หลังจากนั้น เขาเงยหน้าขึ้น และถามด้วยความเคารพว่า “นายท่าน ท่านรู้จัก หลิน ว่านเอ๋อ ดีที่สุด ดังนั้นเกี่ยวกับที่อยู่ของ หลิน ว่านเอ๋อ ท่านมีเงื่อนงำ หรือข้อเสนอแนะใด ๆ ที่คุณสามารถให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาได้หรือไม่”
ฮีโร่พูดอย่างเฉยเมย: “ฉันรู้จักเธอ และพ่อของเธอดี แต่พวกเขาทั้งหมดทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด บางทีความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับพวกเขาอาจตายตัวเกินไป ฉันจึงทำผิดพลาดซ้ำๆ มันเป็นวงกลมที่แปลกประหลาด ดังนั้น ฉาง เซิงโป จึงยังไม่ขอคำแนะนำจากฉัน เพียงแค่ทำตามสัญชาตญาณของคุณเอง บางทีมันอาจจะได้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์”
“ตกลง!” ลุงฉางเซิง พยักหน้าอย่างหนัก: “นายท่าน ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้ารู้!”
ลอร์ดอังกฤษถามด้วยความสงสัย: “ฉันสงสัยว่า ลุงชางเชิง มีแผนอะไรหรือเปล่า”
ฉางเซิงโป กุมมือของเขาและพูดว่า: “กลับไปหา ลอร์ดอังกฤษ ฉันวางแผนที่จะไป หัวเซีย เพื่อดู!”
ลอร์ดอังกฤษถามค่อนข้างประหลาดใจ: “คุณคิดว่า หลิน ว่านเอ๋อ จะกลับไปที่ หัวเซีย หรือไม่”
ฉางเซิงโป ยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่คิดอย่างนั้น ฉันแค่คิดว่า หัวเซีย มีโอกาสมากกว่าโดยไม่รู้ตัว”
“เอาล่ะ!” ลอร์ดอังกฤษไม่ค่อยจะตะคอกเป็นครั้งที่สอง: “ฮ่าฮ่า ในเมื่อเจ้ามีสัญชาตญาณนี้ ก็ไปเลย! อย่ารอช้าเลย!”
เฉิง ซางโป พูดโดยไม่ลังเล: “ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้เชื่อฟัง!”
…
ในเวลาเดียวกัน.
เย่เฉิน, หงหวู่ และ เฉิน เซไค่ ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ของ เฮเลน่า และมาถึงสนามบิน โอซู ซิตี้ โดยตรง
เนื่องจากพวกเขาเป็นแขกผู้มีเกียรติของราชวงศ์ เย่เฉินและคนอื่น ๆ จึงไม่จำเป็นต้องไปที่ศุลกากรด้วยตัวเอง ตราบใดที่พวกเขามอบหนังสือเดินทางให้พ่อบ้านของราชวงศ์ พวกเขาก็สามารถผ่านพิธีการศุลกากรได้
เฮลิคอปเตอร์ลงจอดตรงหน้าโรงเก็บเครื่องบินของ คองคอร์ด ของเย่เฉิน และ เย่เฉิน เป็นคนแรกที่กระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์
หลังจากนั้น เย่เฉินพูดกับเฮเลนา: “เฮเลนา คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการลงอีกต่อไป แค่ปล่อยให้นักบินบินขึ้นและกลับไป”
เฮเลนาส่ายหัวด้วยความไม่เต็มใจและพูดว่า “คุณเย่ ฉันไปส่งคุณที่เครื่องบินดีกว่า อย่างไรก็ตาม ที่นี่มีกฎอัยการศึกกำหนดไว้ล่วงหน้า และจะไม่มีใครเห็นฉันอีก”
เมื่อเห็นท่าทางไม่ลดละของเธอ เย่เฉินไม่มีทางเลือกนอกจากยื่นมือไปหาเธอและช่วยเธอลงจากเฮลิคอปเตอร์
ในโรงเก็บเครื่องบิน ณ เวลานี้ คองคอร์ดได้เตรียมพร้อมแล้ว
กัปตันและลูกเรือคนอื่นๆ กำลังรออยู่ด้านล่างเครื่องบิน
เฮเลนาพาเย่เฉินไปที่โรงเก็บเครื่องบิน และเย่เฉินบอกเธอว่า: “คุณต้องใส่ใจกับความปลอดภัยในช่วงที่ผ่านมา หากคุณพบความผิดปกติใดๆ โปรดแจ้งให้ฉันทราบโดยเร็วที่สุด”
เฮเลน่าพยักหน้าเบา ๆ ดวงตาของเธอแดงก่ำ และน้ำตาก็ไหลออกมาในเวลาเดียวกัน
เธอรู้ว่าเธอบอกลา เย่เฉิน ในวันนี้ และเธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอจะได้เห็นเขาอีกในอนาคต
นอกจากนี้ เฮเลนายังรู้ว่าในบรรดาผู้หญิงมากมายที่รัก เย่เฉิน อย่างสุดซึ้ง เธอคือคนที่พิเศษที่สุด
คนอื่นๆ มีร่างกายที่เป็นอิสระ และไม่จำเป็นต้องอยู่นอกเหนือความคิดเห็นและการประเมินของโลก แต่ฉันเป็นคนเดียวที่ยังคงมีรัศมีของราชวงศ์นอร์ดิก
มันไม่ได้เป็นรัศมีมากเท่ากุญแจมือ
เนื่องจากการมีอยู่ของกุญแจมือนี้ ออกจากยุโรปเหนือและไปยังที่ใดๆ ในโลก คุณต้องก้าวขึ้นสู่ระดับของการทูตและการเมือง หากคุณต้องการออกจากยุโรปเหนือเพื่อพบกับ เย่เฉิน มันเป็นเพียงความฝัน และไม่มีโอกาสเลย..
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4997 ลุงฉางเซิงโป
บทที่ 4999 เราบินตรงไปยังดามัสกัสกันเถอะ
