“อะฮ่าฮ่าฮ่า! อะไรเนี่ยคาร์ล่าจัง? นี่คิดว่าท่านเรียวจะแต่งงานกับซิลเวียจังจริงๆน่ะเหรอ?”
“นะ หนวกหูน่า”
–วันถัดมา
ผมกับคุณซิลเวียได้พบกันอีกครั้ง
ซึ่งมีคุณคาร์ล่า คุณซึกิคาเงะ เมย์ฟากับซึสึด้วยรวมกันเป็น 6 คน
และในตอนนี้เมย์ฟากำลังชี้นิ้วไปหาคุณคาร์ล่าและหัวเราะเสียงดัง
“อะฮ่าฮ่า ก็จริงอยู่ที่ว่าเราไม่ได้อธิบายน่ะ แต่เรื่องแบบนี้ต่อให้ไม่อธิบายก็น่าจะเข้าใจอยู่แล้วนี่นา คุณซึกิคาเงะเองก็เข้าใจเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?”
“อืม ถ้าเป็นท่านเรียวอยากจะแต่งงานกับซิลเวียจังจริงๆ เขาก็คงมาบอกเราดีๆแล้วล่ะนะ”
“อืมๆ ขนาดเค้าเองก็ยังเข้าใจเลยนะเมี้ยว”
“อูว….”
เมย์ฟา ซึสึกับคุณซึกิคาเงะรุมแกล้งคุณคาร์ล่าด้วยรอยยิ้มจนทำให้คุณคาร์ล่าหน้าแดง
ตอนนี้เป็นเวลา 8 โมงเช้า
หลังจากนี้ผมจะต้องมุ่งหน้าไปสถานที่จัดพิธีเพื่อซ้อมพิธีแต่งงาน
หลังจากที่เดินทางออกจากบ้านของคุณซิลเวียกับทุกคน
ในระหว่างเดินทางไปผมก็ถามเมย์ฟาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวาน
เลยเป็นผลทำให้ตอนนี้คุณคาร์ล่าถูกทั้ง 3 คนนั้นรุมแกล้งอยู่
“ฮือ ทำไมนายถึงบอกพวกเธอล่ะเรียว….”
“อะฮ่าฮ่า ขอโทษด้วยนะครับคุณคาร์ล่า”
คุณคาร์ล่าที่จ้องมาที่ผมแบบนั้นมันดูตลกมากจนผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
หลังจากเรื่องเมื่อคืนนี้
ผมได้กลับไปที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของคุณซิลเวียโดยมีคุณคาร์ล่ามาคอยคุ้มกัน
และเธอก็ได้อธิบายเรื่องของหัตถ์แห่งพระเจ้าให้พ่อแม่ของคุณซิลเวียฟัง
คุณคิยาโนโตะไม่สนใจการสืบทอดมรดกก็จริง
แต่เธอก็ไม่อยากเสียศักดิ์ศรีที่จะไม่ได้เข้าร่วมการรับมรดกกอยู่คนเดียว
เธอจึงต้องการผู้ชายมาเพื่อเข้าร่วม
ซึ่งบังเอิญว่าผู้ชายคนนั้นก็คืออดีตสามีของคุณซิลเวีย
คำพูดของเธอดูจะไม่มีเจตนาอื่นนอกจากนี้แล้วล่ะนะ
ดูเหมือนว่าคุณซิลเวียจะกลับมาทีหลังผม
ผมที่มาถึงก่อนได้เข้าไปรอในห้องและเผลอหลับไปก่อน
[ซึ่งพ่อกับแม่ของคุณซิลเวียนี่แหละที่เป็นคนบอกให้ผมไปนอนก่อนเลย]
หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้แล้วว่าทั้งสองคนนั้นคุยอะไรกัน
แล้วเมื่อเช้านี้พอผมไปพบกับพวกเขาทั้งสองคน
สีหน้าทั้งสองดูไม่มีความกังวลใจอยู่เลยซักนิด
บางทีพวกเขาคงจะคุยกันและทำความเข้าใจเรื่องราวเรียบร้อยแล้วสินะ
“…หื้ม ที่พูดกันว่าแต่งงานหลอกๆนั่น ฉันก็ไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่หรอกนะ”
ในระหว่างที่ผมกับคุณคาร์ล่ากำลังยิ้มให้กันพร้อมเดินไปกับคนอื่นๆ
จู่ๆคุณซิลเวียที่เดินอยู่ข้างหน้าผมก็พูดขึ้นมา
“เอ๊ะ?”
“บอกไว้ก่อนนะ ฉันน่ะพร้อมที่จะแต่งงานกับนายจริงๆทั้งๆแบบนี้เลยล่ะ ขอแค่นายพยักหน้ามาให้ฉันก็พอ”
คุณซิลเวียเอนตัวมากระซิบที่ข้างหูของผม
พอผมเผลอมองหน้าเธอ เธอก็ส่งยิ้มอันน่าหลงใหลมาให้ผม
“เอ่อ คุณซิลเวี-“
“อ๊ะ! นั่นคือสถานที่ซ้อมรึเปล่านะ!?”
พอผมกำลังจะถามคุณซิลเวียกลับไป
คุณคาร์ล่าก็หันกลับมามองและชี้นิ้วไปที่ข้างหน้า
เพราะรอยยิ้มที่ดูมีความสุขและอยากรู้อยากเห็นนั่นของเธอ
ผมจึงไม่พยายามไปอยากจะขัดจังหวะเธอตอนนี้
“อา ใช่แล้วล่ะ ที่เปลี่ยนเสื้อของพวกเราคือเต็นท์สีแดงตรงนั้น เต็นท์สีเขียวคือของเอย์เซน เต็นท์สีเหลืองเป็นของคิยาโนโตะ ส่วนเต็นท์สีชมพูเป็นของลิเลียน่ะ”
คุณซิลเวียชี้ไปที่เต็นท์ที่อยู่ข้างหน้า มีเต็นท์ 4 สี สีละ 2 เต็นท์
รูปทรงเต็นท์เป็นเต็นท์ที่ผสมผสานระหว่างทรงกระบอกและทรงกรวย
มีผ้าค่อนข้างหนาทำให้มองไม่เห็นด้านใน
พื้นที่กว้างด้านหลังเต็นท์มีเวทีสูงจากพื้นนิดหน่อย
และตรงกลางก็เหมือนจะมีอะไรคล้ายๆกับแท่นบูชา
แต่สถานที่ที่เรามาในครั้งนี้เป็นแค่สถานที่ใช้ซ้อมเท่านั้น
ไม่ใช่สถานที่จัดงานจริงแต่อย่างใด
ดูเหมือนว่าสถานที่จัดงานจริงจะจัดขึ้นที่แท่นบูชาในซากโบราณสถานของไฮเอลฟ์
อาจจะเป็นเพราะแบบนั้นล่ะมั้ง แท่นบูชาบนเวทีตอนนี้เลยดูเหมือนสร้างขึ้นมาเรียบๆ
เต็นท์ทางทิศเหนือเป็นของผู้ชาย ส่วนเต็นท์ทางทิศใต้เป็นของผู้หญิง
“ตรงนั้นเป็นที่สำหรับเตรียมตัวงั้นเหรอครับ?”
“อา ส่วนคนที่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้เต็นท์ของผู้ชายได้น่ะ มีแค่คู่หมั้น พ่อแม่ คนคุ้มกันของกันของคู่หมั้นด้วยกันเอง แล้วก็พนักงานแต่งตัวเท่านั้นนะ เพราะงั้น ระวังตัวด้วยล่ะ”
“เข้าใจแล้วเมี้ยว งั้นจะแอบดูแบบไม่ให้เห็นตัวเลยล่ะเมี้ยว!”
“ที่บอกให้ระวังไม่ใช่เพื่อให้ไปทำแบบนั้นซักหน่อย! ห้ามแอบดูนะ!”
เมย์ฟาวางมือบนไหล่ของซึสึที่ถูกคุณซิลเวียดุ
“ใช่แล้วล่ะซึสึจัง ถึงจะมีอุปสรรคอะไรก็ไม่เป็นปัญหาหรอกนะ เพราะงั้นคราวนี้เรามาพยายามแอบดูท่านเรียวเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ เนอะ?”
“จะแอบดูเรียวแบบนั้นก็ไม่ได้! อย่ามาแอบดูคู่หมั้นฉันเปลี่ยนชุดเชียวนะ!”
“จะว่าไปแล้วมาแอบดูผมเปลี่ยนชุดนี่มันน่าสนุกอยู่งั้นเหรอ? มันก็ไม่ต่างจากที่เห็นปกติเลยนี่?”
“จุ๊ๆๆ ท่านเรียวของแบบนี้น่ะมันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วยน้อ การถ้ำมองผู้ชายในห้องอาบน้ำหรือการแอบเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้ชายน่ะ มันให้อรรถรสที่แตกต่างจากปกติคนละเรื่องเลยล่ะ”
จากนั้นคุณคาร์ล่าก็ตบมือดังๆสองครั้ง
ให้กับพวกเราที่กำลังพูดเอะอะกันเสียงดังกันอยู่
“เอ้าๆ นี่เราทุกคนกำลังหลุดประเด็นกันแล้วนะ! จุดประสงค์ของเราในวันนี้คือการปกป้องเรียวกับซิลเวียไม่ใช่รึไง!”
“””ค่า”””
เมย์ฟา ซึสึและคุณซึกิคาเงะพยักหน้าตามคำพูดของคุณคาร์ล่า
อืม บรรยากาศเปลี่ยนไปแล้ว คุณคาร์ล่านี่เชื่อถือได้จริงๆ
แต่ว่านะ แทนที่จะเรียกว่าเป็นหัวหน้าปาร์ตี้
เรียกว่าครูอนุบาลน่าจะดูเหมาะกว่าแฮะ….
“ขะ ขอโทษทีนะ คาร์ล่า….”
“ไม่เป็นไรหรอก จะว่าไปแล้วหลังจากนี้จะต้องทำอะไรบ้างล่ะ?”
คุณคาร์ล่าส่งรอยยิ้มไร้ความกังวลไปให้กับคุณซิลเวียที่กำลังเขินหน้าแดง
คุณซิลเวียจึงกระแอมเพื่อเรียกสติกลับมา
“อืม…หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดแต่งงานเสร็จในเต็นท์แต่งตัวแล้ว พวกเขาก็จะเริ่มซ้อม และหลังการซ้อม พวกเราก็จะต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอีกครั้งและรอไปกินข้าวด้วยกันน่ะ”
“รับทราบแล้ว ว่าแต่ชุดแต่งงานนี่เป็นของจริงด้วยเหรอ?”
“อา ของจริงสิ มันถูกเตรียมไว้ให้หลายชุดเลยล่ะ เพราะงั้นนายสามารถเลือกชุดที่ชอบได้เลยนะ ถ้าลองแล้วขนาดมันไม่พอดีก็ไม่เป็นไร เพราะผู้รับผิดชอบจะเอาชุดไปปรับแต่งให้ภายในวันนั้นเลย ก็เพราะว่ามันไม่ค่อยมีเวลาแล้วด้วยแหละนะ เพราะงั้นวันซ้อมวันนี้ถ้าจะเปลี่ยนก็ต้องบอกฉันได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”
(ชุดของเรียว)
ของจริงเลยงั้นเหรอ ถ้างั้นคงต้องระวังไม่ให้ขาดหรือเปื้อนดินซะแล้วสิเนี่ย
….นั่นคือสิ่งที่ผมคิด แต่บางทีแล้ว ต่อให้ขาดก็คงใช้เวทย์ซ่อมได้ล่ะนะ
เพราะถ้าทำไม่ได้ขึ้นมา การที่ต้องซ้อมในชุดจริงเลยทันทีมันก็คงจะน่ากลัวเกินไปด้วย
ก็นะ ถึงอย่างงั้นก็ควรจะระวังไว้ไม่ให้เปื้อนก็คงจะดีกว่านั่นแหละ
ขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ จู่ๆก็มีคนเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง
เธอเข้ามาโอบแขนไว้รอบคอผมและโน้มตัวเข้ามาหา
ผมรู้สึกได้ถึงหน้าอกที่กดทับอยู่บนหลังของผมเลย
“ฮ้า จะได้เห็นท่านเรียวในชุดทักซิโด้ล่ะ อดใจรอแทบไม่ไหวเลยน้า~♡ จะใส่สีอะไรกันนะ สีดำหรือสีเทานะ? เราคิดว่าสีขาวก็ดีนะ สีเดียวกับสีผมของเราเลยด้วย♡”
“เรียว! ดูเหมือนว่าเมย์ฟาจังจะชอบสีขาวนะ เพราะงั้นเอาสีขาวเลยเมี้ยว!”
“เดี๋ยวๆ…ชุดของผู้ชายน่ะ มันก็ควรจะต้องเข้าคู่กับชุดของผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? ผมต้องถามคุณซิลเวียก่อนสิว่าเธอจะใส่แบบไหน”
ผมตอบคำถามของเมย์ฟาและซึสึด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ
จากนั้นผมก็สังเกตุเห็นว่าผู้หญิงรอบตัวผมทำหน้าแปลกๆกัน
“เอ๊ะ? ทำไมถึงต้องเลือกชุดให้เข้ากับซิลเวียจังด้วยล่ะ?”
“เอ๊ะ? ไม่สิ ถ้าเรื่องแบบนี้ ตัวเอกยังไงก็คือผู้หญิงไม่ใช่รึไง….?”
พอพูดขึ้นมาแล้วผมก็เพิ่งนึกได้
อ๋อ จริงสิ! แนวคิดเรื่องเพศที่นี่มันกลับกันนี่นา!
“เรียวพูดอะไรแปลกๆออกมาอีกแล้วล่ะเมี้ยว ชุดของผู้หญิงน่ะก็ต้องเป็นสีขาวแล้วก็ดูไม่ค่อยมีมูลค่าด้วยนะ!”
“ก็ดีไซน์ดูเรียบๆนี่นะ”
“ไม่ล่ะๆ ประเทศนี้น่ะยังถือว่ามีดีไซน์อยู่หลายแบบเลยนะรู้มั้ย? ถ้าเป็นที่บ้านเกิดของเรา ก็มีแค่ชิโระมุคุแค่นั้นแหละน้อ”
“เห~ งี้นี่เอง แต่ก็จริงนะว่าถ้าผู้หญิงมีชุดให้เลือกมากกว่านี้มันก็คงจะดีน่ะนะ ก็นะ ดีไซน์มันก็ค่อนข้างจะเผยเนื้อหนังเยอะอยู่ เพราะงั้นการที่ดีไซน์มันจะคล้ายๆกันหมด มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นั่นแหละน้า~”
อืม ฟังจากการพูดคุยของทุกคนแล้ว
ดูเหมือนว่าตัวเอกในงานแต่งจะเป็นผู้ชายนะ
แต่เหมือนเมื่อกี้จะได้ยินคุณคาร์ล่าพูดอะไรแปลกๆออกมาด้วยแฮะ?
[ชุดที่เปิดเผยเนื้อหนังค่อนข้างเยอะ] นี่มันอะไรกันน่ะ?
ผมกำลังจะถามคุณคาร์ล่ากลับ
แต่ในตอนนั้นผู้รับผิดชอบในการซ้อมก็ได้มาเรียกพวกเรา ผมก็เลยไม่ได้ถามไป
หลังจากนั้นผมกับคุณซิลเวียก็ถูกนำทางแยกกันไปที่เต๊นท์สีแดงคนละหลัง
คุณคาร์ล่ากับคุณซึกิคาเงะรออยู่ข้างนอกในฐานะคนคุ้มกันของผม
ส่วนเมย์ฟากับซึสึก็รออยู่ข้างนอกเต็นท์ในฐานะคนคุ้มกันของคุณซิลเวีย
เอาเถอะ ช่างมันก็แล้วกัน
สำหรับคำพูดน่าสงสัยเมื่อกี้นี้
เดี๋ยวพอได้เห็นชุดจริงๆของคุณซิลเวียก็คงจะรู้เองนั่นแหละนะ
