บทที่ 28 แฟนสาว
“เสี่ยวชิง นี่เป็นเนื้อที่ฉันกะจะเตรียมไว้ทำเป็นอาหารเพื่อต้อนรับแขกพิเศษที่จะมาบ้านในวันนี้น่ะ! เธอจะอยู่ช่วยฉันต้อนรับแขกรึเปล่า?” ฉู่เหินคิดทบทวนอยู่รอบหนึ่งก่อนจะบอกเสี่ยวชิงเรื่องที่เขาเชิญพี่ใหญ่หวงและคนอื่น ๆ มาที่บ้าน เพราะอันที่จริงแล้วเขานัดเสี่ยวชิงก่อนแล้วจึงไปนัดคนอื่นทีหลัง เขาจึงไม่แน่ใจว่าเสี่ยวชิงจะยินดีที่จะอยู่กินข้าวพร้อมกับแขกคนอื่น ๆ หรือไม่?
“อื้ม!” เสี่ยวชิงฮัมเพลงพลางทำงานอย่างอื่นไปด้วย ทำให้ฉู่เหินที่ยืนมองอยู่อดคิดอยู่ในใจไม่ได้ว่า “นี่เธอร้องเพลงหรือว่ารับคำฉันเนี่ย!” ตอนนี้ฉู่เหินรู้สึกว่าไอคิวของเขาต่ำเกินไปแล้วจริง ๆ
“พี่เหิน นี่มันตัวอะไรกันแน่ ทำไมผิวมันถึงหนาอย่างนี้นะ” เสี่ยวชิงพยายามอยู่นาน แต่เธอก็ไม่สามารถใช้มีดเลาะขนของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้เลย จึงได้แต่หันมาขอความช่วยเหลือจากฉู่เหิน
เมื่อฉู่เหินได้ยินเขาก็รีบเข้าไปในครัวทันที เขาจ้องมองสัตว์ประหลาดที่นอนอยู่บนพื้น ตัวของมันปกคลุมไปด้วยขนสีม่วงที่แซมด้วยขนสีทองสองถึงสามเส้นนั่นทำให้ขนของมันดูสวยมากเสียจนฉู่เหินอดไม่ได้ที่จะลูบมันเบา
“เสี่ยวชิง ฉันว่าจะเอาขนของเจ้าตัวนี้มาทำเสื้อคลุมให้เธอ เธอว่าดีไหม” ฉู่เหินอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเสื้อจากขนของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ แล้วเอาไปสวมอยู่บนตัวของเสี่ยวชิง… เธอจะต้องดูสวยมากแน่ ๆ
“อืม ของที่พี่เหินทำให้ฉัน ไม่ว่าอะไรฉันก็ชอบทั้งนั้น” เสี่ยวชิงพูดพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน ทำให้ฉู่เหินอดคิดไม่ได้ว่า “เสี่ยวชิงกับเสี่ยวเฟิงเป็นพี่น้องคลานตามกันมาแน่เหรอ ทำไมทั้งสองคนถึงแตกต่างกันมากขนาดนี้ ถ้าเสี่ยวชิงอารมณ์ร้ายเหมือนเสี่ยวเฟิง …” เมื่อคิดถึงตรงนี้ฉู่เหินก็แอบถอนใจอย่างโล่งอก จากนั้นเขาแอบสรุปว่า “ต่อให้เธออารมณ์ร้าย ฉันก็ยังชอบอยู่ดี”
จากนั้นเขาก็ใช้ความคิดเรียกดาบวงพระจันทร์ให้ปรากฏขึ้นบนมือของเขา พริบตานั้นเองดาบวงพระจันทร์ก็ปรากฏขึ้นในทันที ฉู่เหินใช้มันผ่าสัตว์ปีศาจตรงหน้า โดยเขาเริ่มจากการลอกขนของมันทีละนิดด้วยความระมัดระวัง ใช้เวลาไม่นานเขาก็ได้ขนสัตว์ขนาดเกือบสามเมตรออกมา
ฉู่เหินกลับด้านของหนังสัตว์ แล้วนำไปผึ่งไว้ด้านนอก เอาไว้รอให้มันแห้งสนิทเสียก่อน เขาก็จะใช้หนังนี้ไปทำเสื้อโค้ตที่สวยงามให้กับเสี่ยวชิง
ผ่านไปสองชั่วโมง ทั้งสองก็ช่วยกันทำอาหารจนเสร็จ ฉู่เหินคิดว่าตอนนี้พี่ใหญ่หวงและคนอื่น ๆ น่าจะใกล้มาถึงแล้ว ในเวลานั้นเองก็มีรถสีดำคันหนึ่งแล่นมาหยุดอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อเห็นดังนั้นฉู่เหินและเสี่ยวชิงก็รีบออกไปต้อนรับทันที คนที่มาในวันนี้มีทั้งหมดสี่คน ซึ่งคนที่หนุ่มที่สุดเป็นคนขับรถ
ส่วนอีกสามคนไม่ต้องบอกฉู่เหินก็รู้ว่าใคร ชายชราที่มีผมสีดอกเลานั้นก็คือเพื่อนเก่าของเขาพี่ใหญ่หวง ส่วนหญิงชราที่อยู่ข้าง ๆ เขาคิดว่าน่าจะไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพี่สะใภ้ของเขา ภรรยาของพี่ใหญ่หวงนั่นเอง
“พี่หวง พวกคุณมาได้เวลาจริง ๆ ผมเพิ่งทำอาหารเสร็จพวกคุณก็มาถึงพอดี นี่ต้องเรียกว่ามีโชคด้านการกินจริง ๆ” ฉู่เหินพูดติดตลก จากนั้นเสี่ยวชิงที่เดินตามหลังมาก็เข้าไปประคองแขนอีกข้างของหญิงชรา แล้วทุกคนก็เดินพูดคุยกันเข้าไปในบ้านด้วยรอยยิ้ม
“นี่น้องชาย คราวนี้เธอเรียกพวกเรามา ถ้าไม่มีของอร่อย ๆ มาเซอร์ไพรส์ละก็ อย่าคิดว่าพี่ใหญ่จะปล่อยเธอไปง่าย ๆ นะ” พี่ใหญ่หวงพูดกับฉู่เหินด้วยรอยยิ้ม พลางแนะนำให้ฉู่เหินรู้จักกับชายชราที่อยู่ด้านข้างและภรรยาของเขา
“น้องชาย นี่เพื่อนสนิทของฉัน เขาแซ่จาง เธอเรียกเขาว่าพี่ใหญ่จางก็ได้ ส่วนพ่อหนุ่มคนนี้ก็แซ่จางเหมือนกัน เขาเป็นเลขาของพี่ใหญ่จาง ส่วนนี่คือภรรยาของฉัน” หลังจากฟังคำแนะนำของพี่ใหญ่หวง ฉู่เหินก็รีบทักทายทุกคนทันที
“พี่ใหญ่จาง ขาของคุณไม่ค่อยดีเหรอครับ? หลังจากที่คุณกินอาหารที่บ้านของผมมื้อนี้ ผมรับรองได้เลยว่าคุณจะสามารถทิ้งไม้เท้าแล้วเดินกลับไปด้วยตัวเองได้แน่นอน” ฉู่เหินพูดทีเล่นทีจริง พี่ใหญ่จางก็ไม่ได้เก็บเอาคำพูดของเขามาใส่ใจ แต่เขาอดคิดไม่ได้ว่าอาหารที่ฉู่เหินเตรียมไว้มื้อนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
“พี่ใหญ่จาง เชิญนั่งจิบชาไปก่อนนะครับ ที่นี่เป็นบ้านนอกไม่มีชาดี ๆ ผมหวังว่าพี่ใหญ่จางและพี่สะใภ้จะไม่รังเกียจที่ผมต้อนรับบกพร่อง พวกคุณอาจจะเห็นว่าผมอายุน้อย แต่วันนี้ผมเชิญพวกคุณมาเพราะอยากให้พวกคุณได้ลองชิมของชั้นเลิศอย่างหนึ่ง” ตอนนั้นเองเสี่ยวชิงก็ยกน้ำมาให้ทุกคน เมื่อพี่ใหญ่หวงเห็นเธอก็หันมากระซิบถามเสียงเบา ๆ เนื่องจากเขาจำได้ว่าเห็นผู้หญิงคนนี้มาช่วยในงานประมูลครั้งก่อน
“น้องชาย เธอจะไม่แนะนำสาวน้อยคนนี้ให้พวกเรารู้จักหน่อยเหรอ?”
“ผมก็มัวแต่คุย ดูสิลืมไปเลย เสี่ยวชิงมาทางนี้ ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักทุกคน ท่านนี้คือพี่ใหญ่หวง ท่านนี้คือพี่สะใภ้ ท่านนี้คือพี่ใหญ่จาง ส่วนนี่คือพี่จาง พี่ใหญ่หวง นี่เสี่ยวชิงแฟนของผมครับ” เมื่อเสี่ยวชิงได้ยินฉู่เหินแนะนำตัวเอง เธอก็อดเขินอายจนหน้าเป็นชมพูระเรื่อไม่ได้ แต่เธอก็กล่าวทักทายทุกคนอย่างสุภาพ
“น้องชาย เธอนี่ก้าวหน้าเร็วจริง ๆ! ฉันจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ฉันมาที่นี่ พวกเธอไม่ได้สนิทกันขนาดนี้นี่!” พี่ใหญ่หวงล้อเล่นด้วยรอยยิ้ม เสี่ยวชิงผู้ซึ่งเขินอายอยู่แล้ว เมื่อเธอได้ยินนั้นก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอายมากขึ้นไปอีก และนั่นก็ทำให้หญิงสาวรีบหาข้ออ้าง ก่อนจะวิ่งกลับไปที่ครัวเพื่อทำอาหารต่อ
“พี่ใหญ่หวง ดูคุณพูดสิ นี่มันยุคไหนแล้ว? รถไฟความเร็วสูงก็มีแล้ว ถ้าผมไม่รีบสักหน่อยก็ตามไม่ทันน่ะสิครับ” ฉู่เหินลูบผมตัวเอง พลางพูดตอบอย่างตะกุกตะกัก
ในความเป็นจริงตอนที่ฉู่เหินแนะนำเสี่ยวชิงในใจของเขาก็วิตกเล็กน้อย ถ้าเสี่ยวชิงไม่ยอมรับเขาจะทำยังไงดี โชคดีที่เสี่ยวชิงมีท่าทีตอบรับอย่างชัดเจน นี่ทำให้ฉู่เหินรู้สึกตื่นเต้นมาก! ต้องรู้ว่าในยุคนี้ คนที่อายุเท่าฉู่เหินต่างมีแฟนกันหมดแล้ว ดังนั้นฉู่เหินจึงรู้สึกว่าเขาด้อยกว่าคนอื่นอยู่เสมอ
แม้ว่าในอดีตเขาจะมีเจี่ยถงถง แต่เขาไม่เคยแสดงความรู้สึกของเขากับอีกฝ่าย พวกเขาสองคนเพียงแค่พูดคุยกันธรรมดาเท่านั้น ดังนั้นหลังจากที่รู้จักกับเสี่ยวชิง เขาถึงได้รู้ว่าชายหญิงที่กำลังตกอยู่ในห้วงรักเป็นยังไง ตอนนี้เขาแทบทนรอไม่ไหวที่จะได้เจอกันตลอดเวลา และเขาก็ยินดีที่จะยอมรับความสุขและความเศร้าของกันและกัน! เมื่อตอนที่เขาอยู่กับเจี่ยถงถงเขาไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย
“น้องชาย ว่าแต่วันนี้ที่เรียกเรามามีเรื่องอะไรกันแน่?” หลังจากล้อเล่นกันมาระยะหนึ่ง พี่ใหญ่หวงก็ถามฉู่เหินอย่างจริงจัง
แม้ว่าเขาจะเชื่อว่าฉู่เหินเป็นคนดีคนหนึ่ง แต่ฉู่เหินไม่เพียงเชิญเขามาทานอาหาร ยังให้เขาชวนคนอีกสองคนที่ป่วยเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจและหลอดเลือดสมองมาด้วย
“พี่ใหญ่หวงครับ คุณเป็นคนที่มีสายตากว้างไกล! ก่อนที่จะกินข้าว ผมอยากจะพาคุณไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ผมอยากจะให้คุณดูปลาสายพันธุ์ใหม่ชนิดหนึ่ง ผมมั่นใจว่าคุณไม่เคยรู้จักมันมาก่อนและมันต้องมีประโยชน์กับงานวิจัยของคุณอย่างแน่นอน!” ฉู่เหินพูดด้วยแววตาจริงจัง
“หืม มีสิ่งมีชีวิตที่ฉันไม่รู้จักด้วยเรอะ? แถมยังเป็นปลาชนิดหนึ่ง น้องชาย เธอไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม?” พี่ใหญ่หวงไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ล้อเล่นน่า! เขาทำการวิจัยมาทั้งชีวิต ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เขาไม่รู้จัก!
“พี่ใหญ่ คุณอย่าเพิ่งใจร้อน ประเทศจีนของเรามีคำพูดหนึ่งมาแต่โบราณว่า ‘ปลูกต้นไม้มาทั้งชีวิต ก็ยังรู้จักต้นไม้ไม่หมด ตกปลามาทั้งชีวิต ก็ยังรู้จักปลาไม่หมด เรียนมาทั้งชีวิต ก็เรียนไม่หมดสิ้น’ ดังนั้นต่อให้มีของที่คุณไม่รู้จักอยู่บ้าง มันก็เป็นเรื่องธรรมดา”
ฉู่เหินพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอย่างลึกลับ เขาเชื่อว่าเมื่อพี่ใหญ่หวงเห็นปลาเกล็ดขาว มันจะต้องกระตุ้นความสนใจของเขาอย่างแน่นอน
