หลังจากหัวเราะ เย่ฟานก็เริ่มจริงจังอีกครั้งและพูดอย่างจริงจังกับอันฉี: “จำไว้ เจ้าต้องไม่ทำสิ่งที่โง่เขลาเช่นนี้ในอนาคต”
ดังคำกล่าวที่ว่า ความทุกข์ยากมองเห็นใจคน
ในช่วงเวลาวิกฤติ อันฉีรีบปกป้องตัวเองด้วยความสิ้นหวัง ซึ่งทำให้เย่ฟานประทับใจจริงๆ
บางครั้งการคิดถึงบางสิ่งเป็นเรื่องน่าขันจริงๆ
เช่นเดียวกับ Kong Ming และ Lu Hua เพื่อนร่วมชาติที่เรียกกันว่าเพื่อนร่วมชาติเหล่านี้ในยามวิกฤติของพวกเขาไม่ได้บอกให้ช่วย แต่ตกสู่ปัญหาและปิดล้อมตัวเองไว้ด้วยกัน
เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่รู้จักกันแค่ไม่กี่วัน ปกป้องตัวเองโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของเธอ
บางคนไม่เก่งเหมือนเด็ก
และระหว่างการสนทนาระหว่าง Ye Fan และ An Qi โลกที่นี่ก็เงียบลงอีกครั้ง
คนที่รอดชีวิตเงยหน้าขึ้นและมองดูร่างผอมบางที่เฝ้าทางเข้าถ้ำอย่างเงียบๆ
เมื่อเทียบกับภูเขานี้ เย่ฟานมีขนาดเล็กมาก
อย่างไรก็ตาม ด้วยรูปร่างที่เล็กเช่นนี้ เขามีสง่าผ่าเผยว่าเป็นชายและชายคนหนึ่ง!
เขายืนอยู่เพียงลำพัง ขวางทางโลก
ผู้คนที่พวกเขาเคยละทิ้งได้กลายเป็นภูเขาที่พวกเขาไม่สามารถข้ามไปได้
“เฮ้~”
“ลืมมันไปซะ”
“ดูเหมือนว่าสมบัติชิ้นนี้กำลังรอฉันอยู่ มันไม่มีพรหมลิขิต”
“ไปกันเถอะ.”
“กลับไปซะ~”
หลังจากการต่อสู้ครั้งแรก ทุกคนไม่มีความคิดที่จะโลภสมบัติอีกต่อไป
หลายคนถอยกลับและเริ่มหันหลังกลับและจากไป
ท้ายที่สุดก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่
เย่ฟานปิดกั้นมันไว้ แม้ว่าจะมีสมบัติอยู่ในถ้ำ มันก็ไม่ใช่ของพวกเขา
โลกนี้ยังคงเป็นของผู้แข็งแกร่ง
“ขยะเยอะแยะ”
“คนเยอะขนาดนี้ทำไมถึงไม่มีชายหนุ่มล่ะ”
“ข้าได้ฝึกฝนผู้เป็นอมตะมาหลายปีแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าพวกคุณทุกคนฝึกสุนัขมาแล้ว?”
แต่เมื่อทุกคนถอยกลับและเตรียมจะจากไป
ทันใดนั้น ลึกเข้าไปในป่าทึบ ก็มีลมหนาวพัดผ่าน
ทันทีหลังจากนั้น เสียงที่น่าเกรงขามและเยือกเย็นก็ดังก้องไปทั่วโลกในทันทีหลังการระเบิดของความเย็น
“ตกลง?”
“ใคร?”
“กล้าดูถูกเราในที่สาธารณะหรือ”
หลังจากได้ยินเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึง
มหาอำนาจของประเทศต่าง ๆ มองไปไกลและพยายามหาคนที่พูดคำหยาบ
อย่างไรก็ตาม พวกเขามองไปรอบ ๆ และไม่เห็นร่างใด ๆ ในป่าทึบ
เมื่อทุกคนกำลังจะยอมแพ้ เมื่อสุดสายตา ร่างที่พร่ามัวก็ปรากฏขึ้นในที่สุด
เมื่อฉันเห็นมันครั้งแรก ผู้ชายก็ยังอยู่ห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตร
อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา ร่างนั้นก็มาถึงหน้าทุกคนแล้ว
“นี่…”
“เร็วจัง!”
ทุกคนตกใจ
พวกเขาไม่รู้ว่าทำไม เป็นที่แน่ชัดว่าก้าวของบุคคลนั้นช้าและสงบมาก แต่ทำไม ไม่กี่ก้าวข้ามหนึ่งกิโลเมตร ปรากฏต่อหน้าทุกคนเหมือนเทเลพอร์ต
หลังจากเข้าไปได้ทุกคนก็เห็นชัดเจนว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นชายวัยกลางคน
สวมชุดคลุมสีเทาหลวมๆ คลุมศีรษะด้วยผ้าโพกศีรษะสีขาว แต่งกายเหมือนพระภิกษุสงฆ์ที่อาศัยอยู่ในอินเดียโบราณ
“คุณคือใคร?”
“ดูถูกพวกเราเรื่องขยะเหรอ”
“คุณกล้ามาก!”
“เราไม่สามารถฆ่า Yanxia Man ได้ เรายังจะฆ่าคุณได้ไหม”
“ถ้าไม่อยากตาย ขอโทษเราทันที!”
ท่ามกลางฝูงชน ผู้มีอำนาจหลายคนของศิลปะการต่อสู้แห่งชาติชาวอินโดนีเซียก้าวออกมาและตะโกนใส่บุคคลนี้ด้วยสายตาไม่พอใจ
เนื่องจากความล้มเหลวในตอนนี้ หลายคนอารมณ์ไม่ดี
ตอนนี้มีคนพูดจาหยาบคายใส่พวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ตีปืนอย่างไม่ต้องสงสัย เหมือนนักรบสองสามคนในอินโดนีเซีย พวกเขาสาปแช่งโดยตรง
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2599 ถอนหายใจด้วยความเสียใจ
บทที่ 2601 จงอยู่ที่นี่ตลอดไป
