ตอนที่ 638 ผู้วิเศษ เส้นสายที่น่ากลัวของอิ๋งจื่อจิน
กลุ่มวีแชทที่ซังอวี่อยู่ร้อนระอุขึ้นมาทันที
[ไม่มั้ง โรงพยาบาลเซ่าเหรินเป็นโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน จะขายของปลอมได้ยังไง]
[? ฉันเพิ่งกดสั่งมาร์คหน้าขาวใสไป]
[ไหนประวัติการซื้อของเธอล่ะ จะกลายเป็นของปลอมได้ยังไง]
ซังอวี่ยิ้มมุมปาก ส่งประวัติการซื้อของตัวเองให้ดู
เธอซื้อของจากโรงพยาบาลเซ่าเหรินไปเยอะพอสมควร ในปีกว่าหมดเงินไปห้าแสน
ซังอวี่พิมพ์ข้อความต่อ
[ทุกคนคะ ไม่รู้สึกเหรอว่าเซรั่มที่อยู่ในมาร์คหน้ามันไม่ค่อยเข้มข้น แถมยังดูใสขึ้น เมื่อก่อนจะเป็นสีออกนมๆ พอฉันมาร์คครั้งนี้เสร็จหน้าก็ขึ้นผื่นแดง]
ซังอวี่ส่งรูปที่เธอเคยแพ้ให้ดู
แต่ส่งตรงเฉพาะส่วนแก้ม เห็นผิวได้ชัดเจน
[ดูเหมือนจะใสขึ้นนะ…]
[หมดกัน ฉันจะไปยกเลิกออเดอร์เดี๋ยวนี้ จะไปบอกเพื่อนด้วยว่าอย่าซื้อ]
กลุ่มวีแชทของผลิตภัณฑ์ฮวาเสี่ยงหรงแบบนี้มีอยู่ไม่น้อย
เจ้าของกลุ่มกับผู้ดูแลทำหน้าที่ช่วยกดซื้อแทน อีกทั้งยังขายต่อในราคาที่แพงขึ้น
ข่าวในเน็ตแพร่ไปไวมาตลอด
จากหนึ่งไปสิบ จากสิบไปร้อย
กระแสวิจารณ์หนักขึ้น
ซังอวี่พอใจมาก
เธอได้แรงบันดาลใจมาจากเพื่อนคนหนึ่งที่รับหิ้วของ
เพื่อนของเธอแข่งขันกับร้านหิ้วของอีกร้านอย่างดุเดือดมาตลอด
ยอดขายของร้านนั้นดีกว่าของเพื่อนเธอ
เพื่อนของเธอก็เลยจ้างคนหลายคนให้ไปซื้อของจากร้านนั้นมาแล้วเปลี่ยนเป็นของปลอม จากนั้นก็ประจานลงกลุ่มวีแชท
นานวันเข้าก็ไม่มีคนไปซื้อร้านนั้นแล้ว
เมื่อเทียบกับทางร้านออกมาแก้ตัว พวกคนซื้อย่อมเชื่อลูกค้าคนอื่นมากกว่า
ครั้งนี้ซังอวี่ก็เลยเลียนแบบบ้าง
หลังจากนั้นคนอื่นจะลือไปยังไงเธอก็ไม่สนแล้ว
แต่ไม่ว่าอย่างไร พอเกิดเรื่องแบบนี้ ผู้ก่อตั้งฮวาเสี่ยงหรง หรือก็คือหมอเทวดาคนนั้นจะต้องออกมาแน่นอน
เธอก็อยากจะลองดูว่าหมอเทวดาคนนี้คือใครกันแน่
ทำตัวหยิ่งเหลือเกิน มีคนไข้มาขอให้รักษาก็ไม่รักษา ไม่มีจรรยาบรรณแพทย์
ซังอวี่ทำทุกอย่างเสร็จก็ล็อกอินเข้าเวยปั๋ว
เธอเข้าทำงานในสาขาต่างประเทศของชูกวงมีเดีย แต่ก็เปิดแอ๊กเคานท์โซเชียลมีเดียของในประเทศจีนเอาไว้ด้วย
ภาพลักษณ์ของซังอวี่ใช้ได้ รู้จักใช้พวกแอ๊กเคานท์เชิงพาณิชย์
ก่อนเธอจะเข้ามาอยู่ชูกวงมีดีย เธอเคยรับบทนักแสดงสมทบในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ระดับโลกที่กระแสตอบรับดี
จึงมีแฟนคลับเยอะพอสมควร
แอทซังอวี่ : [วันนี้บังเอิญเจอประธานอิ๋งในฟลอเรนซ์ด้วย ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีก]
ด้านล่างเต็มไปด้วยคอมเมนต์อิจฉา
[ซังซังเจอเทพอิ๋งด้วย ทำไมไม่ขอถ่ายรูปคู่ล่ะ!]
[ว้าว เทพอิ๋งไปยุโรปอีกแล้ว จะงานยุ่งเกินไปแล้วนะ]
ถึงแม้ซังอวี่จะสงสัยมากว่าเด็กผู้หญิงลูกครึ่งที่อยู่ข้างอิ๋งจื่อจินคือใคร เกือบโพสต์ลงเน็ตแล้ว
แต่เธอก็รู้กาลเทศะ
เธอเพิ่งเข้ามาอยู่ในชูกวงมีเดียได้เดือนเดียว ย่อมต้องเอาใจบอส
ความลับของบอสไม่ใช่เรื่องที่เธอจะไปอยากรู้อยากเห็นได้
…
อีกด้านหนึ่ง
อิ๋งจื่อจินพาซีนายเดินอยู่ในฟลอเรนซ์
นาฬิกาอัจฉริยะของซีนายมีโครงข่ายวิเคราะห์ใบหน้าคน สามารถคัดกรองผู้หญิงอายุสิบเก้าถึงยี่สิบในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรได้ พร้อมทั้งค้นหาข้อมูลของพวกเธอในเน็ต
ตลอดทางที่คัดกรองมา ซีนายล็อกเป้าหมายได้หลายคน
แต่เธอไม่ได้คาดหวังอะไรมาก
เธอตามหามาสิบปีแล้วก็ยังไม่เจอตัว
“อาอิ๋ง เดี๋ยวพอฉันพาพวกเธอเข้าเมืองไปแล้ว ฉันอาจอยู่กับพวกเธอตลอดไม่ได้หรอกนะ” ซีนายเงยหน้า “ฉันต้องเอาดีเอ็นเอของพี่สะใภ้ใหญ่ไปตรวจ”
“ไม่เป็นไร” อิ๋งจื่อจินตอบ “เธอต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ”
ซีนายเม้มริมฝีปาก
นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอได้ยินคำพูดแบบนี้
ซู่เวิ่นก็เคยพูดกับเธอแบบนี้
ดังนั้นเธอไม่มีทางทนเห็นซู่เวิ่นหมดสติแบบนี้ไปตลอดได้
ซีนายลังเล “อาอิ๋ง ฉันว่าเธอคล้ายพี่สะใภ้ใหญ่ฉันจริงๆ นะ ไม่งั้นเธอก็ลองตรวจดูด้วยไหม”
อิ๋งจื่อจินกำมือแล้วปล่อยออก “ไปแล้วค่อยว่ากัน”
เธอไม่ได้สนใจเรื่องชาติกำเนิดของตัวเองเท่าไรนัก
เธอมีเวินเฟิงเหมียนกับเวินทิงหลาน และก็มีฟู่อวิ๋นเซิน
ไปเมืองแห่งโลกก็แค่เพื่อจบเรื่องบางอย่าง
ซีนายไม่ตอบ แต่จ้องไปยังที่หนึ่ง
อิ๋งจื่อจินเงยหน้ามองไป
ตรงนั้นมีชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว รูปร่างสมบูรณ์แบบ
ท่าทางสะอาดสะอ้าน คล้ายแสงแดดที่ให้ความอบอุ่น
เขาหยุดยืน หันมองมาเช่นกัน
“คุณอวี้” อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเล็กน้อย “นึกไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอคุณที่นี่”
อวี้เสวี่ยเซิงก็ประหลาดใจ เขาเดินเข้ามายิ้มบาง “คุณอิ๋ง บังเอิญจังครับ ผมเพิ่งมาถึงฟลอเรนซ์ เตรียมจะไปดูคอนเสิร์ตเพื่อผ่อนคลายหน่อย”
“คอนเสิร์ตเหรอคะ” อิ๋งจื่อจินนึก “หลิงอวี๋ก็มางานนั้นเหรอคะ”
อวี้เสวี่ยเซิงพยักหน้า ยังคงยิ้ม “ใช่ครับ”
ฉินหลิงอวี๋ไม่รับงานแสดง แค่อาศัยความสามารถในการร้องเต้นที่อยู่ระดับชั้นแนวหน้าก็โด่งดังไปเกือบทั่วโลกแล้ว
ในบรรดาสถานที่ที่เธอตระเวนทัวร์คอนเสิร์ตมีที่ฟลอเรนซ์ด้วย
นอกจากฉินหลิงอวี๋แล้วยังมีนักร้องชื่อดังแถวหน้าของโลกอีกหลายคน
ตั๋วขายหมดตั้งแต่เริ่มเปิดให้จับจอง
ตั๋วราคาถูกสุดถูกปั่นราคาไปถึงหนึ่งพันดอลลาร์
“อ๊ะ ฉันรู้จักคุณ!” อยู่ๆ ซีนายก็พูดขึ้น “คุณคือนักสะกดจิตอันดับสองที่เคยไปรักษาพี่สะใภ้ใหญ่ของฉัน!”
ประมาณเมื่อแปดปีก่อน ตระกูลเรนเกลพาคุณนายซู่เวิ่นออกจากเมืองแห่งโลกเพื่อหาวิธีปลุกเธอให้ตื่น
พวกเขาไปพบผู้คนมากหน้าหลายตา หนึ่งในนั้นก็มีอวี้เสวี่ยเซิง
อวี้เสวี่ยเซิงในตอนนั้นอายุเพียงยี่สิบปี แต่เป็นนักสะกดจิตอันดับสองของเอ็นโอเคแล้ว
ถึงแม้เขาจะปลุกซู่เวิ่นให้ฟื้นไม่ได้ แต่ก็ทำให้ซู่เวิ่นรู้สึกตัวได้นิดหน่อย
อวี้เสวี่ยเซิงอึ้ง “นั่นพี่สะใภ้เธอเหรอ”
เขาจำอาการป่วยของคุณนายคนนั้นได้เป็นอย่างดี
เขาเลยจำได้ว่าคุณนายคนนั้นมีน้องสาวอยู่หนึ่งคน แต่บรรลุนิติภาวะแล้ว
“อืม…” ซีนายเลี่ยงคำถามนี้ “เธอเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของฉัน เมื่อปีที่แล้วพวกเรายังหารือกันอยู่ว่าจะให้คุณรักษาอีกดีหรือเปล่า”
อวี้เสวี่ยเซิงยิ้มบาง “ช่วงนี้ผมพักผ่อน มีเวลาว่างตลอด”
อิ๋งจื่อจินล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา “คุณอวี้จองโรงแรมหรือยังคะ”
อวี้เสวี่ยเซิงกำมือบังริมฝีปาก กระแอมหนึ่งที “อวิ๋นเซินช่วยจองให้ครับ อีกเดี๋ยวเขาก็มา ไม่รบกวนคุณอิ๋งดีกว่าครับ”
อิ๋งจื่อจินเงียบไปชั่วครู่
ดูเหมือนเธอจะลืมบอกฟู่อวิ๋นเซินไปว่าเธอจะอยู่ในฟลอเรนซ์สองสามวัน
อวี้เสวี่ยเซิง “เขามาจับคนน่ะครับ”
อิ๋งจื่อจิน “…”
เธอสีหน้าไร้ความรู้สึก หิ้วซีนายขึ้น หันตัวเดินออก
อวี้เสวี่ยเซิงหลุดหัวเราะ
ครั้งนี้ซีนายไม่ดิ้น “อาอิ๋ง เธอรู้จักคนเยอะจริงๆ เลยนะ ทำไมเหมือนเธอรู้จักทุกคนเลยล่ะ”
เธอนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าอยู่กับอิ๋งจื่อจินยังจะได้เจออวี้เสวี่ยเซิงด้วย
“ประมาณหนึ่ง” อิ๋งจื่อจินก้มหน้า “เธอยังเล่าเรื่องผู้วิเศษไม่จบ”
“อ๋อ สำนักผู้วิเศษมีผู้วิเศษทั้งหมดยี่สิบสองคน” ซีนายพูด “พวกเธอน่าจะคุ้นชื่อของพวกเขานะ เพราะฉันเคยเห็นไพ่ทาโรต์ที่นี่”
ดวงตาหงส์ของอิ๋งจื่อจินหรี่ลงเล็กน้อย “เกี่ยวข้องกับไพ่ทาโรต์เหรอ”
“ใช่ ผู้วิเศษยี่สิบสองคนนี้เป็นตัวแทนของไพ่ทาโรต์สำรับใหญ่ยี่สิบสองใบ” ซีนายพูดต่อ “ฉันเคยเจอแค่ท่านจักรพรรดินี”
“ไพ่จักรพรรดินีเป็นไพ่ใบที่สี่ของสำรับใหญ่ ดังนั้นท่านจักรพรรดินีจึงมีชื่อเรียกอีกอย่างว่าผู้วิเศษลำดับที่สี่”
อิ๋งจื่อจินเงียบไปนาน “เข้าใจแล้ว เมืองแห่งโลกของพวกเธอสร้างไพ่ทาโรต์ขึ้นมา”
ต้นกำเนิดของไพ่ทาโรต์ก็เป็นที่ถกเถียงกันในวงกว้าง
บางคนบอกว่ามีต้นกำเนิดจากยุโรป บางคนบอกว่าทางตะวันออก บางคนก็บอกว่าเป็นอารยธรรมเก่าแก่โบราณ
ไม่ว่าอย่างไรช่วงเวลาที่ไพ่ทาโรต์ปรากฏก็ไม่แน่ชัดมาตลอด จวบจนทุกวันนี้ก็ยังเป็นปริศนา
แต่มีนักปราชญ์ในสมัยศตวรรษที่สิบแปดกล่าวว่า คำว่าทาโรต์น่าจะมาจากภาษาอียิปต์คือ ทา กับ โรต์
ทา แปลว่า ‘เส้นทาง’ โรต์ แปลว่า ‘ราชา’
ดังนั้น ‘ทาโรต์’ จึงมีความหมายเดิมว่าพระราชา
ดูจากตอนนี้ไพ่ทาโรต์ก็น่าจะแพร่มาจากเมืองแห่งโลก
ในประวัติศาสตร์มีคนอย่างไซมอน แบรนด์ ที่มาจากเมืองแห่งโลกกี่คนกันแน่ก็ไม่มีใครรู้
“ใช่ คนในเมืองแห่งโลกก็ใช้ไพ่ทาโรต์เป็น ไพ่ทาโรต์ของแท้สามารถทำนายเรื่องต่างๆ ได้” ซีนายพูด “บนไพ่ทาโรต์ก็วาดมาจากลักษณะเด่นของผู้วิเศษทั้งยี่สิบสองคน
“ถ้าไม่มีผู้วิเศษยี่สิบสองคน ไพ่ทาโรต์ก็ไม่มีทางวิเศษเหนือธรรมชาติได้”
อิ๋งจื่อจินเหลือบตาขึ้น “ผู้วิเศษยังทำอะไรได้อีกนอกจากมีชีวิตอยู่ได้นาน”
“พวกเขามีความสามารถพิเศษ” ซีนายคิดแล้วพูดด้วยความลังเล “แต่ฉันไม่รู้ว่าความสามารถพิเศษของพวกเขามีอะไรบ้าง แต่ไหนแต่ไรผู้วิเศษไม่ค่อยปรากฏตัว”
“ผู้วิเศษจักรพรรดินีกับผู้วิเศษสังฆราชบางครั้งจะออกมาตระเวนตรวจตรา พวกเราจะเห็นได้จากไกลๆ เข้าไปใกล้ขบวนของพวกเขาไม่ได้”
“อีกทั้งตอนพวกเขาลาดตระเวน ทุกคนห้ามเงยหน้ามอง”
“มีชีวิตอยู่ได้นาน มีความสามารถพิเศษ” อิ๋งจื่อจินเงียบไปชั่วขณะ “แค่มีสองข้อนี้ก็เป็นผู้วิเศษแล้วเหรอ”
ซีนายลูบหัว “นี่ยังไม่เก่งพออีกเหรอ”
เป็นอมตะไม่ตาย
ทั้งยังมีความสามารถที่เหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไป
แบบนี้คือเทพชัดๆ
ชาวเมืองแห่งโลกทุกคนเวลาเจอผู้วิเศษต่างต้องคุกเข่าคำนับ
รวมถึงตระกูลเรนเกลกับตระกูลอวี้
ต่อให้เป็นหัวหน้าตระกูล เวลาเจอผู้วิเศษก็ต้องทำตามคำสั่งอย่างไม่มีเงื่อนไข
อำนาจสั่งฆ่าชาวเมืองแห่งโลกทั้งหมดอยู่ในมือผู้วิเศษ
“อืม” อิ๋งจื่อจินพยักหน้าช้าๆ “ถ้าผู้วิเศษมีลักษณะเด่นแค่นี้ งั้นฉันก็น่าจะรู้จักอยู่หลายคน”
ซีนายเริ่มตื่นเต้น “ระ รู้จักเหรอ ถะ แถมหลายคนด้วยเหรอ”
ตระกูลเรนเกลแสดงถึงอำนาจที่เด็ดขาดในเมืองแห่งโลกก็เพราะใกล้ชิดกับสำนักผู้วิเศษ
บรรพบุรุษลำดับที่หนึ่งของตระกูลเรนเกลเป็นแม่ทัพใหญ่ใต้อาณัติผู้วิเศษคนหนึ่ง
แต่นั่นก็เป็นเรื่องเมื่อพันกว่าปีก่อนแล้ว
ตระกูลเรนเกลสืบทอดกันมาหลายรุ่น ความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับผู้วิเศษก็ไม่ได้แน่นแฟ้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ชาวเมืองแห่งโลกก็ไม่รู้ว่าผู้วิเศษมีชีวิตอยู่ได้ถึงเมื่อไรกันแน่
ซีนายสงสัย “เธอไม่เคยไปเมืองแห่งโลกแล้วจะรู้จักผู้วิเศษได้ยังไง”
อิ๋งจื่อจินคิดอยู่สองวินาที “เมื่อก่อนเคยนัดเจอกัน ตอนนี้น่าจะเรียกว่าเป็นเพื่อนออนไลน์หรือเปล่า”
ซีนาย “…”
เธอเกือบเชื่อแล้วเชียว
ครั้งล่าสุดที่เธอเจอผู้วิเศษจักรพรรดินีเป็นเรื่องเมื่อสามปีก่อน
ผู้วิเศษอีกสิบกว่าคนไม่เคยออกมา
ได้เจอผู้วิเศษก็ถือว่าเยี่ยมมากแล้ว
รู้จักเหรอ
ตระกูลเรนเกลไม่มีสักคนที่กล้าพูดว่าตัวเองรู้จักผู้วิเศษ
ทั้งสองคนกลับโรงแรม
ซีนายกอดหมอน รู้สึกง่วงมาก “อาอิ๋ง ฉันไปนอนสักงีบนะ”
อิ๋งจื่อจินพูดโดยไม่เงยหน้า “ไปเถอะ อย่าลืมกินยา”
เธอปรุงยาเล่นแร่แปรธาตุให้ซีนายนิดหน่อย ทำได้แค่ประคองสุขภาพของซีนายให้คงที่ แต่รักษาถึงต้นตอไม่ได้
อิ๋งจื่อจินเปิดคอมพิวเตอร์ ใช้แอ๊กเคานท์ผู้ก่อตั้งล็อกอินเข้าเว็บบอร์ดเอ็นโอเค
แต่ตรงช่องเพื่อน รูปโปรไฟล์ของอีกสามคนเป็นสีเทา
นี่เป็นครั้งแรกที่ 10 ไม่ออนไลน์
เมื่อก่อนเวลาเธอออนไลน์ 10 ก็จะกระหน่ำส่งข้อความหาเธอไม่หยุด
ในเวลาเดียวกันอิ๋งจื่อจินก็รู้ความหมายของ 10 แล้ว
ผู้วิเศษลำดับที่สิบ ผู้วิเศษนักพรต
ความสามารถพิเศษ ซ่อนตัว
ไม่มีใครหาเขาเจอ
รวมถึงเธอด้วย
ตอนก่อตั้งสมาพันธ์ลับ 10 เป็นฝ่ายมาหาเธอเอง
เธอกับ 10 เคยเจอกันไม่กี่ครั้ง ส่วนใหญ่เขาเป็นฝ่ายมาหาเธอ
เขาเองก็ไม่เคยพูดว่าเขามาจากไหน
ก็แค่เธอคิดมาตลอดว่า บนโลกนี้มีคนบางกลุ่มที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นาน
ถ้าแบบนี้ ตัด 10 ออกไป ผู้ก่อตั้งอีกสองคนก็เป็นผู้วิเศษกันหมด
คำว่า ‘ลับ’ ของสมาพันธ์ลับ ไม่ได้แค่หมายถึงหลบซ่อนจากโลกภายนอก ยังหมายถึงนักพรตผู้โดดเดี่ยวด้วย
ด้วยเหตุนี้สัญลักษณ์ของโปรแกรมเข้าเว็บบอร์ดเอ็นโอเคถึงได้เหมือนบนไพ่ทาโรต์นักพรต
อิ๋งจื่อจินอ่านกระทู้เล็กน้อยแล้วล็อกเอาท์ออก
ช้าเร็วย่อมได้เจอกัน
…
ศาลฟลอเรนซ์
ลูกถีบของอิ๋งจื่อจินไม่เบา ตอนนี้เอลิซาเบธเพิ่งจะฟื้น
เธอไม่คาดคิดเลยว่า พอฟื้นมาจะเห็นตัวเองอยู่ในคุก
เจตนาฆ่าคนที่หน้าสนามบิน แถมยังใช้ปืน ยังไงก็หนีไม่พ้นความผิดนี้แล้ว
เอลิซาเบธมึนงงเล็กน้อย
อย่างไรเสียเธอก็เป็นคนของตระกูลลอเรนท์ ฝึกขี่ม้ายิงเป้ามาตั้งแต่เด็ก
ระยะห่างแค่นั้นต้องยิงเข้าร้อยเปอร์เซ็นต์
แต่ทำไมอิ๋งจื่อจินไม่เป็นอะไรเลย!
อีกทั้งดูเหมือนเธอจะเห็นลูกกระสุนหยุดอยู่กลางอากาศ
“พ่อคะ” เอลิซาเบธมองโซ่ตรวนที่อยู่ตรงมือ เธอตื่นตระหนก “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่คะ”
“เอลิซาเบธ” แววตาของบรูเออร์ล่องลอย น้ำเสียงซังกะตาย “คุณอิ๋งคนนั้นก็คือนักวิจัยอันดับหนึ่ง นายท่านยังเตรียมอาหารเย็นให้เธอด้วยตัวเองด้วย รับรองเธอเป็นแขก”
