บทที่ 1583 ตัวเองสวมวงแหวนแสงดึงดูดความเกลียดชัง
แม้เสียงของสองคนไม่ดังมาก แต่เยี่ยหวันหวั่นที่ด้านหลังกับผู้เฒ่าหลิวกลับได้ยินแจ่มชัด
ผู้เฒ่าหลิวหันมองเยี่ยหวันหวั่นและขมวดคิ้วเอ่ย “ผู้นำ พวกเขาสามหาวเกินไปแล้วจริงๆ …ถึงกับกล้าทำท่าทีแบบนี้กับผู้นำ!”
เยี่ยหวันหวั่นกลับยิ้มน้อยๆ เหมือนไม่ใส่ใจ
ตอนนี้เธอมารายงานตัวที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน ตัวตนหาใช่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย แต่เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น กับคำพูดของคนพวกนั้นก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ
“ไปกันเถอะ”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเบา
“ครับ” ผู้เฒ่าหลิวพยักหน้า ในเมื่อผู้นำยังไม่พูดอะไร เขาก็ย่อมพูดมากไม่ได้
หนุ่มสาวที่มุ่งหน้าไปรายงานตัวที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนบนเส้นทางนี้ยิ่งผ่านไปยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับสายน้ำไม่ปาน
การรับสมัครนักเรียนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนเข้มงวดมาก หนุ่มสาวรัฐอิสระกว่าหลายพันคนนี้เกรงว่าสุดท้ายคงถูกโรงเรียนชื่อเยี่ยนเลือกเข้าโรงเรียนเพียงไม่กี่คน
ถึงแม้ตำแหน่งและความนิยมของทหารรับจ้างในรัฐอิสระจะสูงมาก แต่ก็ต้องมองว่าเดินออกมาจากโรงเรียนทหารรับจ้างไหน
โรงเรียนทหารรับจ้างของรัฐอิสระมีอยู่นับไม่ถ้วน แต่ที่มีคุณภาพมากที่สุดก็มีแค่สามโรงเรียนใหญ่อย่างเช่นชื่อเยี่ยนเป็นต้น
เยี่ยหวันหวั่นสงสัยเกี่ยวกับระบบทหารรับจ้างอยู่หน่อยก็จริง แต่จุดประสงค์ที่มาโรงเรียนชื่อเยี่ยนครั้งนี้ มีเพียงแค่เพื่อเข้าใกล้ผู้อำนวยการท่านนั้น หวังให้ผู้อำนวยการสามารถช่วยเหลือเธอ ดูว่าจะฟื้นคืนความทรงจำของตัวเธอได้หรือเปล่า นอกเหนือจากนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่มีอะไรจะขอ
ผ่านไปราวๆ หนึ่งชั่วโมงกว่า เยี่ยหวันหวั่นกับผู้เฒ่าหลิวจึงค่อยเดินมาถึงยอดเขา
บนยอดเขาก็คือสาขาใหญ่ของโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน ทอดสายตามองไปนอกจากคำว่าทรงสง่าอลังการ ก็หาคำบรรยายอื่นออกมาไม่ได้อีก
แต่ประตูบานใหญ่โอ่อ่าถึงขีดสุดที่ด้านหน้าโรงเรียนชื่อเยี่ยนกลับปิดสนิทแล้ว
ด้านหน้าของโรงเรียนชื่อเยี่ยน มีบรรดาเบื้องบนผู้อาวุโสตระกูลใหญ่หลายสิบคนพาคนของตระกูลตัวเองมารออยู่ตรงนี้
เยี่ยหวันหวั่นกับผู้เฒ่าหลิวเดินเข้าไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว
เวลานี้ในกลุ่มคน เยี่ยหวันหวั่นกับผู้เฒ่าหลิวกลับดูแปลกแยกอย่างเห็นได้ชัด
โดยเฉพาะเยี่ยหวันหวั่น โบ๊ะหน้าน่าเกลียดจนดึงดูดสายตาคน
“เหอะ ตอนนี้โรงเรียนชื่อเยี่ยนใครก็กล้าเข้ามาจริงเหรอ”
หญิงสาวหน้าตาโดดเด่นหนึ่งในนั้นชำเลืองมองเยี่ยหวันหวั่นพลางแค่นหัวเราะเยาะ
ได้ยินดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอน่าเกลียดแปลกใหม่ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่าเธอสวมวงแหวนแสงดึงดูดความเกลียดชัง คนมาถึงต้องเย้ยหยันเธอสักที รู้งี้เธอแต่งตัวเป็นผู้ชายก็จบแล้ว…
“โรงเรียนชื่อเยี่ยนไม่ใช่ที่ที่คนอย่างเธอมาได้ มาทางไหนก็ไสหัวกลับไปทางนั้นเลย อย่าแปดเปื้อนประตูโรงเรียนชื่อเยี่ยน” หญิงสาวหน้าตาโดดเด่นจ้องเยี่ยหวันหวั่นพลางหัวเราะเยาะ
“เหลวไหล!”
ทันใดนั้นผู้เฒ่าหลิวพลันโมโห “นังหนู เธอรู้ไหมว่าท่านนี้…”
แต่ยังไม่ทันให้ผู้เฒ่าหลิวพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ส่ายหน้าให้ผู้เฒ่าหลิวเสียก่อน
ตัวตนผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยของเธอถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์จำเป็นก็ห้ามเปิดเผยออกไปง่ายๆ เด็ดขาด
ไม่งั้นถ้าทำให้โรงเรียนชื่อเยี่ยนรู้ว่าตัวเองก็คือผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย ไม่ต้องพูดถึงว่าตัวเองมีจดหมายแนะนำของจี้ซิวหร่าน ต่อให้เป็นอี้สุ่ยหาน หรือแม้แต่จดหมายแนะนำจากสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็เปล่าประโยชน์
พันธมิตรอู๋เว่ยมักถูกสามโรงเรียนใหญ่ใช้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้แก่นักเรียนที่เข้าใหม่ในคาบเรียน เปลี่ยนไป๋เฟิงเป็นปีศาจโดยสมบูรณ์ เหมือนไป๋เฟิงก็คือราชินีปีศาจของรัฐอิสระไม่ปาน ถูกติดชื่อว่าชั่วช้าอำมหิต
“ทำไม รู้ว่ายัยห้าวนี่อะไร” หญิงสาวหน้าตาโดดเด่นชำเลืองมองผู้เฒ่าหลิวก่อนแค่นหัวเราะเยาะเอ่ย
ยังไม่ทันให้หญิงสาวเอ่ยปากต่อ ที่ด้านหลังเธอก็มีชายที่สวมชุดสูทสีดำคนหนึ่งหัวเราะหยันเอ่ย “อย่าทะเลาะกัน”
——————————————————————————
บทที่ 1584 ถูกกันไว้นอกประตู
“คุณชาย คนอย่างนี้มีคุณสมบัติอะไรให้เข้าโรงเรียนทหารรับจ้าง หลังจากหนุ่มน้อยกลายเป็นนักเรียนโรงเรียนทหารรับจ้างแล้วหรือว่ายังอยากเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับคนอย่างนี้จริงๆ เหรอ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบา
ได้ยินดังนั้นชายหนุ่มมีสีหน้าไร้อารมณ์ ชำเลืองมองหญิงสาวหนึ่งที “งั้นคุณก็คิดว่า ไม่ว่าใครก็ผ่านการสอบเข้มงวดอย่างนี้ของโรงเรียนชื่อเยี่ยนได้เหรอ”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว…ต่อให้เป็นคุณชาย รอบก่อนโรงเรียนชื่อเยี่ยนก็ยังไม่รับเข้าเลย!” หญิงสาวรีบร้อนเอ่ย
“ฮ่าๆ แม้แต่คุณชายหวังรอบก่อนก็ยังถูกโรงเรียนชื่อเยี่ยนปฏิเสธ ยัยห้าวอย่างนี้จะสอบเข้าไปได้ยังไง โรงเรียนชื่อเยี่ยนเป็นสถานที่แบบไหน เป็นหนึ่งในแดนศักดิ์สิทธิ์ของทหารรับจ้าง ทุกครั้งมีคนมาเข้าสอบมากกว่าพันคน คนที่ได้รับเลือกยิ่งน้อยตั้งขนาดไหน” ชายหนุ่มรูปร่างอ้วนกลมหนึ่งในนั้นหัวเราะเอ่ย
เวลานั้นหญิงสาวหน้าตาโดดเด่นมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างรังเกียจ “ไม่มีตัวตนไม่มีพื้นเพ เป็นแค่ยัยห้าวหนึ่งคน ยังหวังลมๆ แล้งๆ อยากเข้าโรงเรียนชื่อเยี่ยน น่าขำซะไม่มี แต่มาเปิดหูเปิดตาที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนก็พอให้เธอคุยได้ทั้งชาติแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นลอบส่ายหัว ผู้หญิงคนนี้โง่เหรอ ทำไมเหมือนกับหมาบ้ายังไงยังงั้น
กับผู้หญิงอย่างนี้ อย่าว่าแต่ทะเลาะเลย แม้แต่ความคิดอยากจัดการเยี่ยหวันหวั่นยังไม่มีแม้แต่น้อย
“แปลกจัง ทำไมประตูใหญ่โรงเรียนชื่อเยี่ยนปิดแล้วล่ะ”
เวลานี้มีหนุ่มสาวที่มุ่งหน้ามาสอบเข้าโรงเรียนชื่อเยี่ยนอีกไม่น้อยเดินขึ้นภูเขามา หลังเห็นโรงเรียนชื่อเยี่ยนที่ปิดประตูก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย
“ก่อนหน้านี้มีคนที่มาสอบหลายคนเข้าไปแล้ว ทำไมถึงกันพวกเราไว้นอกประตูกัน…”
“หรือว่าจำเวลาผิด? ”
คนจำนวนหนึ่งมีสีหน้ากังวล
…
“ผู้นำรอตรงนี้ประเดี๋ยว ผมจะไปถามดู” ผู้เฒ่าหลิวเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่นอย่างเคารพ
“อืม” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
เวลานั้นผู้เฒ่าหลิวก้าวเดินไปที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน
“การสมัครรอบนี้สิ้นสุดแล้ว ค่อยมาอีกทีรอบหน้า”
ชายวัยกลางคนแต่งตัวเรียบง่ายคนหนึ่งเดินออกมาจากในโรงเรียนชื่อเยี่ยนก่อนมองผู้เฒ่าหลิวที่สอดส่องอยู่หน้าประตูและเอ่ยเสียงเย็น
“สิ้นสุดแล้ว? ”
ไม่เพียงผู้เฒ่าหลิว หนุ่มสาวตระกูลใหญ่ที่เพิ่งเดินขึ้นเขามาจำนวนหนึ่งก็งุนงงถ้วนหน้า
“ถูกต้อง” ชายวัยกลางคนเอ่ย “ระยะเวลารับสมัครทุกรอบของโรงเรียนชื่อเยี่ยนมีจำกัด พวกคุณจำเวลาผิดแล้ว อยากสมัครก็มีแต่ต้องรอรอบหน้า”
“จะเป็นไปได้ยังไง!”
หญิงสาวที่หน้าตาไม่เลวก่อนหน้านี้ก้าวขึ้นมาด้านหน้าก้าวใหญ่ “คุณชายพวกเราคือคุณชายใหญ่ตระกูลหวัง ต้องให้คุณชายพวกเราเข้าไปนะ!”
ได้ยินดังนั้น ชายวัยกลางคนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนชำเลืองมองหญิงสาวที่ด้านข้างอย่างเรียบนิ่ง “คุณล้อฉันเล่นเหรอ”
“อย่าเสียมารยาท…”
เวลานี้ชายหนุ่มรีบขึ้นหน้ามาตะคอกใส่หญิงสาวที่หน้าตาโดดเด่น
จากนั้นชายหนุ่มก็เอ่ยกับชายวัยกลางคน “ผมมาสองรอบติดแล้ว…สามารถยืดหยุ่นได้หน่อยหรือเปล่า ให้โอกาสผมเข้าไปสมัครอีกครั้ง…”
“ค่อยมารอบหน้า!” ชายวัยกลางคนมีสีหน้าเย็นชาเล็กน้อย หนึ่งชายหนึ่งหญิงนี่ฟังคำคนไม่เข้าใจหรือไง!
“เรื่องนี้…” ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นแต่ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
“คุณชาย ช่างเถอะค่ะ โรงเรียนชื่อเยี่ยนไม่ยุติธรรมไร้เหตุผลขนาดนี้ งั้นพวกเราก็ไปโรงเรียนทหารรับจ้างอื่น ไม่ได้มีแค่โรงเรียนพวกเขาแห่งเดียวสักหน่อย พวกเขาไม่รับคุณชายก็เป็นการสูญเสียของพวกเขา!” หญิงสาวเอ่ยเสียงเย็น
“ห้ามพูดเหลวไหล” ชายหนุ่มชำเลืองมองหญิงสาว
ทันใดนั้น หนุ่มสาวที่มาสายและถูกกันไว้นอกประตูจำนวนไม่น้อยก็พากันมองไปยังคุณชายตระกูลหวังและสาวใช้ของเขา
