สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1110 สาวใช้ตัวแสบ 1014

ตอนที่ 1110 สาวใช้ตัวแสบ 1014
เมื่อเทียบกับนางฟ้าที่สวยงามแล้ว เอลฟ์จะน่ารักและเป็นอิสระมากกว่า พวกเขามักจะใจดีและช่วยเหลือ นี่คือสิ่งที่เธอชื่นชอบในเทพนิยาย
ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกมีแรงบันดาลใจมากขึ้น เซี่ยชีหรั่นวาดผลงานหลายชิ้นบนกระดาษอย่างรวดเร็ว สีที่เธอใช้นั้นเรียบง่ายมากด้วย ลายเส้นเรียบบางและไม่ซับซ้อน สร้อยคอผีเสื้อมีที่มีผีเสื้อบินเพียงด้านหนึ่ง รวมกับสีใสให้ความรู้สึกพิเศษ
นอกจากนี้ยังมีต่างหูนางฟ้าซึ่งเป็นเอลฟ์คู่หนึ่งถือไม้เท้านางฟ้าและชี้ไปข้างๆ ให้ความรู้สึกของโลกตะวันตก แต่ก็มีความสวยงามและโดดเด่น
เมื่อเธอนำผลงานเหล่านี้ไปแสดงต่อหน้าทุกคน ทุกคนต่างตกตะลึงในความสามารถของประธานกรรมการรวมถึงสวีเห้าเซิงหุ้นส่วนของเธอด้วย
“ชีหรั่น คุณสามารถสร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนได้เสมอ คุณเป็นคนที่น่าทึ่งมาก” สวีเห้าเซิงมองไปที่งานตรงหน้าเขาและรีบให้ใครบางคนออกมาประกาศผล
ในขณะนี้เสียงปรบมือในห้องประชุมไม่มีที่สิ้นสุด ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นเป็นสีแดง อันที่จริงความคิดของเธอเรียบง่ายมาก เธอแค่ต้องการแสดงออกถึงวิธีการถ่ายทอดความงามในใจของเธอ นักออกแบบมืออาชีพจำนวนมากจะเป็นนักวิชาการทำให้เกิดข้อจำกัด แต่เธอจะโชคดีที่เป็นมองนอกกรอบอย่างมีความสุข
ความวุ่นวายของการประชุมเล็กๆนี้ได้รับการแก้ไขอย่างราบรื่น พาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์ที่ออกโดยสื่อในวันถัดไปคือบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นจะเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ในปีนี้ เรียบง่ายแต่ไม่ราบเรียบ ประณีตและอ่อนหวาน!
อย่างไรก็ตาม มีข่าวชิ้นหนึ่งในหน้าด้านข้างที่ดึงดูดความสนใจของทุกคนเช่นกัน
พลังใหม่ของเครื่องประดับ: บทบาทของบริษัทแฟชั่นคิวบ์ ศัตรูของบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นมาถึงแล้ว!
เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วและมองไปที่ข่าว เธอรู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ไม่ดีผุดขึ้นมา แม้แต่ชื่อเรื่องก็พลันดูเหมือนว่านี่คือคู่แข่ง
และตอนที่พบผู้ถือหุ้นก็มีคนเสนอมุมมองนี้เช่นกัน
มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับบริษัทแฟชั่นคิวบ์แต่ส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาเป็นคนที่ร้ายกาจทั้งมีไหวพริบที่ขโมยผลงานของพวกเราไปได้และนำออกเผยแพร่ก่อน แต่ตอนนี้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากการไม่มีหลักฐาน
“ฮึ่ม ถ้าฉันจับได้ ฉันจะซ่อมมันแน่นอน” ทุกคนพูดด้วยความโกรธ
เซี่ยชีหรั่นสงบผิดปกติ “มีข่าววันก่อนที่ขอให้ไปตรวจสอบไหม?”
“นี่เป็นเรื่องจริง แต่ผลการตรวจไม่ดีเท่าไหร่ เป็นบริษัทที่เพิ่งเกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาโดยจดทะเบียนเป็นบริษัทต่างชาติที่ผู้อำนวยการของบริษัทคือวิลเลียม แต่เราได้ตรวจสอบคนนี้แล้วกลับไม่พบ”
“นี่มันแปลกมาก ให้คนตรวจสอบกันต่อไป เริ่มตั้งแต่วันนี้นอกจากคนที่มาจัดการงานออกแบบของเราได้ห้ามใครเข้ามายุ่งเรื่องนี้อีก” ผู้ถือหุ้นอีกคนสั่งอย่างรวดเร็ว
เซี่ยชีหรั่นยังเห็นด้วยว่า “นี่เป็นวิธีที่รอบคอบ แต่ทุกคนควรระวังบริษัทนี้ให้ดี ฉันคิดว่าการสนับสนุนไม่ใช่เล็กๆน้อยๆ พวกเขามุ่งเป้าไปที่เรา”
เธอมีสัญชาตญาณและลางสังหรณ์ที่แข็งแกร่ง แต่เธอยังไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง ใครเป็นผู้ควบคุมมัน? หลังจากคิดเรื่องนี้เซี่ยชีหรั่นก็คิดไม่ออก การจะต่อสู้กับบริษัทเครื่องประดับแฟชั่นเราต้องมีความสามารถทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งและมีภูมิหลังที่มั่นคงในการจัดการทั้งหมดนี้
อย่างไรก็ตามตอนนี้บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นมีการผูกขาด เร็วๆนี้มีแผนจะเปิดตัวชุดเครื่องประดับมือ เธอหวังว่าผลิตภัณฑ์ใหม่จะไม่ถูกขโมย เซี่ยชีหรั่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยความกังวล …
ภายในหนึ่งสัปดาห์ร่างกายของเนี่ยนโม่ได้ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์
เซี่ยชีหรั่นดูแลเป็นพิเศษ เธอต้องดูว่าเขากินและทำอะไรเป็นการส่วนตัว เธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกชายของเธอได้รับอันตรายใดๆ
ไม่ เพิ่งทำหมูตุ๋นเสร็จแล้วนำไปให้เนี่ยนโม่ “เจ้าแมวจอมตะกละตัวน้อย ต้องกินตามชื่อนะ กินนมสักแก้วแล้วก็เข้านอน!”
“ขอบคุณแม่ฮะ อร่อยมาก!” เนี่ยนโม่แทบรอไม่ไหวที่จะหยิบมันขึ้นมาและกินอย่างมีความสุข ใบหน้าเล็กๆที่ขาวและอ้วนของเขาดูน่ารักมาก “ใช่แล้ว แม่ฮะ มีเรื่องอยากถามหน่อย”
เซี่ยชีหรั่นหยิบผ้าเช็ดปากออกแล้วเช็ดฟองที่ปากของเนี่ยนโม่อย่างระมัดระวัง “มีอะไรเหรอจ้ะ?”
เนี่ยนโม่เลียริมฝีปากของเขา “ก็คุณย่าบอกว่าอีกสองสามวันวันเกิดของท่าน อยากให้เราไปงานเลี้ยงด้วยกัน แม่จะไปด้วยกันไหม” จริงๆแล้วคุณย่าพูดแบบนี้หลายครั้งแล้วว่า เนี่ยนโม่ต้องพาแม่ไปด้วย
ในอีกไม่กี่วัน? เซี่ยชีหรั่นนับวัน วันเกิดของฝู้เฟิ่งหยีก็ใกล้เข้ามา ถ้าพวกเขาแม่ลูกไปด้วยกัน แขกจำนวนมากจะพูดว่าอย่างไร?
เดิมทีเธอควรจะคืนดีกับเย่เชินหลิน น่าเสียดาย แต่เธอจะไปที่นั่นด้วยตัวตนแบบไหน? เมื่อนึกถึงเธอเธอก็รู้สึกถึงความเศร้า “เนี่ยนโม่ไปเถอะจ้ะ แม่จะไปรับลูกทีหลังนะ แม่จะฝากของให้คุณย่าแทนแม่หน่อย”
“ไม่ ย่าบอกเราต้องไปที่นั่น” เนี่ยนโม่ส่ายหัวและกล่าว เขาเป็นเด็กที่มีสติสัมปชัญญะและรู้ดีว่าย่ากำลังคิดอะไรอยู่
แม้ว่าเนี่ยนโม่จะไม่ชอบเย่เชินหลินแต่ก็สามารถบอกได้ว่าแม่ของเขายังชอบพ่อของเขา
“ให้แม่ลองคิดดูก่อนนะ” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆรอให้เนี่ยนโม่กินหมูตุ๋นเสร็จและเก็บจาน หลังจากที่เขาหลับไปในห้อง เธอก็กลับไปที่ห้องของเธอและครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง
แต่เวลาไม่อนุญาตให้เธอคิดมาก เมื่อถึงวันเกิดของฝู้เฟิ่งหยี ในตอนเช้าจิ่วจิ่วและฝู้เฟิ่งหยีมารับเซี่ยชีหรั่นและเนี่ยนโม่แต่เช้า
“ฉันไม่ได้เจอไม่กี่วัน คุณดูผอมลงนะแต่เนี่ยนโม่ยังคงอ้วนโง่และน่ารัก” จิ่วจิ่วกล่าวอย่างทุกข์ใจ
เนี่ยนโม่ได้ยินและรีบวิ่งไปทันทีและเท้าสะเอวไม่พอใจ: “คุณน้าโง่แล้วยังว่าคนอื่นโง่ ฉันยอมรับว่าน่ารัก ฉันน่ารักและฉลาด!” ท่าทางจริงจังนั้นทำให้คนอื่นทนไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
“เฮ้! ทำไมเราถึงเรียกฉันว่าคุณน้าอีก ฉันเป็นแม่ทูนหัวของเธอนะ เดี๋ยวตีเลยไม่เชื่อฟังนี่!” จิ่วจิ่วพูดอย่างไม่มีความสุขและทุกครั้งเด็กน้อยคนนี้ต้องยั่วโมโหเธอ!
ใครจะรู้ว่า เนี่ยนโม่มองไปที่จิ่วจิ่วด้วยความรังเกียจ “ถ้าอย่างนั้นคุณน้าก็ตามมาสิ จะตีได้มั้ย!”
“ฮึ่ม เด็กคนนี้ รอไว้ก่อนเถอะ!” หลังจากพูด จิ่วจิ่วก็เริ่มไล่เนี่ยนโม่ สักพักทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงแบบนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นและ ฝู้เฟิ่งหยีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง
ในเวลานี้ฝู้เฟิ่งหยียังกล่าวอีกว่า “เห็นไหมฉันมาที่นี่เพื่อรับคุณเป็นพิเศษ คุณก็มางานเลี้ยงคืนนี้นะ”
ก่อนที่เซี่ยชีหรั่นจะตอบกลับ เธอก็ไล่ตามจนชนะ “ช่วงนี้แม่เห็นว่าเชินหลินยังคงคิดถึงหนูมากทุกวัน แม้ว่าเขาจะทำผิด แต่หญิงชราคนนี้อยากฉลองวันเกิดของเธอ , หนูพาเนี่ยนโม่ไปด้วยนะ ในใจแม่หนูเป็นสะใภ้ที่ดีที่สุด”
นี่คือสิ่งที่ฝู้เฟิ่งหยีพูด ในใจเธอชอบเซี่ยชีหรั่นตั้งแต่แรกเริ่ม ตอนที่เธอยังเด็กเธอยังมีประสบการณ์กระทบกระทั่ง ตราบใดที่เธอสามารถกลับมาอยู่ด้วยกันอีก ทุกอย่างก็สามารถเกิดขึ้นได้
เธอพูดแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเธออย่างไร หลังจากพิจารณาแล้วเธอก็พูดว่า “โอเคค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็กลับมาก่อน เนี่ยนโม่นอนดึกไม่ได้”
“ได้สิๆ ฉันเอาชุดมาให้ด้วย คุณใส่ให้ฉันก่อนดูก่อนนะ” ฝู้เฟิ่งหยีพูดอย่างมีความสุข ตกลงก็ดีแล้ว
โดยไม่คาดคิด เธอได้เตรียมชุดมาเป็นพิเศษ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอายเล็กน้อย เธอหยิบมันด้วยมือของเธอและเห็นฉลากบนเสื้อผ้าและรู้ว่ามันแพง
ในช่วงบ่ายของวันเดียวกันฝู้เฟิ่งหยีและจิ่วจิ่วกลับไปด้วยกัน หลังจากนั้นประมาณหกโมงเซี่ยชีหรั่นและเนี่ยนโม่ก็เปลี่ยนชุดและออกไปร่วมงานวันเกิดของเธอ
วันเกิดของคนรวยท้องถิ่นมักจะยิ่งใหญ่มาก ดอกกุหลาบและเค้กในงานเลี้ยงล้วนได้รับการรังสรรค์จากอาจารย์ชาวต่างชาติ เซี่ยชีหรั่นมาสวมชุดที่ฝู้เฟิ่งหยีมอบให้เธออย่างช้าๆ
เย่เชินหลินยังคงนั่งอยู่บนรถเข็นอย่างเงียบๆที่ด้านข้าง แต่เมื่อสายตาของเขาเห็นร่างของเซี่ยชีหรั่นมันก็สว่างขึ้นอย่างชัดเจน
ชุดเดรสสีดำตัดเย็บแบบเรียบง่ายแสดงให้เห็นถึงส่วนโค้งของรูปร่าง แม้ว่าเธอจะมีริมฝีปากสีแดง แต่เธอก็ไม่ได้แต่งหน้าเข้ม แต่ก็ให้ความรู้สึกสง่างามและมีเกียรติมาก เพอร์เฟ็คมาก!
และในเวลานี้ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นประสานกับเขา สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเองเล็กน้อย ไม่รู้ว่าร่างกายของเย่เชินหลินดีขึ้นหรือไม่และจะยืนได้เมื่อไหร่
ยังไงซะ เขาเป็นแบบนี้ที่แผ่นดินไหวครั้งล่าสุดเพราะตัวเอง… !
ขณะกำลังคิด เย่เชินหลินก็เคลื่อนมาถึงเธอแล้วโดยรถเข็น “เนี่ยนโม่อยู่ที่ไหน” เสียงของเขายังคงแผ่วเบาและเขาไม่ได้ยินน้ำเสียง
“ไปเล่นกับย่า” เซี่ยชีหรั่นตอบ ไม่ต้องพูดว่าฝู้เฟิ่งหยีชอบเนี่ยนโม่มากแค่ไหน เธอดึงเขามาเล่นตั้งแต่เขาเข้ามา อยากได้อะไรก็ให้ เธอกลัวว่าจะตามใจจนเสียนิสัย
“อืม ผมได้ยินมาว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับบริษัท ?” เย่เชินหลินถามพลางมองเซี่ยชีหรั่นอย่างเงียบๆ
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ: “ใช่ แต่โชคดีที่มันอยู่ในขอบเขตการควบคุมและสามารถแก้ไขได้ ว่าแต่คุณเริ่มดีขึ้นหรือยัง” เธอถามออกไป แต่เธอก็ยังคงกังวลอยู่
เช่นเดียวกับที่เย่เชินหลินต้องการจะตอบ ร่างที่คุ้นเคยก็เดินออกมาจากงานเลี้ยงและทุกคนที่อยู่ในงานก็มองมาที่เธอ
ไม่ใช่คนอื่นที่มาที่นี่ แต่เป็นจางชิง ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอไปย้อมผมสีแดงเพลิง การสวมกระโปรงผ้าโปร่งสีแดงที่ดูเซ็กซี่และสง่างามรองเท้าส้นสูงสีแดงและอายไลเนอร์สีดำตัดกับริมฝีปากสีแดง ช่างเย้ายวนสุดๆ
และ จางชิงเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินมานานกว่าสามปี นี่คือสิ่งที่ทุกคนรู้แต่ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นก็อยู่ในงานด้วย สายตาของหลายๆ คนกำลังหมุนไปมาระหว่างพวกเขาสองคน พยายามสำรวจความกังวลจากสีหน้าของพวกเขาเพื่อเป็นหัวข้อการสนทนาหลังอาหารค่ำ
“ทำไมเธอมาที่นี่ได้ ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ!” จิ่วจิ่วออกมาคนแรกเมื่อเธอเห็นจางชิงมา เธอคิดจะมาทำอะไรที่นี่?
จางชิงเหลือบมองแล้วยิ้มอ่อน “ยินดีต้อนรับมั้ยไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอ ฉันจะไปทันที ฉันแค่อยากให้ของขวัญวันเกิดคุณป้าของฉันสักหน่อย” ว่าแล้วก็ยื่นกล่องของขวัญที่อยู่ในมือ