เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) – ตอนที่ 1185 – พิษทลายสวรรค์

ตอนที่ 1185 – พิษทลายสวรรค์

“อะไร? แม้แต่จิตวิญญาณวัตถุเซียนยังไม่เพียงพอที่จะขจัดมันได้ ? จะมีพิษที่ทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อในทวีปนี้ได้อย่างไร ? ” เจี้ยนเฉินตกตะลึงกับสิ่งที่เฮยยู่พูด ความไม่อยากจะเชื่อปรากฏบนสีหน้าของเขา

“เราได้ตรวจสอบถึงความทรงจำที่สืบทอดมาทั้งหมดของเรา และเราไม่มีบันทึกเกี่ยวกับพิษของเฮยยู่ ซึ่งเป็นสาเหตุที่เราไม่สามารถต่อต้านพิษได้เช่นกัน” รุยจินกล่าว เขาเป็นเพื่อนที่สนิทมากกับเฮยยู่ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกค่อนข้างแย่กับการที่เฮยยู่ตกอยู่ในอันตราย

ห้องเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่มีใครพูดอะไรเพราะรู้สึกหนักใจมาก ความรุนแรงของพิษนั้นเกินจินตนาการของทุกคนตั้งแต่รุยจินและหงเหลียน ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไรและแม้แต่พลังเซียนธาตุแสงที่ให้กำเนิดด้วยพลังงานของจิตวิญญาณวัตถุเซียนก็ไม่เพียงพอที่จะลบล้างมัน

หงเหลียนไตร่ตรองอย่างเงียบ ๆ และพูดว่า “ข้าจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่ามันเป็นเพียงแค่เซียนราชาสองสามคนที่วางยาพิษใส่เฮยยู่ พวกเขาน่าจะเป็นสมาชิกของตระกูลผู้พิทักษ์”

“ตระกูลผู้พิทักษ์” เจี้ยนเฉินพูดพึมพำเบา ๆ ประกายตาฉายแสงแวววาวผ่านดวงตาของเขาและเขาก็พูดว่า “ข้าจะไปเชิญท่านปู่ทวดเจียงหยางซูเซียวมา เขาเป็นสมาชิกของตระกูลผู้พิทักษ์และเขาก็มีความรู้ เขาอาจจะช่วยได้”

เจี้ยนเฉินไปเชิญเจียงหยางซูเซียวทันที โดยใช้เวลาไม่นาน เจี้ยนเฉินก็กลับไปที่ที่พวกเขาทั้งสามพักอยู่พร้อมกับเจียงหยางซูเซียว

เจียงหยางซูเซียวจ้องเฮยยู่ก่อนที่เขาจะขมวดคิ้ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจ “ข้ารู้จักพิษนี้ มันเป็นทักษะพิเศษของสำนักธูปสวรรค์ พิษทลายสวรรค์ ! ”

” พิษทลายสวรรค์หรือ ? เราจะกำจัดมันได้อย่างไร ? ” รุยจินเดินไปที่ด้านข้างของเจียงหยางซูเซียวและถามอย่างกังวล เขาเป็นกังวลมาก

” มีข่าวลือว่าพิษนี้สามารถคร่าชีวิตของเซียนจักรพรรดิได้ นอกเหนือจากการหายาถอนพิษแล้ว ไม่มีทางอื่นที่จะกำจัดมันได้” เจียงหยางซูเซียวตอบ

” ถ้าเป็นอย่างนั้น เรามาฆ่าเพื่อกรุยทางเข้าไปในสำนักธูปสวรรค์ในตอนนี้” จิตสังหารที่ทรงพลังแผ่ออกมาจากรุยจิน เขายินดีที่จะเสี่ยงเข้าไปในสถานที่ที่อันตรายที่สุดเพื่อช่วยเฮยยู่

“ไม่ เจ้าไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้อย่างประมาท ข้าชื่นชมความแข็งแกร่งของเจ้าเป็นอย่างมากและอยู่นอกอาณาจักรที่เป็นอิสระ ตระกูลผู้พิทักษ์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าเว้นแต่พวกเขาจะใช้อาวุธของจักรพรรดิ อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่ประเด็น แต่เป็นที่ซ่อนของตระกูลผู้พิทักษ์ แน่นอนว่าเจ้าจะไม่สามารถทำอะไรได้จากการโจมตีเพราะแม้แต่เซียนจักรพรรดิก็ไม่สามารถโจมตีผ่านเข้าไปได้ ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่ามีบางอย่างที่เกิดขึ้นอย่างมากระหว่างเราในตระกูลเจียงหยาง โถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มจะไม่สามารถเข้ามาได้อย่างง่ายดายแล้วออกจากตระกูลไปโดยไม่มีปัญหาใด ๆ ”

“ผู้อาวุโสรุยจิน เราต้องไปสำนักธูปสวรรค์ แต่เราต้องเตรียมการทั้งหมดล่วงหน้า ท้ายที่สุดมันแตกต่างจากการต่อสู้กับผู้คนในตระกูลผู้พิทักษ์ที่ภายนอก มันเป็นดินแดนของพวกเขา พวกเขามีข้อได้เปรียบ” เจี้ยนเฉินกล่าว

แม้ว่ารุยจินจะเป็นคนหุนหันพลันแล่น แต่เขาก็ไม่ใช่คนประมาท เขาพบว่ามันค่อนข้างสมเหตุสมผลหลังจากฟังสิ่งที่เจี้ยนเฉินและเจียงหยางซูเซียวพูด ดังนั้นเขาจึงตอบว่า” เอาล่ะ เรามาเตรียมการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เราจำเป็นต้องออกเดินทางโดยเร็วที่สุด เฮยยู่คงทนนานกว่านี้ไม่ไหวแล้ว”

เจียงหยางซูเซียวพยักหน้า” มีเพียงท่านเท่านั้นที่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ในตอนนี้ แม้ว่าหยวนเซียวและข้าจะแยกตัวออกจากตระกูลเจียงหยาง เราก็ยังไม่สามารถช่วยเหลือท่านได้อย่างเปิดเผย เจียงหยางซูเซียวหยุดอยู่ตรงนั้น เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างประหลาดใจก่อนจะพูดต่อ “และถ้าเจ้ารีบหาทางจัดการกับปัญหาจัดการกับปัญหาของสหายเจ้าเร็ว ๆ เมื่อข่าวของเทพเจ้าสงครามแพร่ออกไปในทวีป พวกเขาจะไม่ปล่อยเขาไป ในเวลานั้นมันไม่เพียงแค่ทวีปเทียนหยวน อาจเป็นไปได้ที่ผู้เชี่ยวชาญของทวีปสัตว์เทวะจะมาตามล่าเขา ท้ายที่สุดแล้วทั้งทวีปเทียนหยวนและทวีปสัตว์เทวะก็มีความเป็นปฏิปักษ์กันอย่างลึกซึ้งต่อเทพเจ้าสงครามตั้งแต่สมัยโบราณ”

“เจียงหยางชิงหยุนได้ส่งข้อความถึงข้าแล้ว เขาต้องการให้ข้าใช้ผลไม้เซียนเพื่อแลกเปลี่ยนกับการรักษาตัวตนของเถี่ยต้าไว้เป็นความลับ” เจี้ยนเฉินกล่าว

เจียงหยางซูเซียวไตร่ตรองอย่างเงียบ ๆ และหลังจากไตร่ตรองแล้วเขาก็พูดอย่างเงียบ ๆ ” ดูเหมือนว่าเจียงหยางชิงหยุนจะไม่แพร่งพรายตัวตนของเทพเจ้าสงครามในเร็ว ๆ นี้ เราจำเป็นต้องหยุดเขาในระหว่างนี้ ข้าจะส่งคนไปบอกเขาทันทีว่า ถ้าเขาต้องการผลไม้เซียน เขาควรเก็บเป็นความลับในช่วงเวลานี้

“มันเพียงพอที่จะหยุดเขาได้ชั่วคราว แต่ไม่ใช่แผนระยะยาว จริง ๆ แล้วข้ามีแผนที่จะทำให้เถี่ยต้าปลอดภัยแล้ว สิ่งที่เขาต้องทำก็คือซ่อนตัวในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะไม่เป็นไร แม้ว่าเซียนจักรพรรดิจะมาด้วยตัวเอง พวกเขาก็จะไม่สามารถคุกคามเขาได้” เจี้ยนเฉินตอบ ตอนนี้มีเพียง 2 แห่งที่ปลอดภัยสำหรับเถี่ยต้า แห่งแรกคือเมืองทหารรับจ้างในขณะที่อีกแห่งหนึ่งคือโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินรู้ดีว่าเถี่ยต้าน่าจะซ่อนตัวเฉพาะในเมืองทหารรับจ้างก่อนที่ตัวตนของเขาจะรั่วไหลออกมา เมืองทหารรับจ้างจะเป็นดินแดนต้องห้ามเมื่อมีการแพร่งพรายออกมา แม้ว่าผู้อาวุโสที่มีอำนาจของเมืองตกลงที่จะปกป้องเขา พวกเขาก็จะถูกมองข้ามโดยทั้งทวีปและสูญเสียสถานะที่เหนือกว่าของพวกเขา

เจี้ยนเฉินไม่เคยคิดที่จะส่งเถี่ยต้ากลับไปให้ร้อยเผ่าพันธุ์ เพราะมันจะเหมือนกับการส่งเถี่ยต้าให้ไปสู่ความตายในสายตาของเขา เขาไม่เคยไปที่ทวีปแห่งความสูญเปล่าและไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของร้อยเผ่าพันธุ์ แต่เขารู้ว่าพวกเขาไม่ได้มีพลังมากที่ทวีปเทียนหยวน พวกเขาจะไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ในทวีปเทียนหยวนหากทวีปเทียนหยวนร่วมมือกันกับทวีปสัตว์เทวะเพื่อโจมตีพวกเขา

โดยรวมแล้วผู้คนในทั้งสองทวีปจะไม่ยอมให้เถี่ยต้าประสบความสำเร็จ เมื่อพลังของเถี่ยต้าเหนือกว่าเซียนจักรพรรดิก็จะไม่มีใครสามารถต่อสู้กับเขาได้นอกจากพยัคฆ์ปีกเทวะ

“นางฟ้าเฮายู่ผู้สร้างโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม เป็นเซียนจักรพรรดิที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคของนาง บันทึกดังกล่าวบอกว่านางมาถึงขั้นสูงสุดของเซียนจักรพรรดิเพียงแต่นางก็ยังคงล้มเหลวในที่สุด อีกนัยหนึ่ง โถงศักดิ์สิทธิ์ของนางที่สร้างจากวัสดุพิเศษจากดวงจันทร์นั้นไม่ธรรมดา แม้กระทั่งเซียนจักรพรรดิก็ไม่สามารถทำลายได้ อย่างไรก็ตามเมื่อเวลานั้นมาถึง เจ้าต้องปกป้องคนในตระกูลทั้งหมดในนั้นรวมถึงคนที่เจ้าห่วงใยด้วย ไม่เช่นนั้นข้ากังวลว่าพวกเขาจะใช้คนเหล่านี้มาข่มขู่เจ้า” เจียงหยางซูเซียวพูดอย่างโหดร้าย

สีหน้าของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาตอบอย่างหนักแน่น “กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะค่อนข้างลำบาก ด้วยจำนวนปัจจุบันของพวกเขา พวกเขาอาจมีจำนวนเกินล้านคนและมีหลายคนกระจายตัวอยู่ทุกที่ การปกป้องผู้คนจำนวนมากในโถงศักดิ์สิทธิ์จะยุ่งยากมาก ในขณะเดียวกันนางฟ้าเฮายู่ยังคงมีชีวิตอยู่ วิญญาณของนางยังคงอยู่และนางมีอำนาจควบคุมโถงศักดิ์สิทธิ์ ในกรณีที่นางไม่เห็นด้วยก็จะเป็น … ”

“เจ้าอาจจะให้ข้าผนึกตระกูลผู้พิทักษ์ด้วยก็ได้” รุยจินก็โพล่งขึ้นมาทันที

“อะไร ! ? ท่านสามารถผนึกตระกูลผู้พิทักษ์ได้ด้วยหรือ ? ” เจียงหยางซูเซียวแปลกใจมาก เขาจ้องไปที่รุยจินด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

รุยจินพยักหน้า “ตระกูลมังกรของข้ามีทักษะลับที่สืบทอดกันมายาวนานมากมาย มีทักษะที่สามารถปิดผนึกพื้นที่ของมิติ ตระกูลผู้พิทักษ์อาจอาศัยอยู่ในพื้นที่อิสระแต่การเชื่อมต่อกับโลกภายนอกไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ข้าสามารถใช้ทักษะลับในการปิดทางเข้าและพวกเขาไม่สามารถออกมาได้รวมถึงไม่สามารถแพร่งพรายข้อมูลใด ๆ ด้วยเช่นกัน”

“มหัศจรรย์ ด้วยวิธีนี้เราไม่ต้องกังวลเรื่องตัวตนของเถี่ยต้าว่าจะแพร่งพรายออกมา ผู้อาวุโสรุยจิน เราจะปิดผนึกทางเข้าของตระกูลเจียงหยางเมื่อไร ? ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างร้อนรน

“ข้าจะต้องไปที่เกาะมังกรและรับเอาหญ้าน้ำลายมังกรอายุหลายล้านปีจากเมืองหลวง ข้าจะใช้แก่นแท้ของสมุนไพรในการปิดผนึก แต่ผนึกไม่สามารถอยู่ได้นานเกินไป มันอาจจะเป็นศตวรรษ มันอาจจะเป็นไม่กี่สิบปีหรืออาจเป็นเพียงไม่กี่ปีก่อนที่พวกมันจะหายไป” รุยจินกล่าว

“เราจะถ่วงเวลาออกไปเท่าที่เราสามารถถ่วงเวลาได้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงไม่กี่ปีมันก็เพียงพอแล้ว” เจี้ยนเฉินเริ่มมีความมั่นใจทันที เขาคิดเกี่ยวกับลุงเซียวที่กักตนอยู่กับหินปีศาจชั้นฟ้า และผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้าง เทียนเจี้ยนอีกครั้ง

ตอนนี้ลุงเซียวมีหินปีศาจชั้นฟ้า การมาถึงของเซียนจักรพรรดิก็ไม่มีปัญหา หากเทียนเจี้ยนใช้ผลไม้เซียน การตัดผ่านเป็นเซียนจักรพรรดิจะเป็นเรื่องเพียงไม่กี่ปี

ในขณะนี้ ท่วงทำนองที่น่ายินดีอย่างยิ่งก็ดังขึ้น มันอ่อนโยนมากและดูเหมือนว่ามาจากทุกที่ มันทำให้เป็นไปไม่ได้ที่จะหาต้นกำเนิดของมัน

ทันทีที่ท่วงทำนองดังขึ้นผู้คนในห้องก็หยุดพูด นอกเหนือจากเจี้ยนเฉิน วิญญาณของพวกเขาทั้งสี่เริ่มสั่นคลอน วิญญาณของพวกเขาได้รับผลกระทบจากท่วงทำนอง

“การโจมตีทางวิญญาณ ช่างเป็นวิธีการที่ยอดเยี่ยมในการหลอมรวมการโจมตีอันทรงพลังเข้ากับท่วงทำนองเพลง” เจียงหยางซูเซียวแสดงความคิดเห็นอย่างหนัก การโจมตีทางวิญญาณเป็นการยากที่สุดที่จะป้องกัน มีเพียงวิธีเดียวที่จะต่อต้านมันนั่นคือสาเหตุที่การโจมตีเหล่านี้น่ากลัวที่สุด

“มันเป็นสตรีนางนั้น ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าพลังของนางเพิ่มขึ้นมากมายตั้งแต่เราพบนางครั้งสุดท้ายในเมืองแห่งเทพเจ้า ? ” เฮยยู่ถามจากบนเตียง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

“การโจมตีทางวิญญาณของนางกำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ” รุยจินเสริมอย่างจริงจัง ในเวลาเดียวกันเขาก็สับสนอย่างสมบูรณ์หลังจากคิดมากเช่นกัน เขาไม่รู้เลยว่าพลังของนางสามารถเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้อย่างไร

“ทำไมนางถึงมา ? ” เจี้ยนเฉินบ่นเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวคำอำลากับพวกเขา เขาออกจากห้อง