เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) – ตอนที่ 1196 – ท่วงทำนองแห่งสวรรค์จากความว่างเปล่า

ตอนที่ 1196 – ท่วงทำนองแห่งสวรรค์จากความว่างเปล่า

เจียงหยางชิงหยุนและอีกสองคนมาถึงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิด้วยกัน พวกเขาจับด้ามจับด้วยมือของพวกเขา มือของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยชั้นของพลังเซียนที่เพิ่มขึ้นในขณะที่พลังเซียนพุ่งออกมาจากพวกเขาเหมือนกระแสน้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุดไปยังยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ

ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเริ่มเปล่งประกายทันทีหลังจากได้รับพลังเซียนจากเซียนราชาทั้งสาม ปราณกระบี่ของมันยิ่งคมชัดยิ่งขึ้นและแม้แต่มิติที่ได้รับการเสริมความแกร่งด้วยห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดหลังก็สั่นไหวเบา ๆ พลังของมันเพิ่มขึ้น

ถึงแม้ว่ายุทธภัณฑ์จักรพรรดิจะสามารถแสดงความสามารถได้อย่างยอดเยี่ยมเมื่อไม่มีใครควบคุมมัน แต่ก็ไม่มีที่ใดที่ใกล้เคียงกับพลังที่ปรากฏขึ้นเมื่อมันถูกควบคุม

หงเหลียนจ้องมองอย่างเคร่งเครียดไปที่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิที่กำลังเสริมพลังอย่างรวดเร็ว ปิ่นเทพเพลิง ลับมาอยู่ในมือของนาง นางกำลังถ่ายเทเปลวไฟบริสุทธิ์และพลังงานจำนวนมหาศาลลงไปในอาวุธพลังงานดั้งเดิม ตอนนี้นางติดอยู่ในกับดัก นางก็เหมือนเป้านิ่ง หงเหลียนรู้สึกกดดันค่อนข้างมากเนื่องจากนางต้องเผชิญหน้ากับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในค่ายกลดังกล่าว

เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่ยืนเคียงข้างกันที่ทางเข้าโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม ม่านแสงสว่างบริสุทธิ์ส่องลงมาจากธรณีประตู สร้างช่องว่างตามธรรมชาติที่แยกทั้งสองออกจากโลกภายนอก ม่านแสงดูบางเบาและเปราะบาง แต่พลังงานที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ แม้แต่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ยากจะทะลวงผ่าน

เจี้ยนเฉินกำหมัดแน่น เขาเป็นกังวลต่อหงเหลียน เขาไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของนางเลย แต่นางอาจจะไม่สามารถใช้ทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อนางต้องต้องเผชิญกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ ขณะที่ในตอนนี้นางติดอยู่กับที่แบบนี้

ตอนนี้มันกลายเป็นการต่อสู้ระหว่างหงเหลียนและยุทธภัณฑ์จักรพรรดิไปแล้ว เจี้ยนเฉินไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้อีกต่อไป เขาไม่ได้มีการป้องกันจากชุดเกราะพลังงานดั้งเดิม ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทนต่อการโจมตีแม้แต่เพียงครั้งเดียวของยุทธภัณฑ์จักรพรรดิได้ แม้ว่าเขาจะปล่อยเถี่ยต้าออกมาจากมิติ มันก็คงไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ในขณะเดียวกันโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มยังคงคาอยู่ที่ประตูโลกเพื่อหยุดยั้งการปิด มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ดังนั้นเห็นได้ชัดว่ามันไม่สามารถช่วยเหลือหงเหลียนได้เช่นกัน

บูม !

ด้วยเสียงอันอึกทึก ปิ่นเทพเพลิงก็ปะทะกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ ภายใต้การควบคุมของผู้อาวุโสทั้งสาม ระลอกคลื่นแห่งการทำลายล้างที่ปะทุขึ้นทำให้เกิดภูเขาที่อยู่ห่างไกลพังทะลายลงมา ดินแดนที่ลอยอยู่ได้มีรอยร้าวและโลกใบเล็กก็ประสบกับการทำลายล้าง

ปิ่นนั้นถูกกระแทกออกไปพร้อมด้วยเปลวไฟสีขาว ในขณะที่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ถูกกระแทกกลับออกไปไกลหลายร้อยเมตรเช่นกัน

หงเหลียนสั่นสะท้านและใบหน้าของนางซีดขาว ภายใต้การควบคุมของผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสาม ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิมีพลังเพิ่มขึ้นอีกมาก มันเกินระดับของเซียนจักรพรรดิปกติ ในขณะที่นางยังคงถูกขังอยู่โดยวงล้อมของโถงทั้งสิบแปดหลังในขณะนี้ ไม่เพียงแต่นางจะถูกทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้อย่างสมบูรณ์ แต่นางยังใช้ความสามารถทั้งหมดของนางได้เพียงแปดในสิบส่วน ทำให้มันยากที่จะสกัดกั้นยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ

“พวกเขาได้รับผลสะท้อนจากการควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ ข้าก็แค่เพียงต้องทำให้พวกเขายุ่งยาก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่สามารถทนได้เมื่อผ่านไปนานเกิน” หงเหลียนคิดกับตัวเองก่อนที่จะถ่ายกำลังทั้งหมดลงไปในการควบคุมปิ่นเพื่อป้องกันการจู่โจมจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ

ในพริบตา ปิ่นได้ปะทะกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเกินกว่าสิบครั้ง ในช่วงระยะเวลานี้ ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิสามารถโจมตีหงเหลียนหลายต่อหลายครั้ง มันไม่สามารถทะลุผ่านเกราะของนางได้ แต่พลังยังทำให้อวัยวะภายในของนางบอบช้ำทำให้เลือดไหลออกจากมุมปากของนาง

“สมบัติพลังดั้งเดิมนั้นแข็งแกร่งเกินไป หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไป เราจะได้รับผลข้างเคียงก่อนที่เราจะสามารถทะลวงเกราะได้ เจียงหยางชิงหยุนเฟิงเปิดเผยความคิดของเขา เขาเคร่งเครียดมาก

” เราทำเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ไม่งั้นมันจะเป็นอันตรายต่อพวกเราเท่านั้น ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิจะเริ่มส่งผลกระทบในไม่นาน เจียงหยางหยวนวูจิกล่าวด้วยความหวาดกลัว ยุทธภัณฑ์จักรพรรดินั้นทรงพลังมาก แต่พวกเขาไม่สามารถควบคุมมันได้นานเกินไป

เจียงหยางชิงหยุนเข้าใจเช่นกัน เขาไม่สบายใจ หากพวกเขาไม่สามารถขับไล่ผู้บุกรุกในวันนี้ ตระกูลผู้พิทักษ์จะสูญเสียศักดิ์ศรีทั้งหมดของพวกเขา อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาทนไม่ได้ก็คือความหายนะทุกวันนี้เกิดขึ้นจากเจี้ยนเฉิน

“ผลไม้เซียนต้องอยู่กับเจี้ยนเฉิน เขาคงมอบมันให้กับใครบางคนไปแล้ว เราไม่สามารถปล่อยให้เขาไปได้อย่างแน่นอนในวันนี้เพราะเขานำภัยพิบัติครั้งใหญ่มาสู่ตระกูล เขาต้องตายที่นี่” เจียงหยางชิงหยุนคำนวณอยู่ข้างในและคิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาพูดด้วยสีหน้าที่ตกต่ำ “เปิดใช้งานค่ายกลดั้งเดิม ! ”

“อะไรนะ ! ? ค่ายกลดั้งเดิม ? ” เจียงหยางชิงหยุนเฟิงตกใจ

” เป็นเวลาหลายหมื่นปีแล้วที่เราใช้ค่ายกลดั้งเดิม แม้ว่าบันทึกจะบอกว่าค่ายกลดั้งเดิมนั้นมีพลังไม่จำกัดและมันสามารถฆ่าเซียนจักรพรรดิขั้นสูงสุดได้ แต่การใช้พลังงานสำหรับการเปิดใช้งานในแต่ละครั้งนั้นมากเกินไป มันจะระบายพลังงานทั้งหมดของโลกใบเล็กนี้ออกไป” เจียงหยางหยวนวูจิกล่าวด้วยใบหน้าที่ค่อนข้างซีด

“ฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ต่อหน้าเรานั้นยากกว่าที่จะรับมือกับมากกว่าเซียนจักรพรรดิปกติ นอกเหนือจากค่ายกลดั้งเดิม เราไม่มีสิ่งอื่นใดที่สามารถคุกคามนางได้และเมื่อนางหลุดพ้นจากการถูกล้อมกรอบ ใครยังจะเป็นคู่ต่อสู้ของนางอีก” เจียงหยางชิงหยุนกล่าว

เจียงหยางชิงหยุนเฟิงและเจียงหยางหยวนวูจิมองหน้ากันและพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง ในทันทีพวกเขาก็ยกเลิกการควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิและปล่อยให้มันโจมตีหงเหลียนด้วยตัวเอง ในขณะเดียวกัน พวกเขาทั้งสามก็ลอยขึ้นไปในมิติในขณะที่พวกเขายังคงประทับตรามือที่คล้ายกัน

มันมีกระบวนการเปิดใช้งานพลังงานดั้งเดิม มันจำเป็นต้องใช้พลังของพวกเขาเป็นสื่อ หากทั้งสามคนทำงานร่วมกัน พวกเขาสามารถลดระยะเวลาเปิดใช้งานได้ค่อนข้างมาก

ครึ่งนาทีต่อมา โลกใบเล็กก็เริ่มสั่นสะเทือนเบา ๆ พลังงานหนาแน่นที่แทรกซึมอยู่ในมิติของอาณาจักรหายไปในอัตราที่เร็วอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อแสงสีทองจาง ๆ ปรากฏขึ้นในอากาศ ริ้วของแสงเป็นเหมือนเชือกสีทองสร้างภาพขนาดใหญ่และซับซ้อนที่เต็มพื้นที่มิติทั้งหมด

ค่ายกลดั้งเดิมเป็นหนึ่งในไพ่ตายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลเจียงหยาง ค่ายกลทั้งหมดถูกซ่อนอยู่ในความว่างเปล่าและมันจะปรากฏเฉพาะเมื่อมันถูกเปิดใช้งาน

ทันทีที่ค่ายกลดั้งเดิมปรากฏขึ้น มันก็เริ่มดูดซับพลังงานของโลกอย่างรวดเร็วทำให้แสงสีทองของมันสว่างขึ้นเรื่อย ๆ และส่องประกายมากขึ้น

ค่ายกลดั้งเดิมมีขนาดใหญ่มาก จากระยะไกลดูเหมือนใยแมงมุมขนาดมหึมา ในขณะที่แสงสีทองของแสงเชื่อมต่อกัน พวกมันเชื่อมต่อจุดสำคัญ 360 จุดเข้าด้วยกันและพวกมันทั้งหมดเชื่อมต่อกับรูปหกเหลี่ยมที่อยู่กึ่งกลาง

“ข้าจะรักษาวงล้อมของโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดหลัง” เสียงที่กระจ่างใสดังขึ้น เจียงหยางหยวนเจิ้งหัวยืนอยู่บนโถงศักดิ์สิทธิ์ที่ด้านบนและก้อนศิลา 18 ก้อนอยู่ล้อมรอบตัวเขา เขาสามารถควบคุมโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดหลังผ่านก้อนศิลา

เจียงหยางชิงหยุน, เจียงหยางชิงหยุนเฟิง และเจียงหยางหยวนวูจิ ต่างก็ดูเจียงหยางหยวนเจิ้งหัวด้วยความมุ่งมั่นก่อนที่จะบินไปที่หกเหลี่ยมที่อยู่ตรงกลางในเวลาเดียวกัน นี่คือศูนย์ควบคุมของค่ายกล

ค่ายกลดั้งเดิมเริ่มหมุนช้า ๆ พลันการปรากฏตัวที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งนั้นเริ่มแทรกซึมเข้าไปในบริเวณรอบ ๆ พร้อมกับพลังแห่งการทำลายล้าง ดูเหมือนว่าจะเพียงพอที่จะทำลายมิติทั้งหมดซึ่งก็เพียงพอที่จะสร้างความหวาดกลัว

สีหน้าของหงเหลียนเปลี่ยนไปอย่างมาก ที่จริงแล้วค่ายกลดั้งเดิมนั้นน่ากลัวกว่าการฆ่าที่ทรงพลังที่สุดหลายเท่าตามที่บันทึกไว้ในความทรงจำที่สืบทอดมาซึ่งทำให้นางตกใจอย่างยิ่ง

นางฟ้าเฮายู่นั่งบนแผ่นหยกพร้อมกับหลับตาของนางลงในห้องปิดผนึกที่ด้านบนสุดของโถงแจ่มจันทร์ แม้ว่านางจะเป็นเพียงภาพลวงตา ความงามที่มีเสน่ห์ของนางก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน มันเย่อหยิ่งเยือกเย็น

ทันใดนั้น นางก็ลืมตาขึ้น การจ้องมองของนางดูเหมือนจะสามารถมองทะลุโถงศักดิ์สิทธิ์ ช่วยให้นางมองออกไปข้างนอกได้อย่างชัดเจน

“นี่คือค่ายกลดั้งเดิม แปลก ค่ายกลดั้งเดิมมาปรากฏที่นี่ได้อย่างไร ? นี่ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่ในโลกนี้” นางแปลกใจมาก

“หนึ่งในสี่ผู้พิทักษ์ที่ยิ่งใหญ่ของศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง ชุ่ยจุนหลาน เพิ่งเกิดขึ้นในโลกนี้ ค่ายกลดั้งเดิมนี้มาจากนางหรือไม่ ? ” นางฟ้าเฮายู่พูดพึมพำ ค่ายกลดั้งเดิมเป็นเพียงค่ายกลระดับต่ำในสายตาของนาง แต่นางจำเป็นต้องไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งว่าทำไมมันจึงมาปรากฏขึ้นที่นี่

ในเวลาเดียวกัน กุยไฮ่ยี่เต่าซึ่งนั่งอยู่บนด้ามดาบทำลายคลื่นได้ลืมตาของเขาในบริเวณที่ต้องห้ามของสำนักดาบทรราช ดวงตาของเขาลึกซึ้งราวกับท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่กว้างใหญ่และพวกมันดูเหมือนจะสามารถสำรวจระยะทางเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นในตระกูลเจียงหยาง

“ตระกูลเจียงหยางได้ใช้ค่ายกลดั้งเดิม อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรนั้นก็มีขนนกและอาวุธที่ทำด้วยพลังงานดั้งเดิมซึ่งเป็นพลังงานดั้งเดิมที่ไม่รู้จัก เซียนจักรพรรดิปกติไม่สามารถทำอะไรกับนางได้ หากตระกูลเจียงหยางไม่ได้ใช้ค่ายกลดั้งเดิม มันเป็นความจริงที่ว่าพวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับนางได้” กุยไฮ่ยี่เต่าพูดพึมพำกับตัวเอง แม้ว่าเขาจะอยู่ไกลมาก แต่เขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

“กระบี่หยางธรรมะได้สะสมพลังงานไว้อย่างมากมายแล้ว มีบางอย่างมากกว่านั้นเมื่อเปรียบเทียบกับดาบทำลายคลื่นของข้า ดูเหมือนว่าจะมีเซียนจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เคยปรากฏในตระกูลเจียงหยางในอดีต หยางลี่ ข้าสงสัยว่าเมื่อไหร่เจ้าจะกลับมา” กุยไฮ่ยี่เต่าเศร้าโศกเพราะความทรงจำที่ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“เราต้องการการสนับสนุนจากคน 360 คนเพื่อเปิดใช้งานค่ายกลดั้งเดิม เซียนสวรรค์ทุกคนขึ้นไปเข้าสู่ตำแหน่งสำคัญของค่ายกล” เสียงที่ดังแต่สง่างามของเจียงหยางชิงหยุน ดังก้องไปทั่วทั้งโลกใบเล็ก

ทันใดนั้นกลุ่มของเซียนสวรรค์และเซียนผู้คุมกฎบินไปยังจุดสำคัญ 360 จุด เมื่อพวกเขาครอบครองจุดสำคัญ พลังงานที่น่ากลัวของค่ายกลดั้งเดิมจะสามารถแสดงได้อย่างเต็มที่

“เราจำเป็นต้องหยุดพวกเขา” เจี้ยนเฉินตัวสั่นอยู่ข้างในและบินออกจากโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มทันที เขาพุ่งเข้าหาผู้คนอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะที่จิตสังหารพุ่งออกมาจากตัวเขา ในขณะนั้นเจี้ยนเฉินพุ่งจิตสังหารของเขาไปยังกลุ่มเซียนสวรรค์ เขาไม่สามารถอนุญาตให้พวกเขาเข้าสู่จุดสำคัญได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ในขณะนี้ ท่วงทำนองพิณได้พลันล่องลอยออกมา มันอ่อนโยนและน่าพอใจเหมือนการแสดงที่เป็นนิจนิรันดร์ มันไม่ได้ดัง แต่มันก็เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้และการเรียกหาในตระกูล ทุกคนได้ยินมันชัดเจน

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกความแตกต่างของความดั้งเดิมจากบทเพลงอันอ่อนโยน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่ามันมาจากไหน ปล่อยให้ดูว่าคนที่อยู่ข้างหลังซ่อนอยู่ที่ไหน อย่างไรก็ตามเมื่อมีใครได้ยินเพลงที่ทำให้มึนเมา สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที รวมถึงเจียงหยางชิงหยุนและเซียนราชาแห่งตระกูลเจียงหยางคนอื่น ๆ พวกเขาทุกคนรู้สึกเหมือนว่าพวกเขาง่วงทันที ราวกับว่าเพลงไพเราะทำให้พวกเขาด้านชาและทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนพวกเขาต้องการที่จะหลับในทันที