ ต้องกดจุดเหอกู่[1] กับจุดชวีฉือ[2] อยู่ตั้งนานกว่าจะหาย ข้อสอบเล่นมีคำถามเยอะขนาดนี้ ใครก็ได้บอกฉันทีว่ามีคนทำเสร็จจริง ๆ ใช่ไหม!”

“ส่วนฉันอย่าว่าแต่มือเป็นตะคริวเลย แค่เห็นข้อสอบพวกนั้น ฉันก็รู้สึกหายใจไม่ออกแล้ว ขนาดตอนนี้ฉันยังเกร็งไปทั้งตัวเลยเนี่ย!”

“เอาน่า ถึงการสอบครั้งนี้มันจะยากไปสักหน่อย แต่อย่างน้อยพวกเราก็แน่ใจได้เลยว่าคงไม่มีใครโกงข้อสอบได้แน่ ๆ ”

เมื่อได้ระบายอารมณ์ออกมาแล้ว ทุกคนก็เริ่มเปลี่ยนเป้าหมายมาเล่นงานใครบางคนเป็นพิเศษ

“คำถามยากขนาดนี้ พวกเด็กที่มาจากคณะอื่นคงตกรอบกันระนาวเลยมั้ง”

“ในห้องสอบของฉันมีเด็กจากคณะอื่นอยู่ด้วย ตลอดเวลาสามชั่วโมง เขาได้แต่นั่งเกาหัว แทบจะตอบไม่ได้สักข้อเลยด้วยซ้ำ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

“ที่ห้องสอบของฉันก็เหมือนกันเปี๊ยบ หุหุ”

“ว่าแต่ไอ้เจ้าซูเย่ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนแล้วนะ?”

“ฉันอยู่ในห้องสอบเดียวกับซูเย่ หมอนั่นก็ยังส่งข้อสอบเป็นคนแรกหลังผ่านไปสองชั่วโมงเหมือนเดิม”

“เหอเหอเหอ เหมือนเดิมเลยเหรอ? สงสัยมันเห็นคำถามยากจัด ก็เลยตอบมั่ว ๆ ส่งไปน่ะสิ”

“ถ้าหมอนั่นใช้เวลาทำข้อสอบสักสามชั่วโมง ฉันก็พอจะเชื่ออยู่หรอกว่าคงมีพื้นฐานความรู้อยู่บ้าง แต่นี่เล่นส่งข้อสอบในสองชั่วโมงแรกทั้งรอบเช้ารอบบ่าย ถ้าไม่ได้มั่นใจในตัวเองมากเกินไป ก็คงตอบมั่ว ๆ เพราะไม่อยากเสียเวลาอยู่ในห้องสอบอีกแล้วนั่นแหละ”

[1] จุดเหอกู่ (合谷穴 LI4) อยู่บริเวณง่ามนิ้วโป้งและนิ้วชี้ทั้งสองข้าง จุดนี้เป็นจุดที่สำคัญที่สุดของเส้นลมปราณ ลำไส้ใหญ่ การกดจุดนี้จะช่วยปรับการทำงานของลำไส้ใหญ่ให้เป็นปกติได้นั่นเอง อีกทั้งบรรเทาอาการปวดมือ แขน นิ้วล็อค

[2] จุดชวี ฉือ (曲池) จุดนี้เป็นจุดที่ใช้แก้อาการ บรรเทาอาการ เมื่อคุณเจ็บคอ เสมหะเหลือง หายใจแรงหอบ ไอหรือไอเป็นเลือด หงุดหงิด ร้อนใจ เป็นแผลในปาก นอนไม่หลับ ฝันมาก เป็นต้น คุณสามารถตบที่จุดนี้ บริเวณข้อพับศอก ต่อเนื่องเป็นเวลา 5 – 10 นาที

เซียนอมตะ 2,500 ปี

เซียนอมตะ 2,500 ปี

我只有两千五百岁
Score 5.9
Status: Ongoing Released: N/A Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปีซูเย่เป็นผู้มีพลังพิเศษทำให้เขามีอายุยืนยาวถึง 2,500 ปี ปัจจุบันนี้ เขาปรากฏตัวขึ้นในฐานะของนักศึกษาหนุ่มวัย 22 ปี ประจำคณะวิจัยสมุนไพรจีนแห่งมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยาง ชายหนุ่มพยายามขจัดความโดดเดี่ยวในจิตใจด้วยการใช้ชีวิตให้ครบถ้วนทุกรูปแบบ นอกจากความสามารถในการใช้วิชาแพทย์แผนจีนรักษาผู้คนแล้ว เขายังมีความสามารถหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นทางด้านของการเล่นหมากรุก การคัดตัวอักษรจีน ศิลปะการดนตรีทุกแขนง อีกทั้งยังมีความสามารถในฐานะผู้ใช้ปราณอีกด้วย ความปรารถนาเดียวของซูเย่คือการดำเนินชีวิตต่อไปด้วยความเรียบง่าย ใช้ความสามารถพิเศษของตนเองช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก แต่ถ้าใครกล้ามามีเรื่องกับเขาแล้วล่ะก็ รับรองเลยว่ามันผู้นั้นได้เห็นดีกันแน่!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset