บทที่ 33: เช้าที่คุ้นเคย
แสงของแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเป็นสีขาวบริสุทธิ์ โดยมีบางส่วนสว่างกว่าแสงอื่นๆ
รังสีของแสงของแดนศักดิ์สิทธิ์ นี้ส่วนใหญ่เป็นสีขาวบริสุทธิ์และทำให้ตาบอดอย่างไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตาม ภายในสีขาวบริสุทธิ์นั้นมีจุดสีแดง สีทอง และสีเทาจาง ๆ
มันผิดปกติเล็กน้อย
มีข้อความยาวในตำราการทำสมาธิที่แนะนำ แสงของแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ไม่มีบันทึกของรังสีของ แสงของแดนศักดิ์สิทธิ์ เช่นนี้
ลำแสงนี้บางมาก บางมากจนแทบไม่สามารถใส่คนเดียวได้
ความคิดมากมายเกิดขึ้นในใจของซูเย่
เหตุใดจึงไม่มีบันทึกของ แสงของแดนศักดิ์สิทธิ์ นี้ในหนังสือ มีปัญหาใด ๆ กับ แสงของแดนศักดิ์สิทธิ์ หรือไม่ ? มีแสงที่ดีกว่านี้หรือไม่…
ซูเย่หวนนึกถึงข้อมูลในหนังสือเรียนและเนื้อหาในบทเรียนของอาจารย์นีเดิร์นอีกครั้ง ในที่สุดเขาก็แน่ใจว่าแม้ว่ารังสีของแสงของแดนศักดิ์สิทธิ์นี้จะไม่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุด
“ ข้าลืมไปแล้วว่าข้าบินอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว สถานที่แห่งนี้มีขนาดใหญ่ คราวหน้าอาจจะไม่ได้เจอแสงนี้ ข้าพลาดโอกาสนี้ไม่ได้ ”
ซูเย่ไตร่ตรองอีกครั้งเป็นเวลานานแล้วพุ่งเข้าสู่แสงสว่างอย่างเด็ดขาด
“อา…” ซูเย่ร้องออกมาทันที
มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้
ในขณะนี้ความรู้สึกของความอิ่มเอมใจนั้นรุนแรงมากจนซูเย่คิดว่าเขาอาจจะขึ้นไปเป็นเทพ
ตอนนี้ซูเย่ต้องการโยนทุกอย่างทิ้งไป ผู้วิเศษในตำนาน เทพ เขาจะยอมแพ้กับทุกสิ่ง ทั้งหมดที่เขาต้องการทำคือนอนลงในลำแสงนี้
ทุกเซลล์ในร่างกายของซูเย่ส่งเสียงเชียร์ ผมทุกเส้นบนร่างกายของเขาร้องเพลง
ในเวลาต่อมา ซูเย่รู้สึกเจ็บเล็กน้อย เขาจำข้อมูลในหนังสือได้ทันที นี่เป็นสัญญาณว่าเขามาถึงขีดจำกัดของการดูดซับแสงแห่งแดนศักดิ์ศิทธิ์แล้ว ถ้าเขาอยู่ต่อไป เขาจะหลอมรวมเข้ากับแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างสมบูรณ์และทำให้วิญญาณของเขาละลาย
ซูเย่ต่อสู้กับความอิ่มเอิบใจอย่างเร่งรีบ เขาจินตนาการว่าตัวเองออกจาก บาเรียของสองโลก และกลับไปที่เมืองเอเธนส์ไปที่ห้องนอนของเขา
ซูเย่หายใจออกลึกๆ เขาค่อยๆลืมตาขึ้นและแช่แข็งในที่นั่งของเขา
“ นั่นคือพลังของดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือไม่? ไม่น่าเชื่อเลย… โอ้ ? ”
ซูเย่หันศีรษะทันทีและมองออกไปนอกประตู
ซูเย่รู้สึกถึงความคุ้นเคยในทันใด
ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ?
ซูเย่พุ่งออกจากประตูและมองดูเวลาในหนังสือคาถาของเขา
ภาพแบบโต้ตอบของ สถาบันศึกษาเพลโต ปรากฏในหนังสือคาถาของเขา และแสดงนาฬิกาของโถงหลักเพลโต
ซูเย่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะนั่งสมาธิตลอดทั้งคืน เขาไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน
จากไปโดยไม่มีทางเลือก ซูเย่คว้าหนังสือคาถาของเขาและวิ่งออกไป
เช้าที่คุ้นเคย ถนนที่คุ้นเคย และผู้คนที่คุ้นเคย
ฟิโก้ที่กำลังถือขนมปังชิ้นหนึ่งยืนนิ่งอยู่กับที่ เขากระพริบตาและมองไปที่ซูเย่พุ่งเข้าหาเขา เขามึนงง เขารู้สึกราวกับว่าเขาเคยเห็นฉากนี้มาก่อน จากนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงลมพัดผ่านร่างกายของเขา
เขากระพริบตาอีกครั้ง ขนมปังในมือหายไป
“ซูเย่!” ฟิโก้ตะโกนไปทางซูเย่ซึ่งวิ่งไปไกลพอสมควรแล้ว
“ ข้าจะดึงส่วนที่ท่านกัดออก ลุงฟิโก้ผู้ใจดี ! ” ซูเย่วิ่งต่อไปโดยไม่หันศีรษะ
ฟิโก้แสยะยิ้มอย่างผิดหวัง จากนั้นก็ชะงักทันที
“ ออร่าของซูเย่ในวันนี้รู้สึกแตกต่างออกไปเล็กน้อย ข้าจะดูเขาอย่างใกล้ชิดในครั้งต่อไปที่เราพบกัน… ข้าจะออกจากบ้านหลังจากทำขนมปังเสร็จในครั้งต่อไป ”
ฟิโก้กลับบ้านด้วยความหงุดหงิด
ซูเย่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติขณะที่เขาวิ่ง
“ ข้ารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยเมื่อมาถึงบริเวณนี้เมื่อวานนี้ แต่ไม่เพียงแต่วันนี้ข้าไม่รู้สึกเหนื่อย แต่ความรู้สึกไม่สบายที่เท้าของข้าก็ลดลงด้วย เป็นไปได้ไหมว่าข้ากำลังจะก้าวไปสู่ผู้วิเศษฝึกหัด ?”
ซูเย่มองดูด้วยความปิติยินดีอย่างยิ่ง จากนั้นจึงระงับความประหลาดใจของเขา
“ ข้าหยิ่งไม่ได้ ข้าไม่สามารถหยิ่งได้…”
ซูเย่ยิ้มตลอดทางไปยัง สถาบันศึกษาเพลโต เขาชำเลืองมองที่น้ำพุอสูรทะเล แต่ไม่ได้ล้างที่นั่น เขาพุ่งตรงไปที่ห้องเรียน
ซูเย่เห็นวัยรุ่นแปลกหน้าเล่นกับมดอีกครั้ง คราวนี้ วัยรุ่นไม่ได้ขัดขวางมด ดังนั้นซูเย่จึงไม่สนใจเขามากเกินไป
ซูเย่มาถึงประตูห้องเรียนอีกครั้ง ทำให้เขาได้กลิ่นโคลนและความเขียวขจี อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาไม่ได้หอบ
นักเรียนในห้องเรียนอดหัวเราะไม่ได้ ฮัตตันซึ่งถูกทุบตีอย่างดุเดือดเมื่อวานนี้ หัวเราะดังที่สุดและเผยท่าทีแปลก ๆ
อาจารย์นี่เดิร์นค่อยๆ หันศีรษะและมองไปที่ซูเย่
ซูเย่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากดวงตาของอาจารย์นีเดิร์นอย่างชัดเจน
ซูเย่โค้งคำนับเป็นมุมฉากอีกครั้งแล้วพูดเสียงดัง “ อาจารย์ ข้าขอโทษ ข้ามาสายเพราะเรียนมากเกินไป ข้าไม่มีข้อแก้ตัว ”
เดิมทีนี่เดิร์นมีสีหน้าเยือกเย็น แต่ริ้วแห่งความอบอุ่นกลับมาที่ตาซ้ายปลอมของเขาหลังจากที่เขาสังเกตซูเย่อย่างใกล้ชิด
ชั้นเรียนระเบิดด้วยเสียงหัวเราะ
“ ข้ายอมรับการลงโทษ ” ซูเย่ตอบอย่างมีความสุข
ในสายตาของนักเรียนส่วนใหญ่ ซูเย่ดูเหมือนคนที่ไม่ถูกลงโทษ
นักเรียนที่เคยเห็นใจซูเย่เมื่อวานนี้ ส่ายหัวเบาๆ หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง บางคนถึงกับอยากให้ซูเย่ถูกฮัตตันทุบตี
อย่างไรก็ตาม พาลอสมองไปที่ซูเย่ ด้วยความตกใจอย่างมาก เธอกลับมีท่าทางเยือกเย็นตามปกติในเวลาต่อมา
“ นี่คือพลังของสถาบันศึกษาเพลโต เหรอ ? แค่คนที่สามจากอันดับท้ายก็จะก้าวไปสู่ระดับของผู้วิเศษฝึกหัดได้ในเวลาเพียงปีที่สองของพวกเขาแล้ว ? เขาจะได้รับการพิจารณาว่าเป็นอัจฉริยะเล็กน้อยถ้าเขาอยู่ที่สถาบันศึกษาขุนนางด้วยซ้ำ แต่เขาถูกรังแกที่นี่ได้ ! ข้าต้องทำงานให้หนักขึ้นซะแล้ว ! ”
หญิงตาสีฟ้ากำหมัดเล็กๆ ของเธออีกครั้ง
“ กลับไปที่ที่นั่งของเจ้า ”นี่เดิร์นยกหนังสือคาถาของเขาขึ้นและส่งข้อความเวทย์มนตร์
ซูเย่กลับไปนั่งอย่างมีความสุข เขาต้องการถูกลงโทษอีกสองสามปี แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าความปรารถนาของเขาจะเป็นจริง
“ พรุ่งนี้ข้าควรจะมาสายอีกไหม ? ลืมไป ข้าจะให้ครูนีเดิร์นได้พัก ”
ฮอร์ทกระซิบ “ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ? เจ้ายอมแพ้ที่จะเรียนแล้วเหรอ ? ”
ซูเย่ตัวแข็งและมองไปที่ฮอร์ตด้วยความตกใจ เพียงเห็นท่าทีกังวลใจของเขา
ซูเย่ยิ้มและกระซิบกลับ “ เจ้าเข้าใจข้าผิด ข้าใช้เวลาเมื่อวานนี้ฝึกสมาธิและพบแสงที่เป็นของข้าสำเร็จ ตอนนี้ข้ารู้สึกมีพลัง อีกไม่นานข้าจะกลายเป็นผู้วิเศษฝึกหัด ! ”
ฮอร์ท รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เขาเปิดปากของเขาและเกือบจะตะโกนออกมาดัง ๆ แต่เขารีบปิดปากของเขาและหยิบหนังสือคาถาออกมาเพื่อส่งข้อความเวทมนตร์ให้ซูเย่
“ จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ”
ทั้งสองเริ่มสนทนาผ่านข้อความเวทมนตร์
พาลอส ที่อยู่ข้างๆ สำรวจ ซูเย่ และคิดในใจว่า “ เขาถึงระดับของผู้วิเศษฝึกหัดแล้ว แต่ซ่อนความสามารถของเขาไว้ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเป็นคนถ่อมตัวขนาดนี้ นักเรียนทั้งหมดใน สถาบันศึกษาเพลโต เป็นสัตว์ประหลาดเหรอ ? ”
ซูเย่สนทนาอย่างมีความสุขเมื่อจู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามีสายตาเยือกเย็นมาจากเวที เขาหยุดพูดคุยทันทีและเริ่มเรียนบทเรียนอย่างจริงจัง
บทเรียนแรกเป็นวิชาที่สำคัญที่สุด—เวทมนตร์พื้นฐาน
ตามแผนเดิมที่สมบูรณ์แบบของซูเย่ เขาจะอ่านหนังสือเล่มนี้ก่อนจะหลับและอ่านหนังสืออย่างรวดเร็วในตอนเช้าก่อนเข้าเรียน การเรียนด้วยวิธีนี้จะได้ผลกว่ามาก
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาสูญเสียโอกาสในการเตรียมตัวสองครั้งแล้ว ซูเย่กังวลเล็กน้อย แต่ความกังวลของเขาก็คลี่คลายลงในขณะที่เขาฟังระหว่างเรียน
ซูเย่ตระหนักว่า “การลงโทษ” ของเขาได้ผล เขาได้แก้ไขเนื้อหาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อเขาฟังอาจารย์บรรยายบทเรียน และอีกครั้งเมื่อเขาเขียนเนื้อหาลงบนกระดานดำ ซึ่งนับเป็นการเตรียมการสั้นๆ สองครั้ง ดังนั้น ประสิทธิภาพของชั้นเรียนนี้จึงค่อนข้างดีแม้ว่าเขาจะไม่ได้เตรียมวิชาเรียนที่บ้านก็ตาม
นอกจากนี้ ซูเย่ยังมีความรู้สึกจางๆ ว่าพลังจิตและความทรงจำของเขาเพิ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อวาน เขากระตือรือร้นในการศึกษามากขึ้น
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับบทเรียน
