ตอนที่ 1195 – ผนึกตระกูลเจียงหยาง (4)
หงเหลียนต่อสู้ด้วยความยากลำบาก เปลวไฟที่คำรามรอบตัวนางเปลี่ยนเป็นสีขาวแล้ว แต่ทุกอย่างยังคงไร้ประโยชน์ไม่ว่านางจะพยายามแค่ไหนก็ตาม นางไม่สามารถหลุดพ้นจากแรงที่มองไม่เห็นรอบตัวนาง
วงล้อมของโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดแห่ง สามารถแม้กระทั่งดักจับเซียนจักรพรรดิได้เป็นเวลา 2 ชั่วยาม แม้ว่าหงเหลียนจะมีพลังที่จะสามารถเผชิญหน้ากับเซียนจักรพรรดิด้วยสมบัติพลังต้นกำเนิดของนาง นางก็ยังคงเป็นเซียนราชาขั้นสูงสุด ความเข้าใจของนางเกี่ยวกับความลึกลับของโลกไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับของเซียนจักรพรรดิ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถทำอะไรกับดักได้
ปราณกระบี่พุ่งทะยานไปข้างหน้าอีกครั้ง ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิได้กลายมาเป็นลำแสงอันสว่างจ้าจู่โจมหงเหลียนอีกครั้ง มันเร็วราวกับสายฟ้า
แสงทอประกายผ่านดวงตาของหงเหลียน นางถูกขังอยู่ แต่ความคิดของนางไม่ได้รับผลกระทบ นางควบคุม ปิ่นเทพเพลิง ด้วยความคิดของนางในการรับมือยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ พลังอันยิ่งใหญ่ทำให้อาวุธทั้งคู่กระเด็นออกไป
ควับ ! ภายใต้การควบคุมของหงเหลียน ปิ่นพลันจู่โจมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิทันทีและพุ่งไปยังโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดหลังในอากาศด้วยเสียงหวีดแหลมและเปลวไฟสีขาว
มิติด้านล่างของห้องโถงศักดิ์สิทธิ์กระเพื่อมเหมือนผิวน้ำ ปิ่นไม่สามารถเคลื่อนไปได้อีกต่อไปหลังจากไปถึงจุดที่ห่างออกไป 10 เมตรจากโถงศักดิ์สิทธิ์ จิตของหงเหลียนเชื่อมต่อกับปิ่นทำให้นางรู้สึกได้ถึงทุกสิ่งได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น นางรู้สึกราวกับว่าปิ่นติดฟูกที่หนานุ่มและยืดหยุ่น ปิ่นไม่สามารถทะลุผ่านฟูกนี้ไปได้ไม่ว่านางจะใช้แรงมากแค่ไหนก็ตาม
หงเหลียนสั่นสะเทือนจากภายใน นางมองไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ในขณะที่แสงในดวงตาของนางสั่นไหวและนางก็กล่าวอย่างหนักแน่นว่า” นี่เป็นการใช้งานพลังมิติอีกครั้ง ข้าไม่เคยคิดว่าห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดหลังที่เรียงซ้อนกันจะมีการใช้งานที่ลึกซึ้งเช่นนี้ อาจเป็นไปได้ว่าแม้แต่มนุษย์และเซียนจักรพรรดิสัตว์อสูรก็ยังไม่เข้าใจการใช้งานนี้” หงเหลียนได้รับความเข้าใจใหม่อย่างสมบูรณ์เกี่ยวกับมรดกของตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบ เพื่อให้ตระกูลผู้พิทักษ์ยืนหยัดในทวีปเทียนหยวนและอยู่รอดมาได้หลายล้านปี พวกเขาเก่งในมิติของพวกเขา มรดกของพวกเขานั้นทรงพลังมากพอที่จะจัดการกับเซียนจักรพรรดิ
โหยวเย่วก็รู้สึกหงุดหงิดเมื่อนางเห็นหงเหลียนเผชิญหน้ากับปัญหา พลังงานแสงจันทร์เริ่มรวมตัวกับคทาในมือของนาง นางต้องการใช้พลังงานทั้งหมดเพื่อช่วยหงเหลียน
“ศิษย์รักของข้า อย่าสับสน เกราะของนางมีพลังงานต้นกำเนิด การป้องกันของมันมีพลังมาก ดังนั้นยังจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับนาง ในขณะเดียวกันพลังงานภายในคทาจะลดลงเพียงเมื่อเจ้าใช้งานมันเท่านั้น อย่าเสียมันไปอย่างนี้” เสียงอันไพเราะของนางฟ้าเฮายู่ดังขึ้นในหัวของโหยวเย่วและพลังงานแสงจันทร์บนคทาก็ได้จางหายไปอย่างรวดเร็ว นางฟ้าเฮายู่ได้ควบคุมมันอย่างลับ ๆ
“แต่ท่านอาจารย์ ผู้อาวุโสหงเหลียนบาดเจ็บแล้ว หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไป อาจทำความเสียหายต่อผู้อาวุโสหงเหลียน โหยวเย่วกล่าวด้วยความกังวลอย่างยิ่ง แม้ว่ามิตรภาพของนางกับหงเหลียนจะไม่ลึกซึ้งมากนัก แต่นางก็ช่วยให้เจี้ยนเฉินเอาชนะปัญหามากมายในอดีต นี่คือสาเหตุที่โหยวเยว่รู้สึกขอบคุณหงเหลียนเสมอ
“รูปลักษณ์ดั้งเดิมของนางคือสัตว์อสูรและไม่มีสัตว์อสูรใด ๆ เหมือนกัน ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถเทียบความแข็งแกร่งร่างของนางได้ ดังนั้นการบาดเจ็บเหล่านี้จะไม่เป็นปัญหาสำหรับนาง ศิษย์ของข้าเพียงแค่ดูจากที่นี่ มันจะมีประโยชน์สำหรับการบ่มเพาะของเจ้าในอนาคต ถ้านางเผชิญกับอันตรายจริง ๆ แล้ว จะมีบางคนยื่นมือเข้ามาช่วย นางฟ้าเฮายู่ตอบอย่างสงบและเย็นชา
หงเหลียนถูกกักขังอยู่อย่างแน่นหนาโดยวงล้อมของโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบแปดหลัง แต่น่าเสียดายที่โถงศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีความสามารถในการโจมตี แม้ว่าพวกมันจะสามารถกักขังเซียนจักรพรรดิ เมื่อเห็นว่าปิ่นปักผมของนางไร้ประโยชน์ หงเหลียนก็ยอมแพ้ต่อความคิดที่จะฝ่าออกไป นางมุ่งเน้นไปที่การใช้ปิ่นเพื่อรับมือกับการโจมตีจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ
มีระลอกพลังงานที่รุนแรงปรากฏขึ้นในบริเวณใกล้เคียง เจียงหยางชิงหยุนได้แยกตัวออกจากค่ายกลที่เขาถูกวางดักไว้ เขาอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างน่ากลัว ผมสีเงินสีขาวของเขาหยิกเล็กน้อยจากเปลวไฟ ในขณะที่เสื้อคลุมสีขาวเหมือนหิมะของเขาก็ดำมืดลงเช่นกัน เขาโกรธมากและมีใบหน้าที่ซีดขาว เมื่อมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วเขาก็พบหงเหลียนที่ถูกขังอยู่ในค่ายกลทันที เขาคำรามและพุ่งเข้าหานางอย่างรวดเร็ว
แรงกดดันที่เกิดจากมิติโดยรอบลดลง เจียงหยางชิงหยุนสามารถใช้ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนได้ตามต้องการและไม่จำเป็นต้องใช้พลังเพิ่มขึ้นด้วยเลย พลังทำลายล้างที่รวบรวมได้อย่างรวดเร็วในฝ่ามือของเขาในขณะที่เขาเหวี่ยงมันไปทางด้านหลังของหงเหลียน
ปัง ! ด้วยเสียงระเบิด ปิ่นของหงเหลียนได้ขัดขวางการโจมตีจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ เนื่องจากนางติดกับดัก นางจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงทักษะการต่อสู้ระดับเซียนของเจียงหยางชิงหยุนได้เลย ร่างของนางสั่นแต่นางก็ยังคงติดอยู่กับที่ เจียงหยางชิงหยุนรีบถอยห่างจากพลังงานที่น่ากลัว
“เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจะทำร้ายข้าได้ ! ” หงเหลียนเยาะเย้ย เจียงหยางชิงหยุนได้ยินคำพูดเยาะเย้ยของนางอย่างชัดเจน ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนจากเขาในฐานะเซียนราชานั้นไม่เพียงพอที่จะทำอันตรายต่อหงเหลียนซึ่งได้รับการปกป้องจากกรงขนนกเทพเพลิงระดับ 9
สีหน้าของเจียงหยางชิงหยุนมืดคล้ำ เขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลผู้พิทักษ์เจียงหยาง สถานะของเขานั้นสูงส่ง แต่หงเหลียนเพิ่งเย้ยหยันเขาแบบนั้น มันเป็นความอัปยศอย่างยิ่งสำหรับเขา
เจียงหยางชิงหยุนคำรามอย่างดุร้าย เขาคลี่คลายขนฟีนิกซ์ทั้งสามที่พันกันอยู่กับเจียงหยางหยวนวูจิทำให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ จากนั้นเขาพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินอย่างจริงจัง จิตสังหารสั่นไหวในดวงตาของเขา
ขณะนี้เจี้ยนเฉินเพิ่งจะแทงไปที่เจียงหยางชิงจูริ เลือดหยดลงจากปลายกระบี่ของเขา ในขณะที่พลังบรรพกาลได้บุกเข้าไปทำลายล้างร่างของเจียงหยางชิงจูริราวกับม้าป่าที่หลุดการควบคุม มันพุ่งผ่านร่างกายของเจียงหยางชิงจูริ พยายามที่จะดับสัญญาณชีวิต
เจียงหยางชิงจูริกลายเป็นหน้าขาวซีดในขณะนั้น เลือดที่กลบอยู่เต็มปากพุ่งไปในอากาศราวกับหมอกในขณะที่เขาได้รับบาดเจ็บเกือบถึงแก่ชีวิต
เจี้ยนเฉินพลันดึงพลันดึงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกมาทันทีและใช้ทักษะมายาพริบตา เขาทิ้งภาพติดตาไว้เบื้องหลังและเริ่มล่าถอยด้วยความเร็วเหมือนสายฟ้า เขาเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มในพริบตา เขามั่นใจ แต่เขาไม่เชื่อว่าเขาจะเป็นคู่มือของเจียงหยางชิงหยุนได้
ปฏิกิริยาและการเคลื่อนไหวของเจี้ยนเฉินทั้งเร็วและไม่สับสน เจียงหยางชิงหยุนทำได้เพียงเฝ้าดูเมื่อเจี้ยนเฉินเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าความเกลียดชังของเขาต่อเจี้ยนเฉินจะกัดกินที่หัวใจของเขาเอง เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ได้
“จูริ มุ่งหน้ากลับไปที่โถงบรรพบุรุษทันทีเพื่อรักษาตัว หยุนเฟิง วูจิ เราจะควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิด้วยกัน” เจียงหยางชิงหยุนสั่งอย่างเย็นชา
สีหน้าของเจียงหยางชิงหยุนเฟิงและเจียงหยางหยวนวูจิเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แม้ว่าพวกเขาจะได้รับผลกระทบที่รุนแรงยิ่งขึ้นหากพวกเขาควบคุมอาวุธยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเพียง 3 คน พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นเนื่องจากสถานการณ์ในปัจจุบัน
