ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 313 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (5)

บทที่ 313 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (5)

อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นทำให้ภรรยาของเขาเรียนรู้อะไรที่ผิดๆ!

เวินลั่วฉิงมองไปที่เขาและไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม จากนั้นผู้หญิงสองคนนั้นยังคงกระซิบต่อไปและยังคงเพิกเฉยต่อคุณชายสามเย่

ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอด คุณชายสามเย่รู้สึกว่าในที่สุดก็ผ่านไปได้สักที

แต่ทว่าเวินลั่วฉิงและ หลิวหยิงยังคงไม่ยอมจากลากัน “ที่รัก คุณมาทำงานนอกสถานที่คุณคงยุ่งกับงาน ฉันขอไปเที่ยวกับหลิวหยิงสักสองวัน และเมื่องานคุณเรียบร้อยแล้ว ฉันค่อยไปหาคุณ”

“ไม่ได้” คุณชายสามเย่มองไปที่เธอ เขาอดทนจนกระทั่งเครื่องลง นั้นเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เขาพาเธอมาทำงานนอกสถานที่กับเขา ก็เพื่อให้เธออยู่กับข้างกายเขาตลอดเวลา

สุดท้ายเวินลั่วฉิงก็โน้มน้าวคุณชายสามเย่ไม่สำเร็จ จนต้องตามเขาออกจากสนามบิน

ในช่วงเวลาสำคัญนี้ เขามักจะมีวิธีต่างๆ ให้เธอไม่ตอบรับ

หลังจากออกจากสนามบิน เลขาหลี่ที่มารับเครื่องบินก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขาเห็นเวินลั่วฉิง ครั้งเมื่อประธานมาที่นี่เพื่อทำงานนอกสถานที่ ปกติเขาจะไม่พาเลขาหลิวมาด้วยซ้ำ ทุกครั้งมักจะมาคนเดียว แต่ครั้งนี้เขากลับพาผู้หญิงมาด้วย?

ผู้หญิงคนนี้สถานะคืออะไร?

ถึงได้ตามมากับประธานได้? หรือถูกประธานพามาทำงานด้วย? เลขาหลี่คาดเดาว่าตัวตนของผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เพราะเขาอยากรู้อยากเห็นมากเกินไป เขาจึงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เวินลั่วฉิงมากขึ้น

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเวินลั่วฉิง เป็นผู้ช่วยของประธานเย่” เวินลั่วฉิงรู้ได้เลยว่าเลขาหลี่มองมาที่เธอ ไม่ต้องรอให้เย่ซือเฉินเปิดปาก เธอก็แนะนำตัวเอง

ในตอนนี้เวินลั่วฉิงอารมณ์ไม่ค่อยดี ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินบังคับให้เธอมาทำงานนอกสถานที่กับเขา ซึ่งทำให้เธอไม่สามารถไปหาลูกน้อยทั้งสองได้

หลังจากนั้น เย่ซือเฉินก็ปฏิเสธที่จะให้เธอไปรำลึกความหลังกับเพื่อนสนิทของเธอ และแยกเธอกับหลิวหยิงออกทันที

เธอเป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นมาโดยตลอด ดังนั้นแค้นนี้ก็สามารถจัดการได้ทันที สายตาของเวินลั่วฉิงซ่อนรอยยิ้มแปลก ๆ เอาไว้

คุณชายสามเย่ได้ยินการแนะนำตัวของเธอ ดวงตาก็ดูหนักอึ้งขึ้นทันที แต่ก็คิดได้ว่าเธอไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะเกี่ยวกับการแต่งงานของพวกเขา เพียงแค่คิดว่าการแนะนำตัวเองครั้งแรกของเธอเป็นเพียงเพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยเรื่องแต่งงาน

คุณชายสามเย่แม้จะไม่ยินดี แต่ก็ไม่คิดมาก แน่นอนว่าเขาไม่เห็นสายตาของเวินลั่วฉิงและรอยยิ้มแปลกๆ ของเธอ

เลขาหลี่ได้ยินการแนะนำตัวเองของเวินลั่วฉิง สายตาเป็นประกาย ในใจกลับรู้สึกกลุ้มใจท่านประธานเดินทางมาทำงานนอกสถานที่เคยพาผู้ช่วยมาด้วยเหรอ?

“ที่แท้ก็เป็นผู้ช่วยเวิน สวัสดี สวัสดีครับ” แม้ว่าเลขาหลี่จะอึดอัดใจ แต่เขาก็ยังทักทายกลับด้วยความยินดี พร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือกับเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเพียงจะเอื้อมมือออกไป คุณชายสามเย่กลับโยนเสื้อโค้ตของเขาให้เธอ ขวางไม่ให้เธอจับมือกับเลขาหลี่

ตาของเวินลั่วฉิงกะพริบเบาๆ เสื้อตัวเดียวเขาถือด้วยตัวเองไม่ได้หรือ? แต่กลับโยนให้เธอ?

ผู้ชายคนนี้ยิ่งไร้เหตุผลมากขึ้นทุกวัน

เลขาหลี่ตกตะลึง เขารู้สึกว่าเมื่อสักครู่ท่านประธานกำลังขัดขวางไม่ให้จับมือกับผู้ช่วยเวิน?

ไม่ เป็นไม่ได้ เขาต้องคิดผิดแน่ๆ

“ท่านประธาน ผมจะส่งคุณไปที่คฤหาสน์ก่อน?” หลังจากขึ้นรถ เลขาหลี่ก็ถามอย่างไม่แน่ใจ ท่านประธานมีคฤหาสน์ของตัวเองที่นี่ ทุกครั้งที่มาท่านประธานมักจะอาศัยอยู่ที่นั่นเสมอ

คุณชายสามเย่ไม่ตอบ

เลขาหลี่เข้าใจว่าเขากำลังจะไปที่คฤหาสน์

“แล้วผู้ช่วยเวินล่ะครับ?” เลขาหลี่นึกถึงตัวตนของเวินลั่วฉิงและอดไม่ได้ที่จะถามอะไรเพิ่มเติม

“ฉันจะอยู่โรงแรม” เวินลั่วฉิงยิ้มให้เลขาหลี่และตอบกลับอย่างเป็นธรรมชาติ

เลขาหลี่รู้สึกเป็นเรื่องธรรมดามาก อย่างไรเสียเวินลั่วฉิงก็เป็นผู้หญิงและเป็นเพียงผู้ช่วยของท่านประธานเท่านั้น มันไม่สะดวกที่จะอาศัยอยู่ในบ้านของท่านประธานและประธานก็คงไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน

“คฤหาสน์อยู่ไกลเกินไปพักที่โรงแรมเถอะ” ดวงตาของคุณชายสามเย่กะพริบไปมา ทันใดนั้นก็เข้าใจเลยว่าทำไมเวินลั่วฉิงถึงรีบที่จะแนะนำตัวกับเลขาหลี่

เธอก็ช่างสรรหาวิธีที่จะแยกจากเขาจริงๆ

เพียงแต่ว่า เขาจะไม่ให้เป็นไปตามที่เธอคิด

“ครับ” เลขาหลี่รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่เขาก็ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

เขารู้สึกว่าทำไมวันนี้ท่านประธานแปลกๆ หรือเปล่า?

ในเมื่อท่านประธานไม่ชอบที่บ้านตัวเองอยู่ไกล เลขาหลี่จึงเลือกโรงแรมที่อยู่ค่อนข้างใกล้ พอมาถึงโรงแรมเลขาหลี่ก็เข้าไปจัดการเรื่องเข้าพัก

เมื่อเลขาหลี่กลับมา คุณชายสามเย่ก็ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างๆ พอดี

“ผู้ช่วยเวินนี่คือการ์ดห้องของคุณ” เลขาหลี่ส่งการ์ดห้องให้กับเวินลั่วฉิง และในมือของเลขาหลี่ก็มีการ์ดห้องอยู่อีกใบซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นของคุณชายสามเย่

ดวงตาของเวินลั่วฉิงยิ้มขึ้นเล็กน้อย การกระทำของเลขาหลี่เป็นไปอย่างที่เธอคาดหวัง และยังสอดคล้องกับสิ่งที่ใจคิด

“เลขาหลี่ เมื่อสักครู่ท่านประธานบอกว่าวันนี้เย็นมากแล้ว ให้คุณกลับไปก่อนได้ คุณเอาการ์ดห้องของท่านประธานมาให้ฉัน ไว้ฉันจะมอบให้กับท่านประธานเอง” คุณชายสามเย่กำลังคุยโทรศัพท์และยืนอยู่ไกลออกไปในขณะนี้ เวินลั่วฉิงหยิบบัตรห้องจากเลขาหลี่

“อืม ครับ ขอบคุณผู้ช่วยเวิน” เลขาหลี่รู้ว่าวันนี้ดึกมากแล้ว และประธานาธิบดีก็ต้องพักผ่อนเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกว่าอารมณ์ของท่านประธานในวันนี้ไม่แน่นอนและแปรปรวน ทำให้คนรู้สึกสั่นกลัว ในเมื่อท่านประธานบอกให้เขากลับ เขาก็กลับตามคำสั่งที่ได้รับ

นอกจากนี้ท่านประธานาธิบดียังมีผู้ช่วยอยู่ข้างๆ เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำเป็นว่าต้องเรียกใช้เขา

คุณชายสามเย่เพิ่งจะโทรศัพท์เสร็จและเดินเข้ามา

“ที่รัก พวกเราไปที่ห้องกันเถอะ” เวินลั่วฉิงหยิบบัตรห้องและมองเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความอ่อนโยนและอ่อนหวาน

คุณชายสามเย่คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกแปลกๆ มีบางอย่างที่แปลกไป แต่ในเวลานี้ก็บอกไม่ถูกว่าตรงไหนแปลก

แต่เวินลั่วฉิงกลับลากกระเป๋าเดินทางออกไปยังลิฟต์

คุณชายสามเย่มองไปที่ด้านหลังของเธอ สายตาที่ปกติเย็นชาในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความงุนงง กะพริบไปกะพริบมา ผู้หญิงคนนี้อ่อนโยน อ่อนหวาน เพียบพร้อมได้ถึงขนาดนี้ ทำให้ในใจของเขารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที

เรื่องที่เขาทำไว้ ในใจของเขารับรู้หมด เขารู้ว่าเขาบังคับให้เธอออกมาทำงานนอกสถานที่กับเขา นอกจากนี้ที่สนามบินเขายัง “แยก” เธอกับเพื่อนสนิทของเธออีก

คุณชายสามเย่รู้สึกว่า เธอไม่ได้ทุบตีเขาก็ถือว่าเป็นบุญอย่างมาก

เธออ่อนโยน อ่อนหวานขนาดนี้ ขนาดฝันเขาก็ยังไม่กล้าที่จะฝันเลย และเขาก็รู้สึกว่า ในขณะนี้ถ้าเขากำลังฝันอยู่ ฝันตอนนี้มันคงเป็นฝันร้ายแน่ ๆ และคงไม่ใช่ฝันดี

“มีอะไรเหรอ? ทำไมไม่ไปล่ะ?” เวินลั่วฉิงหันกลับไป และมองไปที่เขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอยังคงนุ่มนวลราวกับสายลมและอ่อนหวานราวกับดอกไม้

คุณชายสามเย่แอบสูดลมหายใจเข้าเล็กน้อย แล้วเดินไปตามไป พร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางในมือของเธอ

คุณชายสามเย่คิด ไม่ว่าเธออยากจะทำอะไรกับเขา เขาก็อยากจะอดทนไว้ ใครใช้ให้เขากวนโมโหเธอล่ะ

ดังนั้น ตอนนี้ต้องยิ่งทำตัวให้ดีขึ้น

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร สีหน้าของเธอยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสเช่นเดิม

ถึงด้านนอกของห้อง เวินลั่วฉิงหยิบการ์ดห้องมาเปิดประตู จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับคุณชายสามเย่อย่างอ่อนตาม

คุณชายสามเย่มองมาที่เธอเป็นเช่นนี้ สายตาของเขากลับหลบลงอย่างห้ามไม่ได้